Biuro szeryfa i areszt

First topic message reminder :

Parterowy budynek z czerwonej cegły mieści w sobie zarówno biuro szeryfa jak i areszt. Wchodząc z głównej ulicy przez podwójne drzwi, stajemy przed zaszkloną recepcją, w której na dyżurce zawsze można spotkać jednego z funkcjonariuszy. Przechodząc korytarzem dalej, trafiamy na dużą salę, zastawioną kilkoma biurkami. To w nim przebywają stróże prawa, gdy akurat nie znajdują się na patrolu, zajmując się papierkową robotą lub przygotowując do wyjścia w teren. Za nimi można zauważyć drzwi prowadzące do gabinetu szeryfa w którym oprócz pokaźnego biurka, głównym wyposażeniem jest długi stół, przy którym toczą się rozmowy odnośnie aktualnych spraw. Z głównego korytarza wejść można także do aresztu, gdzie kilka cel czeka na swych gości.

---

Lola uśmiechnęła się jeszcze szerzej.
-Oczywiście, że jesteeeeeeeeeś!-przytuliła go ponownie i chwile się tak z nim pobujała na boki, wzmacniając uścisk jej stalowych (no w końcu była policjantką, nie?) ramion.-To pączki z posypką multiwitaminową!-oznajmiła mu, ucieszona.-Spróbuj!-zachęciła go, podsuwając mu kartonik pod nos.
Gdy włączył się Vincent, wysłała mu najbardziej wdzięczny uśmiech na świecie. Ktoś doceniał jej radosną twórczość.
-Weź nawet dwa!-zaoferowała, rozanielona.
I nagle mina jej zrzedła. I pewna scena ponownie rozegrała się przed jej oczami. I była przekonana, że trochę zbladła.
Odsunęła się sztywno.
-W przeszłości... kiedy?-spytała, tracąc ten wesoły ton.
Była przerażona. I zaraz po tym ogarnęła ją wściekłość.
-WIESZ CO WYKRADLI?!-zapytała go, obracając na tym krześle i łapiąc mocno za ramiona. Ścisnęła go chyba nawet odrobinę za mocno, nachyliła się i wpatrywała uważnie.-Sprawdź to!
Zmarszczyła brwi i tylko na chwilę uniosła wzrok, by spojrzeć na Jona.
-Pierdolony Smith!-warknęła, kopiąc kubeł stojący przy biurku.-JAK JA MU SIĘ DOBIORĘ DO GACI, TO SIĘ NIE POZBIERA!!!

Koksu nie spodziewał się ciosu. Dał sobie przyfasolić prosto w cenne jabłko Adama i na chwilę miał problem z oddychaniem. Jednak jego instynkt prawdziwego wojownika i już wyuczony odruch - jak leją, to lej!, sprawiły, że wycelował pięścią w miejsce, skąd nadszedł cios i niezależnie od wyniku wystosował już następny z udziałem drugiej ręki. Nie cackał się już. Miał rządzę krwi. Slłowem: włączył mu się berserk.

2

Sapnął z satysfakcją, gdy gaguś wpadł z impetem na ścianę.
-Dalej żeś taki kozak?!-spytał, zbliżając się do niego i profilaktycznie zasadził mu cios w żołądek, o ile ten wcześniej nie sprzedał mu kosy pod żebra lub nie zastosował tajemnych sztuk kung fu.

4 (60),

Koksu uderzył w ścianę i aż warknął z wściekłości. Nieźle się też zdziwił, gdy dostał chwilę potem w mordę. Sam też postanowił wystosować cios, nie chcąc być dłużnym!

2!!!!!!

-HA!-ucieszył się Koksu i dla rekreacji przyfasolił jeszcze z otwartej ręki w czerep Williama.-Uznaj mnie za swoją zębową wróżkę!-powiedział, momentalnie się schylając w poszukiwaniu zęba.-Zaraz znajdę ci te kilka dolców!-wyszczerzył się głupio.
Jeżeli nie potrzebował kosteczek, to pewnie zebrał zęba i w podskokach się oddalił rzucając gogusiowi pięć dolców i próbował jak najszybciej wyemigrować z tej uliczki.

William poczuł krew napływającą mu do ust i przenikliwy ból w szczęce. Po chwili zorientował się, że wraz z krwią w ustach ma świeżutko wybitego zęba. Na którego zęba padło?

