Dom Jonathana Harpera (i Sophie)

First topic message reminder :

Duży dom z garażem
Dom zbudowany z porządnych materiałów, posiadający dobrą izolację i klimatyzację. Pomieszczenia są w nim duże i jasne. Posiada trzy sypialnie, dwie łazienki, kuchnię i salon. Dodatkowo przy kuchni znajduje się niewielkie pomieszczenie gospodarcze. Posiada niewielką piwnicę. Na tyłach domu znajduje się dość duży ogród. Garaż mieści jeden samochód.
W holu, nad drzwiami wejściowymi wisi czaszka jelenia.
W ogrodzie znajduje się dodatkowo dziecięcy, nadmuchiwany basen dla Sophie.

Szeryf spojrzał po mulach i podrapał się po głowie. Ale co tam, spróbuje, bo na co dzień takich frykasów nie ma. No i pal to licho, jak mu nie zasmakuje. Nie on płaci.
Irenka spojrzał jak szeryf pałaszuje frykasy i się zaśmiała.
- Aj tam, Jonathan, nie przesadzaj - usiadła na sofie - po prostu przyniosłam trochę blasku.

Bobby nawet chętnie skorzystał z tego stołu zastawionego drinkami przez Coopera, dość szybko odkrywając, że są dość mocne. A potem do domu wjechał tort, co go dosyć mocno zaskoczyło - a jeszcze bardziej, gdy z tortu wyskoczyła jakaś dziewczyna.
Nie był az tak zaznajomiony z przyjaciółmi Joan, by wiedzieć, kto to taki. Trochę się nawet zakłopotał, a potem bach, wyszło, że to siostra Jona.
I faktycznie, nim się obejrzał, to już sunął po drinka dla niej, gdy już wylazła z ciasta.
- Co tu się dzieje - wymruczał niepewnie do Joan, chyba dalej nie mogąc wyjść z szoku. A już szczególnie, gdy wszedł k e l n e r z takim daniem. No, bo Bobby to prosty chłopak był, on nigdy czegoś takiego nie jadł, a cud, jeśli w ogóle słyszał.

Usiadla obok Irenki, usmiechajac sie rozbawiona - Wybij tez bratu swietowaanie przy planszowkach!

- Mhm, blasku. - Jon też poczęstował się mulami.
- Oj, Irenie też się na pewno spodobają Żółwie - doszedł go zapach spalenizny i rzucił się do ogrodu. 
- Cholera! - przeklnął i pobiegł ratować steki. Udało się. Prawie, bo nieco się zwęgliły. Przyniósł je do domu ze zwieszoną głową i postawił je na stole. Wziął sobie drinka na pocieszenie.
- No a jak nie planszówki, to co proponujesz Gabi?

26.09.2013, spozniona

Lil stanęła pod drzwiami i zapukała w nie albo zadzwonila dzwonkiem, nie wiem co tam Jon miał. I czekała, mając nadzieję, że ją usłyszą.

Widząc jak sobie Harper z grillem nie radzi, do szeryf wkroczył do akcji.
- Ja to ogarnę - zaproponował, że sam zajmie się rusztem - a ty przywitaj nowego gościa - dodał, gdy rozległo się pukanie.

Jonathan otworzył drzwi.
- O czesć. Jednak dałaś radę - wpuścił dziewczyne do środka.

- Hej. No, jestem, ale czuję się okropnie, więc pewnie tylko na chwilę - uśmiechnęłą się nieznacznie. Weszła do środka i aż dziw, że nie rozlegalo się przy tym klekotanie kości.
- Nie jestem najlepsza w składaniu życzeń więc po prostu wszystkiego najlepszego - podała mu pakunek z prezentem. A w środku dwie takie same muszki - jedna dla Sophie i jedna dla Jona, książka o gotowaniu i książka o sztuczkach dla psow.

- No jak to co? Tańce! - Wzruszyła ramionami i uśmiechnęła się.

- Tańce, tak! - krzyknął już pijany Cooper. Pochwycił więc żonę i obróć nią w tańcu. A potem... Irene się dołączyła. I tak tańcowali we trójkę. Tyle, że muzyka jakaś taka niemrawa.
- Jonathan, zmień na coś żywszego! - zaśmiała się jego siostra, mając nadzieję, ze brat ma jakieś skoczne kawałki z lat 90tych.
Odskoczyła od tańczących Cooperów i podeszła do Liluye.
- Irene, siostra Jona! - przywitała się i obcałowała Indiankę.

