Bar "Viva Maria!"

First topic message reminder :






Bar posiada ciasną kuchnię. Na piętro prowadzi obskurna klatka schodowa, a o jego zastosowaniu jakoś nikt nie mówi.

SZAFA GRAJĄCA VIVA MARIA!

---

W barze można zagrać w BILARD:

1. Gra przeznaczona dla dwóch POSTACI - z czego jedną może być NPC.
   
2. Gdy gracze dobiorą się w pary, rozpoczyna się grę. Jeden MECZ ma 3 TURY. Każda tura to rzut kostką na INTELIGENCJĘ + CELNOŚĆ (może być wspomagana logiką).
   
3. Wynik rzutu kostką podstawiamy do wzoru na mnożnik: (Inteligencja + celność + ew. umiejętność) + k6*5
   
4. Osoba z pary, która ma wyższy mnożnik WYGRYWA TURĘ i dostaje 10 punktów. 
   
5. Mecz wygrywa osoba, która wygrała najwięcej tur - zdobędzie najwięcej punktów. 
   
6. Rozpisanie meczu (sposób pisania) zależy jest od graczy - jak im wygodnie. Ważne, by było w postach zaznaczony wyniki mnożnika i punktacja. 
   
7. Grę w bilard można rozgrywać dowolną ilość razy (nie ma ograniczeń co do ilości meczy)
   
8. Grę w bilard można wpisywać do DZIENNICZKA UMIEJĘTNOŚCI.
   

---

Betty spojrzała na Willa i kazała mu usiąść.
- Sama sobie poradzę - burknęła pod nosem. W końcu znalazła metalową skrytkę, która wyglądała jak kasa na utarg. Otworzyła ją jednym z  kluczyków, które pałętały się po kieszeniach jej spodni.
- Nie podoba mi się to.... - westchnęła i położyła na ladę dwa wytrychy - 500$.

Jeśli chcesz, by Betty spuściła cenę - mnożnik na charyzmę, próg 30. Jeśli przekroczysz, płacisz 200$. Jeśli nie - czekasz na dalsze instrukcje MG.

W palcach obróciła pustą szklaneczkę i pokiwała głową na słowa o wzięciu się w garść. Chciała jej posłuchać i zapomnieć o wszystkim co się dotej pory wydarzyło. Nie myśleć kto zawinił. Nie chciała sobie nic zarzucać, ani winą obarczać Nathaniela.
Spojrzała jak kolejny raz szkło się wypełnia tequillą i podniosła oczy na siostrę, patrząc jak wychodzi.
- Dlatego zwierzam się jej od święta.
Odpowiedziała i z krzywym uśmiechem podniosła szklankę. Spojrzała na Willa i kiwnęła ręką, niby w toaście, zaraz wypijając tequille. Skrzywiła się lekko, jakby mając dość, po czym odstawiła szklankę.

- Tak.
Odpowiedziała, ale Parker nie mógł wiedzieć, czy to była prawda. Przecież nie będzie otwierać się przed księgowym Świętych! Nie ważne, że jej ukochana siostrzyczka należał do tej całej bandy. Gabrielle rozejrzała się po Vivie, która była dziwnie pusta, nie licząc jakichś spitych już stałych bywalców, siedzących w kącie.
Ramirez spojrzała na fajki, leżące obok mężczyzny i tym razem zerknęła na niego pytająco. Może pobawi się on w dżentelmena i sam kobietę poczęstuje? Nie ważne, że miał do czynienia z psem, do którego nie pałał sympatią.

Mruknęła ciche Ta.. na słowa o urokach posiadania rodzeństa, po czym wyciągnęła dłoń po papierosa. Złapała go w dwa palca i wysunęła z paczki, zerkając na Parkera. Nie czekała jednak aż łaskawie podsunie jej jeszcze ogień. Sama za zapalniczkę złapała.
- Consia zawsze miała beznadziejne hobby. Kiedyś zbierała opakowania po serkach, teraz bawi się w klub motocyklowy i swata jedyną siostrę.
Wzruszyła ramionami i zapaliła papierosa, niewzruszona postawą Consueli, ani tym, że tak a nie inaczej odpowiada księgowemu. Nie wahałaby się użyć tych słów także na trzeźwo. Opierając łokcie na barze i spojrzała w stronę zaplecza.
-A pan ma jakieś ciekawe hobby?
Zapytała bez zainteresowania. Wsłuchała się za to w tekst piosenki jaka leciała w tle, z głośników pochowanych w kątach pomieszczenia. Gabrielle westchnęła i wypuściła dym z ust, patrząc gdzieś przed siebie.

