Bar "Viva Maria!"

Bar Viva Maria! mieści się w dwukondygnacyjnym budynku wciśniętym między drobnymi lokalami usługowymi. Pomieszczenie, do którego się wchodzi, jest długie i stosunkowo wąskie. Po prawej stronie ciąg stolików i krzeseł, zaś po lewej długa lada z rzędem barowych stołków. Podłoga imituje drewniany parkiet, ale zdarcia w niektórych miejscach zdradzają, że jest to zwykłe linoleum. Lada, stoliki i krzesła są jednak drewniane, siedziska wysłane zaś ciemnobrązową okładziną. Co zobaczymy za ladą, poza uroczą właścicielką, Betty Jou? Oczywiście liczne alkohole. Poza napojami wyskokowymi można tu dostać także drobne przekąski. Naturalnie, jak na porządny amerykański bar przystało, w strategicznym miejscu wisi także telewizor, który pamięta pewnie lata osiemdziesiąte – ale wciąż działa! Poza tym świętym pudłem, ściany zdobi też kilka rogatych czaszek oraz liczne, starsze i nowsze, zdjęcia. Widać na nich stałych bywalców, imprezy, samą Betty Jou, ale i kilka bardziej znanych ogółowi twarzy. Przy wejściu stoi szafa grająca, zaś na tyłach stół do bilarda. Ogólnie wnętrze jest dość ciemne, a gdy zbierze się w nim grupa palących facetów, widoczność staje się ograniczona do minimum.

21, ech
Nie miał zamiaru naciskać, by czasem nie sprawić, że kobieta zrezygnuje z jakiejkolwiek pomocy. Zerkał jednak zaciekawiony za ladę przez kilka minut, a potem odpuścił, nie chcąc, ażeby Betty się czuła z tym źle czy coś w tym stylu.
Niestety, Will jednak w obecności kobiety i jej, cóż, pokaźnych piersi, rzucających się w oczy (!) nie był w stanie odpowiednio uargumentować. Skrzywił się minimalnie na to, jak usłyszał, ile będzie go kosztować.
- Nie dałoby się spuścić z ceny, Betty? - spytał ostrożnie i usłyszawszy jej dezaprobatę do całej sprawy, westchnął bezgłośnie. - Wiesz, że to jest nieuniknione i trzeba zacząć działać.

31
Parker, nieco ucieszony tym, że przekonał blondynkę do spuszczenia ceny, już sięgał po portfel, podnosząc się ze stołka barowego. Pewno ledwo wyciągnął swój zbiorek pieniędzy, a już usłyszał o pewnym warunku. Cóż, wiedział, że to nie będzie łatwe; bardziej dobijała go myśl, o co mogło Jou chodzić.
- Zatem, jaki warunek? - spytał, odpalając papierosa.

Williamowi niestety nie pozostało nic innego, jak przystanie na warunek. Kasę chociaż zaoszczędzi, a to się liczy! Mężczyzna wziął wytrychy, schował do wewnętrznej kieszeni kurtki, gasząc papierosa. Pewnie kiwnął na słowa Jou, przyglądając się najpierw popielniczce, a następnie kobiecie. Z jednej strony - jasne, mógł ją informować, ale z drugiej - skąd mogła mieć pewność, że będzie mówił dokładnie o wszystkim? Parker musiał to przemyśleć, choć wiadomo było, jak to się skończy.
- Miłego dnia, Betty - rzucił, odchodząc od baru i skierował się do wyjścia.

/zt

/ początek, popołudnie, dom

Christie podobnie - dzisiaj miała taki dzień, że potrzebowała alkoholu. Nie jakiegoś wybitnego. Ot, najzwyklejsze piwo albo niszowy drink. Rudowłosa po prostu ostatnimi czasy niezbyt się do wszystkiego przykładała, a jeszcze spieprzenie ostatniej pracy w szkole przyczyniło się do zmniejszenia wypłaty, na co zareagowała cichym przekleństwem, który zniknął w jej wargach, nim wyrwał się z gardła naprędce.
Wlazła do baru, ściągając płaszcz, bo jeszcze było na tyle chłodno, że trzeba było nosić odzież wierzchnią. Niemniej, Johns nie zwróciła szczególnej uwagi na stojących przy barze policjantów. Jedynie kiwnęła głową, kiedy stanęła przy ladzie, prosząc o piwo.

