Apteka przy przychodni

Na porównanie do słynnego, serialowego lekarza, uśmiechnął się.
- Ja akurat mam ogarnięty - skwitował naprędce, zanim usłyszał następne słowa. Tym samym uciął temat jego wyglądu i towarzyszki.
- Nie przesadzajmy - powiedział z jękiem. - Każdy człowiek ma raz mądrzejsze, raz głupsze decyzje i tyle, nie szufladkujmy ludzi - oznajmił tonem dość prześmiewczym, nabijając się z całości, niźli będąc na serio oburzonym.
Rozejrzał się po półkach w aptece, spoglądając co jakiś czas na Autumn. Dopiero na słowa o dzieciakach, Will skupił swój wzrok na dziewczynie. Musiał się zastanowić!
- Czuję się tak stary, że nie pamiętam, co robiłem za gówniarza, ale fakt - wtedy każdy pyskował i można było zabić, jak się nie jest cierpliwym - mruknął. - Pewnie poznasz, jak nie gorzej, skoro syna będziecie mieli.
Will sięgnął po jakieś opatrunki i te słabsze tabletki przeciwbólowe, przez moment trzymając w zębach recepty. Na dwuznaczny tekst (tak, o dziwo, potrafił dosłyszeć; pewnie dlatego, że znał wcześniej plany Autumn i to, że kobieta niezbyt się bawi w owijanie w bawełnę) uniósł brwi.
- Ze znalezieniem pomocy nie miałbym problemów - uśmiechnął się. - Może jakbyś nie była w ciąży to szybciej by się zasypiało - mrugnął do Autumn i zaraz westchnął, wyciągając recepty. - Po tej burzy mam dodatkowych lokatorów, a nie jestem przyzwyczajony do tego, że ktoś u mnie siedzi parę dni. No i zazwyczaj miewałem problemy ze snem, więc... - wzruszył ramionami.

Komentarza o decyzjach sobie oszczędził. Nie widział sensu komentowania tego, bo każdy miał swoją rację. I miał przeczucie, że przez Autumn nadal przemawia uraz z walentynkowej imprezy, choć też odniósł wrażenie, jakby jej słowa były pewną przestrogą, ale o tym również nie powiedział.
- Wbrew pozorom faceci czasem potrzebują dzieci. Niektórzy na pewno, inni nimi jeszcze są - mruknął w zastanowieniu, spoglądając na Seymour. - Zabrzmiało to tak, jakby był ci zbędny - dorzucił, mrużąc oczy.
Parsknął na słowa rudowłosej.
- Och nie wiem jak to zniosę - zażartował. - Chociaż możesz mi podpowiedzieć. Też trochę czekasz - uśmiechnął się nieco niewinnie, z pewną bajerą, obracając opakowanie na tabletki w palcach.
- Beth i Seth, chociaż nie wiem czy go kojarzysz - mruknął. - Nie było go, jak u nas pracowałaś.

- Ach, chyba że tak - przyznał. - Radość jeszcze większa, więc nic dziwnego. Może przetrwa? Załóż się z nim - tak, tak. Żeby coś udowodnić to zawsze najlepsze są wyzwania na pieniądze. Albo i nie, bo zależy, kto na jaki pomysł wpadnie!
Otworzył niewielkie pudełko na tabletki, chcąc sprawdzić, ile ono pomieści tych wszystkich kapsułeczek i innych bzdur. Słuchał Seymour, samemu się zastanawiając nad rodziną. Na pewno nie był najlepszym ojcem, bo kim jest taki, skoro z dzieckiem nie widuje się na co dzień? O tyle był w lepszej sytuacji, że wiedział o dziecku od początku (nie to co Baker) i swoim dzieckiem się interesował (a nie jak Skittles, mimo że zamysł był dobry).
- Każdy ma chyba takie wahania, a jeśli się postaracie to czemu mielibyście nie podołać, oboje? - wzruszył ramionami.
- Może się doczekasz albo szybciej Salinas zacznie zazdrościć - zaśmiał się, bo jakoś sobie tego nie wyobrażał, jeśli chodzi o Jesień.
Nie oglądałam Transformersów, więc nie wiem.
- Oboje zajęci - poinformował od razu, jakby się domyślał, co Autumn już knuje. - Ale nie wiem, nie znam twoich gustów - parsknął.
- Chcesz coś z góry? - spytał, bo zauważył, jak rudowłosa zerka na te wyższe półki.

