Cmentarz

- Może kiedyś się dowiedzą - powiedział. Nie wspominał o tym, bo właściwie nie wiedział, że reszta Świętych ma zamiar, aby Liluye właściwie o niczym nie wiedziała. - Jak się wszystko unormuje albo chociaż względnie uspokoi i wyjdę z aresztu to wtedy pójdziemy na strzelnicę - zwrócił się do Indianki i przyjął chusteczkę niemalże od razu.
- Jasne - odparł i się zastanowił. - Tylko daj mi chwilę tutaj - dodał jeszcze.

Zdążył się przekonać.
Gdy Liluye skierowała się na grób Naiche, Parker przycupnął przed grobem Connora, zastanawiając się nad kilkoma sprawami. Nie wygłaszał swoich myśli czy też żali na głos, jakby nie chciał by ktokolwiek (w tym i Oldwood) usłyszał, przypatrując się mogile, w której leżał Eastman. Rzecz jasna, o ile tornado nie wywiało jego ciała, co nie byłoby czymś zadziwiającym.
Może przytknięta pięść do dolnej części twarzy Parkera, mogła obserwującego utwierdzić w przekonaniu, że księgowy uronił kilka łez albo był tym wyraźnie przybity i tylko Stevie Wonder by tego nie zauważył? Było to możliwe, kiedy to Will trochę siedział nad grobem, co jakiś czas przecierając jedno czy drugie oko.
Po jakichś dziesięciu minutach, może trochę dłużej, skierował się do Liluye, idąc też o lasce i pociągnął nosem.
Bez słowa wziął się za pomoc.

Na spokojnie i bez pośpiechu. Mogliby współpracować, choć i tak to wszystko się prezentowało w tenże sposób. Niektórzy tego nie zauważali, jak i tego, że jednak księgowy miał emocje, bo pewnie bez powodu by nie chciał, żeby go Liluye zostawiła na jakiś czas samego i pewnie bez powodu nie pociągałby nosem.
- Taaa, można - przyznał. - Odwieźć cię do brata czy chcesz coś zjeść? - spytał.

- Okej, to przyczepa, a potem... zobaczymy - mruknął i skierowali się do wyjścia z cmentarza, a następnie do samochodu, by pojechać na osiedle przyczep.

2xzt, Przyczepa Liluye ->