Pickles Street

Uniosła brwi i obserwowała mężczyznę nieprzyjemnym spojrzeniem. A niech go Azjatka przerucha za te skąpstwo! Rozłożyła ramiona w bezradnym geście.
- To miasto to jakiś cholerny Pcin Dolny! W przewodnikach o Tobie nie piszą!
Odpowiedziała z leniwym wyrazem twarzy i zaraz roześmiała się na widok Mulan, czającej do skoku. Sama odsunęła się o dwa kroki, przezornie, nie zamierzając mieć udziału w porytych pomysłach naćpanej Azjatki.
- Bierz go, tygrysie!

- OJ! WARUJ! - położył dłoń na czole tlanionej azjatki i sprowadził ją na ziemię po czym chuchnął jej dymem w twarz.
- Masz, więcej nie mam. A ty co rżysz? - odwrócił się do brunetki - Trzymaj swoją sukę na smyczy jak taka wściekła.

Nie tak łatwo ugłaskać wściekłą Mulan (chyba, że się podrapie za uchem, ale mało kto o tym wiedział i Leszek wybrał sobie złe miejsce). Zatem kaszlnęła od temu i odskoczyła niczym mała gazela. Wymachiwała chuderlawymi kończynami, rechocząc cicho.
- Ja pie.dole. Lecz się w wariatkowie, ty dziadku z kosmosu. - walnęła i obejrzała się na Kate. Posłała jej krzywą mordę, co mogło być w teorii uśmiechem. Chyba polubiła brzydulę.
- Księciunio! Dawaj, dwóch na jednego, ta pipa pipa zaraz pożałuje! - krzyknęła wojowniczo i wykonała serię dziwnych ruchów przy użyciu dźwięków typu haaaaaaiiiii ha! Hoooooooł hu! Heeeeeee ha!

Kate machnęła ręką i pokręciła głową, co miało pewnie znaczyć, że się nie wtrąca, bo ze śmiechu nie nawet nie ustoi! No i rzeczywiście, śmiejąc się jak głupia, opadła tyłkiem na ławkę i wgniatając plecak w drewno, podciągnęła stopy do góry.
- Cykasz dziadu?! Dajesz... Ty! Dajesz! Nie ma z Tobą szans!
Podburzała Azjatkę, której imienia jeszcze nie poznała. Ale jako wysłannik Lucyfera nie musiała! Ważne, by Mulan pokazała się od dobrej strony, by otrzymać odlot z piekła rodem. Może jak jej Leszek przyjebie, to taki pozna?

- Ja pierdole! Jebane wariatki! - Leszek uchylił się przed nieskoordynowaną łapą niedorozwiniętego Bruna Li. Szalik, zdrajca, nic sobie nie robił z ataku na swojego pana i lizał się po jajcach.
Leszek w ostatnim akcie desperacji wyciągnął dopaloną do połowt fajkę z ust i rzucił nią blondynce w twarz.
- Masz, bierz i waruj ty wypłoszu. Niech stracę.

Kate nakręcała z łatwością Mulan, która była na takim głodzie, że jej odpierdalało jak stąd na Księżyc. Bez oporów zatem znów zaczęła doskakiwać do gostka, który chyba tracił cierpliwość, bo rzucił w nią fajką. A, żę Hał Hał dużo kłapała jęzorem to tak się złożyła, że miała japę otwartą szeroko i Leszek wykonał rzut za sto punktów, prosto do środka. \
- O ku.wa! Pfu! TFU! pfu! aaaaa! - wypluła fajkę i pochyliła się, kaszląc w niekontrolowany sposób. To był najgorszy smak jaki można sobie wyobrazić. Zaczęła drapać język, by pozbyć się resztek tytoniu.
- Zajebię cię, zgredzie! Ku.wa, że ja pie.dolę.

Hahahahah. Kate zdazyla poplakac sie ze smiechu nad walka miedzy zgredem a dziwaczka. Z westchnieniem otarla oczy, pozbywajac sie lez. Pokrecila glowa, zsuwajac kapelusz nieco na tyl i siadajac po turecku. Przenoszac spojrzenie z Mulan na Leszka i z powrotem, szczerzyla sie jak glupia do sera.
- Smacznego!
Zawolala do Azjatki, lecz gdy ta zaczela sie wygrazac, Kate znowu wybuchnela smiechem. Dlonmi uderzyla w kolana i zerwala sie na rowne nogi. Podskoczyla do Mulan i uderzyla ja w plecy.
- No juz, koniec. Nie zdychaj. Hej sztywniaku! Uwazaj, co?

Parsknął gdy wariatka zjadła fajkę.
- Połykaj skarbie. Połykaj.
Popatrzył po parze i pokręcił głową.
- Pierdolone siksy. Żebyście wy zaraz nie były sztywne. A ty blondi się uspokój, bo jeszcze kark ci się złamie - gwizdnął na Szalika a ten grzecznie zerwał się na nogi i podbiegł do pana. Leszek stracił fajkę i był zdrowo już wkurwiony.

