Północny szlak

First topic message reminder :

Każdy turysta, który chce obejrzeć pozostałości po kryjówce Apaczów, powinien wybrać szlak północny. Droga stroma, kamienista i zdradliwa, ale prowadząca przez najbardziej malownicze tereny gór Dragoon. Jeśli chcesz wybrać tę drogę, musisz uważnie patrzeć pod swoje stopy i uważnie stawiać kroki, by nie zsunąć się z urwiska i nie roztrzaskać swojej głowy o kamienie. 
Po długiej wędrowce będziesz mógł odpocząć przy jednym z punktów widokowych oraz podziwiać szałasy i skrytki pozostawione przez plemię Apaczów, które zostało stąd brutalnie wygnane sto lat temu.

[15] :<
Morgan szła dalej spokojnym krokiem. Nieco przyśpieszyła, jednak nie udało jej się znaleźć tej blondynki. Nasłuchiwała, czy nie słychać strzałów. Bała się, ze dziewczyna zrobi sobie krzywdę, albo ludziom wokół. Spróbowała jeszcze poszukać dziewczyny.

[ 25]
Morgan przyjrzała się drzewom i zauważyła postać blondynki. Cofnęła się kawałek by podążać za nią ścieżką.
<zt>

<- Parking przed parkiem , 17.05.013, koło 07:30

Grupa specyficznych wycieczkowiczów weszła na pierwszy szlak. Pierwsze minuty marszu spędzili na drogach, które uczęszczali zwykli turyści. Miało się to jednak zmienić...
- Chyba trzeba spojrzeć na mapę Onawy - zauważyła Dos, kierując spojrzenie na męża. Ten zaś od razu wiedział, że trzeba było o to poprosić Liluye.

Odczytywanie mapy Onawy, etap pierwszy. 
Mnożnik na inteligencję+spostrzegawczość, próg 120. Można użyć przedmiotu specjalnego, tylko jeśli postać czytająca mapę ma ją w ekwipunku!
Macie 3 podejścia. Rzuca kostką osoba, która ma odczytać mapę - sami wybieracie kto. 
Mistrz Gry (NPC) opisuje co wyczytujecie z mapy (lub czego nie wyczytaliście).

155

Liluye wyciągnęła mapę a Jon podszedł bliżej i spojrzał na nią zza ramienia. I zauważył...

Jonathan odczytał z prymitywnie narysowanej mapy, gdzie aktualnie się znajdują. Nie było to łatwe - na aktualnych mapach szlaki były zaznaczone w innych miejscach.
Teraz, kiedy wiedzieli gdzie się znajdują, mogli spokojnie skierować swoje kroki na północ.
- Mam nadzieję, ze macie wygodne buty - rzucił Victor wychodząc na przód wycieczki.
Weszli w krzaki...

Ślepy los dla Lil, Jona i Ennisa
1,4,5 - udaje ci się spokojnie przebrnąć przez krzaki
5,6 - wpadłeś w kolczaste krzaki i przeprawa przez nie nie była zbyt przyjemna
2 - wpadasz w jakiś niewielki dół. przewracasz się, co nie jest przyjemne, szczególnie, ze wpadasz w pokrzywy.

Oczywiście Ennis bardzo się ucieszył na widok Jonathana, ale zupełnie nie dał tego po sobie poznać. Ostatnio w ogóle miał twarz jak z kamienia. Przywitał się z nim jednak ciepłym uściskiem dłoni.
Przewiązał sobie bluzę w pasie i ruszył w ślad za wycieczką. Atmosfera parku zawsze mu odpowiadała - drzewa zapewniały cień, co w Arizonie było prawdziwym zbawieniem. W ogóle uwielbiał przebywać wśród takiej natury. Oddychał głęboko, próbując trochę skorzystać z górskiego powietrza.
Gdy Jonathan wskazał kierunek, Ennis ruszył zaraz za Romero. Buty miał wygodne. Gałązki trzaskały pod jego stopami, ale nie miał większych problemów z przedarciem się przez gęstwinę krzaków.

6

A Jonathanowi powineła się noga i wpadł w krzaki. Przeprawa przez nie nie będzie przyjemna.
- Cholera! - zaczepił się ciuchami i kolce nieźle go pokuły. Udało mu się wyszarpać, ale nie bez dziury w spodniach. No trudno.

2

Początek wyprawy i już prawie połamała nogi. Świetnie. Zmełła w ustach przekleństwo. Pozbierała się, chociaż plecak ciążył. Swędziały ją całe ręce i szyja. I policzek. Podrapała się, chociaż pewnie zaraz będzie cała w bąblach.

Dos zaśmiała się widząc, jak reszta wpada w doły i krzaki. Ale los była przewrotny (i sprawiedliwy) - Indianka tez sama wpadła w krzaki pełne pokrzyw. Wrzasnęła i ledwo wygramoliła się na ścieżkę.
- Bardzo, kurwa, śmieszne - rzuciła w stronę swojego męża, który stanął obok.
- Sama chciałaś, Dorothy.
- Wal się.
- Chciałabyś.
Odrzućmy na bok małżeńskie komplementy...

