Dom Jonathana Harpera (i Sophie)

First topic message reminder :

Duży dom z garażem
Dom zbudowany z porządnych materiałów, posiadający dobrą izolację i klimatyzację. Pomieszczenia są w nim duże i jasne. Posiada trzy sypialnie, dwie łazienki, kuchnię i salon. Dodatkowo przy kuchni znajduje się niewielkie pomieszczenie gospodarcze. Posiada niewielką piwnicę. Na tyłach domu znajduje się dość duży ogród. Garaż mieści jeden samochód.
W holu, nad drzwiami wejściowymi wisi czaszka jelenia.
W ogrodzie znajduje się dodatkowo dziecięcy, nadmuchiwany basen dla Sophie.

razem 113>100

Pokiwała powoli głową czytając fragment o pożarze.
- Poczekaj. Na pewno ktoś przetrwał, w końcu mamy szeryfa - rozłożyła ręce. Zaraz jedną przeczesała swoje włosy.
- Było ich trzech, ten którym tu piszą to chyba był młodszy. Nie pamiętam. Ale mapa prowadzi do grobu Nicka, a on był najstarszy, na pewno, więc cokolwiek tam ukryto czy mapę czy przejście czy jedno nic, to zrobili jego młodsi bracia, więc czemu nie? - dodała ze wzruszeniem ramion.
Znowu wróciła do kolejnej gazety.

Mała notatka z 1910 roku, z gazety Appaloosa Plains

Ostatni z McConnorów?



Mówiło się, ze bandyckie nasienie wyginęło raz ze śmiercią najmłodszego z braci McConnorów. Jednak jak donoszą nasze źródła, w Arizonie ostał się jego... potomek! Trudno jednak powiedzieć, czy kobieta upominająca się o spadek po McConnorach faktycznie była związana z którymś z braci – a tym samym nie wiadomo, czy jej syn jest potomkiem Stevena McConnora.

Jonathan podniósł wzrok na analityk.
- No no Pani Wharton. Odrobiłaś widzę lekcje. - przeczytał co znalazła Joan.
- Jest tu gdzieś napisane kim była ta kobieta?

razem 113>100

Wyprostowała się dumnie i odgarnęłaby grzywkę, gdyby dalej ja miała.
- Dziękuję, dziękuję. Wzorowy uczeń. Dobra, na serio, to Steven najwyraźniej zostawił potomka. Prawdopodobnie - dodała, bo nie wiadomo, badań genetycznych w końcu wtedy nie robiono.
- Ciekawe też o co tamta kobieta walczyła, co po sobie zostawili bracia. Poza pożogą w Old Whiskey.

Jonathan wiercił się na krześle. Fabuła się zagęszcza.
- Istna argentyńska telenowela...ale bez telewizora.
Czytali dalej, jak się potoczyła historia

Skinęła powoli, zgadzając się z Jonathanem.
- Czyli mapa ma pomóc znaleźć ten cały skarb. Hmm, ale jakoś chyba udowodniła czy udowodniły pochodzenie, skoro nazwisko przetrwało.
Więcej nie dodawała, bo pewnie więcej dowiedzą się z gazet.

143

- No. Ciekawe w jaki sposób cokolwiek udało im się udowodnić. W takich chwilach jestem strasznie wdzięczny za nasze technologie. Ciekawe co to za skarb? Z napadów na.... banki? Pociągi?
Czytali dalej szukając odpowiedzi i dalszego ciągu historii.

Ostatni artykuł był jedynie wzmianką o grobach McConnorów, napisaną w 1925 roku - i mówiono o nich jako atrakcji turystycznej w okolicy.

Joan odłożyła delikatnie gazetę do pudła.
- Mamy ogólny obraz. To ja bym pożyczyła od ciebie tę kronikę, to w wolnym czasie ją poczytam. Pasuje? - spojrzała na Jonathana.
- A poza tym musimy się dogadać, co dalej robimy. Czy lub kiedy idziemy na cmentarz. I chyba Ennis, i Liluye byliby zainteresowani też?

- Jasne - przytaknął zamyślony.
- No Ennis siedzi w Appaloosa na studiach więc nie wiem jak z nim będzie. A Lilu chyba bardziej obchodzą indiańskie skarby, ale zapytam. Potem się dogadamy kiedy idziemy.

- Ok, to ty się dowiaduj i jakoś się zgadamy. Do zobaczenia.
Pogłaskała lekko Sophie i wyszła od Jona.
/zt

A Jon resztę dnia spędził czytając stare gazety i podlewając psa.

