Droga do Sugar Hill

First topic message reminder :

Droga do Sugar Hill to dwupasmowa ulica będąca jednym z rozwidleń Apache Road. By dojechać do miasteczka, to właśnie w nią trzeba skręcić w połowie drogi do Appaloosa City.

- wyjechałam czeternastego.. wiec wracam dwudziestego pierwszego. Chyba. Albo dwudziestego. To niedługo. Będę Ci pisać codziennie, nie martw się - rozkładała namiot z jej pomocą.

- Dobra, to pisz... - mruknęła.
Miał nadzieję, ze dziewczyna wie co robi.
Zostawiła jeszcze Liluye prowiant, sporo wody i... strzelbę. Nie dała sobie jej cisnąć z powrotem. Uparła się.
Po chwili wsiadła do auta i odjechała - musiała niedługo zmienić mamę, a mała Sue nie mogła zostać sama...

/zt

Skoro wszystko było rozłożone to uszykowała ognisko, patyki, kamienie i cala resztę i wrócila do swojego zwyczajowego siedzenia w cieniu.

/ 20.09.2013

I tak minęła jej kolejna noc. Spokojnie... naprawdę spokojnie. Poranek również nie był problematyczny. Zjadła, napiła się wody i znowu się modliła. Nawet żadne samochód nie przejechał pobliską drogą!
Dopiero koło południa usłyszała, ze ktoś się zbliża. Gdy się rozejrzała, ujrzała Jezusa. Albo ducha Gór w białej postaci.
Szedł w jej stronę z rozwianym włosem!

O Jezusie na pewno nie pomyślała, a już w ogóle nie, jeśli szedł tak. Podniosła się, założyła okulary przeciwsłoneczne na oczy i zagryzając wargę obserwowała mężczyznę. Albo ducha. Cokolwiek by to nie było. Właściwie, przyjemnie się patrzyło!

Mężczyzna przystanął przy Liluye i ukłonił się jej. 
- Ty też szukasz spokoju ducha? - zapytał, Oświecony.

- Cieżko go znaleźć jak nawet na środku pustyni co chciwlę coś się dzieje. Ale tak. - potwierdziła, obserwując go podejrzliwie.

Pokręcił głową. Przysiadł na ziemi, chyba nie mając zamiaru szybko stąd odchodzić.
- To prawda. Ale jest sposób na to, by się oddzielić od tego świata i znaleźć to, czego się szuka - odparł.

- Tak? - uniosła brew, nadal podejrzliwa. To nie był Magua, ani Onawa ani nikt, co do kogo byłaby w jakiś sposób pewna, że.. może zaufać? To złe określenie. w każdym razie zachowywała ostrożność, wciąż stojąc i nie ruszając się z miejsca jak na razie.

- Tak, tak... tylko trzeba poszukać czegoś. Znaleźć... - mruknął, drapiąc się po brodzie.
- Jest taka roślina...- zaczął powoli.

Nie podobało jej się to ani trochę.
- Roślina? - uniosła brwi jeszcze wyżej. - Jaka? - dopytała, ciekawa nazwy. Chociaż już podejrzewała o jaki typ "rośliny" może chodzić.

- Kaktus, wyglądający jak... bąbel. Purchawka, z różowymi kwiatami - sprecyzował, rękami kreśląc jakieś kształty.
- Usiłuję znaleźć, ale mi nie idzie, bo oczy mam już zmęczone. Nie widziałaś tu przypadkiem czegoś takiego?

Splotła ręce na piersi.
- Nie - i nie zamierzała mu nic mówić, a już na pewo nie pomagać. A najlepiej, jakby sobie poszedł.

- No dobrze... - wstał, otrzepując spodnie.
- Jeśli by pani widziała tę roślinę... proszę mi dać znać!
Po czym... odszedł, nie mówiąc, jak niby Liluye ma mu dać znać.

Pokręciła głową i odprowadzila go wzrokiem dopoki jej nie zniknal dostatecznie daleko. Potem (jeśli poszedł) usiadła w cieniu, napila się wody i wrócila do modlitwy.

Dzień jej minął na modlitwie. W spokoju. Nikt jej nie przeszkadzał.
I tak też zasnęła.
Lecz sny już nie były takie ciche. Coś ją wyrwało i rozbudziło. A gdy otworzyła oczy, nad ranem, ujrzała Maguę, siedzącego obok niej.

Cieszyla się tym spokojem, choć wydawalo się, że to tu wiecej osob bedzie jej przeszkadzać. Obudzila się tym przenikającym zimnie poranka, gdy powoli, powoli robi się coraz cieplej.
Spojrzała na Maguę i bezwiednie uśmiechnęła się lekko. Chociaż nigdy nie wiadomo jaki Lis będzie miał humor.

Magua trzymał w ręce miskę oraz drewnianą łyżkę. Podał je dziewczynie. Ona mogła poczuć, ze to coś materialnego, a ciecz w niej jest jak najbardziej realna.

Zmarszczyła brwi i przyjęła miskę, nie mając pojęcia czego się spodziewać. Pochyliła się nad nią, chcąc zobaczyć co jest w środku. Co to mogło być? Woda? Krew? Coś jeszcze innego? Cieżko jej było to wymyślić.

To była jakaś brudna woda. Nie miała szczególnego zapachu.
Mężczyzna zrobił jakby gest, zachęcający ją do wypicia cieczy.

Zamieszała łyżką w wodzie i pomyślała o tych wszystkich bakteriach..
- Na prawdę? - jęknęła, patrząc na Maguę. Woda z kałuży przy drodze. Pięknie.

Nic nie powiedział, tylko kiwnął głową.
Chyba kobieta nie miała za bardzo wyboru.

Lil westchnęła ciężko i z cierpiętniczą miną wypiła ile mogła. BLE. Musi się odrobaczyć jak wróci do domu czy coś.

Gdy wypiła tę wodę, poczuła się lekko. Bardzo. Czuła się jakby odpływała. Albo latała. Tak, to było dobre porównanie. Latała!
Już nie czułą się człowiekiem. Widziała pustynię za dnia. Chodziła po niej, spacerowała. Czuła słońce i piach pod stopami. Skakał po skałach, kamieniach.
Zauważyła jakieś kształty. Dwa ludzkie cienie.
Teraz wiedziała - jest tą pumą i poluje.

Dopiero po chwili uświadomiła sobie co się stało. Czy miała jakąś kontrolę nad tym ciałem? Czy była tylko biernym obserwatorem? Chciała to sprawdzić, rozglądajac się na boki bądź zmieniając kierunek, w którym puma szła.