Wyspa na Matanzas River

First topic message reminder :

Rzeka Mantanzas ciągnie się przecina St. Augustine i ma 37 kilometrów. Była to jedna z pierwszych „bram do Nowego Świata” i wybudowano tu pierwszy port dla osadników z Europy.
Rzeka ta oddziela Anastasia Island od stałego lądu i leży tu też wiele pomniejszych wysp i wysepek.
Na jednej z nich znajduje się mauzoleum oraz cmentarzysko, na którym pochowano wielu więźniów z pobliskiego fortu. Żeby się tu dostać, należy wypłynąć z niewielkiego portu niedaleko Castillo de San Marcon. Dopłynie się tu nawet niewielką łodzią, a sam rejs zajmuje maksymalnie godzinę. Oczywiście, wszystko też zależy od pogody i stanu wzburzenia wody.
Gdy już dostaniemy się na wyspę, będziemy mogli tam skorzystać z niewielkiego schroniska, które udostępniane jest w czasie załamań pogody – tu turyści mogą poczekać, aż będą mogli wrócić na stały ląd.
Lecz to nie schronisko jest tu atrakcją a niewielkie mauzoleum oraz cmentarz ze specyficznymi nagrobkami wskazujących na różne wyznania oraz pochodzenie pogrzebanych tu ludzi. Wszystko to znajduje się za wzgórzem, na którym wybudowany jest budynek schroniska. Prowadzi tam jedna, wąska ścieżka, które potem może zaprowadzić na północną plażę.

Ennis nie spodziewał się, że zrobione przez niego fotografie przyczynią się do takiego nieszczęścia. Kilka błysków i za sobą usłyszał jakiś łomot. Odwrócił się, zdezorientowany, i poświecił latarką - zobaczył Jona, Landona... Ale nigdzie nie było Tyrsena.
- Co to było? - zapytał, zdezorientowany. - Gdzie Canizas?
Zobaczył tylko chmarę kurzu. Popatrzył z przestraszonym wyrazem twarzy na Romero.
- Co się z nim mogło stać? Jest tu jakiś niższy poziom?...
Podszedł do ściany, przy której przed chwilą stał Tyrsen, próbując coś spostrzec...

Zasłonił twarz, gdy dostał światłem ennisowej latarki po oczach.
- Weź to - zamarszyl się i rzucił do Ennisa.
- Co jest? - faktycznie było ich o jednego mniej. Po chwili zauważył dziurę w ścianie i rozglądającego się w niej Ennisa.
Wspaniałomyślnie powstrzymał się przed śmiechem, do czasu aż ustają, czy kudłacz jest cały. Sam też podszedł trochę bliżej wyrwy i zajrzał tam stojąc za Ennisem.

- Ał! Kurwa mać. - Tyrsen rozejrzał się, podnosząc się na łokciach.
- Khy, khy... światło! - krzyknął przez tumany kurzu ulatujące wokół niego, chcąc by towarzysze mu poświecili. A może w ogóle nie zauważyli jego zniknięcia?
- Świecić! - poprawił.

Tyrsen faktycznie spadł poziom niżej. Wpadł w jakieś szmaty i mokrą, rozkopaną ziemię - widocznie trwały tu jakieś prace budowlane...
ślepy los dla Tyrsena:
1,4- jesteś cały
3,5 - uderzyłeś się w głowę, masz mdłości i rozcięte czoło
2 - skręciłeś prawą rękę
6 - złamałeś nogę

Ennis usłyszał z dołu krzyki Tyrsena, co go trochę uspokoiło. Odłożył do torby aparat i skierował światło latarki w wyrwę, w którą dopiero co stoczył się Święty.
Na chwilę światło omiotło twarz Canizasa, po czym Ennis skierował je troszkę na bok, żeby go nie oślepiać.
- Nic ci nie jest Tyrsen? - zawołał. - Możesz wejść z powrotem na górę?

Gdy Jona dopiegły jęki Canizasa, pozwolił sobie na uśmiech. Nie słyszy potoku 'kurew' ani "pierdolenia" więc chyba jest cały. Można się śmiać. Podszedł bliżej wyrwy i poświecił kudłaczowi po twarzy.
- Nie obijaj się. Wstawaj. - powiedział rozglądając się na boki w poszukiwaniu czegoś do zejścia lub podciągnięcia się na górę.

