Trening policyjny - biegi z przeszkodami - boisko za szkołą

Vincent klapnął na ziemi i spojrzał na umierającego Jonathana.
- Poszło ci całkiem nieźle! - rzekł z przekonaniem. No dobra, trochę to było ironiczne, ale hej! On sam nie poradził sobie specjalnie lepiej, więc mógł, no nie?
- Ja nie wiem, skąd wy macie tyle pary? - zwrócił się do dziewczyn. Wstyd, wstyd, że był taki kiepski. Zastanawiał się, czy zbierze siły na jeszcze jeden bieg.

Nie wierzyła, że przybiegła przed chłopakami, bo Lola i Gabi to trochę były poza jej zasięgiem. Nie było, co kryć, że była dumna z siebie.
- Jon, nie nas, to jakby nie patrzeć, było polecenie służbowe - wysapała. Nikogo szeryf nie chciał widzieć na bieżni, jak koronera, tak?
- Nie wiem, ja wizualizowałam sobie, że gonią mnie zombie kotofretki. Dość skutecznie - pokiwała głową, może Vincent też powinien spróbować. Wyprostowała się i przeciągnęła się. Chciała, żeby to był koniec, ale pewnie mogła sobie pomarzyć.

Lola była pod wrażeniem kondycji Joan.
-Wow, co ty robisz, że tak ci dobrze idzie?-spytała, zaskoczona, choć może nie powinna.[b]-Ech, gdybym ja też miała takie długie nogi...!-westchnęła, rozmarzona.
Blondynka prześcignęła Gabrielle i zaczynała się z tym źle czuć. Ona w końcu ją kiedyś dopadnie i zabije. Poklepała ją po plecach, widząc jej gest.
-No, teraz to nam nikt nie ucieknie!-zawołała z dumą, mimo że... rzeczywistość różniła się od ich uroczego treningu.
Wzruszyła ramionami na pytanie Vincenta.
-Ja sobie codziennie dostarczam odpowiednią ilość cukru.-oświadczyła z powagą. Może dlatego przypominała turbo-chomika?
Podeszła do Jonathana i legła na ziemię obok niego.
-No, przystojniaku.-klepnęła go płaską dłonią w brzuch.-Dałeś radę.-przeczochrała mu włosy.

- Ktoś musi, Vega!
Usmiechnęła się złośliwie i wzięła przykład z kolegów. Pacnęła na ziemię, na nowo zaczynając związywać włosów. Chyba dziwną manię miała, bo będąc w pracy czy biorąc udział w zajęciach z nią związanych, musiała mieć włosy ciasno związane.
- Kotofretki?
Uniosła brew i pytająco spojrzała na Joan. Czy ta ma jakieś koszmary z nimi związane?

- Widzę, że film zrobił na was niemałe wrażenie - zaśmiał się Vega. Chociaż na Jonathanie chyba mniejsze, skoro nie imaginował sobie zombie.
- Ja dostarczam sobie kofeiny. Może powinienem jeść więcej twoich pączków z posypką? - zastanowił się, przykładając zimną butelkę do czoła.
Ramirez jak zwykle go zgasiła. Ech. Ale kiedyś jej dorówna! Zresztą, on nie musiał mieć aż takiej kondycji, co nie? Wystarczyło uważne oko i bystry umysł! Tak sobie tłumaczył, mhm.

Jeszcze chwilę wyrównywała oddech, a potem, jak wszyscy usiadła sobie na ziemi.
- O tak, wykorzystuje swoje predyspozycje fizyczne - zaśmiała się. - Zawsze dobrze szły mi ucieczki.
Ułożyła łokcie na udach i podparła brodę, tak czuła się najlepiej.
- Hmm? A, to z filmu. Horror, może nie klasyka, ale ważne dzieło w swej klasie. Na pewno - pokiwała głową z szerokim uśmiechem.
- Teraz nie pogardziłabym mocną kawą.

- Mhm - wystękał tylko do Loli.
Po paru minutach stwierdził, że podniesienie się do pozycji pionowej nie jest już takie nieosiągalne.
- Wiesz co, ja chyba wolę tą całą jogę - uśmiechnął się do policjantki i dźgnął ją w bok palcem.

