Dom Autumn

First topic message reminder :

Dom jest niewielki, wybudowany z gotowych materiałów. Ściany są wypełnione gąbką lub styropianem, nie ma tu mowy o porządnej izolacji. Dach często przecieka, w czasie upałów wewnątrz nie da się wytrzymać, a klimatyzacja działa wątpliwie. Podczas chłodniejszych dni robi się naprawdę zimno i trzeba ratować się piecykiem elektrycznym.
Budynek ma tylko jedno piętro. Wewnątrz znajduje się kuchnia i łazienka oraz dwa średniej wielkości pokoje. Dom jest pomalowany na piaskowy kolor.
Na podwórku znajduje się podjazd.

Morgan też się zaśmiała, przecież przez te dwa miesiace dużo może się zdarzyć. I obydwie o tym wiedziały. Odmachała jej już z cofajacego samochodu. Odjechała i tyle było po niej widać.
<Zt>

/ początek 2:27 pm

Z czekoladkami, ogórkami kiszonymi i dużą porcją lodów stałem pod drzwiami Autumn. Dokończyłem ze spokojem papierosa. Czytałem że kobiety w ciąży maja przeróżne zachcianki ich kubki smakowe są tak rozkojarzone że same nie wiedzą co im smakuje. Zgasiłem papierosa wdeptując go w trawnik przed domem, potem zastukałem dwa razy.
Czekałem chwilę aż w drzwiach pojawiła się Autumn.
Chwilę na nią patrzyłem.
- Ładnie wyglądasz - rzuciłem lustrując dziewczynę wzrokiem - jak zakupy?

Otwarła drzwi i spojrzała na Maro i na to co ma w rękach.
- Hej.. Dziękuję - uśmiechnęła się. Wyglądała jak hipopotamica w sukience. Do tego boso, bo nogi jej puchły i po domu tak chodzila.
- Dobrze. Chcesz zobaczyć co kupiłam? - zaproponowała wpuszczając go do środka i idąc do kuchni pewnie.

- Pewnie że – rzuciłem bez chwili zastanowienia, po czym wszedł do środka, na stole postawił słoik ogórków, lody i czekoladki.
- Jakbyś miała na coś ochotę – rzuciłem z uśmiechem, a sam usiadłem na kanapie w pokoju – no pokazuj.
Chwilę patrzyłem na dziewczynę tak jak bym o czymś myślał.
- Posłuchaj, chciałbym abyś w karcie po narodzinach w rubryce ojciec wpisała mnie… - rzuciłem dość nie spodziewanie, czekałem na jej reakcję.

- Dzięki - uśmiechnęła się i schowala lody do zamrażarki, ale najpierw zanurzyła w nich łyżkę i z tą łyżką w zębach poszla do sypialni po rzeczy które kupiła. Spioszki pajacyki, skarpeteczki, buciki.. chustę do noszenia, bo tak chyba najwygodniej, ale jeszcze nie umiała jej wiazać mimo instrukcji.
- No.. jasne - uśmiechnęła się ponownie. Postawiła karton z rzeczami na ziemi i spojrzała na niego.
- Ja juz sie do tego nie schyle, wiec ty wyciagaj - powiedziała siadajac.

Klęknąłem na podłodze i zacząłem powoli wyciągać z pudła dziecięce gadżety.
- A gdzie czarne? – mruknąłem, no przecież muszą być czarne pajacyki – wiesz co na Internetach znalazłem takie małe śmieszne gogle i czapkę pilotkę, a w ogóle to widziałem i kupię taki koszyk do motocykla i będę tam woził małego.
Spojrzałem z dołu na Autumn, chwilę milczałem. Skoro już byłem na kolanach.
- Autumn… - zacząłem trochę niepewnie – a może zanim się mały urodzi byśmy się pobrali?

- No masz tam te z kościotrupem co ci zdjecie wysylalam - spojrzala wglab pudla i wskazala palcem ich skrawek. - Na dnie są - i jakieś zabawki, śliniaczki na potem i masa pierdół. Tylko wózka i pieluch jeszcze nie miała. Butelki stały zapakowane w osobny karton i czekały na swój czas.
- Tyś chyba zgłupiał. Żadnego koszyka. Psa co najwyżej możesz w takim wozić! Na pewno nie bedziesz z nim jezdzil motorem - polozyla dłon na brzuchu w opiekuńczym geście.
- Pobrali? - spojrzała na niego kompletnie zaskoczona i aż oparła się na kanapie.
- Jak.. jak ty to sobie wyobrażasz? Przecież to się nie ma prawa udać.. - westchnęła.

