Biuro szeryfa i areszt

First topic message reminder :

Parterowy budynek z czerwonej cegły mieści w sobie zarówno biuro szeryfa jak i areszt. Wchodząc z głównej ulicy przez podwójne drzwi, stajemy przed zaszkloną recepcją, w której na dyżurce zawsze można spotkać jednego z funkcjonariuszy. Przechodząc korytarzem dalej, trafiamy na dużą salę, zastawioną kilkoma biurkami. To w nim przebywają stróże prawa, gdy akurat nie znajdują się na patrolu, zajmując się papierkową robotą lub przygotowując do wyjścia w teren. Za nimi można zauważyć drzwi prowadzące do gabinetu szeryfa w którym oprócz pokaźnego biurka, głównym wyposażeniem jest długi stół, przy którym toczą się rozmowy odnośnie aktualnych spraw. Z głównego korytarza wejść można także do aresztu, gdzie kilka cel czeka na swych gości.

---

Zmrużyłem oczy, że kurwa co, czy ja dobrze słyszałem, a może jakieś badania okresowe musiałem na słuch zrobić.
- Można by napisać że nazwał Ramirez suką - dodałem całkiem poważnie, a w duchu się uśmiechnąłem, jednak ten szeryf miał jaja i nie był ciepłymi kluskami który tak ściśle trzyma się zasad, oczywiście zasady zasadami, są granice których nie można przekraczać, ale dla mnie przestępca jest przestępcą i nie ma taryfy ulgowej. Mając takiego szefa można sporo zdziałać ja to rozumiałem i nie chciałem tego nadużywać. Dlatego postanowiłem nie drążyć tematu.
- Coś jeszcze?

Cmoknęła z niezadowoleniem.
-A kto może być bardziej zorientowany od ciebie?-zapytała, unosząc brodę do góry.
Stanęła za jego plecami.

58 i 68 ;/

Zacisnęła mocno szczękę i palce w pięści, stojąc w milczeniu. Wyszła, zanim mogłaby zrobić coś głupiego. Zatrzasnęła drzwi od pokoju ze złością i uciekła do łazienki, zamykając się w jednej z kabin. Dopiero tam dała upust swoim emocjom, wybuchając płaczem.
Pierwszy raz miała wrażenie, że nie da rady. Że nie stanie na wysokości zadania. Że jej motywacja jest jednocześnie jej największą przeszkodą w osiągnięciu celu.

Spisano zeznania i zaprowadzono mężczyznę do radiowozu, by ponownie do przewieźć do aresztu w Appaloosa.
Lola może spisać to, czego się dowiedziała w aktach i wysłać kopię do Appaloosa City.

Brunetka w końcu po jakimś czasie wyszła z toalety, obmywając wcześniej twarz, by nie było widać, że płacze. Napisała prośbę o udostępnienie danych i rozpoczęła pisanie raportu. Szybko dała sobie jednak z tym spokój, bo była zbyt zdenerwowana. Zrobi to później. Może.

/zt

<----

[16.05]

Gabrielle jak przystało na wzorową policjantkę, pojawiła się w biurze jako pierwsza.

/16.05.13 z domu chyba

Jon, jak na wzorowego koronera przystało pojawił się w biurze z puszką ciastek do kawy.
- Cześć.

- Cześć.

- Co tam?

- Ok.

- No to spoko. Czemu ignorujesz zdjęcia? - wyszczerzył się i położył puszkę na biurka Gabi

- Nie ignoruje. Jestem po prostu tak niebywale nimi oszołomiona, że aż zabrakło mi słów, by opisać ten zachwyt. Zresztą w skrzynce jest za mało znaków, bym mogła w pełni wyrazić podziw.
Odpowiedziała z wrednym uśmieszkiem. Podniosła tyłek z krzesła, sięgając po puszkę i znowu siadając.
Zerknęła w puszkę, odkładając wieczko i wyciągnęła sobie ciasteczko. Cóż za rymy. Ramirez podniosła spojrzenie na Harpera i jak gdyby nigdy nic, wpakowała słodycz do ust.

Suka.
Uśmiechnał się promiennie. Miał najpiękniejszego pieska pod słońcem i żadna Gabi mu tego nie zepsuje swoim negatywnym nastawieniem. Będzie kontynuował spam, teraz jeszcze intensywniej!
Uniósł jedną brew i patrzył jak łakoć ląduje w ustach.
- Smakuje?

