Mieszkania przy Eaton Street

First topic message reminder :

Przy zachodniej Eaton Street znajduje się wiele budynków mieszkalnych – są to głównie kamienice, które powstały tutaj podczas pierwszego rozrostu gospodarczego Appaloosa. Początek XX wieku obfitował w takie budowle – przybysze ze wschodniego wybrzeża bardzo chętnie wynajmowali tutaj mieszkania, mimo iż nie były one zbyt obszernie i nawet wygodne.
Do dziś wielu młodych ludzi decyduje się na stancje w takim budynku – jest to tańsze rozwiązanie niż własny dom na przedmieściach, ale trzeba się liczyć, ze w takim lokalu zamieszkać może co najwyżej para.

Mieszkania składają się tu głównie z salonu połączonego z kuchnią, łazienki i sypialni. W zależności od ceny można gnieździć się w malutkim pokoiku z wąskim łóżkiem lub pozwolić sobie na odrobinę luksusu. Mimo to, trudno szukać tutaj luksusów a i trzeba się liczyć z obecnością sąsiadów gatunku przeróżnego.

- Mi kazał nosić sukienki, więc chyba nie ja.
Zaśmiała się i puściła Marie oczko. Oczywiście, że specjalnie to powiedziała, udając iż to nie o nią chodzi. Słysząc Coopera pokręciła głową i zaraz się podniosła.
- Dobra, ale nie będziemy pić tak nudno.
Ramirez przeszła do kuchni i przygotowała cytrynę i sól. Wróciła do Marie i Damona, siadając na swoim miejscu.. Sięgnęła po sól, usypując ją sobie na dłoni i zlizując szybko. Złapała za kieliszek, wypiła tequile i zagryzła cytryną.

/ początek

Jon zajechał swoją Impalą, która pewnie póżniej będzie jego pokojem hotelowym, na parking koło Eaton Street. W wewnętrznej kieszeni [url=ww.polyvore.com/john_imprezowy/set?id=145589412#fans]kurtki[/url] miał małe pudełeczko z wcale nie złośliwym prezentem dla Coopera, z bagażnika zaś wyciągnął karton z ciastem marchewkowym. 
Był spóźniony jakieś 20 minut i pluł sobie z brodę za to, że tylko 20 minut. Nie miał zamiaru przychodzić na czasem ale cholera by wzięła jego naturalną punktualność.
I tak stanął przed drzwiami i zadzwonił do drzwi.

- Tak, jestem stary - powiedział Cooper filmując jak Gabrielle zlizuje sól z dłoni. Nie odrywał od niej swojego wzroku i kamery, aż do momentu aż ktoś zadzwonił do drzwi.

- Ach, Jonathan! - Harpera napadł obiektyw - Dzięki, że przyszedłeś!

Damon nie wiedział, czy chce się tak rozdrabniać. Wolał przechylić kieliszek i tyle. Lubił też drinki. Może nawet jakieś przygotuje, jak go poproszą!
Spoglądał rozbawiony na kuzyna biegającego po swoim niewielkim mieszkanku z kamerą. Gdy ten poleciał otworzyć, Damon nalał znów kolejkę do kieliszków i z pokerowym wyrazem twarzy zachęcał Marię do pójścia w ślady Gabrielle. Gdy Nathaniel witał się z Jonathanem, Maria wzdrygała się właśnie z powodu soli, a potem krzywiła od cytryny.
Zerknął przelotnie w stronę drzwi, ale Cooper z kamerą mu zasłaniał.
- Ha, mogłem się spodziewać, że pracownicy policji przychodzą punktualnie! - zaśmiał się, spoglądając na zegarek. - Wszyscy inni przychodzą godzinę później.

