Biuro szeryfa i areszt

First topic message reminder :

Parterowy budynek z czerwonej cegły mieści w sobie zarówno biuro szeryfa jak i areszt. Wchodząc z głównej ulicy przez podwójne drzwi, stajemy przed zaszkloną recepcją, w której na dyżurce zawsze można spotkać jednego z funkcjonariuszy. Przechodząc korytarzem dalej, trafiamy na dużą salę, zastawioną kilkoma biurkami. To w nim przebywają stróże prawa, gdy akurat nie znajdują się na patrolu, zajmując się papierkową robotą lub przygotowując do wyjścia w teren. Za nimi można zauważyć drzwi prowadzące do gabinetu szeryfa w którym oprócz pokaźnego biurka, głównym wyposażeniem jest długi stół, przy którym toczą się rozmowy odnośnie aktualnych spraw. Z głównego korytarza wejść można także do aresztu, gdzie kilka cel czeka na swych gości.

---

Lola uśmiechnęła się jeszcze szerzej.
-Oczywiście, że jesteeeeeeeeeś!-przytuliła go ponownie i chwile się tak z nim pobujała na boki, wzmacniając uścisk jej stalowych (no w końcu była policjantką, nie?) ramion.-To pączki z posypką multiwitaminową!-oznajmiła mu, ucieszona.-Spróbuj!-zachęciła go, podsuwając mu kartonik pod nos.
Gdy włączył się Vincent, wysłała mu najbardziej wdzięczny uśmiech na świecie. Ktoś doceniał jej radosną twórczość.
-Weź nawet dwa!-zaoferowała, rozanielona.
I nagle mina jej zrzedła. I pewna scena ponownie rozegrała się przed jej oczami. I była przekonana, że trochę zbladła.
Odsunęła się sztywno.
-W przeszłości... kiedy?-spytała, tracąc ten wesoły ton.
Była przerażona. I zaraz po tym ogarnęła ją wściekłość.
-WIESZ CO WYKRADLI?!-zapytała go, obracając na tym krześle i łapiąc mocno za ramiona. Ścisnęła go chyba nawet odrobinę za mocno, nachyliła się i wpatrywała uważnie.-Sprawdź to!
Zmarszczyła brwi i tylko na chwilę uniosła wzrok, by spojrzeć na Jona.
-Pierdolony Smith!-warknęła, kopiąc kubeł stojący przy biurku.-JAK JA MU SIĘ DOBIORĘ DO GACI, TO SIĘ NIE POZBIERA!!!

- O ile się nie myślę, to ty zorganizowałaś imprezę, na której doszło do tego znęcania. A co do innych, to się nie martw, oni tez za to odpowiedzą. Wszystko po kolei, dobrze?
Zabrał zdjęcie i wsadził je z powrotem do teczki.
- Wyliczmy... zniszczenia materialne, zakłócanie porządku, doprowadzenie do śmierci zwierzęcia... nawet jeśli to był tylko wypadek, to nie wezwaliście weterynarza...
Przyłożył palec do brody i zastanowił się chwilę.
- Nawet jeśli nie skończy się więzieniem, to możesz posiedzieć w areszcie. A zapewne Gabrielle ucieszy się jak jej zaproponuję, że obejdzie się bez kaucji za ciebie.

- Widzę właśnie. Zawierasz nowe, ciekawe znajomości - kiwnął w stronę zamaskowanego Florrra.  - chyba nawet nie chcę wiedzieć - pokręcił głową.
- Chyba musimy przełożyć nasze spotkanie. - uśmiechnął się. Przez kraty sobie nie pogadają, choć było by to dość śmieszne. - Daj znać jak wyjdziesz, postawię ci kawę. Musisz zasmakować tutejszej lury - powiedział wspominając z niesmakiem ten ciekły syf z dineru przy promenadzie.

- Dopisz do tego jeszcze obrazę funkcjonariusza na służbie - wskazała palcem na teczkę z aktami, po czym spojrzała na Nathaniela - ...kutasie.

