Bar "Viva Maria!"

Bar Viva Maria! mieści się w dwukondygnacyjnym budynku wciśniętym między drobnymi lokalami usługowymi. Pomieszczenie, do którego się wchodzi, jest długie i stosunkowo wąskie. Po prawej stronie ciąg stolików i krzeseł, zaś po lewej długa lada z rzędem barowych stołków. Podłoga imituje drewniany parkiet, ale zdarcia w niektórych miejscach zdradzają, że jest to zwykłe linoleum. Lada, stoliki i krzesła są jednak drewniane, siedziska wysłane zaś ciemnobrązową okładziną. Co zobaczymy za ladą, poza uroczą właścicielką, Betty Jou? Oczywiście liczne alkohole. Poza napojami wyskokowymi można tu dostać także drobne przekąski. Naturalnie, jak na porządny amerykański bar przystało, w strategicznym miejscu wisi także telewizor, który pamięta pewnie lata osiemdziesiąte – ale wciąż działa! Poza tym świętym pudłem, ściany zdobi też kilka rogatych czaszek oraz liczne, starsze i nowsze, zdjęcia. Widać na nich stałych bywalców, imprezy, samą Betty Jou, ale i kilka bardziej znanych ogółowi twarzy. Przy wejściu stoi szafa grająca, zaś na tyłach stół do bilarda. Ogólnie wnętrze jest dość ciemne, a gdy zbierze się w nim grupa palących facetów, widoczność staje się ograniczona do minimum.

- Sprzedaje im info od nas, nasze plany, cokolwiek - sprostował i wzruszył ramieniem.
No dokładnie. Każdy wolał inne kształty. Niektórzy nie przepadali za blondynkami, ale uwielbiali brunetki i szatynki, inni woleli o szerszych biodrach, inni o węższych... Tyle było gustów, co ludzi, bądźmy szczerzy.
- Harda, pyskata i czasem bezmyślna - zaśmiał się, dodając kolejne słowa do słowa Clausa.
Spojrzał na ciemnoskórego, a potem zerknął na Sue i Consuelę. Will nie czuł się zdrajcą.
- Więcej wiary w córkę, Claus - poklepał wojskowego po ramieniu ze śmiechem i znowu wrócił do towarzystwa spojrzeniem.
Gdy jednak Sue zamiast kazać Consueli robić nie wiadomo co, okrył ją tylko kurtką Świętych, Will wyszczerzył się i sam był z tych, co gwizdnęli. Ot, dwa palce pod język i gwizdnął ze dwa, trzy razy głośno, a potem spojrzał na Clausa.
- Chyba będziesz musiał się do niej przekonać. Prędzej czy później.  

William cóż - był nieświadomy tego, że mógł urazić lekko Clausa. Wygłosił swoją myśl, a Święci, którzy już od kilku lat znali Parkera, wiedzieli, że nie robi tego złośliwie, choć mógłby, to oczywiste. Sam nie mógł za dużo też powiedzieć, a jego opinię powinno brać się z przymrużeniem oka, z wiadomych przyczyn, które pewnie później księgowy powie na głos.
- To nie tak... To znaczy, Claus? - spytał i to nie było także złośliwe. Chodziło o rozwinięcie myśli, by Will mógł postawić się w miejscu Auguste'a. Rozsądne i tyle.
Kiwnął do barmana, by jeszcze przyniósł dwa kufle piwa, dla niego i byłego wojskowego, a potem spojrzał jeszcze na ściskającą Bakera Consuelę. Tego nie skomentował jakkolwiek, tylko brwi mu się uniosły.
Potem spojrzał na Clausa, czekając na odpowiedź.

Will spojrzał na Clausa i słuchał jego krótkiego, nieco rozpaczliwego - ale całkiem zrozumiałego - wywodu. Kiwnął kilka razy głową, zaciągnął się papierosem i pewnie nawet poklepał po ramieniu.
- To jest oczywiste, że będziesz martwił się o swoją córkę - odparł. - Nie mogę postawić się na twoim miejscu, bo sam nie mam dzieci, więc wiesz... ja inaczej to po prostu widzę - dodał tonem pełnym zrozumienia.
Zaśmiał się na słowa Clausa, a potem kiwnął do Bakera i napił się piwa.
- Z tego, co słyszałem od Connora, to nawet auta nie potrafi prowadzić dobrze - odpowiedział byłemu wojskowemu. - Trochę ją nauki czeka - dodał.

- Ciesz się, że tylko Eva tak pragnie być w gangu - powiedział do Clausa. - Ma większe wymogi - już nie dodał, że bardziej chłopięce, bo wtedy by oberwał od Clausa.
Kiwnął jeszcze do Mike'a, ale dalej nie komentował ich krótkiej wymiany zdań. William przez moment w ogóle był oderwany od świata. Jedynie zareagował na ten motocykl.
- Baker nauczy jeździć. O, albo Maro się nią zajmie - zarechotał, nieco wrednie, ale zaraz napił się piwa. - Ale jeśli chodzi o nią i Buendię, to wie, gdzie są i jak, powinna skojarzyć - dodał jeszcze do Bakera.
Przewrócił oczami i zapalił kolejnego papierosa, paczkę rzucając na stół. Nie miał co i jak skomentować, bo dodatkowy głos chyba wywołałby mniej przyjemną dyskusję.
- To się ją ogarnie do tego czasu - powiedział Will. A był jednym z najbardziej sceptycznych, więc to coś znaczy, że jakoś nie ma przeciwwskazań do Consueli, prawda?

William rozprostował nogi i spojrzał na Bakera, kiedy ten się do niego zwrócił.
- Betty jest w mieście i u niej mieszka Liluye - powiedział, zastanowił się. - I rozliczone, rozliczone, psy pewnie nadal węszą, na dniach idę na komisariat. W sumie, nic ciekawego - wzruszył ramionami i splótł dłonie na swoim karku.
Gdy zobaczył Consuelę biegnącą za bar, uśmiechnął się półgębkiem. Nie był zdziwiony.
- Coś się szykuje? - spytał szefa.

- Ano, tutaj - potwierdził i przytaknął raz jeszcze, odpowiadając na temat Liluye. - Z tego, co słyszałem, to po prostu Jou miała jej pomóc po tym, jak poroniła. W sumie dobrze, bo ta już zaczyna być przezroczysta - mruknął i skrzywił się. Szkoda było mu Indianki!
- Co z Connorem? Sam chciałbym wiedzieć. Nie wiem czy je zrozumiałem, ale wywnioskowałem, że gdzieś wyjechał - żachnął się. Sądził, że Eastman chociaż któregoś z nich o tym poinformuje. - Oby nie było tak jak z Canizasem - rzucił po chwili namysłu.
Parker spojrzał na Bakera, upijając porządnego łyka i odsunął kufel, kiedy powiedział o obecności policji w lokalu.
- Lepiej w ogóle się nie wychylać, bo pewnie przyjdą - zerknął w stronę Consueli. - A ta się pewnie chowa przed siostrą.