Gabrielle zgromiła spojrzeniem Parkera, gdy ten śmiał stwierdzić, że Consia nie będzie wpadać na głupie pomysły, będąc w gronie Świętych. Ramirez wyglądała jakby ledwo słuchała wypowiedzi Williama.
Albo było już za bardzo wstawiona, albo jej się najzwyczajniej w świecie nie chciało. Dopalając papierosa pokiwała głową przy niektórych jego słowach i przy ostatnim pytaniu odwróciła się do mężczyzny, wciskając niedopałek w popielniczkę.
- Pilnowanie siostry.
Uśmiechnęła się i wychyliła ostatni raz szklaneczkę. I chyba za szybko postanowiła zejść ze stołeczka, bo niebezpiecznie nią zachwiało. Gabrielle prawie wylądowała na księgowym, ale w ostatniej chwili podparła się na barze. Bąknęła jakieś przeprosiny i wyszła z baru, by otrzeźwieć na świeżym powietrzu.

zt > dom > trening

Consuela zapewne siedziała na zapleczu, licząc na to, że pijana Gabi zrobi sobie z Williama seks-zabawkę, a potem - w ramach kaca moralnego, który miałby nastąpić nazajutrz - obudzi w sobie ciepłe uczucia do niego, które z czasem miałyby przeistoczyć się w prawdziwą, wieczną miłość. Potem William by się jej oświadczył i z dzielną pomocą jej samej i całego gangu Świętych zaczęliby organizować ślub i huczne wesele. Baker by im pobłogosławił, Consuela obsypałaby ołtarz kwiatkami, a Gabrielle zostałaby dobrowolnie związana z gangiem, który stałby się jej nową rodziną. Ich nową mamą i tatą. Potem wszyscy żyliby długo i szczęśliwie - w miłości, wzajemnym szacunku i wsparciu.
Tak, plany Consueli były konkretne i daleko idące - co jednak z tego, skoro były też naiwne jak bose dziecko we mgle.
- Już poszła? - zapytała z lekkim zaskoczeniem i głębokim rozczarowaniem. Westchnęła ciężko, opierając się dłońmi o blat baru. Jej kwaśna mina sugerowała w tym momencie to, że do Consi własnie doszło, że to najwidoczniej właśnie jej potrzebowała Gabrielle.
- Ja pierdole, wszystko robię źle... - westchnęła z bólem, jakby własnie zmarnowała cały dzień na bieganie po sklepach w całym trójmieście, żeby potem wrócić do domu z niczym, prócz bolących od obcasów stóp.
- Już mnie nawet ten nowy motor tak nie cieszy. I broń. I ten gruby hajs na koncie. - westchnęła.

- No... - to było taka wiocha! Sama zaczęła się zastanawiać dlaczego Baker przyjął ją do gangu. Doszła do wniosku, że to pewnie dzięki jej desperacji. Sue dobrze wiedział, że Consuela zrobi wszystko, byle się utrzymać w ich łaskach. - ...nie. - odpowiedziała w końcu, z widocznym poczuciem obciachu.
- Ale się nauczę. - dodała z pewnością ostateczną. Słysząc kolejne pytania Parkera postanowiła podzielić się z nim swoją historią.
- Pieniądze z ubezpieczenia nam przyznali. Aż sto tysięcy! - pokiwała głowa, nalewając sobie piwa.
- Jak się tylko o tym dowiedziałam, to od razu, OD RAZU wybiegłam z domu wypłacić hajs. Nawet posta nie zdążyłam wysłać. Na takim forum rpg. Piszemy tam historię, kierując wymyślonymi przez siebie postaciami. Nazywa się Stara Kiszewa, a akcja dzieje się w takiej małej miejscowości w Polsce, w roku 1941 w czasie okupacji niemieckiej. Można sobie wybrać, czy chce się być właśnie takim okupującym Niemcem, czy członkiem partyzanckiej organizacji konspiracyjnej "Gryf Pomorski". Ja mam tam postać samotnego, podstarzałego rolnika Włodzimierza Bajadery, który trzyma Żyda na strychu. Mówię ci, zajebista sprawa. Jak wrócę do domu, to podeślę ci linka, to możesz mi zrobić żonę, co nie. Rolnik szuka żony, hehehe..ehehe.. - mówiła, co chwilę maczając dzioba w piwie.
- Ach, o czym ja mówiłam? No tak, wybiegłam wypłacić pieniądze i od razu polazłam kupić nowy motor. A teraz słuchaj uważnie i trzymaj się krzesła, żebyś się przypadkiem z niego nie zjebał: nowiutki Harley Davidson Sportster 1200. - zafalowała brewkami.

