Willa Catherine Hernández

First topic message reminder :

Dom dla burżujów. Dwupiętrowy, z garażem mieszczącym dwa samochody. Na parterze znajduje się kuchnia z wyspą połączona z jadalnią, obszerny salon, łazienka, pomieszczenie gospodarcze i jeden pokój. Na piętrze mieszczą się trzy pokoje, łazienka i toaleta. Dom posiada niewielką piwnicę. Na tyłach znajduje się ogród z basenem.

Pogląd mniej więcej jakby mogła wyglądać taka willa. Z przymrużeniem oka na szczegóły. - KLIK

W takim razie wlazła w historię przeglądarki.

Catherine aż dostała oczopląsu od historii przeglądarki. Bosze, co to było. Jakby nagle zjadła kanapkę z dżemem i kiszonym ogórkiem.
Ale zainteresowała się przy niektórych hasłach. Spisała je sobie, a potem weszła z zakładkę Stara Kiszewa. Zobaczyć co tam jest. Czy nick i hasło były zapamiętane?

Catherine uniosła brwi. Co to... Forum? Nie za bardzo ogarniała co to takiego. Nie czytała pierdyliard postów, ale na czacie się przywitała i napisała, że z bólem serca musi ich opuścić i prosi o skasowanie konta.
Albo szuka w ustawieniach opcję usunięcia konta.
A na głowie rosły rogi. Pewnie Święta tego nawet nie zauważy, bo pewnie wchodzi raz na rok, ale co tam. Ważne, że Cath ma ubaw.

14.10 popołudnie, z Areny

Rachela zaprosiła Jona do środka, czy tego chciał, czy nie. Nie pytała też siostrzyczki o pozwolenie, bo przecież to nie był jej gość! Zaprowadziła mężczyznę do salonu i posadziła na kanapie i zniknęła na chwilę w kuchni, by przygotować drinki.
Dla Jona whisky, dla siebie jednak coś kolorowego i słodkiego.
- To o czym czytałeś ostatnio? - Pytała o stare gazety, oczywiście.

/tez wtedy

Zajechali pod dom i Jonathan sobie dopiero przypomniał.
- Ah, siostra Cath?
Zastanowił się chwilę. Cath ostatnio zdawała się zrywać z nim kontakt. Smutno mu było z tego powodu ale uszanował w końcu jej decyzję. To nie był pierwszy raz kiedy ktoś chciał się od niego kompletnie odciąć. Głównie przez jego... styl życia. Ale z drugiej strony to nie do niej przyjechał a został zaproszony przez Rachelę więc...
Wszedł z dziewczyną i podziękował za alkohol.
- Ah, przeglądałem gazety z XIX wieku. Głównie o rozróbach w Starym Old Whiskey. - usmiechnął się - dotyczy to moich zainteresowań.

No siostra, siostra. Co to za zdziwienie? Rachela go nie skomentowała, bo narratorka już wypruła w fabule do przodu i nie było potrzeby zaginania czasoprzestrzeni.
Pani domu (hehe) usiadła obok Jona, zakładając nogę na nogę i żałując, że ma spodnie, bo nie mogła pokusić kolankiem. Ale zainteresowała się rozróbami z XIX wieku, więc..
- Oh widzę, że te miasto kocha rozróby od stuleci.
Uśmiechnęła się i popijając drinka, patrzyła wyczekująco. No opowiadaj, Jon!

- Ah, no można powiedzieć. Jedna z ciekawszych to była historia niebezpiecznych przestępców uciekających na rowerze... No ale głównie czytałem o ataku na indian. Straszne rzeczy.
Zerknął na kobietę i jej wdzięki, bo był estetą i doceniał.
- A ty się widzę bardzo rozróbami interesujesz?

Mimo uszu puściła historię o przestępcach na rowerach. Bardziej zainteresowała się atakiem na Indian. Czyżby tamta historia, tamte konflikty ciągnęły się do czasów współczesnych?
- A czytałam o zamieszkach wywołanych przez grupę pod przewodnictwem Jacoba Whiteoaka..
Upiła łyk drinka, którego pomarańcz zaczęła wolno mieszać się z czerwienią.
- To się pewnie łączy..