- Doskonały wybór, idealne na popitkę - uśmiechnęła się wesoło. - Poważnie nie mam pojęcia też, ale jak się nim chętnie zaopiekuję, jak nie będzie miało wzięcia.
Wysiadła z samochodu, poprawiła spódnicę i wzrokiem poszukała odpowiedni blok. Pewnie bez najmniejszych problemów dostali się do mieszkania Coopera. Może nawet zdążyli, zanim zamknęły się drzwi za Jonem.
- Cześć - rzuciła wszystkim zgromadzonym od progu.

- Ah, um, cześć - powiedział w obiektyw po czym zawstydzony szybko odwrócił wzrok. Kamera strasznie go peszyła
- Weź mnie nie filmuj, i bierz swoje ciasto. - wcisnął mu pudełko i uchylając się przed kamerą zrobił wokół niego piruet i stanął tyłem do salonu bo właśnie wchodzili kolejni goście..
- Hej Joan.

Odstawiła kieliszek i wstała z miejsca, gdy rozległ się dzwonek. Z uśmiechem wyszła na spotkanie z przyjaciółmi, po drodze ręką jeszcze zasłaniając Cooperowi widok z kamery.
- Spóźnialscy!
Zaśmiała się i będąc w wyjątkowym humorze, obdarzyła Jona i Joan całusem w policzek, do towarzysza Wharton wyciągając rękę na powitanie.

- Ach, świetnie! - zaśmiał się, gdy wspomniała, że może się nim zaopiekować. - To był mój awaryjny plan na rozporządzenie tą butelką!
Powinien przybić Joan piatkę.
Jeśli zdążyli wpaść do mieszkania za Jonathanem, to Bobby zapewne poczuł się znacznie pewniej, no bo w końcu patologa już znał. Może nie połączyła ich taka miłość do niszowego kina, jak jego i Joan, ale wieczorek filmowy na pewno pozwolił im na nawiązanie koleżeńskiej relacji!
Bobby rozejrzał się po mieszkaniu i zebranych i również rzucił powitanie, tak do ogółu. Już czuł, że nie zapamięta nawet połowy imion.
- Hej, Jon!
Okej, trochę się zdziwił, gdy natrafił na kamerę. Chociaż potem podeszła do niego Gabrielle, którą kojarzył tylko z rozkładania innych na łopatki. Brr.
- Cześć. Bobby - wyciągnął do niej dłoń na powitanie.
No, a ten cały Cooper?

- Rozumiem, że mówisz to do mnie? - wyłapał Damon, gdy usłyszał "kamera cię kocha". No ba! W końcu on też wstał, by przywitać się z towarzystwem.
Marie też miała ten zamiar, ale Cooper wcisnął jej pudło z ciastem. Damon zawiesił wzrok na Jonathanie i przeniósł go na pozostałą dwójkę. Wpierw przywitał sie z nimi, dopiero na końcu wyciągając dłoń do Harpera.
- Damon. Ale już chyba ci to mówiłem - rzekł, przechylając głowę i uśmiechając kątem ust.

- Jon nie blokuj przejścia - uprzejmie powiedziała do kolegi.
- Spóźnialscy? Daliśmy ci po prostu czas na nacieszeniem się Nathem w węższym gronie - odpowiedziała z uśmiechem Gabrielle i wcale się nie zdziwiła tak wylewnym przywitaniem Rosity, ani trochę. Pomachała z uśmiechem do obiektywu.
- Wiesz, że właśnie zepsułam ci film. - Brak fotogeniczności Joan był rodzinny i narastał z pokolenia na pokolenie. Podała jeszcze Cooperowi torbę z butelką starej whiskey (nie jakieś najtańszej, żeby nie było) z kartą, na której był dopisek "ku pamięci Old Whiskey albo żeby ją jeszcze szybciej zapomnieć".
Przywitała się Damonem, no i chyba wleźli w głąb mieszkania, a nie stali tak na progu.

Odciągnięta przez Coopera, tylko popatrzyła rozbawiono - zabójczym spojrzeniem na Joan i odwdzięczyła się Nathanielowi całusem, przejmując kamerę za karę. Skierowała ją na powitanie Damona i Jona, nachylając się do detektywa.
- Znają się? - Zaszeptała, nie spuszczając z Harpera spojrzenia.