/zt

/ 13.09.2013, popołudnie

Kot wypierdalaj bardzo, bardzo tęsknił za domem Consueli - bez niego nie miął co niszczyć! Więc gdy tylko już wypłakał łzy tęsknoty, wpadł zniszczyć ogródek Jonathana składający się z kilku aloesów. A potem zaczął gonić biedną Sophie, która schowała się przed nim pod gankiem. Tak ją kot nastraszył, że biedna psina będzie mieć uraz do końca życia.
Po spełnionej misji i zbiciu kilku doniczek - Wypierdalaj uciekł.

/16.09.13 popołudnie

Jonathan po pracy wrócił z wielkimi torbami do domu. W jednej były zabawki na pocieszenie dla jego, straumatyzowanej spotkaniem z kotem, księżniczki. Biedactwo się zestresowało i zsikało się mu na dywan, mimo, że już dawno z tego wyrosła. Dosała do pyska nową piszczącą zabawkę, tym razem w kształcie świnki i pobiegła z ją na już wyczyszczony dywan.
W drugiej torbie natomiast znajdowało się trochę kartonu, pędzi i farbek plakatowych. Jon będzie bowiem malował. Ale nie ściany a arcydzieła. Wczorajsze, nocne oglądanie powtórek Boba Rossa natchnęło koronera do odkrycia swojego nowego, artystycznego "ja".
No i nowy dom z ogrodem przynosił mu natchnienie.
Wypakował graty z torby, rozstawił się na ogrodzie i wczuwając się w optymizm Pana Boba zaczął tworzyć sztukę. Po kilku godzinach miał już gotowy pierwsze dzieło, rozpoczynające jego przyszłą karierę artysty.

Po namysle Jonathan stwierdził, że zostanie kubistą, z elementami fowizmu. Tak, to jest dobra droga.
Spakował farby i poszedł pobawić się ze swoją modelką nową świnką.

/16.09.13, po starciu Jona z artystyczną materią/
Po tym, jak skończyła się udzielać na forum i sprzątać, podeszła do Jona. Nie wiedziała czy go zastanie, ale daleko nie miała. Jednak zastała koronera i jak ostatnio w ogrodzie.
- Cześć. Aktywny odpoczynek pod gołym niebem? - skinęła w stronę szarpiącej gumową świnkę Sophie. Joan postanowiła sobie zapamiętać, żeby nie kupować dzieciom i zwierzakom żadnych zabawek wydających dźwięki, rodzice, właściciele oraz sąsiedzi będą jej za to wdzięczni.
- Oddaje twoją kronikę Old Whiskey. Dzięki. - I pomachała lekko książką, która miała w jednej ręce.

Jonathan tarzał się z Sophie w trawie gdy pojawiła sie Joan.
- O cześć - wstał z ziemi i otrzepał zzieleniałe i poplamione fabą dżinsy.
- No. Natura aż buzuje doskonałym natchnieniem, nie sądzisz? Impresjoniści wiedzieli co jest grane. Co prawda postimpresjonizm jest znacznie bardziej inspirujący... ale muszę przyznać, że mnie jest o wiele bliżej do póżniejszych rzeczy. Marcouiss, Picasso... tak kubizm to dopiero coś - wyszczerzył się i wziął książkę. - Znalazłaś coś?

Pokiwała z rezerwą głową. Taak natura, inspiracja.
- Emm, skoro tam mówisz - nie do końca przekonana. - Jakiś remont? Już? - zapytała mając na myśli ubrudzone spodnie Jona.
- Przeczytałam kronikę, trochę znajomych nazwisk się przewinęło. Ale nie mam nic nowego o McConnorach. Poza tym, że byli prawdziwą esencją Dzikiego Zachodu.

- Co? Ah, nie nie. Jak już mówiłem poczułem natchnienie. Wskazał palcem na suszący się w słońcu obraz.
- ... chyba zostanę postkubistą - zaśmiał się patrząc na koślawy portret.
- Mhm, wiesz, jeszcze nie wszystkie gazety są przeszuakne, możemy się za nie zabrać jak chcesz?
Zaprosił kobietę do środka i wyciągnął pudełko.

Odwróciła głowę i spojrzała na portret. Wszystko jasne i nie.
- Uroczy - zaryzykowała jeden z tych bezpieczniejszych komplementów. - Jak modelka - dodała z uśmiechem.
- No, jasne.
Joan weszła do domu i zasiadła przy stole, gdy Jon wyjął pudło, sięgnęła po gazetę. To się przekonają, coś jeszcze ciekawego.

148

Jonathan zmrużył oczy na ten chyba komplement ale pozostgawił nieskomentowany. Zabrali się za to do przeglądania gazet. I nic nie znaleźli. Przetarł twarz.
- Kawy? - zapytał i wstał do kuchenki. Po chwili wrócvił z dwiema filizankami i czajnikiem.