14.10 popołudnie, początek, ze spaceru, o

Dom był pusty, gdy Rachela i Jonathan się do niego wpakowali. Mieli dużo czasu, by z tego skorzystać, ale, że byli normalnymi osobami to po prostu rozmawiali.
Wkrótce jednak usłyszeli otwieranie drzwi wejściowych i charakterystyczne stukanie pazurkami o podłogę, gdy Szczypiorek się wpakował do domu, pełen szalonego entuzjazmu, jak to on.
Potem wjechał wózek, a na końcu wkroczyła Catherine. Cała trójka skierowała się wkrótce do salonu, gdzie zastali Rachelę i Jonathana. Szczypior podleciał, merdając ogonem, z wywieszonym jęzorem i głupawym spojrzeniem. Cieszył się na ich widok.
A blondynka spoglądała zdziwiona tym widokiem.
- Hę? - rzuciła elokwentnie. - Cześć.
Szybko się zreflektowała, udając, że wcale nie jest zaskoczona, ukrywając dystans.
- Nie spodziewałam się... ciebie tutaj. Widzę, że moja siostra wzięła się za poznawanie miasteczka. - tylko czemu osób, które ona sama unikała.
Odjechała wózkiem na bok, by rozmowa nie obudziła drzemiącego Di... Antosia!

Rachela spoglądała we wnętrz swe szklanki, zamyślona nad powiązaniami dawnych historii z tymi jakie miały miejscie nie tak znowu dawno temu. Nie zdążyła usłyszeć odpowiedzi Jona, podnosząc spojrzenie na wchodzącą siostrę i cały jej żywy inwentarz.
Posłała Cath radosny uśmiech, podnosząc tyłek z kanapy i odkładając drinka. Zanim jednak podeszła do siostrzyczki, musiała się nachylić nad psiakiem i obronić się przed jego szalonym jęzorem.
- Cześć, kochani!
Rachela od razu podeszła do wózka i nachyliła się nad nim, by popatrzeć na słodkiego siostrzeńca. Spał? Oh co za szkoda! Można go obudzić? No dobra, powstrzyma się!
Złapała siostrę pod ramię i zaciągnęła na kanapę.
- Poznałam Jona na jazdach konno. Nie mówiłaś, że znasz tak sympatycznego mężczyznę!
Odezwała się, patrząc na nią znacząco. Oj Cath, wytłumacz siostrze że to gej!

Jon miał już odpowiedzieć Racheli gdy weszła Cath. Spotrzegawczy Jon zauważył, że nadal coś było nie tak ale nie komentował też udając, że wszystko jest w porządku. poklepał Szczypiora po głowie.
- Cześć Cath - oczy mu się rozjaśniły jak zobaczył wózek, do którego też podszedł. Uśmiechnął się do mamy - Jaki przystojny chłopak. Cieszę się, że wszystko się ułożyło - tylko czemu nie w ich relacji.

Oh, czemu życie musiało być takie skomplikowane. Catherine dała się pociągnąć siostrze i wyglądała jakby właśnie teraz Rachela wyssała z niej tę jej... Catherinowatość. Trajkotała aż miło, a młodsza z sióstr milczała początkowo.
- Tak, ułożyło się. - rzuciła nagle z udawanym przekonaniem. No bo nie do końca. Musi zabrać go do wciąż do kliniki. Mały wciąż był wcześniakiem.
- To miło, nie wiedziałam, że jeździsz konno Jon... - Racheli o to nie pytała. W końcu kto jak kto, ale starsza Hernandez dostała rasowego konika na swoje sweet sixteen.
Nie miała zamiaru uświadamiać Racheli o orientacji Harpera, sądząc, że może być z tego niezła zabawa, kosztem innych. Cała Cath.
- O czym to tak trajkotaliście zawzięcie, zanim wam przerwałam?
Jednak nie zdarzyla z nimi dlugo porozmawiac, bo zadzwonil telefon. Cath westchnela i spojrzala na spiacego Antosia, potem na Rachele, a potem znow na synka. Wywrocila oczami.
- rachel, ja niedlugo wroce, prosze zostan z nim na chwile, nie powinien sie obudzic. - rzucila do siostry ipoleciala po lekarska torbe, a potem jak szybko przybyla, tak zniknela.