Przywitał się ze wszystkimi i nim Cooper porwał Gabrielle na całuska, wręczył mu jeszcze butelkę wina. Uśmiechnął się do Jonathana i przesunął się gdzieś w wygodniejsze miejsce, bo zbili się przy tych drzwiach jak sardynki.
I w sumie...
Nie wiedział, co robić, chwilowo.
- Hej, daj spokój, Joan - zaśmiał się odnośnie jej komentarza o zepsutym filmie. - Swoją drogą...
Przysunął się bliżej do dziewczyny, by zdradzić jej konspiracyjnym tonem:
- Jakby był dobrym operatorem, to go weźmiemy do ekipy, c'nie?

/ z OW

Sam dalej nie wiedział czy to jest dobry pomysł pojawiać się tutaj. W sumie najwyżej jeszcze raz dadzą sobie pomorcie. No ale nie uprzedzając faktów dobra atmosfera w pracy i takie tam więc stał tutaj pod drzwiami z jak zawsze olśniewającą Catherine i naciskał dzwonek do drzwi.
W ramach prezentu przyniósł Cooperowi jakiś alkohol jak znam życie to kupił ten, którego detektyw nie lubi.

Zdziwił się, widząc przywitanie Damona i Jonathana. Chwilę mu zajęło nim się zorientował, ze faktycznie, moga się znać.
Tylko do rozumku detektywa nie doszło logiczne wyjaśnienie - skąd.
A może?..
- A... nie wiem, na to wygląda, ze tak... - odpowiedział Cooper, kazać zaraz Gabrielle zrobić zoom na twarz Jonathana.
- Nie strać tego momentu! - syknął.
W tym czasie Marie wzięła prezent od Coopera i otworzyła go, wyciągając spinkę. Zaśmiała się i od razu podskoczyła do brata, układając my włosy i wpinając mu motylka w ciemne pukle.
- Cicho, Marie, my tu mamy moment!

Rozległ się dzwonek do drzwi. Poprosił Gab by filmowała dalej.
Gdy otworzył wyrwało mu się;
- Ale ty jesteś bezczelny, Swarek.

/ też z OW a jak

Nie miała początkowo zielonego pojęcia gdzie idą i z jakiej okazji. Jednak pewnie po drodze dowiedziała się wszystkiego. Dobrze, że wpadła na genialny pomysł i zakupiła co nie co, bo tak z pustymi to nie wypada. Sam miał alkohol, a ona precle. Klasa! Gdy drzwi się otworzyły to uniosła siatkę z słonymi przekąskami.
- Sto lat! - zawołała wesoło z szerokim uśmiechem, choć nie znała gospodarza. - Przynieśliśmy małe co nieco!
A potem tylko zamrugała oczami średnio ogarniając sytuację. Czyżby byli tu nie mile widziani? Jezu, co za wstyd by był~!

Zrobiła zbliżenie na rumieńce Jonathana i gdy usłyszała słowa Coopera, skierowane do Sama, aż się wzdrygnęła, przenosząc obiektyw na drzwi. Powoli opuściła kamerę, jakby chcąc na własne oczy ujrzeć powitanie mężczyzn.
Aż jej się gorąco zrobiło!
Już krok robiła w stronę wejścia, by zażegnać niebezpieczeństwu.

