Przychodnia

First topic message reminder :

Witaj w Świątyni Zarazków, istnym niebie chorób przenoszonych drogą kropelkową i największym zbiorowiskiem młodocianych z chorobami wenerycznymi – przychodni! Pokryty graffiti błękitny budynek mieści w sobie dwa gabinety lekarzy ogólnych. Jeśli oni nie będą w stanie ci pomóc, skierują cię do specjalistów; w Old Whiskey znajdują się aktualnie gabinety ginekologa, okulisty, laryngologa i dentysty.
Przy przychodni działa również mała klinika z izbą przyjęć, do której trafiają ludzie z ranami postrzałowymi, pocięci nożem, czy krwawiący przez inne niefortunne przypadki – po powierzchownym zajęciu się raną poszkodowani zawożeni są niezwłocznie do szpitala w Appaloosie. Lekarze tu pracujący wydają się być pozbawieni radości życia, lecz co się dziwić – ich pacjenci nie należą do najczystszych, czy najkulturalniejszych. Jednak żeby się u nich leczyć trzeba mieć wykupione ubezpieczenie, dostać je z pracy, lub słono zapłacić – opieka zdrowotna w Stanach jest bowiem odpłatna. I to wysoce.

Każda osoba legalnie zatrudniona jest ubezpieczona i może korzystać z usług przychodni.
Jeśli chcesz się ubezpieczyć prywatnie musisz jednorazowo zapłacić 5000$
Jeśli nie posiadasz ubezpieczenia, ceny za konkretne zabiegi/leczenie są ustalane indywidualnie przez MG. Rachunek będzie wysyłany na pocztę leczonej postaci po jej wyjściu z przychodni/kliniki.

Sally teraz poprosiła Cath, by ta zaprezentowała jak poprawnie wykonać uciski i metodę usta-usta na manekinie.

Cath ma za zadanie słownie opisać co wykonuje, jakie uciski i w jakiej pozycji. 
Potem reszta uczestników wykonuje rzut na siłę i inteligencję, z progiem 60. Trzy próby na wykonanie ćwiczenia. 

79

- Niech będzie - mruknęła, wyraźnie wciąz niezadowolona i niechętnie obserwowała Cath, jak ta pokazywała co i jak. Lil poprawiła manekina i zrobiła ćwiczenie. (powiedzmy, że poczekała aż Cath pokaże)

Na szczęście Catherine nie musiała się wdawać w dalszą potyczkę słowno-wzrokową z jaskiniowcem od Świętych, tylko dostała lepsze zadanie poinstruowania reszty, jak porządnie wykonywać pełną reanimację.
Zatem ruszyła na środek, do wolnego manekina i wpierw przedstawiła teorię, pewnym głosem.
- Nie należy się bać reanimacji. Wiele osób czuje obrzydzenie przed metodą usta-usta. Nie jest ona konieczna, można wykonywać sam masaż serca, ale może podnieść szanse na przeżycie, człowieka, którego reanimujecie. Zatem warto nosić przy sobie specjalny ustnik, nie jest on ani duży, ani drogi, a może kiedyś się przydać. Chusteczka higieniczna też może zdać egzamin.
Co do samej reanimacji to po zastosowaniu procedur sprawdzenia przytomności, oddechu oraz odchyleniu głowy, wykonujemy dwa pełne wdechy, aż klatka piersiowa się uniesie.
Uklękła nad manekinem i położyła jedną dłoń pod brodę, a drugą zatkała nos. Zrobiła dwa wdechy.
- A potem trzydzieści uciśnięć. - położyła dłonie na wysokości mostka i wykonała w ciszy całość. - Reanimujemy aż do wznowienia oddechu przez nieprzytomnego, lub do przyjazdu karetki. Teraz wy.
Wstała i wskazała dłonią na grupę. Oh, jak ona uwielbiała być w centrum uwagi. Jej uśmiech totalnie to zdradzał.