Joan nieznacznie wzruszyła ramionami i dodała cicho: - nie mam pojęcia. Spotkanie w sielsko-rodzinnej atmosferze? - zaryzykowała hipotezę. Poza tym zaczęła rozważać ucieczkę.
Pomachała przybyłej Liluye i posłała uśmiech.
- Cześć Lil.
Na propozycję tańców nieznacznie jęknęła i postanowiła sprawdzić, jak sobie szeryf radzi z rusztem i wyszła do ogrodu.

- Liluye - przedstawiła się, niechętnie dając się obcałować (jakby miała jakiś wybór) - miło poznać - uśmiechnęła się. Dojrzała Joan i wyszła za nią do ogrodu, bo widząc pijanego i tańczącego Coopera miała ochotę uciec.

Joan uciekła, zostawiając Bobby'ego samego z... Cooperami i dziką siostrą Jonathana. Uhm. Uśmiechnął się lekko do nowoprzybyłej Liluye, po czym złapał swojego zapomnianego drinka i podszedł do Jona.
- Jesteś pewien, że to twoja siostra? - wyszczerzył do niego zęby. Nie dało się ukryć, że mocno się różnili pod względem charakteru!
- I o co chodzi o z tymi mulami? - spytał konspiracyjnie, zerkając na kelnera, co je pewnie wyłożył na stół. - Nie martw się, wybiorę twoje steki, hehe.

Za nią wyszła Liluye.
- Też przyszłaś pilnować steków? - zapytała z bladym uśmiechem. - Znaczy to synonim na "tańczenie to coś, co trudno mi robić publicznie przed znajomymi" - dodała już rozbawiona.

Jonathan podziekował Lilu i zobaczył co też wyrabiają Cooperowie i kobieta-burza. Wywrócił oczami z usmiechem i puścił hity których rodzeństwo słuchało jak byli jeszcze młodzi i nie tacy piękni jak teraz. I o dziwo nie były to smerfne hity. Głównie dlatego, że to mega rzadkie nargania vintydż i to na KASETACH.
Zaśmiał sie z miny Lilu gdy została zaatakowana przez Irenę.
Wziął Sophie na ręce i zaniósł do pokoju, bo już było po dobranocce. Jak wrócił to część imprezy ewakuowała się już na ogród. gdzie zapewne byli pełni podziwu i zachwytu oglądając suszące się dzieła malarza Harpera. Wziął jeszcze jednego mega-mocnego drinka.
- Pytałem o to samo moją mamę. Wiele razy. Mówi, że jest pewna - odpowiedział Bobbiemu przyglądając się wygibasom. Wyszczerzył się do kolegi. 
- Dzięki. Wiesz, trochę się zmieniła od czasu kiedy wyjechała do Vegas. Posz haj sosajeti a'la zdespedowani hazardziści - zaśmiał się - jak się wystarczająco długo przebywa w takim otoczeniu to ciężko się nie dostosować. - nachylił sie i powiedział ciszej.
- No i zawsze mi zazdrościła, że lepiej gotuję.
Napił się.
- Właśnie, miałem się ciebie zapytać. Poleciłbyś coś teraz w kinie? Pytam bo znasz się na rzeczy a chciałem się wybrać. Może nawet z Merlin. - wskazał na siostrę, która wywijała swoją blond peruką.

- Tak. Dokładnie tak - pokiwała głową - Raczej wolałabym nie tańczyć wcale przed znajomymi. Nigdy - mruknęła.
- Dzień dobry - przywitała się z Szeryfem.

Cooper tańcował z Irene jakby jutra nie było - co oczywiście odpowiadało samej kobiecie. Czuła się wybornie i nie przeszkadzało jej to, że reszta sceptycznie podchodziła do jej imprezowego nastroju.
W końcu wyjrzała do ogrodu.
- Och, a cóż to, stek na grillu ciekawszy? Aj, Jonathan, mam tylko nadzieję, ze użyłeś swojego sekretnego sosu, hoho!

- Wypoczęłaś po pustyni? Czy jeszcze dochodzisz do siebie? - Ogólnie wyglądała na zmęczoną, ale pewnie wiedziała o tym sama.
- Możemy się ogrodem ewakuować - pochyliła się do Liluye i szepnęła konspiracyjnie.
- Grillowanie  w relacji na żywo, może się coś nauczę od mistrza - skłoniła lekko głowę w stronę szeryfa.

