Więzienia stanowe

First topic message reminder :

Więzienie stanowe ma ponad stuletnią historię, a przez ten czas wiele się tu zmieniało. Obecnie jest to ogromny kompleks więziennych zabudowań otoczony kilkoma rzędami ogrodzeń z siatki metalowej, z których najbardziej zewnętrzne wykończone są drutem kolczastym, podobno prowadzone jest tam także napięcie elektryczne. Od lat nikomu nie udało się tego sprawdzić na własnej skórze. Aby wjechać na teren więzienia, należy okazać specjalną przepustkę, dni i godziny widzeń są też ściśle przestrzegane i nikt bez powodu na teren placówki nie wejdzie. Co kilkadziesiąt metrów stoi budka strażnicza, łącznie jest ich około dziesięciu. Dla więźniów przystosowano kilka placów spacerowych, na których znajdują się ławki oraz wyznaczone miejsca np. do gry w koszykówkę.
W budynkach więziennych obowiązuje podział na bloki. Łącznie znajdują się ich tu cztery: A, B, C, D. Bloki A-C to bloki męskie, a blok D - żeński. Bloki są od siebie tak oddzielone, by nie było możliwości przedostawania się więźniów między nimi, chyba, że zostanie wydane takie rozporządzenie. Każdy blok dzieli się na część dzienną, w której więźniowie mogą spędzać czas oraz na zamkniętą część z celami – są to duże, dwukondygnacyjne pomieszczenia, w których po obu lub po jednej stronie znajdują się dwuosobowe cele. Każdy blok ma swoją dyżurkę i założony monitoring.
Więzienie posiada także salę widzeń, stołówkę, gabinet lekarski, czytelnię, cele skazańców oraz cały szereg pomieszczeń biurowych, monitoring itp.

- Dzień zanim podrzucono mi kokainę, włamał się na stację Easman. Jestem pewien, że to Święci mnie wrobili. Pytanie tylko, skąd znalazła się u nich ta kokaina? - spojrzał gdzieś ponad czubek Hai Wu w zastanowieniu.
- W każdym razie na koce nie było żadnych moich odcisków palców. Oczywiście cały czas zeznawałem, że zostałem wrobiony. Niestety posiadałem na składzie trochę innych nielegalnych substancji. To mnie pogrążyło. Ale o tym wszystkim doskonale wiesz. Chcesz usłyszeć coś jeszcze? - zapytał, posyłając kobiecie przesłodzony uśmiech.

- Jeśli masz coś istotnego, to proszę, mów - odpowiedziała, nie odrywając stalówki pióra od arkuszu białego papieru. 
- Dobrze wiesz, że nie uda nam się nikomu wmówić, że to sprawka świętych. oczywiście, mowie tu o legalnych władzach.

- Świętymi zajmę się sam, jak mnie już stąd wyciągniesz. - zabrzmiał tak, jakby miał w zanadrzu jakąś skrystalizowaną koncepcję.
- Nie wiem, co jeszcze mógłbym tobie powiedzieć. Ślady włamania na miejscu były i szczerze mówiąc chuj mnie obchodzi na kogo jesteś w stanie zwalić winę za to ewidentne włamanie na stację. Nie powinno mnie tu być i oboje o tym doskonale wiemy.

- Przykro mi, Jones. O ile uda mi się ciebie wyciągnic, to niestety, ale sprawa włamania na stację jest poza naszym zasięgiem. Policja ma to w dupie. A zresztą, to nic nam nie da. 
Odłożyła pióro i poprawiła ponownie teczki.
- Zresztą, śledztwo by tylko sprawiło, że przestaniesz zarabiać. A tego nie chcemy. Szczególnie tera,z kiedy w okolicy kręcą się nowi.

- Jeśli dasz radę wyciągnąć mnie stąd pomimo to, to po wyjściu zobliguje się do obciągnięcia ci. - westchnął, mając nadzieję, że jego wyjście na wolność rzeczywiście jest już tylko kwestią czasu. Kiedy Hai Wu wspomniała o "nowych", Skittles zmarszczył nos.
- Tym, jak sądzę, też będę się musiał zająć.

