"Strzelnica" Boba

William spojrzał na Consuelę, kiedy ta jak zwykle musiała wygłosić swoją złotą myśl.
- Jakby to była randka wybrałbym lepsze miejsce, z dala od ciekawskich gówniar - mrugnął do Ramirez, najwidoczniej jakoś mając gdzieś takie gadki; zazdrościła.
Zaśmiał się na uwagę zwróconą przez Clausa, że Beth lepiej strzela.
Uśmiechnął się do lekarki i skinął.
- Może lepszy strój nie będzie ci potrzebny, bo jednak w szortach trudno byłoby się skupić i ci mówić - parsknął. - A jednak nie jest tak źle, jak mogłoby ci się wydawać, Beth - wyjaśnił i po niedługiej chwili pożegnał Auguste z Ramirez.
Sam zaś wyciągnął Remingtona, przygotowując do wystrzału.
- Spróbuj jeszcze raz - rzucił do lekarki.

4 (64), 8 / 2 (44), 12 / 2 (44), 8
Sam natomiast ze trzy razy wycelował najpierw do najbliżej stojącego rzędu butelek, trafiając za każdym razem. Ot, ćwiczył sobie, a przecież jego celność też nie była za wysoka (w końcu księgowy, no nie?), to jakoś nie wychodził na przód, by robić sobie siarę, o.
- Zobaczymy jak ci wyjdzie i wtedy dostaniesz strzelbę - odparł do Beth.

Will uśmiechnął się w odpowiedzi i przyglądał jak Beth tylko raz trafia. Zaśmiał się gardłowo.
- Szybko cię opuściło szczęście nowicjusza, Roberts - mruknął i stanął po drugiej stronie kobiety, nieco się nachylając. - Musisz tutaj usztywnić przy celowaniu, w ten sposób podtrzymać - i złapał tak za jedną dłoń kobiety, pokazując dokładnie, jak to ma zrobić. - Wtedy na spokojnie, równomiernie z oddechem, by nie było problemów. Wiadomo, że od razu nie wyjdzie, sam nadal ćwiczę, nie oszukujmy się - parsknął i kiwnął, by jeszcze raz spróbowała.
Will w międzyczasie przygotowywał strzelbę, aby samemu wycelować.
- Seth? - dopytal, unosząc brew. - W porządku jest i gadane ma. Czasem pierdolnie jakieś dziwne porównanie, czasem taki cwaniak, ale ten wyraz twarzy akurat towarzyszy mu od samego początku - zaśmiał się. - I chyba jedyna osoba, która chociaż trochę jest cierpliwa. Może nie tak jak ja, ale nie wkurwia się o byle co - stwierdził pokrótce.
- Czemu pytasz?
5 (74), 6 / 4 (64), 5 / 2 (44), 5
Na trzy strzały do środkowego rzędu butelek, nie trafił tylko raz. Jakoś nie westchnął ciężko czy też w cierpieniu, bo przecież każdemu się zdarzało tak, że nie trafi, no nie? Nie miał się więc czym przejmować i tego też nie robił.

- A tam - machnął ręką. - Lepiej macha ci się stetoskopem i celuje w recepty, niźli w butelki, ale to każdemu się zdarza - uśmiechnął się, biorąc od niej Glocka, którego wcisnął za pasek, uprzednio zabezpieczając.
Wcisnął w ręce lekarki strzelbę, po raz kolejny instruując.
- Tutaj może być o tyle ciężej, że odrzut większy, więc musisz się pilnować. No i nie trzymasz tak wysoko, ale to właściwie zależy jak ci wygodniej - wytłumaczył. - Musisz podłapać tutaj, żeby się nie przechyliła i tutaj, by móc oddać strzał - kontynuował, pokazując i chcąc nie chcąc objął Beth, dokładniej jej to pokazując.
Zmarszczył lekko brwi, słuchając lekarki. Sam zaś zapełnił magazynek nabojami do Glocka.
- Z reguły nie, chociaż to brzmi jakbyś czekała, że dam ci błogosławieństwo. Ma to sens, skoro raz mnie wzięto za księdza - zaśmiał się i podniósł z kucków. - Ale randka z Bakerem, teraz z Clusterem. No, no, Beth, szalejesz po tych urodzinach - zacmokał i parsknął. - Nie, nie powinnaś mieć problemu. A po prostu jeśli będziesz miała go dość to pavulon dasz i tyle. Co to dla ciebie - puścił oczko do Roberts.
I wziął się za celowanie.
6 (84), 7 / 4 (64), 6 / 2 (44), 11
Pierwsze dwa strzały ponownie wyszły mu całkiem zgrabnie. Dopiero z tym ostatnim, co już wydawało się dlań krótką tradycją, spieprzył. Cmoknął nieco rozeźlony, jakby ta ostatnia butelka była naprawdę złośliwa, ale jednak nic z tym nie zrobił.
- Aż tak dobrze ci się z nim gada?

