Bar "Viva Maria!"

First topic message reminder :






Bar posiada ciasną kuchnię. Na piętro prowadzi obskurna klatka schodowa, a o jego zastosowaniu jakoś nikt nie mówi.

SZAFA GRAJĄCA VIVA MARIA!

---

W barze można zagrać w BILARD:

1. Gra przeznaczona dla dwóch POSTACI - z czego jedną może być NPC.
   
2. Gdy gracze dobiorą się w pary, rozpoczyna się grę. Jeden MECZ ma 3 TURY. Każda tura to rzut kostką na INTELIGENCJĘ + CELNOŚĆ (może być wspomagana logiką).
   
3. Wynik rzutu kostką podstawiamy do wzoru na mnożnik: (Inteligencja + celność + ew. umiejętność) + k6*5
   
4. Osoba z pary, która ma wyższy mnożnik WYGRYWA TURĘ i dostaje 10 punktów. 
   
5. Mecz wygrywa osoba, która wygrała najwięcej tur - zdobędzie najwięcej punktów. 
   
6. Rozpisanie meczu (sposób pisania) zależy jest od graczy - jak im wygodnie. Ważne, by było w postach zaznaczony wyniki mnożnika i punktacja. 
   
7. Grę w bilard można rozgrywać dowolną ilość razy (nie ma ograniczeń co do ilości meczy)
   
8. Grę w bilard można wpisywać do DZIENNICZKA UMIEJĘTNOŚCI.
   

---

Betty spojrzała na Willa i kazała mu usiąść.
- Sama sobie poradzę - burknęła pod nosem. W końcu znalazła metalową skrytkę, która wyglądała jak kasa na utarg. Otworzyła ją jednym z  kluczyków, które pałętały się po kieszeniach jej spodni.
- Nie podoba mi się to.... - westchnęła i położyła na ladę dwa wytrychy - 500$.

Jeśli chcesz, by Betty spuściła cenę - mnożnik na charyzmę, próg 30. Jeśli przekroczysz, płacisz 200$. Jeśli nie - czekasz na dalsze instrukcje MG.

Dla wielu jej słowa mogłyby być nieodpowiednie, ale Alex tylko lekko się uśmiechnął.
- Strasznie pesymistycznie mówisz o tym mieście. Ja sam widzę w tej chwili co najmniej kilka pozytywów. Dobra whisky i piękna kobieta spoglądająca mi w oczy. - Z jego twarzy nie schodził uśmiech. Fakt, Christie była naprawdę ładna także komplement był szczera. Kwestia tylko w tym czy nie za szybko, ale to już w tej chwili było nieważne.
- Oczywiście, coś co tobie może wydać się dziwne dla mnie może być codzienność i odwrotnie. Ludzie mają różne ciekawe zachowania. - Powiedział i lekko popił whiskey, która była naprawdę dobra, Swarek nie blefował. - Nie wiadomo jak się wszystko potoczy, ale podejrzewam, że zostanę tutaj do emerytury. - No chyba, że dostanie jakiś awans to pewnie wtedy opuści Old Whiskey, chociaż obecnie o tym nie myślał.

Sam wrócił z toalety i po prostu przysłuchiwał się rozmowie, którą toczyła ta dwójka. Zawsze to słuchając uważnie można było się dowiedzieć różnych ciekawych rzeczy ot choćby tego, że kolega planuje tutaj emeryturę spędzić. Sam myślał, że z niego to raczej taki wolny ptaszek to tu to tam, ale jak widać mylił się.
Uśmiechnął się tylko pod nosem jak Alex szybko przeszedł do ataku. No proszę jak to człowieka można poznać wychodząc z nim na drinka.

Nie wytrzymał i roześmiał się ze słów Christi praktycznie razem z nią. Ta chyba właśnie nieco utarła Alexowi nosa ale zrobiła to w taki sympatyczny sposób, ze nie dało rady się na nią gniewać. Wręcz przeciwnie spodobał mu się jeszcze bardziej.
Klepnął Alexa w ramię.
- Chyba się będziesz musiał brachu trochę bardziej postarać.
Opróżnił szklankę i rozlał kolejną kolejkę, bo przecież nie będą siedzieć o suchym pysku.
- Większą rozrywkę mam z przysłuchania się wam.- zrobił wymowna minę i kąciki ust ponownie mu zadrgały. Miał nadzieję, że kolega potrafi zachować nieco dystansu do siebie.