69

Wysłuchał w ciszy instrukcji pani doktor, która chyba powinna zostać prezenterką telewizji czy prowadzącą teleturniej, bo gadane to miała.
Zaraz potem uklęknął przed manekinem i wykonał wszystko porządnie za pierwszym razem. Uśmiechnął się do swojej partnerki i dał jej spróbować.
Napotkał też przelotnie spojrzenie siostry i jej także posłał uśmiech, nieświadomy o czym rozmawiali z Delshayem.

Wysłuchała Catherinę, potem przystąpiła do ćwiczenia (70). Trzydzieści uciśnięć klatki piersiowej i dwa wdechy, spokojnie, starała się metodycznie. Po wykonaniu ćwiczenia ustąpiła miejsca Jools'owi.
- Studia nie były twoją drogą? - zaciekawiła się.

20+17+15=52

Tyrsenowi jednak jakoś się nie udawała kombinacja ucisków i oddechów. Co chwilę powietrze zamiast wpadać do płuc, wypadało nosem. Nie wpadł na pomysł, aby ten nos zatkać.
Przez chwilę mógł się nawet nacieszyć nieobecnością Cath, która to tym razem pokazywała co i jak. Po nieudolnych próbach powtórzenia tego, Patrick stwierdził że:
- Chujowo pokazuje.

1, 1, 1 (58 za każdym razem)

42, 42, 37

Kolejne zadanie, którego nie wykonał. Tak bardzo strata czasu. Już nawet się nie odzywał. Chciał stąd iść byle szybko.

140

Jonathan prychnął jak usłyszał komentarz Kuzyna Cosia i wykonał uciski na manekinie, chwilę później ustepując miejsca Racheli. Komuś tu po prostu brakuje inteligencji, ot co.

3, 132

- Nad czym myślisz? W ogóle się nie skupiasz - zapytała Lil, bo nie wiedziała o co Delowi chodzi.

Obserwowała Jools'a.
- Dlatego ćwiczymy - stwierdziła pocieszająco. Joan była w odrobinie lepszej sytuacji, bo była po kierunku, jednak medycznym.
- To dobrze o tobie świadczy, nie? - zaśmiała się cicho.
- Widać, że jesteś zadowolony z tego, gdzie jesteś, więc na dobre wyszło. Trochę zazdroszczę. - Gdyby tak wiedziała, co robił po godzinach Jools, to by zadnie zmieniła, ale co z oczu, to z serca.

Następnie kursanci mieli okazję obejrzeć swoje apteczki i zapoznać się z ich wyposażeniem. Sally objaśniła ich podstawowe funkcje. 

Następnie Cath miała pokazać jak opatrzyć zranioną rękę oraz nogę, a potem - jak usztywnić złamanie.


Reszta - mnożnik na inteligencję i spostrzegawczość, próg 50. Trzy próby by wykonać ćwiczenie w bandażowaniem.

