Dom dr Hernández

First topic message reminder :

Dom jest niewielki, wybudowany z gotowych materiałów. Ściany są wypełnione gąbką lub styropianem, nie ma tu mowy o porządnej izolacji. Dach często przecieka, w czasie upałów wewnątrz nie da się wytrzymać a klimatyzacja działa wątpliwie. Podczas chłodniejszych dni robi się naprawdę zimno i trzeba ratować się piecykiem elektrycznym.
Budynek ma tylko jedno piętro. Wewnątrz znajduje się kuchnia i łazienka oraz dwa średniej wielkości pokoje. Dom jest pomalowany na piaskowy kolor.
Opcjonalnie na podwórku znajduje się podjazd.

W domu rzadko pali się światło, gdyż młoda lekarka spędza większość czasu w pracy. Czasem słychać szczekanie psiaka za płotem. To Szczypiorek, żyjący wraz z Catherine.

~
Po ciężkim dniu dziewczyna wróciła do domu. Podjechała samochodem na podjazd i zgasiła silnik i światła. Jednak nie wysiadła od razu. Siedziała długą chwilę rozmyślając.
To na pewno jakiś kryminalista. Z gangu? Po prostu opryszek? Karze mi zrobić coś nielegalnego. Nie mogę... Co mi zrobi, zabije mnie? Policja go złapie, ale... ja... będę nieżywa... Potrząsnęła głową i wysiadła. Już słyszała radosne skomlenie Szczypiorka. Przeszła przez furtkę i zniosła ataki miłości kundelka. Wzięła go do domu i zamknęła drzwi na klucz. Usiadła przy stole w kuchni długo rozmyślając. Wiedziała, że nie zazna snu tej nocy...

Pokręcił głowę przecząco na zarzut, że Smith pozbawił go nosa. Po słowach, że jest wolny, to położył pusty talerz do zlewu, po czym stał gotowy by kobieta otworzyła mu drzwi. Wyglądał trochę jak Szczypior, który chce wyciągnąć właścicielkę na spacer. Chciał w końcu wrócić do swojego domu i tam na spokojnie ogarnąć się...

Machnęła ręką, nadal siedząc skulona na kanapie. Po chwili jednak się zorientowała, że Ron już ma ochotę się zmyć. Wstała i pokuśtykała w stronę drzwi, otworzyła je. Spojrzała na Rona i uśmiechnęła się pocieszająco.
- Trzymaj się i odzywaj. Przyjdź do przychodni na kontrolę za tydzień. - odparła, a potem bez słowa powędrowała do kuchni.

Pokazał kciuk na to, że zapamiętał, po czym niepewnie opuścił dom. Czuł się dziwnie wracając do domu - bez auta, nosa oraz pomysłu co ze sobą zrobić. Może jednak cala historia nie jest końcem, lecz dziwnym początkiem czegoś lepszego... Ciekawe od kiedy Ron stał się niepoprawnym optymistą ? Czyżby w nosie był schowkiem na jego realistyczny pesymizm ?

z/t -> Dom

3.03, ranek
Kolejny nudny dzień rozpoczął się od mało przyjemnego budzika. Oczywiście standardowo psiak musiał dołożyć swoje i wskoczyć na zaspaną panią, liżąc ją po twarzy. Cath zwlokła się z łóżka mało przytomna. Oj picie wieczorem znów okazało się średnim pomysłem. Jednak poszła do kuchni i zrobiła sobie kawę, którą popijała tabletki przeciwbólowe. Umyła się i ruszyła do pracy.

zt

Przychodnia>
5.03, ranek
Wstała dosyć wcześnie. Wyjątkowo od dwóch dni nie piła i była trzeźwiuteńka. Wspaniałe uczucie, Cath już prawie o nim zapomniała. Poszła zrobić sobie kawę i stała aktualnie w salonie, przy oknie. Leniwie spoglądała przez szyby na ulicę przed domem. Łyk, za łykiem, popijała, rozmyślając. Od kilku dni rodził jej się w głowie szalony pomysł. Wiedziała, że to duże ryzyko, ale musiała to zrobić. Inaczej nie osiągnie spokoju ducha. To było co najmniej wariactwo, a jakby ktoś ją przyłapał to miałaby ostro przeje... Blondynka uniosła brwi, gdy skupiła swój wzrok na samochodzie, który wciąż tkwił przy chodniku, przed jej domem. Piękne autko Smitha. Spodziewała się, że odbierze je ktoś dnia następnego, ale nikt się nie odzywał. Może Smith zapomniał? O aucie? Wątpliwe. Można zapomnieć wyczyścić uszy po myciu, ale o tym, że auto stoi gdzieś na zadupiu w Old Whiskey? Nope.
Cath zostawiła kawę na stoliku w salonie i chwyciła kluczyki. Wyszła przed dom i stanęła przy lśniącym samochodzie. Potem odwróciła głowę na swoją Impalę, spoglądając z politowaniem. Zdecydowała się wreszcie otworzyć go i wsiąść do środka od strony kierowcy. Gdy już zatopiła się w miękkim fotelu - zaczęła się rozglądać, pobieżnie wpierw.

Chwilę siedziała sztywno i tylko się rozglądała jakby obawiając się, że zza fotela wyskoczy nagle Smith. Jednak zdecydowała się pomyszkować. Ciekawska była, aż za bardzo. Zajrzała do szufladki po stronie pasażera i sięgnęła tam tez ręką, by sprawdzić czy coś ciekawego znajdzie.