Winchester nawet nie zauważył powrotu Sama, być może tak był tak skupiony na Christie, że zwyczajnie nie zauważył kiedy Swarek zbliżył się do nich. Dopiero jego śmiech sprawił, że Alexander go zobaczył.
- To tylko słowa. - Zauważył, bo przecież owszem one były ważne, ale to raczej gesty, błysk w oku i takie rzeczy sprawiały, że kobiety ulegały.
Kiwnął głową do kobiety gdy przywitała go w Old Whiskey z powrotem.
- Spokojnie Samie, nie martw się to tylko swobodna rozmowa, dołączaj się w każdej chwili kiedy chcesz. - Powiedział do mężczyzny w razie jakby był zazdrosny o pannę Johns. Nie wyglądał na takiego, ale kto wie. Może mu się podobała.

Odpowiedział Christie równie szerokim uśmiechem. Zaczynał ją coraz bardziej lubić. Miała nadzieję, że to nie pierwszy raz, kiedy się maja okazję napić razem.
-Wiem Alex, wiem.- powstrzymał się od przewrócenia oczami na żartobliwą uwagę kolegi, że może się dołączyć do rozmowy.
Podniósł swoją szklankę do ust i napił się alkoholu z nad krawędzi szkła obserwując otoczenie.
- W sumie to zabawni. Zwłaszcza podobało mi się jak rozebrałaś podryw Alexa na czynniki pierwsze.- stwierdził zerkając na dwójkę przy swoim boku.

No tak, owszem gdyby nie przynosiły sukcesu to faktycznie by ich nie wypowiadał. Pewnie gdyby był bardziej podpity to zadał by jej pytanie czy teraz jego podryw przyniósł sukces czy nie, ale póki co raczej ciężko byłoby, aby to mu przeszło przez gardło.
Na słowa Sama o tym, że podobało mu się jak Christie rozłożyła jego podryw na czynniki pierwsze lekko się uśmiechnął.
- Bo to bardzo inteligentna kobieta jest. - Powiedział po czym uśmiechnął się do kobiety. Zaczął sobie spoglądać po trunkach które leżały na półkach, whiskey i to generalnie był motyw przewodni tych półek.

- To fakt.-podniósł lekko szklaneczkę do góry jakby w toaście na rzecz inteligencji kobiety. Nie mógł się nie zgodzić z Alexem skoro ten miał rację. Z reakcji kobiety można było również wywnioskować, że chyba jej się podobało to stwierdzenie.
- To w sumie ma trochę wspólnego z naszą pracą. Też trzeba coś rozebrać czasami na czynniki pierwsze apotem złożyć w logiczną całość. Chociaż czasami idzie się przy tym pobrudzić niemiłosiernie. Co nie?- spojrzał na Alexa szukając u niego potwierdzenia swoich słów.
Starał się nie gapić zbytnio na dwukolorowe oczy Christie, które były fascynujące.

- Nie chcesz posmakować whiskey? - Zapytał spoglądając na Christie która zamawiała piwo, w końcu mieli całą butelkę, także starczyło dla wszystkich. Od razu jednak poprosił barmankę o szklankę dla Johns.
Kiwnął głową na potwierdzenie Samowi.
- Czasem się coś rozkłada, czasem się coś składa. - No bo tak to już było, żeby rozłożyć trzeba było złożyć i odwrotnie, no chyba, że coś było już złożone i potrzebowało być złożone do sprawy to nic się nie robiło, analogicznie z rozłożonym.
Na szczęście nie podzielił się z resztą swoimi przemyśleniami, może dobrze, bo o tej godzinie było dosyć specyficznie.
Winchester uśmiechał się lekko do kobiety zastanawiając się co by jeszcze teraz powiedzieć, a może to Swarek chciał przejąć inicjatywę, tak się wpatrywał w jej oczy, że masakra.

-Alex coś więcej wie o rozkładaniu.- nawiązał do tego, że kolega jest technikiem.- Ale macie najzupełniej rację. Mamy piękny wieczór, szkoda czasu na rozmowy o pracy bo ta jeszcze nas dopadnie i co wtedy?- skrzywił się wymownie, chociaż oczywistym było, że po opróżnieniu tej butelki na żadne wezwanie policyjne nie odpowiedzą bo sami na wytrzeźwiałce by wylądowali.
- Jesteś pewna?- wskazał na butelkę.- Czasami skutki są tego warte. – a skoro Winchester już jej szklankę skołował to mimo wszystko Swarek jej polał.
- W sumie wystarczy rano kilkukilometrowa przebieżka i pozbędziesz się wszystkich niemiłych hmmm skutków.- uśmiechnął się a potem zerknął na Winchestera.