Christine spojrzała na obu panów, przez moment przyglądając się Winchesterowi. Już wcześniej miała szansę obserwować Swarka, u którego składała podejrzenie włamania się do systemu szkolnego.
- Jeśli panowie tego chcą - powiedziała, zdobywając się przy tym na delikatny uśmiech. Nie czekając na piwo, stanęła między nimi, wyciągając dłoń w stronę Alexandra i przedstawiając się: - Christie Johns.

Swarek ma szczęście, że tego nie zrobił. Na pewno Johns by to jakoś skomentowała. Wątpliwe w końcu, by przychyliła się do tego i zaczęła nagle w tym temacie żartować, choć dystans był ważny w życiu.
Gest Alexandra skwitowała delikatnym uśmiechem, bo jednak trzeba było doceniać takie drobnostki. Zwłaszcza, że na świecie coraz mniej dżentelmenów.
A dobierać czy nie - to najprędzej zależałoby od znajomości (jaka ona jest intensywna). Ewentualnie od stanu upojenia, ale o tym kiedy indziej można porozmawiać!
- Za miłe spotkania - powtórzyła, by zaraz się napić zamówionego przez siebie alkoholu.
- Spokojnie w pracy czy szaleją? - zagaiła, od razu zmieniając temat. Wręcz zaczynając rozmowę.

- Coś mi się o uszy obiło. Czasem trudno jest ogarnąć to wszystko, co się dzieje w miasteczku - odpowiedziała. - Christie - zaraz dodała, patrząc na Swarka, a potem na Alexa, jakby tym samym dawała im znać, iż mają do niej zwracać się po imieniu. To, że oni byli starzy, nie znaczy, że ona również! - I pomyśleć, że niektórzy wyjeżdżają ze Starej Whiskey, bo chcą trafić na coś nowego, a wystarczy tutaj posiedzieć dłużej - zaśmiała się i napiła piwa, zwracając twarz w stronę towarzysza Swarka.
- Jako informatyk w szkole pracuję.

Odprowadziła wzrokiem Swarka, chociaż szybko wróciła spojrzeniem do Winchestera. Nie będzie w końcu bezczelna. Parsknęła rozbawiona tym, jak szybko mężczyzna się poprawił, kiedy miał już się zwrócić do niej per 'pani'. Dobry refleks.
- Ciekawy, ale bywa męczący, prawdę mówiąc. Albo ludzie, którym stokroć trzeba tłumaczyć to samo -wyjaśniła i machnęła dłonią, by zapomniał o tym temacie. Nie jedną i nie dwie historie znalazłaby z takowej kategorii.
Uniosła brwi nieco zaintrygowana jego słowami.
- To śmiało cały świat mogłeś zwiedzić - skwitowała. - Ja całe życie tutaj. Prócz kilku lat poświęconych studiom, nic ciekawego - zaśmiała się i napiła piwa.
- Co cię skłoniło do powrotu?

- Ano, niestety. To czasem boli. Mnie - to ostatnie było sprostowaniem do poprzedniej wypowiedzi Christine, która oparła się bokiem o ladę barową, korzystając z chwilowej nieobecności Swarka. Tak wygodniej jej się rozmawiało.
- O - wyrzuciła z siebie, patrząc z pewnym podziwem. No cóż, na co dzień nie poznaje się osoby w tak małym miasteczku, która przez kilka lat mieszkała w Azji. - Mimo że pracownicza to na pewno musiało być ciekawie. Jak tam prezentują się ludzie i kultura? - spytała. - Prawdę mówiąc to niewiele osób po tylu latach za granicą wróciłoby do takiego miasta, mając na pewno lepsze predyspozycje, większe - wzruszyła ramionami.
Spojrzała na Winchestera.
- Nie - odparła. - Zawsze tak robię - wyjaśniła.

- To fakt, masz rację - przyglądała mu się, kiedy zaczął tak wymieniać te plusy, odmienne miejsca i to, na co zwracał uwagę. - Tak, a w Old Whiskey przede wszystkim wybuchy, rozstrzeliwanie lub przejeżdżanie dziwek - parsknęła, bo jakoś jej wydało się to zabawne, jednak Alex musiał na tyle ogarnąć Christie, że wiedział, iż ta naprawdę jest dziwna.
- Nie wiem czy ciekawe upodobania, czy nie. Każdy ma coś dziwnego w sobie czy w swoim zachowaniu, prawda? - spytała, choć równie dobrze można było to uznać za stwierdzenie.
- Masz w planach osiąść w Old Whiskey na stałe czy czekasz na jakiś odzew, by dalej podróżować? - cóż, może bardzo ingerowała, ale po prostu ruda była ciekawa.