- Ach, widzisz, dziękuję, bo bym zapomniał!
Tak jak Consuela zasugerowała, Cooper dopisał coś do jej akt.
- A teraz możemy tak sobie siedzieć i pierdolić, albo przejdziemy do rzeczy. Co ty na to?

- Wyjdę jutro - odpowiedział, spoglądając na śpiewającego Zorro.
- Nim stąd wyjadę zasmakuje w każdym elemencie waszej kultury, dzięki! - zaśmiał se. Chyba dobrze się bawił, mimo wszystko.

Consuela dostawała kurwicy. To zdecydowanie nie był jej dobry dzień. Na domiar wszystkiego jej choleryczność, impulsywność i hulajgęba wcale nie pomagały.
Kiedy usłyszała, że Nathalie chce przechodzić do rzeczy, palnęła:
- To rozpinaj spodnie, maleńki.

- We mnie też możesz zasmakować, Pocahontas! - dorzuciła Rita w stronę drugiej celi. Oczywiście, że podsłuchiwała rozmowę Victora z Harperem. Przechadzała się po pomieszczeniu, zastanawiając się, czy wzięli Consuelę na tortury. I jeszcze dlaczego Lola nie przychodziła jej stąd wyciągnąć. Co za szmata, po co jej taka przyjaciółka!

Gdy Rita warknęła w jego stronę to jedynie uniósł głowę i spojrzał na nią ciemnymi oczętami.
- Si, si, piękna senorita. - dobrze, że nie zrozumiał słowa fasolojadzie, bo by mu się bardzo przykro zrobiło.
Przestał śpiewać i z ulgą stwierdził, że w areszcie nie ma małej, niewinnej Baby Jane. Ale scena z Consuelą, ścisnęła jego serce. W międzyczasie się podniósł i oglądał wszystko ze zbolałą miną.
- Consuelo, moja miłości. - wyrzucił z siebie tylko cichym głosem, a potem zjawił się Jon. Mimo tego, że rozmawiał z Romero to Florencio nie mógł się nie przywitać z kumplem. Podszedł do kraty i wyciągnął rękę, by uściskać rękę koronera.
- Hola, Jon! - rzucił i poprawił kapelusz na głowie. Potem wskazał na siebie kciukami. - To ja! Florencio! Poznajesz? Była zabawa!
Pokiwał głową i poruszył biodrami na boki, imitując taniec, by pokazać jak dobra zabawa była. Potem już nie przeszkadzał w ich rozmowie.

Cooper wyłączył kamerkę, która nagrała jej rozmowę. Potem wstał i poszedł do drzwi, by zamknąć je na klucz.
- Może być tak, ze doprowadzisz swoja siostrę do kompletnego załamania i złamiesz jej do końca serce. Nie dość, ze masz w dupie jej zdanie to jeszcze przez twoją nieodpowiedzialność ginie zwierze w jej domu... hm.
Odwrócił się do dziewczyny i oparł plecami o zamknięte drzwi.
- W dodatku myślała, że to ty nie żyjesz. Wiesz, ze chciała wybiec z domu z bronią i szukać tych co cię niby zaszlachtowali? 
Machnął ręką.
- Ale dobra, to nic. Pójdziesz siedzieć a trochę, kilka rozpraw sądowych, Gabrielle pewnie będzie chciała ci pomóc, wpadnie w kłopoty, ona pójdzie siedzieć, takie tam. 
Wrócił do biurka; opierając się o blat, nachylił się do Consueli.
- Ale zawsze możemy zrobić tak, że... przecie żadnej świni nie było, prawda?

Zacisnęła zęby, słuchając słów Nathaniela. Jasne, siostrą na medal to nie była, jednak ten kutasiarz nie miał prawa wtrącać się w ich sprawy rodzinne. Nawet jeśli Gabrielle w wolnym czasie eksplorowała zawartość jego majtek.
Widząc, jak mężczyzna wyłącza kamerę i zamyka drzwi na klucz, pomyślała sobie, że teraz się pewnie zacznie zabawa w złego glinę.
- Do rzeczy, Pooper. - syknęła w jego stronę.