- Strzelanki nie rozwijają tak jak tekstowe gry. - kontynuowała, chyba w ogóle nie przyswajając politowania wyzierającego z całego jestestwa Williama Parkera. No cóż, Consuela może rzeczywiście była trochę obciachowa.
- Gdyby nie to forum, to bym nawet nie wiedziała kto to są kaszubi. To tacy górale z pomorza. - dodała z przekonaniem, osuszając pokal do dna.
Mina jej stężała, kiedy William wrócił w ich znajomości do korzeni i uczepił się jej fryzury.
- Znowu masz coś do mojej fryzury? - zabrzmiała trochę jak dresiarz na kleju, a na propozycję odwiedzenia strzelnicy odpowiedziała - Czemu nie? - w skrytości ducha przygotowując się na niepomierne upokorzenie.

Consuela zmarszczyła brwi, czując jak policzki zaczynają ją pic po niewybrednych uwagach Parkera.
- Nieprawda. Tam nie ma seksu. Jestem starym kawalerem. - wyjaśniła od razu, lekko zawstydzona - A poza tym... ja mam wrodzone predyspozycje do bycia seksmaszyną. - powiedziała z udawaną pewnością. Kurde, jeszcze się wyda, że namiętnie zaczytuje się w erotycznych opisach innych graczy. Na przykład tej Marynki co Niemca nie chciała. Ta to się musiała tego porno naoglądać, żeby takie obsceny odwalać. No ale dobrze się czytało, miała babka talent.
- ...tyle, że się dobrze z tym ukrywam. - dodała, spoglądając na Williama i mając nadzieję, że łyknął.
- Co ty możesz wiedzieć o ostatnim evencie. - dodała, mrużąc lekko oczy, kończąc swoją wypowiedź prychnięciem, a po usłyszanym komplemencie nie wiedziała jak zareagować. Zwłaszcza, że występował on w otoczeniu krytyki.
- A ty co, fryzjer że się tak mądrujesz? - zapytała, zwlekając jeszcze z zamknięciem baru.

- Wszędzie, tylko nie w twojej sypialni. - mruknęła w podzięce za wcześniejsze docinki.
- Nie są niezadbane, tylko niesforne. - sprostowała niezadowolona - Ab teraz chodźmy postrzelać, bo jeszcze trochę pierdolenia i ci jebnę. - dodała. Wytarła bar, zamknęła kasę, po czym udali się zapewne postrzelać!
zt

???? ---->

Trish egzystowała kolejny tydzień bez przychodów. Bała się, że skończą się jej pieniądze, więc przestała kupować co chwila nową bieliznę i zaczęła prać tę, którą miała. Powróciła nawet do kupowania ubrań w szmateksach - a że nie umiała szyć, to odcinała te części materiału, które były zniszczone. Jej najnowszym "projektem" była czerwona bluzeczka, która nie sięgała nawet do pępka. Poszarpany dół i wystające nitki wyglądały rebeliancko, ale był efektem spotkania z tępymi nożyczkami. Nie mniej jednak, pasowały do dżinsowych szortów, również poszarpanych, ale fabrycznie.
Burza blond włosów weszła do baru, ponieważ to, co kryło się pod nimi i potocznie było nazywane mózgiem zapomniało, że jakiś czas temu PRAWIE została przyłapana na kupowaniu narkotyków. Ach, z resztą... Dawno i nieprawda. Kto by się przejmował? Święci mieli na głowie ważniejsze sprawy niż balujące siksy!
- Willie! - Pisnęła melodyjnym głosem, gdy zobaczyła znajomego. Ach, w tym dziennym świetle wyglądał świetnie. Typ tatusia. Trish takiego brakowało. Ehehe. Podeszła do Parkera szybkim krokiem i pewnie zanim zdążył zareagować, przytuliła się do niego. A że siedział, to zapewne zaliczył spotkanie trzeciego stopnia z jej piersiami w miseczce F. - Totalnie miałam nadzieję, że na ciebie wpadnę! Mogę się przysiąść? Co pijesz? Omg, fajna koszula! - Wystrzeliła słowami, siadając. Dopiero po chwili zauważyła papiery z rzędem cyferek, które leżały na stole. Spojrzała na nie tępo i po dłuższej chwili uniosła wzrok na Williamia.
- Przeszkadzam? - Zapytała cichutko, mrugając intensywnie. Niech powie, że nie. Niech powie, że nie!