Prawie wypluł whiskey przed siebie słysząc, że wie więcej o rozkładaniu, może Swarkowi chodziło o pracę, ale Alexander zrozumiał to zupełnie inaczej. Słowa Christie odnośnie zaprzestania rozmowy o pracy mężczyzna przyjął z ulgą, tym bardziej po słowach kolegi, które niby miały być o pracy, ale można to było różnie zrozumieć.
Sam dobrze zrobił, najwyżej Christie po prostu nie wypije whiskey, ale może ta szklanka z płynem przed nią ją skusi.
- Dokładnie, przejść się trochę po tym malowniczym mieście, w towarzystwie miłych, znajomych mężczyzn i od razu się lepiej zrobi. - Winchester uśmiechnął się do Christie, a potem puścił oko do kolegi.

Nie umknęło mu mrugnięcie Alexa tak jak i nie umknęło zainteresowania z jakim jego zlustrowała kobieta. W sumie całkiem zabawnie było się tak temu przyglądać troszkę z boku. Wystarczy by Alex dał mu znak a zostawi mu wolne pole z Christie i nie będzie przeszkadzał.
- No o bieganiu nikt nie mówi. Jak wspomniał Alex raczej spacer i to w sumie dosyć bezpieczny bo w asyście policji.- uśmiechnął się do dziewczyny. Chciał jeszcze dodać, że w sumie mogą ją nawet zanieść.
-Czyli co nie lubisz uprawiać sportów?- zapytał.

No przecież, że słowa o rozkładaniu można zrozumieć dwojako tak więc tylko Sam wie do końca o co mu chodziło, a reszta może się tylko domyślać.
Czy Alexander naprawdę potrzebował wolnego pola z Christie? Przecież on póki co jeszcze nic nie zrobił w tym kierunku, żeby potrzebowali być sam na sam. Ten Swarek to miał dziwne pomysły.
- Nikt tu nie mówi o bieganiu. - Spojrzał porozumiewawczo w stronę kolegi i uśmiechnął się do Johns. W końcu po alkoholu, a tym bardziej po piwie to raczej nie jest wskazane bieganie, ale spacerek jak najbardziej.
Zastanawiał się czy powiedzieć coś o medytacji, ale chyba lepiej nie gadać na ten temat, nie teraz. Bo to jest chyba trochę bardziej temat na późniejsze rozmowy, tym bardziej, że Alexander traktował to tak serio.
- Ja lubię czasem pobiegać. - Powiedział mężczyzna, bo czasem mu się zdarzało, nie był jakiś super szybki, ale dla zdrowia uprawiał sport.

--->

Nie, nie było ani warczenia silnika motocykla, ani efektownych wejść. Tyrsen po prostu, na spokojnie przydreptał do Vivy. Powodem braku motoru było to, że ten po prostu został pod motelem. A że mężczyzna akurat się tam wybierał, to mógł po drodze wpaść na dwa piwka. Oczywiście o ile Bakera nie będzie w środku... jakoś nie chciał się z nim spotykać w ogóle, a co dopiero po małym zcwelowaniu go przez smsy.
Patrick więc oparł się o ścianę niedaleko wejścia, wyciągając papierosa i odpalając go. Iść czy nie iść. Jak pójdzie a Baker tam jest, to pewnie dostanie w najlepszym wypadku po ryju. Hmm...

Apteka --->

Ennis jechał wolno przed siebie, licząc w duchu na to, że tabletka szybko zacznie działać. Nie wziął jednak pod uwagę tego, że oprócz bólu głowy jego organizm trawi coś jeszcze... Duch dawno zapomnianej przez niego anemii. Ostatnio tyle wcinał krwistego mięsa wołowego, że myślał, że trochę poprawił swój stan zdrowia.
Nie dzisiaj.
Przejeżdżał właśnie koło Vivy Marii, baru, do którego nie miał najmniejszej ochoty wchodzić, kiedy nagle tępy ból w głowie zamienił się w potężny huk. Nagle cały świat przed oczami chłopaka spowił mrok. Nim mógł cokolwiek zrobić, nagle blady jak trup Ennis po prostu wyrąbał się na rowerze prosto pod nogi stojącego przed wejściem do Vivy Tyrsenem.