- Już jest okej, wlaściwie to wypoczęłam na pustyni - przyznała.
- Ogrodem? Tak, niegłupie. A Bobbiego zostawiasz na pożarcie? - uniosła brwi, uśmiechając się kącikiem warg.

- No, skoro tak! Mama zawsze ma rację - pokiwał głową i zamoczył usta w drinku. Z jego niezbyt mocną głową, to te siekiery Coopera łatwo zwaliłyby go z nóg.
- Aaa, Vegas. To wszystko wyjaśnia - zaśmiał się.
Nawet dobrą nutę Jon wrzucił, ale Bobby tak znowu się nie rwał, by dołączyć do tańczących.
- Ooo, w kinie... Joan ostatnio mi pisała, że grają "Łódź Widzew, historia prawdziwa". Totalnie mój numer jeden na liście do zobaczenia - pokiwał poważnie głową. Potem chwilę się zastanawiał. - A, sorry, ty na poważnie pytasz? Hehe. No z takich normalnych filmów to bym ci polecił Jura Park. Ewentualnie Mściciele 3. O ile widziałeś dwóch poprzednich, chociaż to taka napierd... No, rozumiesz, tam trzeba nadążać tylko za efektami specjalnymi. Albo Szalony Maksymilian, bo ja osobiście bardzo lubię Tomasza Hardego.
Się rozgadał! Ale o filmach zawsze miał coś do powiedzenia, nie ma to tamto.

Pokiwała głową.
- To dobrze. - Nie potrafiła do końca w to uwierzyć, ale jednemu pomaga siedzenie na pustyni, drugiemu coś innego.
- Wiedziałam, że w tym planie jest luka - ach tak blisko. - Ty masz jeszcze szanse.

- Zabawna jak zawsze, siostruniu. - zawołał do Irenki - Widzisz? Zielona z zazdrości - powiedział do Bobbiego wystarczjąco głośno, żeby usłyszała. Jonathanowi też już zaczynało szumieć a to dopiero jego trzeci drink. Cooper wyraźnie stawiał na efektywność i błyskawiczne działanie. Tak w pracy jak i chlaniu.
- No Jura prak już widziałem. Byłem na maratonie wszystkich części. Zdzierżyłem nawet trzecią. Groza.
- Szalony maksymilian to to o kobietach na pustyni i albinosie z kompleksen niższości? Hm, no to chyba mam już pomysł na co wydać kasę.
Impreza się widać przeniosła.
- A wy co, chyba nie planujecie ucieczki? - zapytał Joan kładąc jej rękę na ramieniu.
- Szeryf zje steka, prawda? Żona nie da mi potem po głowie?

- Trudno, może trzeba po prostu ponieść jakieś straty - uśmiechnęła się na myśl o zostawieniu Bobiego.
- To dla wyższego dobra! Naszego dobra - dodała. Przy Joan jej jakoś humor wracał, tak jak przy Joolsie i Williamie, choć przy każdym czuła się trochę inaczej. Tak czy siak potrafili jej poprawić nastrój.
- My? - spojrzała na Jona i uniosła brwi - Nie, dlaczego? - nos jej właśnie urósł.

- I żadnych moreli i skorupiaków - zdążyła odpowiedzieć Lilu, zanim pojawił się solenizant. Miało być skrupułów, ale podobnie, jak morale nie istniały one w osobistym słowniku Joan.
Popatrzyła na Jona z naprawdę niewinnym uśmiechem.
- Skąd, prowadziłyśmy dyskusję aksjologiczną. Istnienie wyższego dobra i takich tam - to była prawda, częściowa, ale jednak.
- Jak się nie przyznamy pani McConnor, to chyba jesteś bezpieczny, Jon.

Siostra tylko machnęła ręką na słowa Jonathana i zajęła miejsce w ogrodzie, na gustownym krześle ogrodowym. Założyła nogę na nogę i zapytała, czy ktoś przypadkiem nie ma papierosa. 
Cooper chciał poczęstować, ale sobie przypomniał, że rzucił 10 lat temu.
Szeryf przyszykował pierwsze steki, i wbrew temu, ze miał na jednego ochotę powiedział:
- Nie, ja zostanę przy sałatce i mulach.
- Aj, widzisz, Jonathan, pan szeryf się zna na dobrej, dystyngowanej kuchni! - zaśmiała się Irene, ale zaraz potem sprostowała - ale ja i tak zjem ten stek. Nie ma przecież nic lepszego od twojej kuchni, braciszku. nawet jeśli ktoś za ciebie grilla pilnuje.