Popluła jeszcze przez chwilę, nie omijając wcale butów Leszka, aż w końcu wyprostowała się, gdy Kate poklepała ją po plecach.
- No, żesz ku.wa, zemrzyj śmieciu. - warknęła. A potem poleciała cała wiązanka słów w dziwnym języku. Panna Hua nie znała chińskiego. No, może oprócz przekleństw, które teraz posłała ku mężczyźnie. Otarła usta, a potem przeczesała palcami tłuste włosy, sprawiając, że jeszcze gorzej wyglądały. Nałożyła na jasną łepetyne z powrotem szary, luźny kaptur i spojrzała spod byka na Kowalskiego, potem na jego psa.
Wystarczyła chwila ciszy u niej, by rozległo się przeciągłe burczenie w chudym brzuchu.
- Ku.wa! - wrzasnęła ni stąd, ni zowąd. Jej irytacja osiągała poziom stratosfery. Choć ona sama nie wiedziała nawet co to jest atmosfera, pewnie.
- Marnuję z wami tyle minut, ku.wa, a mogłabym coś zajebistego robić, co nie. - parsknęła, chowając ręce w kieszenie niczym naburmuszony dzieciak.

- Oj dobra! Nie krzyw sie tak, bo Ci zostanie!
Zawołała do Leszka i machnęła ręką jakby chciala się odpedzic od natretnej muchy. No i rzeczywiscie. Jakas mucha przeleciala jej dwa razy przed oczami, w koncu siadajac na glowie Mulan. Tlusta to przyciagala!
Kate podrapala sie po czole, obserwujac wzburzona blondi. Gdy do przeklenstw dolaczylo burczenie, Dawton sie rozesmiala i westchnela, zerkajac na Leszka.
- No to super znajomosci nawiazalismy! Kate jestem.

- Ej, rzygaj w drugą stronę.
Odsunął się zniesmaczony od blondyny.
- Coś zajebistego? Obrazek z makaronu? Nie wiem co robią ludzie specjalni.
Odpalił drugiego papierosa i zaciągnął się głęboko.
- Ta kurwa. Super, kejt. Leszek. A twoja upośledzona koleżanka to jak się wabi?

- A bo ja wiem? Poznałam ją pięć minut temu.
Wzruszyła ramionami i zakołysała się na piętach, patrząc na Mulan i Leszka z szerokim uśmiechem. Nie sądziła, że taka dziura będzie miała tak rozrywkowych mieszkańców! Po tym nudziarzu, który okazał się być jej byłym, wreszcie nastała jakaś odmiana!
- To co? Poczęstujesz papierosem?
Ah uparta, nie dawała za wygraną. Stanęła obok Leszka i szturchnęła go ramieniem w ramię, uśmiechając się wesoło. No nie będzie taki, nie?
- Wiem, że równy z Ciebie gość!

Nie strzepywała muchy, najwidoczniej przyzwyczajona do żyjątek na swoim ciele. Przysłuchiwała się pseudorozmowie tej dwójki i momentalnie zaczęła rechotać.
- Ale z was tępe dzidy. Heehheheheehe - podzieliła się swą, jakże cenną uwagą. Spojrzała spod byka na Leszka, opanowując kolejny dziki skok. - Jestem ku.wa Mulan, czaisz? Hahahahaha Leszek! Jakie wsiurskie imię! Że ja pie.dolę!
Złapała się za usty brzuch i aż wygięła ze śmiechu. Ta, bo jej imię było TAKIE normalne.
- EJ! Ej! A... zapomniałam!

Wywrócił oczami.
- Jestem, ale fajki kup se sama. A ta blondyna to się dobrze czuje? E, Mulan. Pojebało się, czy tylko naćpana jesteś?

- Masz żyda w rodzinie?
Przewróciła gałami i na oczach Leszka oraz Mulan, od których sępiła fajkę, wyciągnęła z kieszeni pomiętą paczkę z dwoma ostatnimi papierosami. No skoro nie udało jej się zredukować kosztów, to wykorzysta swoje zapasy.
- Ty Mulan! Ty nie zapominaj, że Lucyfer na Ciebie czeka!
Zawołała do Azjatki i wyciągnęła zapalniczkę z drugiej kieszeni, by odpalić papierosa. Zaciągnęła się z błogim wyrazem twarzy i znowu klapnęła na ławkę, opierając się wygodnie i nogi wyciągając. Żyć nie umierać!

- Nom, całe stado. Uważaj, bo jak mi podpadniesz Kejcik, to naślę na ciebie hordę. - wyszczerzył się do dziewczyn.
- Jakie Lucyfery, ale macie nasrane w głowach. Dobra, trzymajta się wariatki - puścił do nich oko, wziął psa i poszedł w siną dal.

