Biuro szeryfa i areszt

First topic message reminder :

Parterowy budynek z czerwonej cegły mieści w sobie zarówno biuro szeryfa jak i areszt. Wchodząc z głównej ulicy przez podwójne drzwi, stajemy przed zaszkloną recepcją, w której na dyżurce zawsze można spotkać jednego z funkcjonariuszy. Przechodząc korytarzem dalej, trafiamy na dużą salę, zastawioną kilkoma biurkami. To w nim przebywają stróże prawa, gdy akurat nie znajdują się na patrolu, zajmując się papierkową robotą lub przygotowując do wyjścia w teren. Za nimi można zauważyć drzwi prowadzące do gabinetu szeryfa w którym oprócz pokaźnego biurka, głównym wyposażeniem jest długi stół, przy którym toczą się rozmowy odnośnie aktualnych spraw. Z głównego korytarza wejść można także do aresztu, gdzie kilka cel czeka na swych gości.

---

Zmrużyłem oczy, że kurwa co, czy ja dobrze słyszałem, a może jakieś badania okresowe musiałem na słuch zrobić.
- Można by napisać że nazwał Ramirez suką - dodałem całkiem poważnie, a w duchu się uśmiechnąłem, jednak ten szeryf miał jaja i nie był ciepłymi kluskami który tak ściśle trzyma się zasad, oczywiście zasady zasadami, są granice których nie można przekraczać, ale dla mnie przestępca jest przestępcą i nie ma taryfy ulgowej. Mając takiego szefa można sporo zdziałać ja to rozumiałem i nie chciałem tego nadużywać. Dlatego postanowiłem nie drążyć tematu.
- Coś jeszcze?

Oderwał wzrok od notatek i spojrzał na Williama nieco zaskoczony.
- Cóż, jeśli pan chce, możemy to zrobić - odpowiedział, prostując się na krześle. Chwile potem podsunął Parkerowi pustką kartkę i długopis.
- Poproszę nazwiska i numery do osób, które pana wtedy widziały. Zapewne potwierdzą pańskie alibi...
Spojrzał na swoje notatki, teczki i fotografia w aktach.
- Nie - odparł wprost, przekładając kilka kartek z teczki na stół.
- Tak mi się lepiej pracuje. Teraz, panie Parker, nazwiska, poproszę.

67

Oparła brodę na obu dłoniach, łokcie wciskając w blat biurka. Nic nie widziała, nic nie mogła wyłowić z tego nagrania. Ale musieli się postarać.

76<100

Lola się skrzywiła.
-Może to później cofniemy, co?-zaproponowała, zniechęcona.
Ciężarówka, jak ciężarówka. Nic nadzwyczajnego!

Spojrzał na zapisaną kartkę, po czym włożył ją w swój kajet. 
- ja nie umiem odnaleźć się w porządku. Rozprasza mnie.
Postukał długopisem w blat stolika.
- Zna pan Connora Eastmana?

- Czy wiadomo panu co robił Connor Eastman w dniu, w którym pan odwiedzał rodzinę... - spojrzał w akta - Sue Bakera?
Poluzował nieco krawat. Lola ścisnęła go jak pętlę ze stryczka.

Cooper poszperał w papierach. Zaszeleścił żółtymi papierami, uważnie oglądając notatki. Ale chyba tylko udawał, bo doskonale wiedział, co chce powiedzieć.
- To ja panu powiem, gdzie był pan Eastman. W magazynie JTC w Appaloosa City. Rabował właśnie skrzynie z karabinami. 
Przysunął się do stolika i nachylił do Williama.
- Znaleźliśmy jego krew na miejscu zdarzenia, a w jego domu karabin bardzo podobny do tych, które zginęły tamtej nocy. 
Uśmiechnął się, mrużąc oczka.

Lola może cofnąć nagranie. Może spróbować dojrzeć rejestracje (mnożnik z progiem 40) i odgadnąć co to za dostawczak (próg 80).

40, 81>80

Lola cofnęła nagranie, niezadowolona, że nic nie udało im się dostrzec.
-Dobra, skupcie się, nie będziemy tego ogladać przecież 10 razy...!-westchnęła, siadając bliżej ekranu.
Dalej nie mogła rozczytać numerów. Rozpoznała jednak ciężarówkę.
-Ej, ej!!! To są nasze dostawczaki z Old Whiskey! Znaczy... wygląda tak samo! No popatrzcie!!!-zawołała, podekscytowana.

Cooper nie chciał wyprowadzać Parkera z równowagi - widząc go już wiedział, że to typ, który zawsze ma pokerową twarz. Lecz wiedział, ze jeśli powie mu o aresztowaniu Eastmana, wieść dojdzie do innych świętych; a tego własnie chciał.
- Nic, chcę panu tylko powiedzieć, ze pański znajomy został aresztowany pod zarzutem kradzieży i napaści na funkcjonariuszy. Aktualnie przebywa w szpitalu z przestrzelonym kolanem.
Westchnął.
- Wiadomo panu coś o powiązaniach pana Eastmana z gangami?

Oczywiście, tu nikt o gagu nie słyszał, nic nie wiedział, nic nie widział. Jakby Cooper dostawał dolara za każde takie gadanie to miałby... dużo dolarów.
- Oczywiście... - znowu coś zanotował i... jak się okazało, naszkicował długopisem tez portret Willa.
Wyszło na jaw co obi Cooper na przesłuchaniach.
- Skąd pan zna Sue Bakera?

- Oczywiście, że poproszę o autograf - powiedział, zamykając kajet - ale pod zeznaniami. Teraz interesuje mnie jeszcze co z Betty Jou Coleman? Pan ją tez zna z warsztatu?

44!

Gabrielle aż wstała, gdy Lola cofnęła taśmę. Obeszła biurko i bardziej skupiła się na tablicach niż na marce samochodu. Zmrużyła oczy czujnie, dzięki czemu udało jej się odszyfrować numery rejestracyjnie.
- Mam!
Złapała za kartkę i długopis, zaraz je zapisując.

- Szkoda tylko, ze nigdy nie miałem francuskiej dziewczyny - odparł i postukał znowu czerwonym długopisem w blat biurka.
- Ma pan z nimi podpisane umowy? - Zapytał, nie spuszczając wzroku z twarz Willa - Nich pan przez chwilę przestanie marzyć o barach z czasów prohibicji i skup się na mnie.

- Może mam, może nie, nie rozmawiamy o moich preferencjach co do kobiet.
Widocznie nie miał nastroju na takie rozmowy.
- Pan wybacz, ale ja będę decydować, co w tej sprawie jest istotne. Dlatego pytam, czy ma pan podpisane z nimi umowy?

- Słucham?
Spojrzał na Williama nie ukrywając swojego zdziwienia.