West Market

First topic message reminder :

Ogromny budynek, pod względem architektonicznym pozbawiony jakiegokolwiek polotu. Otoczony jest jeszcze większym parkingiem. To jeden z tych marketów, które buduje się w mgnieniu oka, a po pięciu latach buldożer burzy go w drobny mak, by na jego miejscu postawić większy.

Wewnątrz znajdziesz wszystko, czego dusza zapragnie - w mniej i bardziej przystępnych cenach. Produkty spożywcze, kosmetyki, ubrania, książki, wyposażenie gospodarstwa domowego – wystarczy zagłębić się w ten niekończony labirynt regałów i półek! Zakupom towarzyszy muzyka z lokalnego radia, blade światło halogenów i oczywiście sklepowe ogłoszenia. Nie zdziw się, jeśli podczas morderczej wyprawy po masło orzechowe usłyszysz numer rejestracyjny swojego samochodu i wezwanie od ochrony.
I najważniejsze – nigdy nie gub tu dzieci. Podobno niektóre z nich nigdy się nie znalazły...


NARZĘDZIA

Przedmiot	Cena
Zestaw śrubokrętów	10$
Młotek	5$
Zestaw gwoździ	5$
Zestaw śrubek	6$
Wiertarka	30$
Klucz francuski	15$
Klucz imbusowy	15$
Miara	10$
Piła ręczna	25$
Mała siekiera	20$
Klucz nastawny	15$
Kombinerki	20$
Małe obcęgi	30$
Duże obcęgi	50$
Nóż introligatorski	15$
Poziomica	24$
Szpachla	12$
Wkrętak	17$
Taśma klejąca, szeroka	5$
Taśma izolacyjna	15$

WYPOSAŻENIE BIWAKOWE

Przedmiot	Cena
Wyposażona apteczka	20$
Namiot 2 os.	50$
Namiot 4 os.	80$
Śpiwór	30$
Karimata	20$
Latarka	15$
Kompas	14$
Bidon	12$
Termos	10$
Koc	12$
Lodówka turystyczna	15$
Pojemny plecak turystyczny	20$
Podpałka	5$
Zapałki	2$
Lampa przeciw owadom	33$
Zestaw naczyń biwakowych	24$

DZIECI

Przedmiot	Cena
Wózek dziecięcy - gondola	200$
Spacerówka	160$
Nosidełko	60$
Chusta do noszenia dziecka	20$
Łóżeczko dziecięce	50$
Krzesełko dziecięce	30$
Zestaw śpioszków	20$
Zestaw butelek	10$
Podgrzewacz do butelek	20$
Zestaw pieluch	30$
Zestaw kocyków i ręczników	22$
Wanienka	15$

Plaec boży dzisiajś postanowił podrzebać se w dupie i podstawić im wszystkim pod nos. Huragan, no świetnie. Oby Sophie była bezpieczna.
- Noż cholera.
Jonathan wyciągnął telefon i włączył latarkę. Poświecił na dzieciaki.
- Musimy zostać w środku dopóki się wiatr nie uspokoi. Lilu! - dostrzegł w ciemności koleżankę idąc za jej głosem i wszyscy poszli na tył.

Chciałaby zostać objęta, ale myśl o tym, że mąż nie chce jej dotykać, sprawiło że i ona nie przysuwała się bliżej. Słysząc komunikat, podniosła głowę w stronę głośnika.
Na wieść o huraganie upuściła koszyk, który trzasnął o podłogę w tym samym momencie w którym wywaliło prąd.
- O Boże..

Kiedy do usu Consueli dotarł komunikat o huraganie, ta upuściła słoik z marynowanymi papryczkami. Chciała sobie zrobić tortillę, pozostało jej jednak tornado. Był to w końcu prawie anagram.
Światła zaczęły powoli gasnąć, a dookoła zapanowała taka ciemność, że dzieczyna mogła poczuć się jak Stevie Wonder.
- No kurwa! - warknęła, czując, że jej pech przekroczy zaraz kolejną granicę. - Czy jest tu ktoś jakoś niedaleko? - zawołała, słysząc w międzyczasie głos Harry'ego.
- Colin, to ty?! Jak miło cię widzieć! - zażartowała sobie, po czym zarżała głupio i wpadła na półkę z pasmanterią.

- Huragan? Huragan?! - zawołał Duck, nieco spanikowany - No i co teraz?! - zapytał, czując się trochę bezradny. Złapał Reginę mocno za rękę, ale nie dlatego, że się bał, tylko dlatego, by Regina się nie bała. Swoją drogą miał okazję wykazania się jako prawdziwy mężczyzna. - Chodź, schowamy się gdzieś. Stanie między półkami to głupi pomysł. - i pociągnął ją w ciemność, czujc się trochę jak Velma szukająca okularów w Scobby Doo.

- Teraz to już na pewno nie - odpowiedziała na to wychodzenie na zewnątrz. - Tyle w kwestii systemu wczesnego ostrzegania - westchnęła i włączyła latarkę w telefonie.
- Po drodze zgarnijcie butelki z wodą - bo niby to jest podstawa i ruszyła za Liluye na tył sklepu.
- Lepiej, żeby nic na nas ciężkiego z półek nie pospadało. - Pewnie i tak nie było ich największym zmartwieniem w momencie, gdy cały budynek złoży się na nich czy coś, ale nie wolno siać paniki, więc się nie odzywała więcej.