Kostki dla Parkera:
1 - Jedynka. Z racji, że stracenie jedynki jest rzeczą mega słabą, pozwalam Ci wybrać czy leci prawa, czy lewa!
2 - prawa dwójka
3 - lewa dwójka
4 - prawa trójka
5 - lewa trójka
6 - prawa czwórka

/28.02.13, południe

Lola dziś robiła większość rzeczy automatycznie. Nawet nałożyła szpachlą tapetę na twarz. Dopiero przyklejając rzęsy skrzywiła się na swoje mierne odbicie i dosyć boleśnie pozbyła się tych ozdób. W biurze głównie przekładała papiery lub uciekała do łazienki, gdy łapały ją smutne momenty, by tam zapłakać. I coś ją tchnęło, by zajrzeć do cel... w których ujrzała Morgan.
Zamrugała oczyma, które były napuchnięte od płaczu, jednak po samych łzach nie było śladu.
-No chyba kurwa sobie jaja robicie...-burknęła do siebie i bez słowa zaczęła otwierać kraty, wyglądając na nieźle wkurzoną.
Złapała Brytyjkę i wyprowadziła do pokoju przesłuchań, sadzając na krześle.
Jezu, wszystko musiała sama robić!
Usiadła przed nią z hukiem, chcąc mieć to jak najszybciej za sobą i wrócić do swych depresyjnych myśli. Pewnie dostałaby za to przez łeb od Jonathana. Ale nie miała pojęcia co zrobić.
-Przedstaw się i opowiedz o zdarzeniu.-powiedziała, dopiero teraz unosząc wzrok, uprzednio włączając dyktafon.

-Weź, spierdalaj z tymi pomiotami szatana!-aż się skrzywił.-Dzięki za zęba, rośnij zdrów, ehehehe!-pożegnał go, ściskając tą trójeczkę w ręku, myśląc sobie, że od dziś to jego szczęśliwy numerek!
-Nieźle się lejesz jak na ciotę!-krzyknął jeszcze, pokazując mu kciuk uznania.-To nic osobistego, wiesz!-wytłumaczył jeszcze, po czym spierdolił.

/zt gdzieś tam

Morgan długo czekała na swoja kolej. I to na pewno za długo. Wydawać się mogło że 24h już minęły, oj na pewno. Mimo to nie dawał znaku, że ise niecierpliwi. Ze stoickim spokojem zareagowała jak kraty się otworzyły i weszła policjantka. Chwilę później siedziała przed nią w pokoju przesłuchań. Spojrzała na nią spokojnym wzrokiem, który nie nie mówił.
- Nazywam się Morgan Smith, byłam mieszkanka motelu. wyszła po batona i jak wróciłam zobaczyłam szaleńca z bronią, jeszcze kilka ciał leżących obok. Oprócz niego były te trzy osoby co zaaresztowaliście. Zanim zdążyłam zareagować jedna z dziewczyn zapakowała szaleńcowi kulkę w łeb. Mężczyzna zadzwonił po policję. A teraz jesteśmy tutaj - powiedziała Morgan bez gramy uczucia, jakby czytała z kartki nudny dokument. Najwyraźniej widok krwi i pocisku nie wywarł na niej żadnego wrażenia.

Lola patrzyła na Morgan z krzywym grymasem, oddychając głęboko.
-Tylko dziewczyna strzelała?-spytała, nie ruszając się choćby o milimetr.-Czy to był strzał w samoobronie? Był konieczny? Czy agresor cały czas podejmował próby strzelania?-kontynuowała bezbarwnym głosem.
Dziewczyna była jej obojętna.
Zmrużyła oczy, zdając sobie sprawę, że brzmiała obco i wyglądała obco. Na pewno mają jej dokumenty, więc to sprawdzi. Zawsze łatwiej skupić się na pracy. A może to ktoś związany z działalnością przestępczą? Nie mieli turystów w tym okresie!

Oj coś podejrzliwa jest ta policjantka. Mimo tego, że Morgan tego cyrku miała już po dziurki w nosie to nie okazywała tego. Brzmiała faktycznie obco, ale to nie znaczy, że jak gangster. To, ze w amerykańskim filmie czarne charaktery mówią tym samym akcentem to nie znaczy, ze jest taka sama!
- Jeśli ktoś właśnie powystrzelał jak kaczki kilka osób, a potem mierzy w Ciebie lub twoich kolegów to raczej strzelasz w samoobronie, bo inaczej on strzeli w Ciebie - odpowiedziała nieco sarkastycznie, na pewno policjantka zna inne zeznania i mogłaby sobie na nie sama odpowiedzieć. Poza tym Morgan zawarła w swej wypowiedzi nieco mądrości wojskowych.
-

Lola nie powiedziała tych podejrzeń na głos i nie wykonała żadnego gestu, który miałby dziewczynie zasugerować, że nabiera jakichkolwiek podejrzliwości.
-Możesz odpowiedzieć jak było w tym konkretnym wypadku?-spytała, zirytowana, unosząc brew do góry.-Czy mężczyzna podejmował dalsze próby strzelania przed postrzeleniem go przez kobietę?-powtórzyła pytanie dobitnie.
Oczywiście, że Lola ZNAŁA inne zeznania. Przecież sama prowadziła większość przesłuchań! Zadawała te same pytania z jednego powodu. By sprawdzić, czy wersje wydarzeń się pokrywały.

