Przychodnia

First topic message reminder :

Witaj w Świątyni Zarazków, istnym niebie chorób przenoszonych drogą kropelkową i największym zbiorowiskiem młodocianych z chorobami wenerycznymi – przychodni! Pokryty graffiti błękitny budynek mieści w sobie dwa gabinety lekarzy ogólnych. Jeśli oni nie będą w stanie ci pomóc, skierują cię do specjalistów; w Old Whiskey znajdują się aktualnie gabinety ginekologa, okulisty, laryngologa i dentysty.
Przy przychodni działa również mała klinika z izbą przyjęć, do której trafiają ludzie z ranami postrzałowymi, pocięci nożem, czy krwawiący przez inne niefortunne przypadki – po powierzchownym zajęciu się raną poszkodowani zawożeni są niezwłocznie do szpitala w Appaloosie. Lekarze tu pracujący wydają się być pozbawieni radości życia, lecz co się dziwić – ich pacjenci nie należą do najczystszych, czy najkulturalniejszych. Jednak żeby się u nich leczyć trzeba mieć wykupione ubezpieczenie, dostać je z pracy, lub słono zapłacić – opieka zdrowotna w Stanach jest bowiem odpłatna. I to wysoce.

Każda osoba legalnie zatrudniona jest ubezpieczona i może korzystać z usług przychodni.
Jeśli chcesz się ubezpieczyć prywatnie musisz jednorazowo zapłacić 5000$
Jeśli nie posiadasz ubezpieczenia, ceny za konkretne zabiegi/leczenie są ustalane indywidualnie przez MG. Rachunek będzie wysyłany na pocztę leczonej postaci po jej wyjściu z przychodni/kliniki.

Tyrsen potruchtał wesoło jak dzik poszukujący jedzenia w ściółce leśnej, jednak nie mógł znaleźć nikogo do pary. Wygląda na to, że będzie ćwiczył sa... o, a tu ci niemiła niespodzianka, Cath.
- O, siema. - rzucił, wpychając się do fantoma obok niej, zupełnie bez pytania czy może z nią ćwiczyć, i powtórzył zadane ćwiczenie. Zastanawiał się, co ma to wspólnego z zadawaniem bólu.
- E, kiedy będzie ta przemoc? - spytał się. Całkiem poważnie.

17+19+10=46

Ona nie wykonywała zadania jako uczestnik kursu, a raczej dbała o to, by wyglądać mądrze i spoglądać z góry na całą resztę, która ćwiczyła. Szczególnie na panią policjantkę Gabrielle, którą obcięła nieprzyjemnym wzrokiem. Zarzuciła długimi, jasnymi włosami i prawie się wywaliła, gdy wparował Tyrsen ze swoją subtelnością terrorysty wysadzającego się w samolocie.
Szlag ją zaraz strzeli.
- A ty tu czego?! Przemoc? Już ja ci załatwię zaraz przemoc. - mruknęła do niego, unosząc brwi i nie wierząc, że widzi go na oczy. A już myślała, że przepadł na dobre. A to peszek. - To kurs pierwszej pomocy, a tobie idzie tragicznie.
Machnęła dłonią w kierunku manekina, który zapewne miał uraz do końca życia, po tym jak go Tyrsen podotykał.

Pokiwała głową.
- Trochę śmieszne, trochę straszne, do tego dość jednak surrealistyczne - taki fantom, to jakoś i niepojący mógł być, szczególnie, gdy się naoglądało słabych horrorów o ożywających lalkach.
- Czy Chucky mógłby być takim fantomem? Chyba obejrzałabym coś takiego.

- Mhm.. to widzę. Przeciez nie wpadłeś na szafę.. Pytam od kogo dostałeś.. i za co? - zmarszczyła nos, niezadowolona z odpowiedzi. Zerknęła na Willa kątem oka. Powinni porozmawiać, ale to przeciez nie teraz..

Gdy już wszyscy wykonali pierwsze ćwiczenie, czas przyszedł na zademonstrowanie reanimacji. na razie bez metody usta-usta, same uciski.

Żeby wykonać ćwiczenie poprawnie, mnożnik na inteligencję i siłę, próg 60. Macie trzy próby.

Delshay najpierw spróbował wykonać ćwiczenie. Lecz na próbie się skończyło (53).
-Liluye... To nie jest ważne. Na prawdę. To już się nie powtórzy. - Powiedział chcąc chronić ją i poniekąd chronić dupę Howiego. Jakby Liluye się dowiedziała, że to on... Przez przypadek spojrzał w jego stronę.

70>60
Pokiwała głową, no czego by się nie znalazło się w internecie.
Wykonała uciski klatki na fantomie, co było całkiem wyczerpujące na dłuższą metę, bo trzeba uważać na to by mieć wyprostowane ręce przez cały czas.
- Dobre na bicepsy czy coś tam - dorzuciła z uśmiechem.

- No to mówię, nie? Że przemoc. I grzeczniej się odzywaj. - zmierzył ją groźnym wzrokiem, który to kontakt wzrokowy trwałby pewnie wieczność, gdyby nie kolejne zadanie.
Tyrsen nachylił się nad kolegą bez rąk i spróbował ucisków. Niestety, jakoś mu to nie chciało wychodzić. Musiał parę razy przemieszczać ręce, żeby w końcu znaleźć prawidłowy punkt do naciskania na klatkę piersiową.