/ nowy dzień
1-4 bez kostek, 5,6 -64, 7,8-89, 9-74, 10-79

Swarek pojawił się na bieżni i pomachał do kolegów, którzy najwidoczniej już ukończyli bieg. Wybrał dystans 400 metrów i ruszył. Pierwsze pięć płotków pokonał bez problemu. Dobiegł do szóstego i niestety zawadził o niego nogą co spowodowało, że płotek upadł. Biegł w stronę następnych, które udało mu się przeskoczyć gładko. Pod koniec jednak zmęczenie ewidentnie dawało mu popalić bo ostatnie dwa płotki również przewrócił.
Dobiegł do mety i pochylił się opierając dłonie na udach by odzyskać oddech.

Gabrielle obserwowała cały bieg Swarka, dziwnie zamyślona. Gdy policjant dobiegł na metę, latynoska podniosła się i bez słowa odeszła od całej grupy, zbliżając się do Sama.
- Dobrze ci poszło. Możemy porozmawiać?

Vince w końcu podniósł się i obwieścił, że idzie poćwiczyć na salę. Odbębni jeszcze trochę i będzie mógł z czystym sumieniem się zmywać!

---> liny

Podniósł głowę słysząc głos Ramirez.
- Dzięki.
Wyprostował się i rozejrzał się czy znowu gdzieś ten idiota w szaliczku nie wyskoczy by mu przyjebać w twarz.
- Spoko ale nie tu i nie teraz.-odparł w końcu a potem za Vinem polazł wspinać się po linach

--> liny

<-widownia

Amanda nie miała pojęcia jak zdobyć informacje od Coopera albo Swarka-a przydałyby się jej jakieś do artykułu! Prawda wyglądała tak, że była trochę onieśmielona i wolała nie ryzykować agresji któregoś z tych bijących się jeszcze niedawno policjantów…
…ale był jeden glina, który jej nie onieśmielał! Bo technicznie był patologiem, no. Ale na pewno ma jakieś ploteczki o swoich kolegach!
Odgarnęła blond grzywkę i kołysząc biodrami podeszła do Jonathana.
-Dzień dobry! Świetnie panu idzie! - zaświergotała. Nie wyciągnęła jeszcze notesika, żeby go nie przestraszyć.

Westchnęła i załamała ręce. Miała nadzieję, że załatwi to szybko i bez problemu, a tymczasem dalej miała pod górkę. Popatrzyła tylko za odchodzącym Swarkiem i zanim poszła na liny, zrobiła sobie jeszcze rundkę wokół boiska.

zt > liny

- Haha.... A ty nie umiesz klamac, Amando. I prosiłem, Jonathan. - Uśmiechnął się zmęczony do dziennikarki.
- Co cie tu sprowadza, bo nie sądzę żeby pocacy się policjanci byli takim wdzięcznym tenatem na artykuł.

Lola pewnie zebrała się po dłuższej chwili, obserwując resztę.
Jaki horror? Jakie kotofretki? I ta spina z Gabrielle i Sam'em... nie zapowiadało się dobrze.
-Hej, Jon, idziesz?-spytała, patrząc podejrzliwie na dziennikarkę.-Może pozwolę ci tylko oglądać.-uśmiechnęła się rozbrajająco i podążyła za resztą.

/zt - liny

-Pocący nie, ale piorący się tak, JONATHANIE. - odparła z uśmiechem i nieco zdziwiona, bo dotychczas wydawało jej się, że UMIAŁA kłamać.
-Poszło im o coś poważnego? - zatrzepotała rzęsami.

Uśmiechnal się sztywno.
- Poszło? O nic. Koledzy chcieli tylko dodać nieco realizmu do sparingu. Wiesz, taka symulacja prawdziwej walki z przestępca. Nie poinformowali o tym reszty, stad zamieszanie.

Jeju, co się ten Jon tak…usztywniał na jej widok... (i ciekawe czy CAŁY się USZTYWNIAŁ? Hihi!)
-Rozumiem. - wzruszyła ramionami. Dopisze w artykule coś o niebezpiecznych technikach sparingu.
-A ty, będziesz brał udział jeszcze w jakiś treningach? - dodała. Byłaby rada zobaczyć Jona dającego komuś w papę!