Odczytywanie mapy Onawy, etap pierwszy. 
Mnożnik na inteligencję+spostrzegawczość, próg 100. Można użyć przedmiotu specjalnego, tylko jeśli postać czytająca mapę ma ją w ekwipunku!
Macie 3 podejścia. Rzuca kostką osoba, która ma odczytać mapę - sami wybieracie kto. 
Mistrz Gry (NPC) opisuje co wyczytujecie z mapy (lub czego nie wyczytaliście).

155

Jon odwrócił sie, żeby oszacować straty. Spodnie pocharatane z tyłu na udzie, ale tyłek ubrany. Mogło być gorzej, szkoda że nie wziął jakiejś nici. Wywrócił oczami na małżonków, nawet nie warto komentować.
- Jesteś cała? - podszedł do Liluye i zapytał z troską. Wziął od niej mapę i zajrzał.

Ennis spokojnie przeszedł przez krzaki, ale to, co działo się za nim zakrawało na katastrofę. Wszyscy po kolei zaliczali jakieś dołki albo zahaczali o gałęzie. Trzeba w sumie przyznać, że widząc, jak Dos wpada w pokrzywy sam odczuł pewną satysfakcję, ale nie skwitował tego śmiechem tak jak ona.
- Nic wam nie jest? - spytał całe pokrzywdzone towarzystwo. Poprawił plecak i zbliżył się do Jona i Lilu, żeby też zajrzeć do mapy.
- Jezu, jakie to nieczytelne - wymamrotał. - Gdzie teraz?

Lil nie bylo do śmiechu, bo wszystko cudownie ją swędziało i nie umiała się powstrzymywać przed drapaniem. Dobrze, ze nie byla jakos uczulona na pokrzywy.
Wyciągnęła rękę do Jona by pomógł jej wyleźć z dziury i dopiero podala mu mapę.
- Wiem. I tak wygląda lepiej niż w oryginale.. nie pytaj ile nad tym siedziałam - spojrzała na Ennisa i sama w mapę nie zaglądała, bo znała ją prawie na pamięć i tak.

Jonathan wyczytał, gdzie powinni dalej się kierować...  był to południowy szlak.

Dos podniosła się z ziemi; Victor chciał jej pomóc, ale ta odmówiła. Cała czerwona na twarzy, skierowała się w drogę ścieżki, która miała ich poprowadzić w stronę południa.

/zt - nowa lokacja, czekacie na posta zacyznającego

/biuro strażników

Lola wzruszyła ramionami.
-Teoretycznieee...-zmrużyła oczy.-...powinnam mieć lepszą kondycję niż przeciętna kobieta w ciąży. Także no. Nie obniżaj mi morali!-mruknęła, uśmiechając się.
Ale w sercu miała trwogę. Bo naprawdę miała nadzieję, że nic się nie stanie. A teraz Liluye ją nastraszyła. No ale... to dalej chodzenie. Tylko pod większym kątem! Nic wielkiego! Da radę.
Odchrząknęła.
-To... gdzie to w ogóle jest?-zapytała po chwili, zdając sobie sprawę, że nawet nie wie gdzie idzie.

- Teoretycznie masz je w brzuchu trzy, więc nawet mając kondycję lepszą i tak jest ci ciężej - stwierdziła.
- Masz coś na głowę? Kapelusz z szerokim rondem, coś takiego? - zapytała Lolę jeszcze, bo mogły się wrócić póki dopiero wyszły.
- My jesteśmy tutaj - wskazała Loli na mapie. - A nasz cel.. tutaj - pacnęła palcem w odpowiednie miejsce. Spory kawałek, bo droga nie jest prosta, niestety.

Westchnęła.
-Czasem próbuję o tym zapomnieć.-powiedziała ciężko.-Wiesz, ostatnio czytałam forum mam i... dios mio, jedno dziecko bywa koszmarem!-zapłakała, zaraz jednak pociągnęła nosem, wykonała oczyszczający ruch dłońmi i odetchnęła.-...ale moje dzieci będą aniołkami. Na pewno.
Ojciec jej mówił, że ona sama była najgłośniejszym i najbardziej atencyjnym niemowlakiem na ziemi. Oby jej dzieci wdały się w ojca...!
Lola uśmiechnęła się i wyciągnęła swaggerską, różową czapkę z daszkiem ze złotym, jebitnym napisem w stylu: DOPE. Naciągnęła ją na głowę.
Przybliżyła się i spojrzała na mapę. Wyciągnęła szybko swoją i zakreśliła to miejsce na mapie.
-Jeju... Naiche miał tyle map po dziadku... Ciekawe co z nimi...-rzuciła po chwili, przypominając sobie o tym.
Westchnęła i pokręciła głową, ruszając do dalszej drogi.