Oblizała usta i paluszki, kiwając głową. No jak mogłyby nie smakować ciasteczka od jej dupki? Gabrielle sięgnęła po drugie, ale też odstawiła puszkę, by nie wyjść na łakomczucha. Przegryzła ciasteczko i spojrzała na koszulę, na którą posypały się okruszki.
- Zostawiłeś swe dziecko z opiekunką?
Dopytała Jona, nie poprzestając na jednych złośliwościach. Wrzuciła do ust resztę ciasteczka i otrzepała materiał koszuli, zerkając w stronę wejścia, słysząc otwierane drzwi. Ale nie, to nie była reszta wezwanych.

- Weź jeszcze jedno. Wiem że tego chcesz - podsunął jej puszkę.
Pokręcił głową ze smutną minką.
- Nie, uczymy się być na odległość. Została w pokoju i pewnie tęskni. - I nie kłamał ani troszkę. Tak się przyzwyczaił, że zawsze ma coś do przytulania to wyszła na wierzch jego natura nałogowego przytulacza. Chyba będzie ją czasami zabierał do pracy jak podrośnie.
- Uświniłaś się - wskazał na koszulę na której jeszcze były pozostałości ciastek.

Gabrielle oczywiście w ogóle nie słuchała wyznań Jona, klikając coś w klawiaturę. Zareagowała dopiero, gdy usłyszała o uświnieniu. Że co? Ona?
- No chyba Ty.
Odpowiedziała i łypnęła na Harpera. Zerknęła na koszulę raz jeszcze i strzepała to co zostało, ignorując puszkę z ciastkami. Wcale nie chciała. Wcale nie były takie dobre. Gabrielle pokręciła głową i zaczęła coś na klawiaturze wystukiwać.
I na pewno nie wlazła na rumblra.

Uniósł obie brwi tym razem. Cóż za riposta! Ale zauważył, że Gabi jest coś nie w sosie.
- No nie dąsaj się. - nauczony doświadczeniem nie oparł się tyłkiem o jej biurko a rękami o oparcie krzesła, patrząc na nią z góry od tyłu.
- Wszystko już jest okej? - i miał na myśli Coopera i cały z nim grajdół.

/ z domu

Jak zebranie to zebrania.
Sam pojawił się na posterunku wklepując jakiegoś maila w telefon, który zaraz też wysłał w świat.
- Cześć.- przywitał się z kolegami i podszedł do maszyny by zdobyć te siki zwane tutaj kawą

Podniosła głowę na Harpera i aż przełknęła gorycz, zmuszona teraz do udawania przed koronerem.
- Bez zmian.
Odpowiedziała i zaraz na Sama spojrzała, by czasem Jon w jej oczach nie ujrzał fałszu. Skinęła koledze głową i sięgnęła po kolejne ciastko.

// początek, 16.05.2013, popołudnie

McConnor wyszedł ze swojego biura, przywitał się ze wszystkimi i zapowiedział, ze za chwile jego sekretarka przyniesie im porządna, normalna kawę. Tak tez się stało - policjanci nie musieli pic już sików z automatu.
Szeryf ściągnął kapelusz, odłożył go na najbliższe biuro i przysiadł na jakimś krześle. Sięgnął po swój notatnik, w którym miał ściągę.
- Pierwsza sprawa, Eastman. Przewieźliśmy go do Appaloosa i tam czeka na proces. I nie tylko w sprawie napadu na magazyn JTC. Prokuratura chce tez go oskarżyć o branie udziału w strzelaninie w kopalni miedzi, bo okazało się... że użyto jego broni w tamtym miejscu... i... pewnie dlatego dostaniemy an dniach nakazy przeszukania domów jego kolegów.

/po rozmowie z Cooperem, 16.05

Lola weszła spóźniona. Była zaniepokojona tą rozmową. Mocno. Jego ostrzeżeniem.
Skinęła głową zebranym i usiadła gdzieś z boku, przysłuchując się słowom szeryfa. Chyba musi z nim porozmawiać po wszystkim. Nie da się odsunąć od tego wszystkiego.

/16.05.2013

Joan weszła jakoś zaraz za Lolą. Przywitała się i szybko przeprosiła za spóźnienie/przeszkadzanie, po czym jak zwykle zajęła sobie jakieś miejsce z boku.

O dostali normalna kawę. Jak miło. Sam zwinął w takim wypadku największy kubek i usiadł gdzieś w kącie opierając się o ścianę i słuchając tego co ma do powiedzenia szeryf.

<--- ?

Vincent wpadł do biura z kubłem własnej kawy. Kiwnął głową szeryfowi i zasiadł przy swoim biurku, starając się nie robić za wiele hałasu.

- Czy Eastman coś w końcu powiedział? - Zapytała, nie rozumiejąc dlaczego mężczyzna nie chce ratować swojego dupska. Jego bracia jakoś jeszcze mu nie pomogli.