Usiadł i zaczął przeglądać teczki. W końcu wyciągnął z jednej kartotekę Maro i odpisał od niej gustowne zdjęcie Salinasa.
Podsunął je Consueli.
- Bystra jesteś dziewczynka, tak? Wiec coś mi na temat tego pana powiesz.

Obiecała sobie, że jak pokaże jej jeszcze jedno zdjęcia zarżniętej Lolci, to wyjdzie z siebie. To przesłuchanie zdecydowanie nie było na jej nerwy.
Zwłaszcza, że po chwili pod jej nosem wylądowało zdjęcie Salinasa. Gdzie on się w ogóle podziewał?
- Z tego co wiem, to chyba jest zajęty. - oznajmiła, po czym wzruszyła ramionami z niewinną miną - Rozejrzyj się może za kimś innym.
Consuela wbiła sobie pazury w dłoń, czując, że oblewa ją zimny pot.

- Tak? A przez kogo? - spytał, podsuwając zdjęcie jeszcze bliżej - ciebie?
Zmrużył oczy a uśmiech znikł z jego twarzy.
- Coś słyszałem, ze lubisz jego towarzystwo.

No to się wpakowała jak świnia w buraki. Cooper coś za bardzo interesował się członkami Świętych. Być może to właśnie ich sprawą się głównie zajmował?
Consuela wzruszyła ramionami.
- Ledwo co go znam. Widziałam go może... z dwa, trzy razy. - podniosła wzrok na Nathaniela, licząc na to, że łyknął jej bajer. W końcu tylko raz zostali razem przyłapani.

Cooper chwycił za długopis i odnotował coś w swoim notatniku. 
- Hm, a malowanie kutasów na ścianach posterunku, to która  to była randka z kolei? - Zapytał - I czy Salinas tez mi potwierdzi, że widział cię raz, może dwa... może trzy razy?

- Koniecznie. Jeszcze ci nasza "kultura" bokiem wyjdzie. - zaśmiał się po czym uniósł jedną brew słysząc Ritę.
- No wiesz? A myślałem, że było między nami coś specjalnego. - wyszczerzył się przekornie do murzynki. - A, nie. To chyba tylko kraty.
Przestraszył się nieco nacierającego na kraty Floriana. Bo tak z zaskoczenia się nagle pojawił.
- Ah, hej, tak poznaję - uścisnął dłoń. Jak się koroner ładnie brata z przestępcami! Zmarszczył się gdy Florian ściągnął maskę.
- Co ci się stało? - popukał się po swoim policzku pytając o formujące się na niemal doskonałej twarzy meksykanina limo.

Lola przyglądała się panicznym reakcjom Gabrielle. Była co najmniej zaskoczona tym całym cyrkiem. I z każdą minutą coraz więcej zaczęło do niej docierać.
-O matko, to ona myślała, że... że to Consuela?-zapytała wysokim głosem, unosząc dłonie do ust.-Nikt jej nie powiadomił?!-zapytała głośnym szeptem.
Słuchała wyjaśnień Joan z otwartymi ustami.
-Dios bendito!-westchnęła i prawie się przeżegnała.-Nie powtarzajcie jej tego!
Pokręciła dłonią i spróbowała wrócić do swojej pracy. Chaos, jaki panował, jednak ją trochę od tego powstrzymywał. Martwiło ją to przesłuchanie Consueli. I ta cała sytuacja z Gabrielle. I fakt, że było jakieś dziwnie spore poruszenie w areszcie. Z kim tam rozmawiał ten Jonathan?
Ciekawska (wścibska?) natura blondynki przeważyła, bo już po chwili była w areszcie.
-Wow. Wesoło tu macie.-zauważyła jakże uprzejmie, ogarniając wzrokiem ten tłum ludzi.

Victor zaśmiał się, słysząc słowa Rity.
- Hm, może skorzystam, dzięki. O ile Jonathan nie am nic przeciwko.
Słysząc Floriana, zaśmiał się jeszcze głośniej. Chyba... pierwszy raz od dawna miął tak dobry nastój.
- O tak, była zabawa. Az dziw, ze nikt pawia nie puścił.