Joan siedziała sobie zostawiona w spokoju jeszcze jakiś czasu. A po opróżnieniu butelki i cichej kontemplacji zmagań koronera z przedstawicielką lokalnych mediów, postanowiła się ulotnić. Wierzyła, że urok osobisty Jona załatwi, jednak bardziej pomyślną relację z treningu.

/zt

- W końcu im lepiej przygotowani oficerowie tym bezpieczniejsi obywatele.
Podniósł się z trawy i otrzepal odziany w dres tyłek.
- Prawdopodobnie, jeżeli szeryf każe. Sprawność fizyczną nie jest moim forte, a z tego co wiem dzisiaj jest jeazce lina.
Nie uśmiechała się mu myśl o otartych dłoniach.
- Jak praca? Znalazłaś jakiś nowy temat?

-Mhm. - Mandy była dziennikarką plotkarską i nie lubiła takich utartych frazesów. Ale nie dała po sobie poznać, że Jon mówi w kiczowaty sposób, to w końcu nie wina biedaka, że nie ma takiej charyzmy jak ona!
-Nawiasem mówiąc, dlaczego patolodzy i inni "intelektualni" pracownicy muszą brać udział w treningu takim samym, jak policjanci na regularnej służbie? - zainteresowała się, bo taka urawniołka/niesprawiedliwość to ciekawy temat!
-Wciąż szukam tematów. - odparła ogólnikowo, bo lepsze to niż nic.

- Bo dostrczasy szeryfowi rozrywki chyba. No a poza tym to chyba dobrze dbać o formę całego personelu.
W zasadzie on sam niewiedzial po co mu te chrzanione plotki.
- Hm, musi być posłucha skoro tutaj szukasz historii.

Roześmiała się, po raz pierwszy serdecznie. Bo do tej pory Jonathan tylko ją denerwował udowadnianiem jej, że nie ma tu czego szukać.
-To szeryf to rozrywkowy człowiek? - podchwyciła. Ciekawe, w jakich jeszcze…rozrywkach gustował!
-W sumie, wyglądasz na człowieka w formie. - skomplementowała.
Umięśnieni patolodzy, czyli sekretna broń policji Old Whiskey! wyobraziła sobie nagłówek nowego artykułu.
Wzruszyła ramionami.
-Mieszkańcy Old Whiskey powinni wiedzieć, że dba o nich wykwalifikowany policyjny personel. - nieco złośliwie sparafrazowała jego niedawne słowa.

- Rozrywkowy? Chyba tak, i robi nieziemskie kanapki.
sięgnął po butelkę wody i wypił prawie połowę. Toć go suszylo pp takim wysiłku. Prawie się.zakrztusił jak usłyszał jej dalsze słowa. Na twarzy zakwitł mu rumieniec.
- Ja? Absolutnie nie! - Zaśmiał.się nerwowo. - Znaczy daje sobie radę ale daleko mi do sportowca.
Ale go ta Amanda zawstydza. Oh oh.
- Hm, no skoro tak uwazasz... Ostatnio udalo się nam zgarnąć jednego z odpowiedzialnych za napad na magazyn z bronią w appaloosa. Działamy dość skutecznie...

Ech, kanapki to nieciekawy temat. Ale ciekawe było to, że zawstydziła Jonathana! Uśmiechnęła się szeroko, ośmielająco (a może i onieśmielająco).
-Absolutnie tak! Nikt bez sportowych zapędów nie odważyłby się na takie…próby, i nie dał sobie rady! - skomplementowała. Dotychczas to on ją zawstydzał, więc poczuła coś w rodzaju mściwej satysfakcji.
-Brawo! Czy to trudno rozszerzać zasięg na dwa miasta i tak prowadzić śledztwa między nimi? - Appaloosa wcale nie było blisko, do dzisiaj ciarki jej przechodziły po plecach jak wspominała awarię samochodu w drodze powrotnej z Phoenix.