17+20+15=52

17+20+5=42

17+20+30=67

Mężczyzna wstał i wrócił do jakże pasjonującego zadania wpatrywania się wściekle w Cath.
- Wkurwiasz mnie, wiesz? Samym tym, że jesteś... Jak ci leciało? - spytał neandertalczyk prawie jakby z zainteresowaniem.

69

Może przestanie, a może nie przestanie! Może te słodkie oczęta Howahkana sprawią, że zakocha się ona bez reszty w Indianinie.
Albo przynajmniej jego umiejętności pierwszej pomocy, które chyba nie były najlepsze. Ale cóż poradzić, nie był JESZCZE wykokszoną postacią. Zatem pierwszy raz mu nie wyszedł. Gdy został poprawiony, to za drugim razem mu się udało. Odsunął się od Ani i dał szansę Gabi, by przejęła pierś manekina.
- Skąd umiesz tak dobrze to wszystko?

2 (63)

2 (127)

74

- Jest ważne - wykonywała ćwiczenie na biednym Delu używając chyba trochę więcej siły niż powinna.
- Powiesz mi czy nie? - fuknęła gdy skończyła i spojrzała na Sally, czekajac na dalsze instrukcje. Nawet jak zauwazyla to zerknięcie na Howiego to nie skomentowała, chcąc to z Indiańca wydusić.

Zmarszczyła brwi i odwzajemniła mordercze spojrzenie. Nie trawiła tego gościa jak cholera. Jak Tom nienawidził Jerrego. Jak Kojot nienawidził Strusia Pędziwiatra. Jak Kapitan Hak nie znosił Piotrusia Pana. O dokładnie tak go nie znosiła. Ciśnienie jej skoczyło.
- To ty się zachowuj, bo zaraz zostaniesz wyproszony, z dożywotnim banem na przychodnię... - oznajmiła i uniosła dumnie brodę, dając tym samym znak, że mogła to załatwić. Pewnie nie mogła, ale nie musiał tego wiedzieć.
Gdy skupił się na manekinie, to rozejrzała się po sali, czy każdy miał parę i czy każdy sobie radził. Dała kilka wskazówek, pobliskiemu Indianinowi, któremu pierwsze podejście nie wyszło. Potem patrzyła jak Tyrsen nieudolnie męczy się z manekinem.
- Nie tak, ręką na rękę, i wyprostowane. - włączyła jej się ambicja i potrzeba poprawienia go. Zaraz jednak zatrzęsła się aż.
- Nie twoja sprawa, jak mi tam. I nie miel tyle ozorem.

Delshay był zbyt rozproszony. Ani razu to ćwiczenie mu nie wyszło. Zrezygnowany spuścił głowę.
-Zasłużyłem na to... okej? Już dawno ktoś powinien mi... Chociaż to nie to samo, co przeżywałaś po moim wyjeździe... - Szeptał tak, żeby tylko Liluye go słyszała. Był poważny, ale w dalszym ciągu nie powiedział w prost co się stało.

- Czy ty w ogóle słyszysz moje pytanie? - syczała cicho, by nikt ich za bardzo nei słyszał i by nie robić scen.

Krótki wydech.
-Dostałem za to, że Cię opuściłem... A raczej za to, co przez to przeżywałaś. - Powiedział w końcu. Nie chciał kończyć tak bardzo.

- Od Howahkana? - uniosła brwi pytająco, może trochę zdziwiona. Potem zmarszczyła nos, niezadowolona.
- Miał z tobą porozmawiać, a nie cię bić - burknęła.

- Nie strasz, nie strasz, bo się zesrasz. Mam prawo. Płacę składki zdrowotne, o! - Tyrsen wyprostował się dumnie i rozejrzał po sali. Chwilę później odezwał się do niej groźnie.
- Ciesz się, że są tu ludzie. - ostrzegł. Z każdą chwilą spędzoną z nią ogarniało go coraz bardziej pewne wspaniałe, unoszące nad ziemię uczucie. Chciałby ją teraz pochwycić w swe ramiona, złapać delikatnie za szyję, a następnie... złamać jej kark i porzucić gdzieś przy drodze. Aż go ręce świerzbiły żeby zrobić kobiecie jakąś dotkliwą krzywdę. To pewnie przez ten kurs przemocy.
W trakcie tych swoich przemyśleń, cały czas świdrował swoimi oczkami duszę Cath. Ktoś z boku mógłby nawet pomyśleć, że zaskoczyły mu jakieś trybiki myślowe!

Zaśmiał się. Więc ona poprosiła...
-Lilu... Proszę Cię. Przecież porozmawiał! - Uśmiechnął się do niej z ulgą. Mówienie jednak jest łatwe.

Skoro szło im w parze całkiem nieźle, to pewnie mogli sobie pogadać, jak inni się jeszcze męczyli.
- Jeden z lekarzy na studiach mówił, że dobra resuscytacja jest wtedy, gdy pacjent ma żebra połamane i żyje, oczywiście. Może nie jest to złoty standard, ale fakt, że zwłokom po nic całe kości.

- Nie, to nie była rozmowa - fuknęła. Wszystko po cichu, gdyby ktoś miał marudzić, że przeszkadzają.
- Chociaz takie dobrze mu idą. A potem pewnie poszedł? - zerknęła na brata. Chciała powiedziec uciekł, ale nie.

-Tak. To co koniec tematu? - Zapytał mają nadzieję, że nie będzie musiał opowiadać szczegółów.