- Wystarczyło, że człowiek raz był w koszuli, nieco odświętniej ubrany i już go za takiego brali - powiedział. - Albo może mam zbyt zachrypnięty i niski głos, a do tego nie spieszyłem się z mówieniem to jakoś wyszło? Nie wiem - wzruszył ramieniem i się zaśmiał.
Mężczyzna wyprostował się na słowa Beth.
- Wiem, co to może oznaczać - oznajmił nieco poważniej. - Zwłaszcza, że nie bez powodu rozstaliśmy się z Jenny - wyjaśnił. Może jego ton nie był już taki wesoły, ale też nie był oschły. Beth znała sytuację Parkera i jego byłej, jak i wiele więcej wiedziała jeśli chodzi o księgowego.
- To zależy co między sobą ustalicie w końcu, nie? Może być dobrze, może być źle albo w ogóle może tego nie być. Nigdy nie byłem dobry w doradzaniu - przyznał. - To od was zależy, jesteście dorośli - mrugnął. Nie mógł więcej powiedzieć w tejże sprawie.
Will wystrzelił do najbliższego rzędu butelek; 2 (44), 11 / 2 (44), 6 / 1 (34), 3
Teraz trafił tak samo jak z poprzednimi, ale to pewnie ze względu na to, że wybrał najbliższy rząd butelek. Spojrzał na Beth i kiwnął lekko, odbierając od niej strzelbę. Obie bronie zabezpieczył i schował do torby.
- Ja mam dość akurat - mruknął na temat strzelania. Jemu już wystarczyło. - Ale lepiej dla ciebie z mniejszą bronią, bardziej ci się przyda i możesz ją do torebki schować, zamiast biegać ze strzelbą, nie? - uśmiechnął się i zastanowił.
- Lepiej niż ze mną nie będziesz gadać - zaśmiał się. - Więc... do roboty Beth. Zawsze możesz się wycofać.  

William przyglądał się Beth bacznie i kiwnął lekko na jej słowa, a kąciki ust księgowego drgnęły nieznacznie.
- Dobre parę lat związku swoje robi, huh? - rzucił z lekkim westchnięciem, a potem się zaśmiał. - Może tak by było, gdyby inaczej człowiek do tego podszedł. Jednak mogę się cieszyć z faktu, że co jakiś czas i tak się widzę z nią. W końcu wspólni przyjaciele i tak dalej - mruknął i podniósł spojrzenie na Beth. - Może później będę miał gościa, bo teraz to niezbyt pasuje - dodał, podnosząc się.
- To jak się zobaczę z Bakerem to spytam o tego Glocka czy ogólnie mniejszą broń dla ciebie, Beth - kiwnął lekko, zapamiętując to, o co ma spytać Sue, jak się z nim zobaczy.
Uśmiechnął się lekko, gdy lekarka go pocałowała w policzek i zaraz objął Beth, biorąc w drugą, wolną rękę torbę i poszli w stronę uliczki, wychodząc ze strzelnicy.
- Dokładnie. Czas pokaże i może będzie dobrze albo po prostu przyjemnie - zarechotał. - Nie ma się co martwić na zaś, nie?

Piękna, jakże zadbana Impala zatrzymała się nieopodal wjazdu na strzelnicę. Ebenezer ogarnął zagubionego dolara i skierował się za siatkę, podwijając rękawy swojej kraciastej koszuli okrywającej ciemny podkoszulek.
Skłamałby, gdyby spodziewał się, że nikogo tu nie będzie. Czasem się słyszało te puszczane serie strzałów.
Spojrzał na Leszka, a potem na Morgan i dzierżoną broń, a następnie pysk mu się rozjaśnił w nikłym uśmiechu.
- Uważaj, żeby ci jajek nie odstrzeliła - powiedział na dzień dobry, przymierzając się do użycia broni, którą wyciągnął i sprawdzał. A czy pił do tego, że kobieta się pogrąża, czy nie - nie wiadomo nawet, że słyszał! Ot, zbieg okoliczności albo uznał, że to randka.

- No jeśli ty nie masz jaj albo masz cycki, to może być, że mówiłem do ciebie - odpowiedział błyskotliwie. - Ale hej, bez obaw, jedni lubią takich, inni no... śmakich - wskazał na siebie. Wszystko mówione w żartobliwym tonie.
- Tsa, trzeba sprawdzić jak się spisuje - mruknął, kilkakrotnie wciskając blokadę na magazynek, który co rusz wypadał w jego dłoń, żeby ostatecznie przytrzasnąć. Nie chcemy przecież przypadkowych strzałów, prawda?

- Nah, do króla to mi jeszcze brakuje. Jakbyś usłyszał kmiotka z mięsnego w markecie to byś ogarnął, kto jak błyskotliwy i królewski w dowcipie jest - pokręcił głową. - Typek nadal wierzy, że DiKarp dostanie... Oswalda za filmy - zaśmiał się. - Nie widzę tego.
Przyzwyczajenie swoje robiło. Zwłaszcza, że Glocka miał pierwszy raz w ręce od jakichś dwóch czy nawet trzech lat.
- Naczelny strażnik strzelnicy? - spytał, zerkając na Leszka i zerknął na Morgan.
2 (56), 3 / 1 (46), 9 / 4 (76), 8 - wszystkie trafione, bo wybrał pierwszą i najbliższą tarczę.
Broń odbezpieczył, chwilę upewniał się co do tego, jak leży ona w dłoni. Jools aż uśmiechnął się półgębkiem, bo jednak zdążył zapomnieć, jak to wszystko szło. Następnie przymierzył się do puszczenia krótkiej serii, przy czym za drugim razem zmrużył oko, co było błędem, bo niewiele brakowało do tego, aby nie trafić.
- Stali mieszkańcy zadupia? - spytał przed oddaniem ostatniego strzału, który jak się okazało, był najtrafniejszy.