A to rzadko mu się zdarza, by człowiekowi dobrze doradzać. Cóż za zaszczyt, Seymour!
- Zmianę? - spojrzał, jakby nie bardzo rozumiał, co w tym momencie Jesień ma na myśli. Jakoś mu to nie przeszkadzało i nie czuł się źle ze świadomością, że czegoś nie ogarniał. Jaki lider, taka grupa, więc co się dziwić (dzięki, Apo!) Jakby jeszcze się tym przejmował to można by było posądzić go o większą paletę uczuć.
- Aż taka pewna siebie jesteś? - spytał i to nie było złośliwe. - Dobrze wiedzieć i takie osoby się przydają - skinął lekko na to, co wskazała i sam wyciągnął rękę. Cóż, wzrost miał słuszny, więc nie było problemu z sięgnięciem po pudełko, które zaraz jej podał.
- Już bawiliście się w wymyślanie imion?

Will się nieco skrzywił. Może nie wyglądał na osobę szczególnie rodzinną, ale sam nie dopuściłby do tego, aby była aborcja. Bądź co bądź mężczyzna niespecjalnie za tym był. Ba, w ogóle. Sytuacja ciężka, choć zarazem banalne mogłoby się wydawać.
- To dobrze.
Skinął na jej słowa.
- Do kasy, recepty zrealizować - odparł. - Alexander? Dobre imię - przyznał z delikatnym uśmiechem.
- Perspektywa bycia matką cię przeraża czy jeszcze nie? - spytał żartobliwie.

Zwątpił.
- Rambo - powtórzył. - On serio chciał dziecko nazwać Rambo? - spojrzał na Autumn. - Nie mógł go, nie wiem, nazwać już kurwa, em, nie wiem, Euklidesem? Matematykiem ze starożytności? - oho, to pewnie Święty, do którego Parker się modlił przed każdymi obliczeniami, hehe.
- Plusem jest to, że dziecku możesz przekazać to, w czym sama kiedyś robiłaś błędy, by ono nie robiło po tobie - zaśmiał się, nie zdając sobie sprawy, że mogło to złośliwie zabrzmieć. - Ale się nie dziwię. Teraz chyba większość przeraża rodzicielstwo - dodał. I nie, autorka na pewno nie pomyślała o Cath!

- Nie dziwię się - powiedział. - Też bym się nie zgodził na pokrzywdzenie. Zwłaszcza, że imię jak dla psa. No, chyba że mielibyście wysłać do szkoły policyjnej - parsknął, poprawiając uścisk na rączce laski.
Nie wiedział zbytnio, co powiedzieć na tym lądowaniu z brzuchem w młodym wieku. Zapewne miała rację, więc uznał, że nie ma co o tym gadać.
- Na pewno wygodniej będzie, o ile częściej nie będziecie po niego na psiarnię jechać - westchnął, stając przy ladzie i podał recepty kobiecie.
- Ponoć mówią, że jak już urodzisz i zobaczysz to się zakochasz - mruknął.

- Chyba że, w co wątpię - spojrzał wymownie na Autumn. Oczywiście miał na myśli obojga rodziców! Pewnie sam zastanawiał się jak jego córka skończy, choć był stuprocentowo pewien (100+ do powtórzeń), że jego córka pójdzie w lepsze strony. Zwłaszcza, że mieszkała z matką, która nie parała się nielegalną pracą.
- O tym się przekonasz jak już urodzisz - powiedział z uśmiechem, płacąc za swoje zakupy i spojrzał na Autumn. - W razie czego to może za jakiś czas was odwiedzę, więc... trzymaj się Autumn, oby ci służył ten koniec - mrugnął do rudowłosej i pożegnał się z kobietą!

/zt x2