Gdy przeglądała płyty to miała wrażenie jakby tym samochodem Pan Smith woził swoje córki na jakieś imprezki czy inne. Jednak gdy znalazła kondomy to zwątpiła w to. Dwie inne rzeczy średnio ją zainteresowały. Zrobiła to samo z miejscem pomiędzy fotelami, tam zerknęła, nie spodziewając się jednak zbytnio ciekawych rzeczy tak na wierzchu.

Nieźle, nieźle. Mała lekturka po polsku. Cath nie mogła się powstrzymać i wzięła audiobooka wrzuciła do kieszeni bluzy. Nie kradnie, pożycza, by posłuchać sobie w domu języka, którego prawie już zapomniała. Jak przyjedzie ktoś po auto to odda płytkę. Aaaa teraz dalej, sięgnęła ku schowkowi przed fotelem pasażera i otworzyła. Jeśli się dało to zaraz zaczęła szperać w środku.

Gdyby coś piła to prawdopodobnie by to wypluła jak fontanna. Gdyby coś jadła to najpewniej by się zadławiła i umarła na miejscu. Sięgnęła po opakowanie z testem i chwilę obracała je w dłoniach. Zaraz potem zajrzała do środka, ciekawa czy był używany, czy pudełko było puste. No i gdyby był ten patyczek to nie omieszkałaby spojrzeć na niego.

Oczy miała jak pięć złotych i mrugała nimi wpatrując się w nieużywany kawałek plastiku. Serio? Musiała znaleźć w aucie COŚ TAKIEGO? Czy to był znak? Blondynka nie należała do przesądnych, ale ta sytuacja dała jej do myślenia. Przypomniała sobie, że powinna coś takiego sobie sprawić... Ale na tę myśl wzięło ją na mdłości (powód był inny!) i odłożyła test, zamykając go uprzednio, zdecydowanie tam gdzie wcześniej leżał sobie. Sprawdziła czy nie ma nic innego i zamknęła schowek zdecydowanie. Wysiadła, zostawiając otwarte drzwi i odetchnęła, łapiąc się dłonią za czoło.
- No nie wytrzymam... - mruknęła do siebie, a po chwili zajrzała przez szybę na tylne siedzenia.

33 :<
Zmrużyła oczy, próbując nie myśleć o pudełeczku w schowku i rozglądała się po siedzeniach. Chyba było czysto. Szyby były chyba przyciemniane, bo nie widziała za bardzo. Na serio nic? W sumie Smith nie dałby jej auta z czymś co miały do ukrycia. Szczególnie po tym jak szperała w sypialni. Cath jednak się nie poddawała.

Westchnęła i postanowiła sprawdzić ostatnie miejsce. Bagażnik. Obeszła auto i otworzyła klapę, która się uniosła. Obejrzała wnętrze uważnie. Miała nadzieję, że nie znajdzie tu żadnych zwłok.

Oooo! Narzędzia! Czyli coś czego Cath w domu nie miała i możliwe, że coś z tego, by jej się przydało. Otworzyła i zaczęła grzebać w skrzynce. Zestaw śrubokrętów. Nieźle. Tylko czemu ona się na tym nie znała. A może przydadzą jej się obcęgi, może młotek! Nie no młotek, ciekawe do czego. Stała tak chwilę i rozmyślała nad czymś intensywnie. W końcu wzięła z cztery śrubokręty, różnej wielkości, takiej odpowiedniej - tak jej się przynajmniej wydawało. Zamknęła skrzynkę, gdy nie znalazła nic więcej interesującego. Spojrzała na misiaka i skrzywiła się lekko. Podniosła pluszaka i obejrzała go. W sumie sama nie wiedziała dlaczego.
- Mojego ojca nie nazwałabym najlepszym... - burknęła i rzuciła miśkiem z powrotem do bagażnika. Sprawdziła jeszcze schowki bo obu stronach ścianek. Takowe powinny być, choć niekoniecznie.

Gdy nie znalazła nic ciekawego, tylko podstawowe rzeczy, które były w niemalże każdym aucie to zamknęła klapę, a potem ruszyła do drzwi od strony kierowcy, które były otwarte. Spojrzała do środka, w stronę schowka i przełknęła głośno ślinę. Potem jednak potrząsnęła głową i zamknęła auto. Ruszyła do domu, by zostawić rzeczy, które pożyczyła. Wolała nie rozwiewać wątpliwości przed tym co planowała.
Ubrała się ładnie i postanowiła ruszyć do sklepu na zakupy, bo skończył się jej alkohol.
zt

tego samego dnia, po południu
Wróciła z West Marketu bez tego co naprawdę chciała, a jedynie z litrami alkoholu oraz kilkoma rzeczami do jedzenia.

/ 05.03.2013, pod wieczór

Puk puk.
Ktoś zaczął głośno dobijał sie do drzwi.
Puk puk!
Pukał ktoś niecierpliwie.

- Ideeeeee! - z wnętrza domu dobyło się przeciągłe wołanie. Wyraźnie niezadowolonej z faktu, że ktoś dobijał się do niej bez zapowiedzi o tej porze. W sumie nie wiedziała kto to może być. Za późna godzina dla Tammy, Tyrsen na Florydzie, Liluye by pukała grzeczniej. Lola? Sam? Dowie się jak doczłapie do drzwi i je otworzy. Tak też zrobiła i uchyliła je lekko, wyglądając na zewnątrz. Kogo tu przyniosło.