Sandbar

Gdy Liluye podeszła, Will pewnie się odsunął tak, by móc swobodnie patrzeć na obie kobiety w trakcie rozmowy. Najwidoczniej był nieświadomy tego, że odmowa aż tak ją zraniła! Może wtedy inaczej by się zachował, kto wie...
Nie udzielał się, spoglądając to na jedną, to na drugą, to na towarzystwo. Zamówił u barmanki kolejne piwo i odsunął się nieco, przymierzając się do zapalenia papierosa.

Spojrzał na Liluye z politowaniem.
- Wiem, że idę przed bar, przecież nie będę palić przy ciężarnej - powiedział, jakby urażony tym, że o to Indianka mogła go posądzić.
- Czekam na swoje piwo tylko - dodał i zaraz spojrzał na Lolę.
- Nie lubię śpiewać - wyjaśnił i zaraz napomknął: - Wstydzę się - i mrugnął do policjantki, czekając na piwo.
Wtedy też usłyszał kolejny głos i spojrzał na podest, zauważając obcą mu Hankę, której przyglądał się z lekkim zainteresowaniem, co można było zobaczyć na twarzy księgowego.
Kiedy te otrzymał, Will zgarnął kufel, poinformował dziewczyny, że idzie przed bar i wcisnął już papierosa między wargi, mijając młodego Skittlesa i jego karka, których zauważył. Dopiero przed barem nad czymś się zastanowił, choć nie dało się tego zauważyć po obojętnym wyrazie twarzy Williama, który zapalił sobie śmiało.

Pepe, który się nieco kiwał na tym stołku (ale nie z nietrzeźwości, od siebie), śpiewał sobie cicho pod nosem, co jakiś nawilżając swoje wargi językiem czy też alkoholem. Kiwnął na Liu.
- To jutro plażówka, nie? - rzucił, uśmiechając się półgębkiem i zaraz zaczął lekko machać dłonią.
- Well I don't really care what people say. I don't really watch what dem waan do - zaśpiewał sobie swobodnie, zbierając się powoli.

- Razem, kolejnej przegranej nie przełknę - zaśmiał się do przyjaciela i kiwnął do Hanny, uśmiechając się delikatnie.
Zsunął się ze stołka i stanął przy barze, tańcząc sobie swobodnie, jakby nagle miał za dużo energii.
- Kijowo się gra jeden na jeden - mruknął po chwili, poprawiając swoje włosy.

William wrócił do baru po spaleniu papierosa i do połowy pełnego kufla piwa, taka jestem optymistyczna.
Uśmiechnął się do Loli.
- Nie dziś, ale może na dniach? Zobaczymy - powiedział do policjantki, ale ostatecznie nie obiecywał. Swój uśmiech mężczyzna posłał także Foster, przyglądając jej się odrobinę dłużej. Zaraz jednak dopił alkoholu, wyciągnął pieniądze i zapłacił barmanowi.
Skinięciem pożegnał towarzystwo, idąc w swoją stronę.

/zt

- Wowowowo, Hannah, aż tak źle było? - powiedział ze śmiechem, który dało się słyszeć, spoglądając na kobietę.
Ale nie odmówił kolejnemu alkoholowi. Wypoczął swoje, bawić mógł się dalej, pić też. Z paleniem się ograniczył, sobie w motelu już spali, a co; taki oszczędny był pod tym względem.
- Uuuu, jakie smaki - skwitował rozbawiony zamówienie Loli, choć - O DZIWO - rozumiał dlaczego!

- Mąż - odpowiedział Loli, spoglądając wymownie i z dosyć głupim uśmieszkiem. Może nie jak u dwunastoletniego chłopaka, który pierwszy raz w życiu usłyszał o cyckach i je zobaczył, ale taki... znaczący, że powinna się skapnąć. - Że miał słabsze, no, o.
Pepco zerknął na Hankę, która się zawiesiła i zmrużył oko, chcąc jakoś się wychylić, ale ostatecznie musiał złapać się blatu, bo by zjechał swym dupskiem na ziemię, a jeszcze tego mu brakowało.
- Czemu? - spytał Loli, a potem łyknął sobie alkoholu.