- Szkoda tylko, ze nie mam kutasa, Jones - odparła, chowając teczki do swojej aktówki w kolorze czerwonego wina. 
- Nie, ty nic nie będziesz robić, musisz być czysty jak łza. Żadnych bójek, kłótni, podejrzanych kontaktów i regularna terapia w ośrodku odwykowym. Takie są warunki ugody - oznajmiła po chwili. - Dlatego pytanie, Jones, znasz kogoś, kto ma kupę mięśni i dobrze słucha poleceń?

- Mam iść na odwyk? - zapytał, unosząc wysoko brwi, po czym zaśmiał się serdecznie, co dość jasno obrazowało jego nastawienie.
- jestem czysty jak łza, na chuj odwyk? Niech lepiej mnie przebadają, sami przekonają się, że nie ćpam. - wzruszył ramionami, uznając słowa Hai Wu za niedorzeczne. No bo w końcu co to za wymiar sprawiedliwości, który skazuje człowieka za posiadanie kokainy, którą mu podłożono oraz wysyła na odwyk człowieka, który nie jest ćpunem? Wszystko przecież można było w bardzo prosty sposób udowodnić.
- Kupę mięśni znam. Z wykonywaniem poleceń mógłby być za to problem. - oznajmił. Co jak co, ale Koksia znał zbyt krótko, by mu zaufać. Zwłaszcza, że co rusz wyskakiwał do niego z łapami.

- Cóż, Skittles, prokuratora to nie obchodzi, czy jesteś czysty jak łza czy nie. zresztą, wolisz siedzieć tutaj, czy parę razu posiedzieć na spotkaniu ćpunów? podobno kawę i kanapki dają za darmo.
Z torebki wyciągnęła czerwona szminkę i lusterko. Chwilę spędziła na poprawianiu makijażu, tracąc zainteresowanie mężczyzną.
- Czy za odpowiednia sumę kupa mięśni nie będzie zadawać pytań? Czy może inne przyjemności go interesują?

Wywrócił oczami i skrzyżował ręce na piersi, wyglądając w tym momencie jak obrażony nastolatek.
- Jak na razie wiem tylko tyle, że nie należy do zbyt mądrych i dość często go ponosi. Musiałabyś mi dać trochę czasu na wytresowanie go. W innym wypadku nic z niego nie będzie.

- Nie wiem czy mamy tyle czasu - stwierdziła. - Ale warto spróbować.
Wstała, pakując do torebki pióro i kosmetyki. poprawiła żakiet i odwróciła się na pięcie, kierując się do drzwi. Kołysała biodrami, a stukot obcasów wypełnił całe pomieszczenie.
- Gdy wszystko będzie gotowe, przyjadę po ciebie - dodała na odchodne.

/zt

// 22.02.2013, wieczór

Hai Wu ponownie zawitała do więzienia stanowego - tym razem zachwycając zielony żakietem i spodniami opiętymi na jej zgrabnych pośladkach. Obcasy wysokie jak szczudła, znowu stukały o posadzkę, budząc wszystkich naokoło.
Lecz dopiero treść zwolnienia warunkowego rozbudziła do końca strażnika, który teraz musiał w  jej ręce oddać Skittlesa. 
- Idziemy.
Jej ton był, jak zwykle, surowy. Pozbawiona współczucia wobec Jonesa, poprowadziła go do wyjścia i zaoferowała podwiezienie do Old Whiskey.
Pik pi, alarm w samochodzie wyłączony. Pstryk, zamek otwarty - Hai Wu zasiadła za kierownicą, lecz nim odjechała wyrecytowała Skittlesowi warunki zwolnienia.
- Żadnego łamania prawa, odwyk i zgłaszanie się na komendę. I kaucja.