/zt

- Jasne! Już się boje uuuuu
Pomachała dłońmi niczym duch i zaśmiała się. Na pożegnanie Leszka zasalutowała i spojrzała na Mulan. Dobra, koniec tej zabawy, trzeba zadbać o siebie! Na przykład kupić spluwę.
- Dobra, miło było, ale się skończyło. Nara!
Odwróciła się na pięcie i ruszyła w cholerę.

zt

404 error, złapała wirusa chyba, bo zawiesiła się na kilka dni. W końcu gdy jej procesory się zrestartowały, pobiegła przed siebie z rechotem w gardle i wykrzywioną twarzą w formie uśmiechu.

zt

17.09.13

<--- Przychodnia

Rachela kroczyła po chodniku, trzymając w dłoniach biały materiał, nie chcąc się potknąć na nierównościach, zahaczyć o rąb sukienki i wyrżnąć jak głupia na środku tej mieściny, gdzie zapewne wszyscy o wszystkich plotkują. Och.. ups! Rachela rozejrzała się po ulicy, dopiero teraz uświadamiając, że ludzie będą rozsiewać plotki, oj będą!
No trudno! Mleko się rozlało! Kobieta wzruszając ramionami do swych myśli, odrzuciła welon z ramienia i odetchnęła, próbując sobie przypomnieć jak miała to iść. W lewo i na skrzyżowaniu w prawo? Czy w prawo i na... Panna młoda zatrzymała się w cieniu, podnosząc dłonie do policzków i naciskając je, aż nie powstała rybka. Zaraz potem energicznie opuściła ręce i westchnęła żałośnie.
Co ją podkusiło?!
I jeszcze buciki ją obtarły! Rachela podeszła do witryny sklepowej i usiadła na murku przed szybą, walcząc z rozkloszowaną suknią, by odkopać stopy. Gdy w końcu jej się to udało, ściągnęła jeden bucik i rzuciła nim na ziemię, dłoń zaciskając na obolałych palcach. I ona w tych butach miała przetańczyć całą noc?!

/ początek, 17.09

Skrzywiła się płaczliwie, gdy za mocno nacisnęła palcami na obtartą stopę, których paznokcie wymalowała na krwistą czerwień... chyba, że to była krew!
Rachela popatrzyła na mężczyznę i przez chwilę wyglądała, jakby nie wiedziała o co mu chodzi. Jednak zaraz opuściła stopę, wyginając palce i roześmiała się, chyba wielce rozbawiona.
- Czy ja wyglądam na spóźnialską?
Machnęła ręką i pokręciła głową z zawziętą miną. Dmuchnęła w kosmyk, który jej opadł na oko i przesunęła go palcami na odpowiednie miejsce. Wyginając się nieco w tył, oparła dłonie na murku i podniosła stópkę.
- Może po prostu szukam swego księcia... - Trwała tak chwilę w jednej pozie, ale zaraz ponownie wybuchnęła smiechem i schowała stopę pod materiał sukni. Piękny wizerunek siostrzyczce tworzy!

Przyglądała się mężczyźnie, nie krępując się przed szerokim uśmiechem. Całe szczęście nie trafiła na typa, który zgorszony uciekłby gdzie pieprz rośnie, bojąc się zaciągnięcia przed ołtarz.
- I kopciucha.
Dorzuciła tonem, który zdawał się mówić, że ona nim nie jest. Nie wyglądała! Nachylając się lekko nad butami, wsunęła w nie stopy ponownie i zagryzła między zębami przekleństwo, które tylko niemo się wydarło z jej ust.
- Pan tutejszy? Bo nie widzę denaturatu... - Uśmiechnęła się znowu, przybierając wyprostowaną postawę i przestając wisieć na murku, na którego już łypał właściciel sklepu. Białą suknią mu go nie pobrudzi! Rachela posłała sprzedawcy uroczy uśmiech, wykurzając go tym za ladę i popatrzyła na Joolsa.
- Szukam domu Catherine Hernandez..

Już, już, już się uśmiechała, kiwając głową na imię siostry, na jej kolor włosów, nawet na wzrost, ale zaraz przestała, gdy dotarło do niej, co też mężczyzna wygaduje.
Jak to życiowa agresywna?
- To ta!
A jednak musiała się zgodzić. Wahała się, wahała, ale no kogo miałaby oszukiwać?! Uśmiechnęła się znowu i nachyliła się lekko do przodu. Suknia wydekoltowana, na skórze ładny naszyjnik, na który można by się było zapatrzeć.
- No nie wiem czy ja tak powinnam z obcymi jeździć.
Z uśmiechem wytknęła Joolsowi, że się jeszcze nie przedstawił ale nie wyglądała jakby miała mu to za złe, bo zaraz sama wyciągnęła do mężczyzny rękę i wyprostowała się, bo przecież nie przyjechała tu odbijać Cath potencjalnych mężów!
- Rachela Hernandez. Miło mi.