Campbell's Burgers

Parker miał zamiar zajechać na stację benzynową, pewnie nawet okrężną drogą, aby zatankować auto Beth, która albo nie miała czasu, albo pojechała na wycieczkę krajoznawczą po Stanach. Pewnie rozważył zezłomowanie starego kloca, ale no... jak się rozpadało, a jemu samemu zechciało się i pić, i jeść, to się zatrzymał przy campbellowskim barze.
Pewnie gdyby mu się chciało to by zapalił, jak już to tradycją było w postach Willa. Skończyło się jednak na tym, że zasiadł... Och, miał zasiąść przy ladzie, ale że dojrzał Brighta, który nad czymś myślał, patrząc w jakieś papiery (byle nie nad zmianą koloru włosów, bo by się zdziwił).
- Panie Bright - przywitał się, zasiadając bezczelnie naprzeciw. - Zero odzewu z pańskiej strony.
Taka kultura w nie-kulturze, moi mili.

Uśmiech Harry'ego pewnie zdziwił w jakims stopniu Parkera, który nie znał prawnika ze strony czystej znajomości, a interesów. Nic wszak ich nie łączyło. Ba, Will (czy większość Świętych) nie mieli pojęcia o tym, że nad tyłkiem Bright ma tatuaż z ich logiem.
Pewnie zamówił kawę. Pewnie wyrobił przed tym, zanim prąd pierdolnął na dobre w miasteczku. Jak dobrze, że nie musiał dzisiaj pracować, choć chciał, ale najpierw inne rzeczy były do roboty.
- Żadnych. Możliwe, że dlatego, że to nie ja jestem bezpośrednim klientem - odparł i przyjrzał mu się.
- Ugoda chyba nie jest tak satysfakcjonująca czy wręcz przeciwnie, mam temu przypisać pański wyraz twarzy? - spytał podejrzliwie i bezczelnie zarazem. - Jaka to ugoda?

Bynajmniej Will miał zamiar mu psuć humor! Był tylko ciekaw, ale skoro tak... Parker usiadł wygodnie, a kurtkę, którą miał na sobie, rzucił obok, przecierając zaraz nos od kilku kropel deszczu, których nie starł, wchodząc do baru.
Brew Parkera drgnęła.
- Dozór kuratorski? - to się poczuł młodo. Zwłaszcza, że nie miał kuratora, ba, karany nie był. Ale zawsze musi być ten pierwszy raz.
Ale nie spodziewał się tego ukłucia w postaci wysokości grzywny do zapłacenia. Harry mógł dojrzeć jak ciężej się oddycha Parkerowi, który pewnie na twarzy miał rumieńce zaszokowania. Tyle pieniędzy! Na psiarnię!
- A jakby nie było ugody to co? - spytał, co mogło dziwnie zabrzmieć.

- Stanu czy Stanów? - może i za bardzo drążył temat, za bardzo dociekał, chciałoby się powiedzieć, ale w jakimś stopniu i on miał w tym interes. - Raczej niedaleko. No, oprócz mnie, ale skoro tak.
Postukał palcami.
- Ach kutas będący szwagrem Consueli jak zwykle nie ma nic lepszego do roboty niż zapierdalanie, by na nas coś znaleźć. Jakby żony od pukania nie miał czy inną grupę - odparł ironicznie. Pewnie uśmiech Parkera był sardonicznym uśmieszkiem.
- Wątpię, żeby ktokolwiek nie miał zamiaru za to płacić, skoro to jest lepsze od dziesięciu lat we więzieniu, choć dziwne, że w takim wypadku chcą iść na ugodę - przyznał. Był zbyt podejrzliwy i nieufny wobec... wszystkiego i wszystkich.
- Smacznego - rzucił, wskazując na kołnierz czy coś bez słowa.
Sam jednak po chwili zamówił żarcie. O ile mógł, bo zaraz huk rozgrzmiał nad miasteczkiem.

Skinął.
- No to za szybko nie... pojadę - już chciał powiedzieć o córce, ale nawet jeśli obowiązywała tajemnica zawodowa (mimo że czysto zawodowe to spotkanie nie było), to jednak Will nie ufał, o czym wcześniej wspomniałam.
- Consuela ma. Siostrę, jej męża i przyjaciółkę - wyjaśnił. Co do tej ostatniej pomyślał, że przydałaby się Ramirez redukcja znajomości, która w sumie dotyczyła powyższej trójki, chociaż z siostrą ograniczyła kontakt, a za jej mężem nie przepadała.
- No to coś musza kombinować - stwierdził i skinął na słowa Brighta. - Sądzę, że jak to sam przekażesz to szybciej zrozumieją. Mają jakieś dowody czy to nie ten etap... czegokolwiek? - nie znał się na wszystkich procesach, a przypuszczał, że coś sam Harry wiedzieć musi.
Jeszcze nie wziął się za żarcie. Spojrzał nikle rozbawiony na prawnika, gdy ten podskoczył.
- Chyba nie będzie problemu by mówić na ty? - spytał. Może bruderszaftu nie wypiją, ale ogólnie dla lekkości rozmowy! - Zwłaszcza, że przy burzy lepiej się nie ruszać, więc można się poznać - odparł. Kiwnął dwukrotnie brwiami i spojrzał wymownie na zaplecze.
- Skoro łączy nas współpraca - sprecyzował, zabierając się za frytki.

- Stąd pytam - wytłumaczył się i słuchał tego, co Harry ma do powiedzenia. Absolutnie nie podobało się Parkerowi to, że psy mogą mieć jakiegoś haka czy coś planować. I dało się to niezadowolenie zauważyć na jego twarzy. Będzie musiał się zastanowić, choć dużo mu to nie da. Może przejrzy kodeksy i te inne? Hohoho, zawsze coś! - Dopierdolić chcą i tyle - skwitował burknięciem.
Spoufalanie się z Parkerem to jak wyjawianie grzechów trupowi. Głupie porównanie, ale reakcje życiowe Willa (i jego interakcje) to pewnie są bardziej zdechłe niż faktycznie trupy. Piętrzące się na historii tego miasta.
- Will - ścisnął pewniej. - Pewnie nie chciałeś znajdywać się w środku wspaniałych konszachtów między gangiem a kartelem? - spytał ciszej. Ale to było tylko retoryczne.

- Nie miałem na myśli, że to coś osobistego. Niektórzy wolą kasę, więc z takimi siedzą, inni... Inni po prostu lubią swoją pracę. Zawsze to jakoś się dzieli, nie? - usadowił się tak, że zarówno plecami opierał się o ścianę baru, jak i o oparcie krzesła czy tam kanapy.
- Zresztą, przezorność i nieufność zawsze są lepsze. Przynajmniej człowiek nie da z siebie zrobić idioty na wejściu i z własnej głupoty - stwierdził, spoglądając na te gazety o ogrodzie, ale nie zadał pytania.