Gdy robili sztuczne oddychanie, Catherine przechadzała się po sali i obserwowała każdego. Niczym surowa pani nauczycielka.
Poprawiła Joolsa, pokazując jak to powinno wyglądać, by następnym razem mu wyszło. Podobnie zrobiła z Delshayem, ale unikała wzroku Liluye.
Widząc co wyprawia Tyrsen tylko prychnęła i mruknęła pod nosem coś w stylu na takiego tępaka, szkoda czasu...
Następnie zapoznali się z zawartością apteczki. Dopiero wtedy Catherine zaczęła tłumaczyć jak opatrywać rany.
- Ważne jest, by odkazić zranione miejsce. Czasem mamy do dyspozycji po prostu wodę utlenioną i watę. W mniejszych apteczkach są to pakowane pojedynczo alkoholowe chusteczki. Następnie najlepiej przyłożyć gazę, a dopiero potem bandaż. Gdy rana jest mała, niegroźna to może wystarczyć zwykły plaster. W przypadku poważniejszych ran, jak postrzał, czy dźgnięcie nożem. - tutaj zatrzymała wzrok na Tyrsenie, a w głowie miała piękną wizję jak robi mu taką ładniutką dziurę w brzuchu.
- Wtedy uciskamy krwawiące miejsce, jakimś materiałem lub samą ręką, mocno, by zatamować jak najskuteczniej krwawienie. W przypadku noża lub innego ostrego przedmiotu, tkwiącego w ciele, pod żadnym pozorem go nie wyciągamy.
Potem przeszła do złamań, aż jej się przypomniała Mulan, brr.
Opowiedziała, że najlepsza jest usztywniająca szyna. Wymieniła też kilka przykładowych podręcznych rzeczy, które można mieć pod ręką w razie takiego wypadku.
Gdy skończyła, nakazała, by każdy spróbował swych sił z bandażowaniem na swoim partnerze.
I chyba była skazana, wrócić do swojego partnera, którego nikt inny nie chciał, a ona jako współprowadząca kurs - musiała.

58

Delshay wykonał wszystko to, co pokazała instruktorka. Tym razem mu wyszło, co spowodowało wypuszczenie powietrza z płuc.
-Widzisz. Wszystko jest okej. - Szepnął do Lilu w odpowiedzi.

89

- Ale przed chwilą nie było, poza tym to proste - teraz ona wykonała ćwiczenie, nie patrząc nawet na Cath. Czekała po prostu, żeby chamsko nie robić wszystkiego z nią. Pewnie William też.

61

Kurde, ale to było skomplikowane! Do tego ta cała lekarka mówiła tak skomplikowanie, że zwykły śmiertelnik chyba myślał, że gada w obcym języku. Na szczęście Howahkan milion razy opatrywał rany i złamania, gdy w pobliżu nie było medyka. No, może nie milion razy, a ze dwa...
Ale tutaj mu się także udało, gdy zrobił piękny opatrunek na ręku Gabrielle, za pierwszym razem.

Przez chwilę między Cath a Tyrsenem musiało powstać jakieś niewidoczne, między-wymiarowe połączenie między ich umysłami, ponieważ mężczyzna także wyobrażał sobie jak robi dziurę w brzuchu kobiety. Jak zatapia w niej swój nóż aż po samą rękojeść i kręci w jedną stronę, jakby ustawiał godzinę w zegarku. Jednak z tej wspaniałej wizji wyrwało go przyjście jego umiłowanej.
- Ty jesteś jak grzybica. Zawsze wracasz. - mruknął niemrawo i zabrał się do bandażowania jej ręki (61) które szło mu całkiem dobrze.
- Masz ładne ręce. - rzucił jej komplement, który zaraz musiał naprawić, dodając. - Ładnie wyglądałyby wiszące nad kominkiem oczywiście. A z kostek dłoni można by zrobić sobie taki ładny wisiorek. - uśmiechnął się złośliwie i zajął się odwijaniem bandaża z jej ręki.
- Jak twoja stopa? Obeszło się bez zakażenia? - spytał, nadal złośliwie, mając na myśli wydarzenia z tamtego popołudnia.

95
Wysłuchała Sally, Cath. Przeglądnęła apteczkę.
- Raczej nie odnalazłam tego czegoś swojego - wzruszyła ramionami. - Ludzie szukają tego całe życie, tez jakiś sposób - dokończyła ze wzruszeniem ramion.
Najpierw sama została częściowo mumią. Potem zabandażowała Jools'a pewnie wzorem kłosowym z doskonałą kokardą.
- W sumie ważne, żeby nie przemakało, niż estetyka, ale? - popatrzyła po opatrunku.
- I tak palce do bandażowania najgorsze.