Szok na twarzy Jonathana chyba jeszcze bardziej go rozbawił. Bo czyż to nie była zabawna sytuacja? Ostatecznie, nie to, że rozstali się w niemiłej atmosferze, hehe. Nieświadomy konspiracyjnych szeptów Coopera i Gabi, zaprosił Jonathana, by się nie krępował i se gdzieś klapnął.
Zaraz jednak jego uwagę przykuła Marie, która rozpakowała prezent za brata i zaraz poleciała do niego, ozdobić mu włosy.
- Piękny jak z obrazka - skomentował i znów zwrócił się do Jona. Ech, ten Nathaniel, gdyby nie Maria i on, którzy tu gospodarzyli, to byłaby kompletna klapa! - To co pijesz? Kawę? - zafalował brwiami, dalej sie uśmiechając. Oczywiście, żartował!
- Whiskey, wino, tequila, no, no, no, jest w czym wybierać! - mówił dalej, po czym wychylił się kawałek w stronę drzwi, by zobaczyć, kogo Cooper tak serdecznie przywitał.

Na wzrok Gabi, posłała jej uśmiech mówiący "tylko nie bij zbyt mocno", na szczęście Jon-Daimon zebrali uwagę wszystkich. Ciekawe, skąd się koroner znał z kuzynem Coopera.
- Tak, zdecydowanie. To będzie epickie dzieło - odpowiedziała Bobby'emu, wędrując wzrokiem do drzwi i Sama z Cath. Pomachała przyjaciółce, ale zaraz wycofała się bliżej stołu z alkoholami.
- Jaki dramatyczny zwrot akcji - skomentowała cicho.

- Wszystkiego najlepszego.- odezwał się na słowa Coopera i pomyślał, ze to będzie chyba jedyny męski podarunek, który dzisiaj otrzyma. Tak zauważył tą spineczkę we włosach.
Ignorując też zupełnie słowa Nata zabrał się do przedstawiania Cath.
-Nie wiem czy miałeś okazję poznać naszą uroczą panią doktor. Catherine to jest Nathaniel.

Zajrzał zaalarmowany za siebie gdy w drzwiach pojawili się Sam i Cath. O nie, Czy ten facet nie ma za grosz rozumu? Albo chociaż manier??
Westchnął dorośli ludzie, poradzą sobie. Z resztą obiecał sobie juś nie ingerować w relacje swoich kolegów.
- A no, pasuje mu - powiedział trochę nieobecnym tonem.
Pokręcił sam do siebie głową i poszedł za Damonem.
Spojrzał na Damona wymownie i uniósł jedną brew na zaproponowaną kawę.
- Za wcześnie na kawę - powiedział nalewając sobie whiskey. O tak, będzie chyba dzisiaj tego potrzebował.

Ooo, wyczuwał tu jakieś spięcia! Szczególnie, gdy solenizant i Gabrielle tak wgapiali się w witających gości. Najwyraźniej Bobby nie kumał cha chy.
Och!
Przybycie faceta, z którym niedawno Cooper się bił, zdecydowanie mogło podnieść notowania tej imprezy. Bobby poszedł za Joan do strategicznego miejsca z alkoholem i się czymś poczęstował.
- W sumie dobrze, że kręcą - odpowiedział cicho. - Jeśli dojdzie do zgonu w późniejszym etapie imprezy, to przynajmniej będzie choć jeden niepodważalny dowód zbrodni - wspomniał dramatyczną śmierć Lolci.
- O, Catherine - zauważył lekarkę z przychodni. - O, wy się znacie? - zauważył.

Jeśli Sam miał czelność się pojawić, to Cooper miał czelność zignorować jego życzenia. Ale z Cath się przywitał i zaprosił ją do środka. Ja Swarek chciał, niech się wprasza.
Najwyżej dostanie w mordę znowu.
- Moja siostra, Marie - wskazał na rozbawioną brunetkę robiąca kolorowe drinki - mój kuzyn Damon...
Dojrzał w stronę kanapy i zmrużył oczy widząc Jonathana czerwonego jak burak, rozgrzanego jak pies.
Podszedł do Gabrielle i objął ją w pasie. 
Zaznaczanie terytorium.

Po takim miłym przyjęciu Sam stwierdził, że wyciąganie ręki na zgodę jest bez sensu odwrócił się na pięcie i sobie poszedł.

zt