Dziewczyna nawet nie zwróciła uwagi, że William zignorował jej pytania. W końcu była zajęta patrzeniem na cyferki, a potem na niego.
- Trochę? - Powtórzyła i zastanowiła się. W normalnie funkcjonującym mózgu zapaliłaby się lampka Chyba musisz sobie pójść. Jednak Trish potrzebowała jasnych i konkretnych komunikatów. - A, to dobra. Co pijesz? - Zapytała, ściągając torebkę z ramienia i kładąc ją przed sobą na stoliku.
- Stało się? Niee, nic się nie stało. Nic takiego wiesz... - Machnęła ręką, majac nadzieje, że Parker się domyśli, bo jej akurat brakło słowa. - Słuchaaaaj, Willie... - Zaczęła po chwili. Oparła się o stolik łokciami i uśmiechnęła szeroko. - A ty masz laptopa? - Zapytała, pochylając się lekko do przodu.

- Jest coś takiego jak "za wcześnie"? - Zaśmiała się i machnęła na kogokolwiek, kto stał za barem. Mogli jej przynieść cokolwiek z procentem. Była zestresowana, musiała się odprężyć.
- No nie, no przecież widzę, nie! - Roześmiała się, balansując na stoliku na przedramionach, coraz bardziej pochylając się do przodu. - Nie chcę sprawdzać, tylko... Widzisz... Bo wiesz, ja mam takiego starego laptopa, ale tam wiesz... Pasjans... Czasem pejsbuk jak uda mi się sąsiadom ukraść trochę fifirifi... - Krążyła wokół tematu.
- A ja bym totalnie chciała napisać saj-fi. - Powiedziała w końcu z powagą. - Bo pomyślałam sobie, że jak chcę trochę poważnego hajsu, to potrzebuję poważnej pracy, a do tego potrzebne jest poważne saj-fi. - Kiwnęła głową. Gdyby ją wyciszyć i zakryć jej ciało ubraniami, przez chwilę mogłaby wyglądać na nawet inteligentną.
- I co o tym myślisz? Pomożesz mi napisać? Na pewno się na tym znasz! Proooszę? - Wydęła usta, ukrywając uśmiech. Uśmiechała się sama do siebie, do swego genialnego planu; uśmiechała się do swoich myśli, które rzadko bo rzadko, ale przemykały przez jej głowę.

- Ale tylko tak publicznie, czy w domu też masz takie ostre zasady? - Zaśmiała się, chociaż na serio ją to ciekawiło. A jeśli powiedziałby bardzo powoli i dobitnie, że mogłaby sprawdzić, czy nie ma jej przypadkiem u siebie w domu, to może nawet by poszła?
W sensie, szukać siebie.
- No, no, CV. Jak zwał, tak cwał! - Machnęła ręką. - No wiesz, poważną. Nie jakieś bary, czy coś. - Pokręciła głową, po czym przybliżyła swoją twarz do twarzy Williama. - Chociaż musisz wiedzieć, że robię totalnie zajebisty taniec erotyczny. Prywatne seanse. - Dodała, puszczając oczko. Nie wyglądała przy tym, jakby żartowała.
- Myślałam naaad... - Trish pobujała się na krześle. - Gazetą. Totalnie mogłabym pisać. Albo na przykład biuro prawnika, tego który nie używa dezodorantu? Patrz! - Pomachała dłońmi z ekscytacją i usiadła prosto na krześle. Gestem ręki udała, że podnosi słuchawkę telefonu.
- Kancelaria pana Santosa, w czym mogę pomóc? Chciała pani umówić się na poradę prawną? Czy pasuje pani czwartek o czternastej? Dobrze, zapisuję. Proszę o nazwisko. - Trish "napisała" nazwisko na stole i odłożyła słuchawkę. Wyglądało to, jakby ćwiczyła pół nocy.
- I co myślisz? - Zapytała z szerokim uśmiechem. - Umiem do tego parzyć kawę! - Dodała, jakby byłą to najważniejsza rzecz na świecie.
- Hę? Jak to, czy jest sens? - Zdziwiła się. - Oczywiście, że jest sens! Sensem są pieniądze, nie zarobię ich wyglądając ładnie i pachnąc. - Wzruszyła ramionami. - A szkoda. - Dodała. Nie zrozumiała, że William prawdopodobnie wątpi w jej umiejętności, nie cel, który jej przyświecał.