/zt => ???

/09.09.2013, przedpołudnie

Lil spędzała kolejny dzień w pracy. Tym razem z Moirą i konno i pewnie jeszcze jakąś osobą (bo chyba solo nie można?) objeżdżała teren. Jasne, można to było zrobić samochodem, ale jaka w tym frajda? A czasu mieli sporo. No i nie ukrywajmy, po prostu MOGLI. Kto im zabroni? Pies szedł gdzieś obok, w cieniu koni. Indianka zobaczyła Teddy i spięła konia do kłusa, żeby się do niej zbliżyć.
- Hej - odezwała się z siodła, zatrzymując się - Samotna wędrówka?

Koń za duży nie był, jak to Quartery, były dość niskie ale za to mocno rozbudowane.
- Mogłaś wpaść do biura, ktoś by cię oprowadził albo wziełabyś mapę z zaznaczonymi szlakami - oparła się o rożek i zekrnęła na Moirę, temperujac jej zapedy do dopadniecia radośnie Teddy krótkim "Ani mi się waż". No, może nie krótkim,ale skutecznym, a ton jej glosu na te kilka sekund przeszedł w zadziwiająco niski, aż dziw, że potrafiła z siebie wydać takie dźwięki.
- Masz jakieś konkretne miejsca w planie? - zainteresowała się. A Moira usiadła i zamiatała ogonem ziemię, szczerząc się z radości jak to tylko taki Seba potrafi. A narratorka Teddy wie o co chodzi.
- Jak nie masz nic przeciwko byciu zalizaną, to ją puszczę - zaproponowała.

- Nie bardzo. To znaczy na biwakowanie potrzebne jest pozwolenie od zarządu,a o to niełatwo - pokręciła głową w tym swoim śmiesznym kapeluszu.
- Hm.. wioskę, jeśli idzie się bez przewodnika. Reszta za bardzo nie ma sensu, jeśli nie ma kto o tym opowiedzieć i wyjaśnić co i jak. No i jaskinia, ale tam to w ogóle z przewodnikiem.
- Liluye - uśmiechnęła się nieznacznie - a to Moira - zerknęła na psa.
- Ok, wolna - rzuciła do Seby, która, oczywiście robiąc z siebie zająca pokicała do Keeswood i napadła na nią radosnie.

- Od kompa to ona raczej odciąga - uśmiechnęła się Lil. Pies był absorbujący, na szczęście, bo inaczej Oldwood chyba nie wychodziła by z domu. I tak ubranie na niej wisiało i wyglądała jakby mogła sobie nie dać rady nie tylko z koniem, na którym siedziała, ale też z Moirą na smyczy.
- A do biura zapraszam. I oprowadzamy też pojedynczo, chociaż zwykle staraja się wtedy łączyć w jakieś grupy ludzi o ile jest taka możliwość.. ale, no. Da sie pojedynczo - zapewniła.

- Studiujesz w Appaloosa? - zarzuciła wodze na rożek, a koń pochylił głowę, przysypiając.
- Jaki kierunek? - zainteresowała się. Myślała, żeby może zacząć coś nowego, ale nie wiedziała do końca co takiego..

- Nie może być aż tak źle. I mieszkasz tam w akademiku? - dopytała z czystej ciekawości.
- Hm, sory jak nie chcesz to nie mów właściwie - dodała zaraz, zagryzając wargę.
- To fajny kierunek jak się to ogarnia - pokiwała głową - Ja akurat jestem beztalenciem w tej dziedzinie, ale brzmi super. A czym się głównie zajmujesz?

- A nie przeszkadza ci hałas i w ogóle? - dla niej takie miejsca byłyby koszmarem. Tyle ludzi na raz, cały czas.. w szkole i po szkole, wszędzie, zawsze.. Tragedia. Nie wyobrażała sobie tego w ogóle.
- A co robisz jak jakieś zlecenia? To znaczy.. no nie wiem, w sensie bardziej jakiejś strony cyz bardziej co? Przepraszam, nie znam się w ogóle na tym - skrzywiła się lekko. Czarna magia dla niej! Ledwo umiała napisac posta na rumblrze. a już nie mowiac o tym jak się namęczyła z dodaniem sobie avatara.
- Tak? - uniosła lekko brwi - Na tym też się nie znam.. wcale. W sumie.. to jedyne w co grałam kiedykolwiek to.. nie wiem. Monopol. I saper. O. I pasjans - przypomniała sobie. Marne porównanie do WOWa i GTA.
- Raczej pracuję ze zwierzętami i papierowa robota. Chyba nie jestem najlepsza w relacjach z ludźmi, więc zostawiam to innym. Zwykle - uśmiechnęla się nikle, a raczej wygięła usta w grymasie.

I pewnie jeszcze pogadały, odprowadziła jedna drugą albo co i pewnie spotkają się niedługo, jak Teddy przyjedzie na wycieczkę!

zt