6, 138

Początkowo nie skomentowała słów Tyrsena, bo naprawdę nie było warto. Powstrzymywała się jak mogła. Gdy dorzucił jednak bombę o zranionej stopie sprzed prawie roku to wyszarpnęła rękę i wstała, nie spoglądając nawet na niego. Znów stanęła na środku, zwracając się donośnym głosem do grupy.
- Krótka przerwa. - krótko i na temat, jak nie Cath.
Blondynka po tych słowach wyszła z sali, zapewne idąc sprawdzić czy pielęgniarka radzi sobie z Antosiem.

Koniec części pierwszej. Reszta jutro.

/15.10.2013, od 10.00 jak reszta/

Vincent potanowił skorzystać z kursu. A co. Przyszedł trochę spóźniony i stanął gdzieś z tyłu sali, jako parę dobierając sobie jakąś panią w średnim wieku, która wyglądała na bardzo przejętą. W sumie nie wiedział, po co mu to, bo już nie raz te całe pierwsze pomoce przerabiał, ale odświeżyć sobie nie zaszkodzi. Szczególnie, gdy jeździł w teren, nigdy nie wiadomo, kiedy się jakiś poszkodowany trafi.
Zauważył sporo znajomych twarzy. Joan i Jona, och, i tego faceta, na którego wczoraj w deszczu trafił. Boże, to była najdziwniejsza rzecz, jaka go spotkała do tej pory w Old Whiskey. Miał nadzieję, że Consuela nie postanowi do niego dzwonić, by znów poudawał jej chłopaka. Tu jego spojrzenie padło na Gabrielle. Starsza siostra nie pałała do niego wielką sympatią i trochę się obawiał, że mogłaby opacznie zrozumieć sytuację, gdyby jednak Consuela chciała ciągnąć kłamstwo. O, a prowadzące! Jedną poznał już kiedyś, jak Swarek smolił do niej cholewy, a drugą parę dni temu na wyprzedaży. W tej dziurze nikt się nie ukryje.
Słuchał i patrzył na kobiety, gdy objaśniały kolejne zadania.
Ułożenie partnerki (albo lalki, ale one to takie sztywne raczej, to chyba trudno by było) w pozycji bezpiecznej poszło mu bez problemu (95>40). Potem przeszli to męczenia fantoma. Uciski poszły równie gładko (97>60), podobnie jak dołączenie sztucznego oddychania (97>60). Po zapoznaniu z zawartością apteczki Vince przeszedł do bandażowania swojej partnerki (110), co również wyszło mu bez trudu. Chyba jednak pamiętał to wszystko całkiem dobrze.
Może nawet po zarządzeniu przerwy uznał, że dalsze uczestnictwo będzie bez sensu. Niby w pracy był usprawiedliwiony, ale...
Wyszedł na korytarz. Zobaczy, co tam się dalej będzie działo, najwyżej potem pójdzie.

/15.10.2013, przedpołudnie/

Bobby miał prowadzić dzisiaj kurs pierwszej pomocy. Ale potem się dowiedział, że jednak Catherine bierze udział, a mieli już pielęgniarkę z zewnątrz, więc... Został biedak oddelegowany do laboratorium, gdzie od rana przyjmował próbki. Siedział i przyjmował te nieszczęsne kubki z moczami i innymi przyjemnościami, wypisywał dokładnie dane pacjentów na kartach i przekazywał dalej.
Na szczęśćie nie przyjmowali tych materiałów bardzo długo, toteż udało mu się wyrwać chwilę dla siebie. Przyszedł na korytarz i zauważył Cath, z którą się przywitał i zajrzał potem do sali. Wpadł dać buziaczka na powitanie Joan i zapytać, jak jej poszło. Kiwnął też pewnie Jonathanowi i Gabrielle (ach, ci jego policyjni znajomi), a nawet zauważył Howakhana. Proszę, ilu chętnych przyszło!
Niestety nie mógł zabawić długo. Pożegnał się i wypadł z salki równie szybko, jak wpadł. Miał przygotować gabinety specjalistów, zanim zaczną godziny przyjęć.

zt