Mógł się spodziewać, że Hai Wu wykona swoje zadanie w tempie błyskawicy, dlatego też nie zdziwiła go informacja, że to właśnie dzisiaj nadszedł wyczekiwany przez niego dzień, w którym to w końcu opuści zakład penitencjarny, na rzecz pobożnego życia wśród mieszkańców Old Whiskey.
Zaraz po śniadaniu wśród współwięźniów umył się, wskoczył w ubrania, w których tutaj przybył, złożył uniform, odebrał błogosławieństwo od pracowników więzienia, po czym razem z Hai Wu - jego wybawicielką skierowali się w kierunku Old Whiskey.
zt

//po kilku miesiącach

Eastman już przyzwyczaił się do więziennego życia, oczywiście jeżeli można się kiedykolwiek do czegoś takiego przyzwyczaić. Właśnie skończył podciąganie nachwytem, trzydzieści razy pękło, opuścił się delikatnie na nogi, aby nie uszkodzić swojej postrzelonej nogi. Mimo, że minęło trochę czasu od postrzału to nadal mu dokuczała, ale taki postrzał to raczej nie przelewki. Położył się na ziemi i zaczął pompować.
- Siedemdziesiąt pięć. - Powiedział wykonując ostatnią pompkę. Pewnie zrobiłby więcej, ale szczerze powiedziawszy nie chciało mu się. Zlany potem położył się na pryczy i zaczął rozmyślać komu pierwszemu pierdolnie zaraz po wyjściu z więzienia. Miał nadzieję, że gdy wróci do "świata żywych" to zapisze się na jakaś porządną rehabilitację, aby rozruszać tę nogę. Przecież nie może się do końca życia poruszać jak żelbetonowy kloc.

- Eastman, wyłazić!
Connor usłyszał wołanie strażnika. To oznaczało, że więźniowie mogli wyjść na spacerniak. To chyba jedna z niewielu okazji, gdy można było oglądać coś innego niż zagrzybiała celę czy skurzoną stołówkę.

- Ja pierdolę. - Wyrwało mu się słysząc głos strażnika. Za chuja nie chciało mu się wstawać, tym bardziej, że zdążył ukończyć trening i chciał mieć czas na regenerację.
Chcąc nie chcąc jednak wstał na nogi i ruszył na spacerniak, przynajmniej się przewietrzy.
Stanął sobie w jakimś zacienionym miejscu i tak sobie stał.

Cóż, Connor musiał wyjść, inaczej pewnie dostałby szlaban na spacerniak na najbliższy tydzień. Ale może to nawet lepiej?
Mnożnik na spostrzegawczości, próg 30, jak przekroczysz, zauważasz grupkę Latynosów, którzy zaczynają bójkę. 

7+6*5=37>30

Cóż, Connor jak widać nie był ślepy jak kret i udało mu się przyuważyć Latynosów wszczynających bójkę.
No, ja pierdolę..., przemknęło mu przez głowę. Szczerze powiedziawszy tak miał ochotę na bijatykę jak to, żeby wkurwić Bakera. Jebane fasolojady, a on będzie musiał teraz unikać tego jak ognia, bo przecież za niedługi czas miał wyjść z więzienia. Starał się być na uboczu.

Bójka zaczynała być coraz to poważniejsza. Wszyscy strażnicy skupili się na uspokajaniu awanturników.
W tym czasie Connor zaczepił jakiś koleś.
- Ty, ze świętych, co? - warknął do niego, zbliżając się.

- Nie podchodź gamoniu, bo zaraz będę musiał użyć perswazji i to wcale nie będzie perswazja ustna. - Wycedził. Ależ go ten pobyt w więzieniu zmiękczył. Connor już nawet nie używał przekleństw w kontaktach interpersonalnych.
Był jednak gotowy, żeby odeprzeć atak.

20+42+1*5=67<82

No i chuj... Nie udało się uniknąć ataku, czyli będzie trzeba się bić.

Bić to raczej nie... okazało się, ze mężczyzna miał nóż. Dźgnął Connora między żebra, a gdy Eastman się osunął, mężczyzna uciekł.

No osunął się, bo co miał zrobić.

Gdy Connor osunął się, dźgnięty niewielkim nożem, minęło nico czasu, nim ktoś się zorientował, ze Eastman jest ranny. Na jego szczęście rana nie była głęboka, a sam Connor był sporym mężczyzną - wykrwawienie się mu nie groziło.
Zabrano go więc do skrzydła medycznego, gdzie doktor Silvermann zajęła się jego raną.

- Ja pierdolę. - Powiedział wkurwiony. Miał nadzieję, że jeszcze spotka tego ćwoka co mu to zrobił. Musiał teraz spędzić czas w skrzydle szpitalnym, a szczerze powiedziawszy nie miał na to za dużo ochoty.