- Nie wyobrażam ale chce spróbować, nie wyobrażałem siebie jako ojca, a tym bardziej męża ale jak patrzę na to wszystko – zamyślił się przekładając ciuszki i gadżety.
- Nie wymyśliłem tego dzisiaj ani wczoraj, myślałem o tym – spojrzał na brzuch Autumn – mały zasługuje na nas oboje, może nie jest to szczyt marzeń o rodzicach ale ja go już pokochałem, no i ten, no – przeniósł wzrok na twarz Autumn – …lubię ciebie.

Odetchnęła głęboko. Ona pakuje się w znajomość ze Smithem a ten jej tu wyjeżdża..
- Też cię lubię, ale to nie jest powód, żeby się od razu pobierać.. - raczej na taki krok nie była gotowa. I na wszystko co z tym szło.
- Przecież bedziesz mogl go odwiedzać i w ogole.. - zapewniła. - A moze.. z czasem.. zobaczymy jak to się ułoży.. - dodala zaraz, jakby dopuszczala taką możliwosć.

- Chcę aby dzieciak miał obu rodziców, a nie wujka – mruknąłem trochę mniej zadowolony. Wstał z kolan i usiadł na kanapie obok dziewczyny.
- Właśnie chcę ułożyć, chcę aby dzieciak miał ojca i nosił jego nazwisko, chcę ułożyć sobie życie… z tobą – rzucił, och chyba musi się napić, zapalić i napić.
- Chciałaś abym ci pomógł, po to chyba przyjechałaś do miasta, chcę aby mały nie był sierotą, miał taki sam start w życiu jak inni i chcę mieć do niego takie same prawa jak jego mama, po za tym z mamą też się dogadam… chyba.

- Wiesz po co przyjechałam do miasta - spojrzala na niego. Po jego zgodę na oddanie dziecka. Już by tego nie zrobila, na pewno nie, ale teraz bała się, że zrobi to Maro. Zabierze jej malucha i tyle.
Westchnęła i obrzucila wzrokiem pokoj, zatrzymujac sie na kartonie.
- Nie mogę się zgodzić.. Wolę, żebyś przyjeżdżał choćby codziennie niż żebyśmy mieli być razem przez dziecko - pokręciła głową.
- Wolisz żyć ze mną i się nie dogadywac, kłócić i Bog wie co jeszcze niż uczestniczyć w jego życiu bez tego wszystkiego?

- Kłócić? Nie dogadywać? Przecież się dogadujemy, ani razu złego słowa ci nie powiedziałem, wyjechałaś bo chciałaś Autumn? – zrobiłem zdziwioną minę – nie jestem już z Ramirez, chce być z tobą i z małym z nikim innym.
Nie znałem jej myśli, nie wiedziałem co sobie ułożyła w głowie, chciał wiedzieć.
- Chcę być tak samo ojcem jak ty matko – uśmiechnął się lekko – po za tym na mamusię też lecę, to się nie zmieniło.

- Spotykaliśmy się, chodziliśmy razem do łóżka i było fajnie, ale jesteś w stanie żyć ze mną do końca życia? - spojrzała na Maro. To, że fajnie się z kimś kocha to jedno, a to czy da się żyć razem to inna sprawa..
Poczula jak maluch się rozpycha, może się przeciągał po drzemce?

- Hmmm, chyba rozumiem - rzucił jednak uśmiech na twarzy sie nie pojawił, to nie chodziło o kosza jaki dostał przed chwilą. Zastanawiał się skąd u Autumn taka zmiana poglądów, tak nagle przyjechała tutaj z dziwnym pomysłem, teraz czułem że coś jest nie tak. Że Autumn nie jest z nim do końca szczera, zwłaszcza jeśli ta szczerość dotyczy dziecka.
- Autumn, chcę ci pomóc, chcę być ojcem dziecka, jeśli ty nie chcesz bym był mężem, rozumiem, jeśli chcesz znać moją odpowiedź, ona brzmi tak... Nie robię tego tylko dla dziecka ale i dla ciebie...