- To nie była randka. - mruknęła. - A nawet jeśli... Za chodzenie na randki też będziesz mi groził kiciem? - uniosła brew. Nie czuła się już tak pewnie jak przed chwilą.
- Dlaczego mnie o niego pytasz? To jakiś seryjny morderca, czy coś? - zapytała, udając głupią.

- Nie, przecież możesz spotykać się z kim chcesz! - odpowiedział, dalej coś notując.
- Nie grożę ci, oferuję wymianę. Ja sprawę, że w raporcie nie pojawi się nic o zabijaniu świni w zamian za to, że powiesz mi coś o tym przystojniaku. 
Odsunął się nieco od biurka, w końcu spoglądając na Consuelę.
- Może. Tego usiłuję się dowiedzieć. Taka moja praca.

Pokręciła głową, gdy odezwał się Meksykanin. Chyba nie zrozumiał nic, skoro odpowiedział "si". No, cóż. Rita miała to, szczerze mówiąc, w dupie. Niezbyt zaskakujące, jak na nią. Przeniosła więc morderczy wzrok na Jonathana.
- Ale z ciebie dupek - prychnęła. - Od początku wiedziałam! To znaczy, od momentu, jak pozwoliłeś tamtej suce mnie aresztować - ściągnęła usta i zrobiła obrażoną minę. - A co on ma do tego? - zwróciła się do Romero. Znowu prychnęła.
W końcu w areszcie pojawiła się Lola.
- LOLA, suko, wyciągnij mnie stąd, co? Już tu siedzę z... Za długo, o! - powiedziała donośnie, doskakując do kraty i robiąc smutną minkę do policjantki. - W dodatku za NIEWINNOŚĆ.

Consuela wywróciła oczami. Wolała mieć w aktach wpisane morderstwo całej świńskiej rodzinki niż wkopywać Świętych.
- Co chcesz o nim wiedzieć? Jest normalny. Całkiem miły. Należy do tego, no... - pstryknęła kilka razy palcami - ...klubu motocyklistów, pracuje w warsztacie samochodowym. To chyba wszystko, co o nim wiem. - powtórzyła to, co zapewne o Salinasie wiedzą wszyscy w miasteczku, po czym posłała Cooperowi niewinny uśmieszek.

Jako, że nie miał żadnego lustra przed sobą odkąd ich wyciągneli za fraki z domu Gabrielle to nie wiedział o co chodzi Jonathanowi. Uniósł brwi i przyłożył palce do twarzy. Zaraz też syknął cicho, a potem wyglądał na przerażonego.
- Moja twarz! Moja piękna twarz! święta Madonna Dziewica! - wpadł w wyraźną panikę i zaczął się kręcić po celi w chaosie, a lśniąca peleryna rozkładała się od rozpędu. Do tego stukał płasikimi obcasikami butów.
- Lustro! Dajcie lustro! - przylgnął znów do krat z błagalnym spojrzeniem na swego białego przyjaciela. - Amigo!

Pokiwał znowu głową i postukał długopisem w kartkę w kajecie.
- A jak się ten klub nazywa? - dopytał - Hm, a ty? Tez należysz do tego klubu? Hm?
oparł sie o blat biurka, tka, jakby siedział na randce, zapatrzony w miłość swojego życia.

- Oczywiście, że nie mam nic przeciwko. Moja wrodzona gościnność nakazuje się mi dzielić - powiedział siląc się na powagę, ale nie wytrzymał i puścił do niego oko. Popatrzył na Ritę.
- Oj już dobrze, żartuję. A na tamto aresztowanie sobie zasłużyłaś. Porwałaś mnie! - wskazał na Ritę palcem. - No i fakt, że mogłaś nas oboje zabić - dodał.
W tym momencie Florian zaczął się miotać jak diva po garderobie.
- Spokojnie, to tylko ... - odwrócił się do Loli
- Jak jest "siniak"?