Zt

- Tajemnica.
Odpowiedziała z przekorą i cwanym uśmieszkiem, spoglądając na siostrę i Jona podejrzliwie. Czy atmosfera zgęstniała? Nawet zapytałaby o to bezczelnie, gdyby nie telefon do Cath, która nagle postanowiła zwiać.
Nagle?!
To też się nie podobało Racheli. I to nie tylko, że musiała zostać z małym. Popatrzyła z przerażeniem za siostrzyczką i w obawie na dzieciaka. Aby go nie zbudzić przypadkiem, kiwnęła na Jona i uciekła do kuchni.

Jonathan popatrzył na cath z jakimś bólem. Bo nadal nie wiedział co zrobił źle, dlaczego kobieta zdaje się go nie cierpieć. Nic jednak nie mówił i tylko Kiwnal jej na pożegnanie gdy uciekła z domu. Spojrzał jeszcze czule na dzieciaczka i poszedł za kobieta popijając swoją whiskey.
- siostra widzę wiecznie zajęta?

- Jak to Cath!
Wzruszyła ramionami i napiła się alkoholu, najwidoczniej o czymś sobie przypominając. Bo uniosła browi i dłoń, w pośpiechu przełykając drinka. Odwróciła się od Jona i otworzyła lodówkę za sobą, by wyciągnąć z niej mrożone w jogurcie truskawki. Podsunęła je w stronę Harpera i uśmiechnęła się.
- Dobrze znasz moją siostrę?

- Dość. Przyjaźnimy się... znaczy mam nadzieję, że jeszcze się przyjaźnimy... - popatrzył smutno w podłogę. Zerknął na truskawki i uśmiechnął się słabo.
- No no, pani Rachelo, proszę mnie nie ropieszczać.

Oho! Ciekawości Racheli się teraz nie powstrzyma! Kobieta wrzuciła jedną truskawkę do ust i usiadła na krześle.
- Dlaczego mielibyście się już nie przyjaźnić?

-... Odrzuciła moje zaproszenie na urodziny na pejsie

- Oh..
Rachela westchnęła i zastygła z otwartymi ustami. Dopiero po chwili je zamknęła i przełknęła ślinę. Myślała, myślała.. aż zjadła kolejną truskawkę i popiła drinkiem.
- Ale.. dlaczego miałaby zrywać przyjaźń?

- No właśnie sam nie wiem. Może ją czymś obraziłem... - pocochrał się po głowie - ale naprawdę nie wiem co to mogło być. Mam straszne wyrzuty sumienia i nawet nie wiem przez co - westchął.
- No nie ważne w sumie... - dopił whiskey - dziękuję za drinka - usmiechnął się - chyba będę się zbierał. Sophie czeka na spacer.

- Porozmawiaj z nią!
Poradziła ze strapioną miną i wstała, gdy Jon postanowił znikać. Kolejny raz westchnęła, bo nie miała ochoty wypuszczać jeszcze mężczyzny, ale skoro mówił o Sophie...? Czyżby dziewczyna? Rachela aż musiała dopić drinka na raz.

- No może... nie wiem czy ona chce. Ale mieliśmy taką dobrą relację, szkoda, że coś się popsuło.
Odłożył szklankę i ukłonił sie Racheli.
- Dziękuję za zaproszenie, do zobaczenia. Mam nadzieję - wyszczerzył się i opuścił posesję.

/zt

19.10 wieczór, z Chaco

Rachela kazała się odprowadzić do domu, nie chcąc wracać sama ciemną ulicą. Jeszcze nie przyzwyczaiła się do tego dziwnego mroku małego miasteczka, a że wypiła, to też nie korzystała z samochodu.
- Drinka?
Postanowiła zaproponować swej randce, nie zamierzając kończyć jej tak szybko.