- Daj mi chwilę - wstała, cmoknęła go w czoło i zniknęła w kuchni gdzie zaczęła sobie kroić ogórki w kostkę, a potem wymieszała je z lodami w miseczce. Wrócila do Maro gdy skonczyła i zaczęła jeść.
- Może.. - zaczęła, wpatrując się w lody - Może zróbmy tak. Na razie bez ślubu.. Zobaczymy czy to w ogóle się uda.. - podniosła na niego wzrok. - Co ty na to?

Uśmiechnąłem się jednak gdzieś tam w środku rodził się niepokój. Odprowadziłem ją wzrokiem.
- I ty to będziesz jadła - skrzywiłem się na samą myśl, że coś można takiego przełknąć.
- Wiesz co byłem ostatnio u tej Foxxy, całkiem niezłe żarcie tam mają - zmieniłem całkowicie temat, chciałem napomknąć o miłej obsłudze, ale odpuściłem.

- Nie zmieniaj tematu - fuknęła i spojrzała na niego, oblizujac łyżeczkę. Mmm.. Dobre.
- Wiem. Też byłam - potwierdzila - Ale raczej piłam soczki i jadłam paluszki.

- Hehehe no jak, ja cały czas o jedzeniu - rzuciłem z uśmiechem przyglądając się na brzuszek Autumn.
- Ciekawe jaki będzie?! - usiadłem bokiem opałłem jeden łokieć o oparcie w kanapie, a druga dłoń położyłem na jej brzuchu - nie mogę się doczekać, wiesz...

- Cały czas zmieniasz temat i nie odpowiedziałeś na moje pytanie - uniosła oczy do sufitu na moment.
- Najpierw odpowiedz, potem pogadamy o czym innym - stwierdziła.

- No skoro ci proponuję to co ci proponuje to jak myślisz głuptasie - zapytałem z uśmiechem po czym poczochrał ją po głowie, no już było co czochrać.
- Ciąża ci służy - no nie było co ukrywać, krągłości nadawały jej uroku. A przecież hipopotamy to takie ładne zwierzęta.
- Czyli co mam przynieść szczoteczkę jutro?

- Ej - pacnęła go po ręce z uśmiechem i poprawila włosy.
- Służy - prychnęła - Ledwo spodnie umiem założyć. O skarpetkach już nie marzę. Buty mam tylko wciągane, bo nie umiem ich pozapinać - żaliła się - Poza tym mi stopy puchną. I nogi w ogole. I dłonie też, musialam pościągać pierscionki - marudziła jedząc dalej. W końcu odlozyla miseczke na stół.
- No przynieś, przynieś.. - pokiwała głową.
- Musimy pomyśleć nad imieniem - spojrzała na Maro kontrolnie. Pewnie z tym też będzie przeprawa..

- No co? Podobają mi się, mówiłem ci że to tylko chwila, nie chciałaś wierzyć - potem się uśmiechnąłem
- Nazwiemy go Rambo - rzuciłem z całkiem poważną miną - John Rambo Archuleta Salinas - wciąż pełna powaga na twarzy. Wiedziałem ze z imieniem będzie problem . No to poważny temat więc byłem całkiem poważny.

- Chwila.. nawet połowy długości nie mają! - fuknęła. Nawet nie wiedział ile się napłakała, nawkurzała i nacierpiała zapuszczając je od zera do takiej długości. I wciąż było daleko do końca! A jak nie bedą chciały rosnąć? Teraz przy ciąży się trochę zatrzymały..
- Tyś chyba zgłupiał - roześmiała się - Na pewno nie Rambo - parsknęła.
- David, Alexander, Nicholas, Daniel.. - zamyśliła się. Zerknęła na Maro - Coś ci z tego pasuje?

- Maro Junior mi pasuje - uśmiechnąłem sie w końcu - żartowałem z tym Rambo... hmmm a może Rocky? - ponownie spojrzał katem oka na Autumn czy nie czyha na niego z widelcem.
- Nie żadne z tych hmmm. a może Aurelio, Benito, Federico albo Pablo?

- Maro! - fuknęła znów się śmiejąc.
- Tak, Henrico, na pewno - mruknęła. - Na pewno nie. Żadnych meksykańskich imion - zastrzegła i ułożyła się wygodniej na łóżku kładąc nogi na Maro i opierajac się plecami o podłokietnik.