Ennis rozglądał się naokoło, ale nigdzie nie mógł zauważyć Ducka ani Reginy. Zacisnął mocno zęby i poszedł za Jonathanem, Liluye i jeszcze kimś, nie mógł dostrzec w ciemności twarzy, więc nie wiedział. Starał się mocno obejmować Sabrinę i tym jej jakoś dać otuchy, ale nie był pewien, czy to działa.
Wreszcie dotarli na tył, jak najdalej od okien.
- Nie ma tu jakiegoś zejścia, magazynu, czegokolwiek? - zapytał, świecąc sobie telefonem w poszukiwaniu jakichś drzwi. - I gdzie są pracownicy, cholera?
Zaczynał się coraz bardziej stresować.

Pojawił się komunikat, światło padło. Alice była cała przestraszona, a w mężczyźnie odezwał się instynkt opiekuńczy. Mając wszystko inne gdzieś, objął żonę.
- Spokojnie tylko prąd siadł. Chodźmy gdzieś usiąść. - powiedział i wtedy usłyszał znajomy głos. Westchnał.
- Harry. - poprawił automatycznie i odwrócił się w stronę głosu - panna Ramirez - kiwnął jej na powitanie a wtedy ona wpadła na półkę. Harry wyciągnął swój telefon i włączył latarkę.
- Ostrożnie.

Jonathan pokręcił głową ale chyba nikt tego nie zobaczył.
- Te markety są budowane na piachu tu pewnie nie ma nawet solidnych fundamentów. Ale może nie będzie tak źle i spokojnie tu przezimujemy.
Dobre pytanie. Rozejrzał się za kimś w koszulce marketu.

O ile nasi bohaterowie zachowywali zdrowy rozsądek i względny spokój, tak niestety reszta klientów - wpadła w panikę.
Nagle między półkami rozległ się krzyk mężczyzny. To Otyły Steven, jadący na swoim wózku. Chciał szybko uciec ze sklepu, bo bał się ciemności. 

Mistrz Gry rzuci kostka na ślepy los i  W JEGO NASTĘPNYM POŚCIE OPSIE NA KOGO TRAFIŁ OTYŁY STEVEN.


1 - Liluye i Joan
2 - Jonathan, Ennis i Sabrina
3 - Mark
4 - Regina i Duck
5 - Harry i Alice
6 - Consuela

Cała zesztywniała, ale w głębi ducha ucieszyła się z reakcji męża. Dzięki temu wiedziała, że nie jest sama. Przynajmniej w tym momencie. Harry zaś mógłby w jej oczach dojrzeć wdzięczność, gdyby nie było tak ciemno.
Gdy usłyszała damski głos obok i Harry na niego odpowiedział, Alice wytężyła wzrok, by dostrzec osobę.
- Wszystko ok?
Zapytała, robiąc krok w kierunku wywalonej dziewczyny. Złapała ją za ramię, pomagając wstać.

- No pewnie, mow im tak wiecej - parsknela, ale nie zla. Ci co mieli panikowac juz to robili pewnie. Nie wlaczala swojej latarki, bo Joan juz to zrobila. Lepiej oszczedzac baterie. Zgarnela do koszyka jakies soki co jej sie nawinely.
- Zmarzniemy tu - mruknela patrzac, ze sa przy lodowkach.
- Chodzmy do pieczywa - dodala zaraz - Jon? - rozejrzala sie za koronerem i Ennisem.

- Dzieny, kimkolwiek jesteś. - jęknęła, podnosząc się z ziemi z pomocą Alice. Wyciągnęła telefon z kieszeni i zaświeciła nim kobiecie prosto w twarz, by się z nią przywitać.
- No siema, Consuela jestem. Mam nadzieję, że nie jest to nase ostatnie spotkanie. - znowu zażartowała sobie głupio.
- Nic wam nie jest? Kurwa, w celi byłoby bezpieczniej. - mruknęła i gdyby w sklepie był prąd, to z głośników poleciałoby 'Ironic' Alanis Morissette.

Gdy w sklepie zapadła ciemność, to Mark odpalił jedną ze swoich zapałek i poszedł z resztą mądrzejszych ludzi na tyły, bo w sumie stał prawie samego okna. Nie widział znajomych twarzy, więc nie patrząc się potruchtał na sam koniec sklepu do działu z nabiałem i mięsem - jak najdalej od okien, choć z drugiej strony sklepy w USA, są budowane z kartonu, więc wszystkie szczątki, mogą przechodzić jak przez masło.

Wypuścił Alice ze swoich ramion. Chyba chciała się uwolnić.
Popatrzył w górę. On nie nadążał za małolatami.
- Jeszcze możesz tam wrócić. Ale wolałbym żeby tak się nie stało, więc nie zapeszaj. Chodźmy bardziej do tyłu, gdzieś gdzie nic na nas nie spadnie.