Rozważania Tyrsena nad sensem egzystencji przerwał wywracający się rower z jeźdźcem na wierzchu.
No ani chwili spokoju!
- Kurwa, młody. Uważaj ty. - rzucił tylko i wrócił do wypalania papierosa. Jednak po chwili gangster stwierdził, że chłopak coś taki mało ruchliwy jest i aż mu się go prawie żal zrobiło.
- Żyjesz? - mruknął i pochylając się nad nim zaraz rzucił papierosa na ziemię, przydeptując niedopałek.

W kontekście spania i uprawiania sportów Swarkowi przyszło do głowy kilka pomysłów ale nie nadawały się one zupełnie do tego by je publicznie powtarzać. Schował więc swoją twarz w szklance i upił kilka łyków whiskey zamiast się dwuznacznie uśmiechać. I dla bezpieczeństwa zwrócił uwagę na Alexa.
-Ja lubię biegać. Dużo i często ale na pewno nie po alkoholu.- zapewnił zaraz i pomyślał, że musiałby chyba Gab wyciągnąć znowu na bieganie. Mała rywalizacja im się przyda.- A w tych Chinach to nie opanowałeś żadnych sztuk walki.- zagaił kolegę.
Kiwnął głową w kierunku Christie słysząc jej słowa.
-No tak czasami zdrowie nie pozwala.

- Spanie to jest dobra aktywność fizyczna. - Szczególnie z piękną kobietą, dodał już w myślach. Uśmiechnął się delikatnie do Christie i przeczesał włosy jak to miał w zwyczaju. Wcale jej nie podrywał, nie, nie, nie. To było tylko takie niewinne.
Spojrzał na Sama, bo właśnie zadał mu pytanie odnośnie sztuk walki. W sumie próbował ćwiczyć kung-fu, ale to był tylko jeden lub dwa treningi.
- Byłem na dwóch treningach, a potem się okazało, że trener był członkiem Triad i trzeba było go aresztować. - To skutecznie sprawiło, że Winchesterowi odechciało się ćwiczyć azjatyckie sztuki walki. - Wolę medytację, tam przynajmniej istnieje naprawdę mikroskopijnie małe ryzyko, że trener będzie miał coś wspólnego z łamaniem prawa. - Zaśmiał się głośno, bo tak naprawdę było, widział ktoś kiedyś mnicha, które by zamknięto w więzieniu? No pewnie jacyś byli, ale to był raczej naprawdę mały ułamek.

Mrok zawładnął Ennisem i wysunął się on z obrębu myśli i czasu... Gwiazdy krążyły dookoła niego, a każdy dzień trwał tak długo jak całe wieki na Ziemi. Ale to nie był koniec. Ennis poczuł w sobie ponownie życie. Został odesłany z powrotem, by wypełnić do końca swoje zadanie*.
Na sobie czuł ciężar roweru, pod sobą - nieprzyjemny chłód chodnika. Powoli zaczęło docierać do niego mrowienie z podrapanej części ciała, na którą przed chwilą się wywalił. Coś jeszcze przebiło się przez te uczucia... Jakby... Czyiś głos?
Ennis zaczął się powoli podnosić, ale rama roweru ciągle go przygniatała. Nadludzkim wysiłkiem zrzucił ją z siebie w końcu, ciągle średnio świadom tego, jak w ogóle znalazł się w tym położeniu. Dopiero wtedy podniósł niewidzące spojrzenie na stojącego nad nim faceta.
-C... Co? - wymamrotał. Powoli zaczynał widzieć coraz wyraźniej, ale dalej nie mógł z nikim skojarzyć kudłatej mordy przed sobą. - Żyję. Chyba.
Obejrzał swój prawy łokieć. Kurtka była zdarta, pod spodem czuł już piekący ból. Podniósł dłoń do twarzy, by sprawdzić, czy nic mu nie jest, i wtedy nagle trybiki w jego głowie zaskoczyły.
- Tyrsen! - powiedział zdziwiony na widok Świętego. Odruchowo dłoń powędrowała Ennisowi do jego niedawno złamanego przez Canizasa nosa.
- Dlaczego zawsze, kiedy cię widzę, muszę odnieść jakieś obrażenia fizyczne? - zapytał, nie spodziewając się odpowiedzi, i powoli spróbował dźwignąć się na nogi. Nie wyszło mu to jednak najlepiej, zachwiał się i prawie całym ciężarem ciała runął do przodu, w ostatniej chwili łapiąc się ramienia Tyrsena.

_______________________
*luźno potraktowany cytat z Gandalfa z "Dwóch wież" w wersji filmowej