- Nie po oczach! - Tyrsen wykrzyknął i opuścił głowę, wstając jednak z ziemi. Debile, wszędzie debile wokół. Mężczyzna strzepnął z siebie kurz, który w geście miłości przytulił się do niego i nie miał najmniejszego zamiaru puścić, i rozglądnął się.
- Nic nie widzę. - stwierdził i sklinając pod nosem, zaczął szukać czegokolwiek, co wyprowadziłoby go stąd. Przeszkadzał jednak usilnie brak światła.
- Dawać mi jedną latarkę, a nie... idioci... - zażądał.

Jon  przestał świecić Tyrsenowi po oczach, zamiast tego omiótł światłem ściany dołu. Nie znalazł nic drabino-podobnego. PO co komu tutaj taka dziura.
- Ej, masz jakąś koncepcję wydostania się stamtąd, czy ci tam dobrze? - powiedział zastanawiając się co by tu zrobić. Odwrócił się do Ennisa.
- Podciągniesz go za jedną rękę ja za drugą? - patolog sam to mógł co najwyżej się po tyłku podrapać z jego tężyzną.

- Chyba trzeba będzie tak zrobić - zauważył Ennis. W sumie to mogliby poprosić Romero o pomoc, bo był z całej trójki chudych, bladych i wątłych nerdów najpostawniejszy, ale Victor nawet nie pisnął, gdy Tyrsen zapadł się pod ziemię. Chyba bardziej go zajmowało odcyfrowywanie napisu na tabliczce.
Ennis uklęknął nad grobem dołem i odłożył latarkę obok tak, że ta rzucała teraz światło na przeciwległą ścianę.
- Landon, poświeć nam. Musimy widzieć Tyrsena - polecił informatykowi, a sam wyciągnął rękę w stronę Canizasa.
- Złap nas, Patrick - polecił Świętemu i przygotował się już w duchu na naprężanie swoich kiepskich, choć i tak lepszych od Jonathana muskułów.

Ciap, ciap.
Tyrsen stąpał po ziemi, która nie zachwycała twardością.
- Uniesiecie? Dobra. - wyciągnął się na palcach i złapał ich za ręce. Zaraz zaczął szamotać nogami, żeby podejść na nich jak najwyżej. Może nie doceniał Jonnyego i Ennisa i go podniosą? W końcu do najlżejszych nie należał.
- Noo, ciągnij! - wykrzyknął w górę, nadal siląc się wleźć tam jakimś cudem.

71

Jon chwycił rękę Canizasa.
- To na trzy. Raz, Dwa... - pociągnęli ale grunt okazał się równie miękki jak bicepsy patologa i o mało się im Canizas nie wyślizgnął.
- Cholera. Czemuś taki ciężki?

76

Tyrsen już prawie, prawie widział swój cel, kiedy stracił wszelki grunt pod stopami i razem z kawałkami ściany spadł z powrotem na dół, obijając się ponownie.
- Pierdolę to. - rzucił tylko i usiadł na mokrej ziemi, wpatrując się nadal w swoich towarzyszy wychylonych z dziury.
- Do jasnej cholery! Gówno, będę tu siedział, gówno... - rozpoczął wyliczankę.

[(20+5+19)+17]+15+5x6=61+30=91

- Nie wydurniaj się Canizas, próbujemy jeszcze raz - sapnął Ennis.
Chłopak zaparł się mocno jak tylko mógł, ale pod nogami Tyrsena grunt był grząski i facet nie mógł się dobrze odbić od ziemi.
- Cholera - zaklął zgodnie Ennis.
- Musimy znaleźć inny sposób. Może jest tu w okolicy coś, na czym Tyrsen mógłby stanąć?
Rozejrzał się dookoła.

Romero ulitował się nad wami i postanowił wam pomóc. Dlatego dodajecie do końcowego wyniku wzoru 10 punktów.
Żeby wyciagnąć Canizasa:
[(siła Caniszasa+Siła Jonathana+Siła Ennisa) + Kondycja Canizasa] + k6*5
Próg 100. Możeice się wspomóc umiejętnościami siłowymi.
Każdy z was ma jeden rzut kostką, czyli razem 3 próby.
Ale! Rzucacie też koskti krytyczne! Czyli druga kloskta na ślepy los":
1 - bez względu an wynik - udaje wam się
6 - bez względu na wynik - porażka
inne - brak wpływu

86, 4

Scena, której przyglądał się Landon musiała wyglądać dość komicznie. Trzech facetów wyciąga czwartego przez wąską wyrwę w ścianie. Pozostało mieć nadzieję, że rudzielec się dobrze bawi...
Dość niezręcznie trzymali Canizasa, który łaskawie ruszył dupsko z ziemi, żeby pozwolić sobie pomóc, ale znowu nic z tego nie wyszło.
- Bez sensu, trzeba wymyślić coś innego. - ba, tylko co. Łatwo powiedzieć, nie było tu nic co by pomogło wyciągnąć kudłacza z dziury. 
Zawsze można go tu zakopać i skrócić jego cierpienia, bo akurat łopaty to mieli. Ech.