Odchyliła się, mrużąc oczy pod wpływem światła z komórki. Odwróciła głowę z bladym uśmiechem i spojrzała na męża, chyba chcąc się dowiedzieć jak się poznali z Consuelą.
Nie było jednak czasu na rozmowy.
- Chodźmy.
Przyznała rację mężowi i zerknęła na dziewczynę, wyciągając rękę, jakby chcąc ją przepuścić pierwszą. Zaraz jednak zrobiła krok i w obawie przed wywróceniem, na moment dotknęła dłonią ramienia męża.

Regina usłyszała jakiś trzask i krzyki, zwiastujące zderzenie się Stevena z innymi ludźmi. Szybko przytuliła się do Ducka.
- Boże, boże, boże!



Sabrina trzymała sie kurczowo Ennisa. Zamknęła oczy, ale to wcale nie pomogło.
- Boże, ja chcę, żeby to się już skończyło - powiedziała, zaciskając palce na ramieniu chłopaka.
- A co jak wybije witryny? Co wtedy? - zaczęła powoli panikować. Do jej uszu doszedł głos Reginy. Odsunęła się i zaczęła wołać do swojej siostry i Ducka.

- A może nie zdążymy - w końcu zamarzanie trochę trwa, a tu czekały ich o wiele szybsze zagrożenia.
Joan dopiero ogarnęła, że idą większą grupą. Ruszyła w kolejnym bardziej (na pewno nie) bezpieczniejszym kierunku. A Steven nieuchronnie zbliżał się w ich stronę, pewnie przyciągało go światło z telefonu, jak się tak bał ciemności. Z impetem rozjechał Lilu i Joan. Telefon wypał z ręki Wharton, ta poleciała w koszyk z bułkami i mimo, że stała się chronić głowę, to zaryła gdzieś i rozcięła sobie łuk brwiowy (5). Pewnie zrobiło jej ciemno przed oczami, gdyby i tak nie było już ciemno, a trudno, żeby było jeszcze ciemniej. Odetchnęła kilka razy głęboko i poczuła, jak krew zaczęła lecieć po twarzy.
- Liluye? - zapytała słabo i wytargała chusteczki z torebki i przyłożyła do rozcięcia.

Steven jak ćma do światla na oślep mknął ku Liluye i Joan, a że szanse jedna na milion spełniaja sie w dziewieciu przypadkach na dziesiec to obie oberwaly w luk brwiowy jakąś krwiożerczą szafką pełną krasnoludzkiego chleba.
- Joan? - jękneła, bo aż jej sie słabo zrobilo. - Żyjemy? - dodala zaraz. - Cos mi cieknie.. - podniosla reke do czola i otarla brew.

Wynik: 3
Ennis poczuł, ze ktoś sapie mu nad uchem, a potem od tyłu dotyka jego włosów. Ktoś przylgnął do niego i wyszeptał:
- Walę sobie konia.

Consuela podskoczyła w miejscu słysząc krzyki i hałasy, podczepiając się pod grupkę składającą się z Herry'ego i Alice.
- Czyli naprawdę przyjmujesz moją sprawę? - zapytała z wciąż lekkim niedowierzaniem - Betty naprawdę musiała sporo hajsu ci wyłożyć. Mam nadzieję, że masz niezłego skilla w bajerowaniu. - zacisnęła mocno dłoń na ramieniu Alice.
- Ty coś pewnie o tym wiesz, nie? To twoja dupa? Jak masz na imię? Alicja Bachleda-Curuś? - nie ma to jak rozkoszne poczucie humoru Consueli w tych ciężkich czasach.

Ennis otworzył szeroko oczy, czując na swoim karku czyiś przyspieszony oddech.
- Co, do... - zaczął mówić, ale wtedy do oddechu przyłączyła się dłoń. Już to wystarczyło, żeby po plecach przeszedł mu dreszcz obrzydzenia, a to, co po chwili usłyszał, tylko pogorszyło sprawę. Natychmiast odruchowo wymierzył do tyłu cios z łokcia i odwrócił się, gotów rzucić się na zboczucha z pięściami.

Dała sobie jeszcze chwilę posiedzieć na posadzce, bo wiedziała, co się zacznie dziać, jak zacznie zmieniać pozycje ciała.
- Chyba tak - zaryzykowała odpowiedź i dodała: - bo jak jednak nie, to zostałam paskudnie oszukana w kwestii braku życia po życiu. Ja mam rozwalony łuk brwiowy, chyba.
Sięgnęła po leżący obok telefon i przesunęła się do Liluye.
- Jeżeli wyglądam, jak ty. To gorzej wygląda, niż jest.
Dalej nie ruszała się z parteru, bo pulsowanie i ból uderzył w nią, że nie bardzo chciała, to wszystko pogarszać.

83

Ennis nie był jakimś rewelacyjnym pięściarzem, ale ewidentnie troska o swoją cielesną nietykalność podziałała na jego umiejętności. Jego łokieć z całą mocą trafił w brzuch kolesia za nim. Nie zważając na towarzystwo Sabriny i Jona, Ennis odwrócił się i rzucił na zboczeńca.
- Pojebało cię, koleś? - syknął wściekle.