Morgan ze swoim snajperowskim wyrazem twarzy słuchała kolejnych pytań policjantki. Kogoś innego by cholera wzięła, ale nie ją. Była w tym za dobra, by teraz wybuchać śmiechem, czy gniewem. Poprawiła jedynie się na krześle, bo nie co było niewygodne. Obdarowała obojętnym spojrzeniem policjantkę. Na pytanie odpowiedziała dopiero po dobrych 10 minutach. Pauza była nie przypadkowa. Morgan dobrze wiedziała jak psychologicznie próbuje się wpłynąć na zeznającego, więc robiła im na przekór.
- W tym wypadku zagrożenie było jak najbardziej realne i kobieta strzeliła w samoobronie. Jakby tego nie zrobiła na pewno byście nie mieli wtedy okazji ją zakuć i wrzucić do aresztu. - powiedziała w końcu półszeptem, bo czemu ma nadwyrężać swoje gardło?

Lola nie miała zamiaru czekać na odpowiedź dziewczyny.
-Za utrudnianie śledztwa grożą konsekwencje prawne. Przynajmniej w Ameryce.-mruknęła, leniwie chwytając za teczkę, w której znajdywały się dokumenty. Między innymi owej obywatelki nieznajomego kraju.
Otworzyła ją, dopiero po chwili unosząc na nią wzrok i zaczęła powoli przekładać papiery. Rozsiadła się wygodnie. Potrafiła być suczą. A zwłaszcza w momencie, w którym jej związek narzeczeński wisiał na włosku, a musiała tu siedzieć z jakąś głupią pindą, która albo coś ukrywała albo próbowała jej robić pod górkę.
-Nie dosłyszałam.-powiedziała, gdy ta się zdecydowała odezwać, z wymuszonym, słodkim uśmiechem.-Mam powtórzyć pytanie?

Lola mogła pewnie posiadać dokumenty Morgan, ale wiele by chyba jej nie powiedziały. Chociaż jeśli policjantka wcześniej robiła w jej przeszłości rekonesans. To może. Na pewno wyczytałaby wtedy, że wie co mówi. Nie raz znajdowała się z bronią w ręku w podbramkowej sytuacji.
- Kobieta była zagrożona, gdyż napastnik celował w nią z broni. - odpowiedziała głośniej, ale normalnym tonem. Dalej była cierpliwa, i nie oddawała żadnych oznak jej emocji. Trening czyni mistrza, a poza tym już taka była.

Lola zamknęła z hukiem teczkę i uśmiechnęła się w najbardziej sztuczny sposób jaki był możliwy.
-Dziekuję. To wszystko... na razie.-powiedziała, wstając i wyłączyła dyktafon.
Nachyliła się w kierunku Morgan przez stół i zmrużyła oczy, kładąc dłonie tuż przy krawędzi stołu.
-Próbę sił urządzaj sobie z kim innym, suko.-syknęła do niej cicho.-Dobra rada.-mruknęła, odsuwając się.
Po czym jakby nigdy nic wyprowadziła ją z sali.
-Jesteś wolna.-oznajmiła pogodnie.-Ze względu na śledztwo proszę raczej o nie opuszczanie miasta.-powiedziała jeszcze, po czym straciła zainteresowanie i udała się w swoją stronę.
Panna Smith mogła postarać się zapewne o odzyskanie swych rzeczy w recepcji.

/zt

Morgan również podziękowała. Była przecież dobrze wychowaną kobieta, albo przynajmniej starała się takie pozory sprawiać. Po tym jak rozstała się z policjantka podeszła do recepcji, gdzie po długim użeraniu się odzyskała swoje prywatne rzeczy. Następnym krokiem był warsztat samochodowy, przez to wszystko zapomniała kompletnie o swoim środku transportu. Może faktycznie należy się zapatrzeć w jakąś broń skoro tutaj tylu szaleńców?
/ zt warsztat

---> Stacja benzynowa

Wszedłem do środka, nie mówiłem wiele, przekazałem dowody analitykowi a sam zabrałem się za raport. Gdy skończyłem, założyłem nową teczkę i siadłem przed komputerem. Zacząłem się poważnie zastanawiać nad tym co mówił Nachie gdy byłem u niego, teraz miało to sens, trzeba było by tylko spróbować wyciągnąć coś od Mayer. Może coś widziała, może coś wie.
No i ten Ku Klux Klan. Dołożyłem do teczki nakaz przesłuchania Jackson Jones, Tobias Whiteoa.

ZT

/ 07.03.2013

McConnor wyszedł ze swojego gabinetu (w którym chyba śpi) i od razu zaczął ustawiać ludzi po kątach. W rękach trzymał teczki oraz telefon, starając się nie rzucić nim w nerwach w najbliższego funkcjonariusza. 
- To jakiś cyrk, komedia! - Wrzeszczał - Czy ktoś mi powie, dlaczego nikt nic nie zrobił ze strzelanina na Main Street? Natychmiast zebrać techników i tam jechać! W dodatku.. Swarek! Masz się dowiedzieć co komisariat w Appaloosa robi w sprawie śmierci wdowy Mayer. I czy ktokowiek odszukał, czy spalono jakiś kolejny samochód? Jeśli to był jednorazowy incydent z tym płonącym autem z Appaloosa to zamykamy sprawę. 
Aż się spocił od tego krzyku.
- I zacząć mi szukać tego jebanego Ku Klux Klanu!!