71+5=76

Postękali, pojęczeli, ale tak, jak Tyrsen był w dole, tak w nim pozostał.
- Może podciągniemy go na tych łopatach? - zapytał Ennis zrezygnowanym tonem. Nie miało to za bardzo sensu, bo dosięgali Tyrsena - grunt pod jego nogami był chyba większym problemem.
- Musimy mu poszukać jakiejś podpórki - rzucił bardziej zdecydowanie i zaczął świecić latarką dookoła.

Umęczone palce ślizgające się wciąż po ścianie głębokiego tunelu, stopy które nie mogły znaleźć żadnego spokojnego miejsca na tym spękanym zimnem kamieniu, aż w końcu obita dupa, od wielu kolejnych upadków. Aż chciało się kląć, jednak Tyrsen zachował fason i po prostu przywalił ręką w ścianę.
- Drabinę, motór za drabinę! Nie no, żartuję z motorem, ale dawać drabinę do jasnej cholery! - po jaką cholerę komuś taki dół?

67  ...noż kuuu...

Jon otarł czoło i strzepnął bolące ręce. 
- Cholera, jak świnia w buraki...
Rozejrzał się dookoła, świecąc sobie latarką i zauważył jakieś graty. Po chwili grzebania znalazł jakąś linę. Westchnął i pokręcił głową. Odwrócił się do grupy wyciągając pokazując znalezisko.
- No to jeszcze raz.
Rzucił jeden koniec do Tyrsena, drugi podał reszcie ekipy ratowniczej.

46

Z dodatkiem liny, ich ekipa coraz bardziej zaczynała przypominać nędzne podróby Indiany Jonesa. Ennis westchnął.
- Złap się mocno, Tyrsen. Pewnie poranisz sobie ręce, ale jakoś musimy cię stamtąd wyciągnąć - powiedział do siedzącego w dole Świętego i sam złapał drugi koniec liny.
Wszyscy zaparli się i zaczęli ciągnąć.

96, 3 

I poszło. Po kilku morderczych chwilach z twardą, ostrą liną w końcu Tyrsen wyskoczył z dziury jak dziecko z meksykańskiej, młodocianej matki. Z trudem i w cierpieniach ale jakoś wyszło.
- Ja pierdole - powiedział na bezdechu i pochylając się oparł ręce na udach. Nie. Tak nie może być. Jak wróci z "wakacji" zaczyna poważnie trenować. Gdyby nie miał miękkiego spaghetti zamiast ramion, już dawno wrócili by do oglądania grobów, czy co tam Romero zaplanował.
- W porządku z tobą? - odwrócił się do Canizasa.

Ennis ostrzegał Canizasa przed odparzeniami z lin, a sam później skończył chuchając na swoje poranione dłonie, z których zdarło się odrobinę skóry. Wszystko przez to, że nigdy nie chciał zostać skautem...
Odetchnął wreszcie i spojrzał po pozostałych towarzyszach. Dziwnie tak było stać w prawie całkowitych ciemnościach, z latarkami rozstawionymi po ziemi, do tego w mauzoleum... Na niezłe wakacje się wybrali.
- To... Khe khe - odkaszlnął, gdy kurz wdarł mu się niespodziewanie w płuca razem z wdechem. - ... To co teraz?

W końcu udało im się tego nieszczęśnika wyciągnąć. Romero nie czekał jednak, aż Tyrsen otrzepie się z kurzu - trzeba było iść dalej... Victor zaczął iść przed siebie, dalej, długim korytarzem.

Żeby nie zgubić Victora, rzucacie mnożnik na spostrzegawczość, próg 40. Każdy kto przekroczy idzie dalej za Victorem aż do niewielkich drewnianych schodów, prowadzących w górę.
Ci co nie przekroczą - gubią się w korytarzu obok.