Trening policyjny - widownia

Na sali gimnastycznej miejscowego liceum rozpoczęto trening dla pracowników biura szeryfa i koronera. Dzięki temu można było też przeprowadzić testy sprawnościowe funkcjonariuszy, które dadzą szefowi obraz w jakiej kondycji są jego pracownicy.
Każdy policjant, który weźmie udział w treningu, dostanie bonus do pensji!

na widowni mogą zasiąść pracownicy biur a także zwykli mieszkańcy Old Whiskey. Trening jest publiczny i każdy może wpaść poobserwować wygibasy naszych funkcjonariuszy!

/ 30.04.13 <-- dom Jonathana

Razem z Fifi i Cooperem przyszli na trening, który dopiero się zaczynał. Po drodze Jona kupił sobie w automacie coś słowkiego i gazowanego, a co najważniejsze - zimnego. Przyłożył sobie puszkę do czoła i opadł na ławkę.
- Boże, jak długo jeszcze będzie mi tak dudnić w głowie?

Usiadł na jednej z ławek i wyciągnął nogi przed siebie. Na nosie miał ciemne okulary i ani myślał je ściągać. 
- Nie wiem, zależy... mi zazwyczaj o 17 przechodzi - wyznał, rozsiadając się wygodniej. 
- Znowu go zemdliło. Ale tym razem tak, ze musiał zerwać się z miejsca i pobiec do najbliższego kubła by zwrócić resztki śniadania składając się z płatków śniadaniowych obsypanych cukrem.

/jakoś pewnie krótko po skacowanych kolegach

Weszła na salę, wyminęła szerokim, bezpiecznym łukiem uzewnętrzniającego się Nathaniela. Podeszła do widowni i obok Jona rzuciła torbę sportową, co biorąc jego stan, pewnie był to nieprzyjemny dźwięk.
- Cześć. - Zmierzyła patologa, od którego lepiej wyglądali co poniektórzy lokatorzy lodówek w prosektorium. - Nie ryzykuję dzień dobry, bo wyraźnie nie jest.

- Hej, no nie najlepszy, ale mogło być gorzej - kiwnął znacząco na rzygającego detektywa i pogłaskał Fifi.
- Widzę, że będziesz się pocić dzisiaj, szacunek.

/skadś
Lil weszła z Moirą bo w sumie nie miała co robić. Rozejrzała się i ruszyla gdzies, gdzie mogla usiasc. Pewnie usmiechnela sie po drodze do Jona i Coopera jeśli ci ją zauwazyli.

Klapnęła obok Jona, po chwili spojrzała na niego ostro: - nie zamierzasz iść w ślady Natha? Bo, wolałabym nie być w strefie rażenia.
Spojrzała z powątpiewaniem na środek sali.
- Eee, no tak. Zawsze musi być jakiś looser - i wyciągnęła palec wskazujący i kciuk w literę "L" i przyłożyła do czoła na chwilę w charakterystycznym geście.

Cooper na moment spojrzał znad kubła i dostrzegł Liluye, lecz ta musiała zadowolić się widokiem rzygającego policjanta.
Dopiero po dobrych dziesięciu minutach Cooper oderwał się od śmietnika i mógł iść ogarnąć się do łazienki.
- Joan... - przywitał się z dziewczyną, rozpościerając wokół siebie zapach miętowej gumy do żucia.
Teraz mógł na spokojnie pomachać do Liluye.

Miejmy nadzieje, ze ktos posprząta to, co w smietniku, bo beda mieli piekne aromaty.
Lil z dziwnym wyrazem twarzy spojrzala na rzyguska i usiadla na swoim krzesle, a Moira zaraz obok, na drugim. Gdy Cooper pojawil się znów - pomachala mu też.

- Niebyłaś nim do momentu jak zrobiłaś ten gest - zaśmiał się niewyraźnie, bo w głowie nadal miał watę.
Pomachał też Liluye.
- A było mnie słuchać. Nie rzygałbyś jak kot. - odezwał się do kamuflującego się gumą Coopera.

- Spadaj, chyba się przeniosę w rejony twojej znajomej. Pies wydaje się bezpieczniejszym sąsiedztwem - skinęła w stronę Lilu.
Popatrzyła na Coopera.
- Wody? - zapytała wyjmując dobre półtora litra wody mineralnej z torby. - Wam się chyba przyda bardziej.

/z pracy u pana Garcia/

Bobby był ostatnio zapracowany, a w dodatku zarabiał na tym tyle, że pożal się Boże. No, ale cóż! Przynajmniej dzień zaczął mu znacznie milej płynąć, gdy warczącego pana Garcię zaczął przerywać dźwięk smsa od Joan, a potem kolejny i kolejny i... Była to miła odmiana od znoszenia jego podłego humoru i zmieniania mu pieluch. Kiedy więc w końcu Bobby uporał się z wrednym staruszkiem, wypucował się, prysnął dezodorantem i uprzedził dziada, że musi coś załatwić. I, że w razie potrzeby może dzwonić.
Oczywiście zaczął, nim Bobby dotarł od drzwi do samochodu stojącego po przeciwnej stronie ulicy. Ale nie, Bobby nie zamierzał rezygnować z planu, który zaoferowała mu Joan. I dlatego wyjaśnił panu Garcia, jak znaleźć pilot do telewizora i zapewnił, że na pewno sobie z tym poradzi sam, jak tylko raczy złapać za balkonik i podreptać te trzy kroki do stolika, na którym leżał.
Wszedłszy na salę gimnastyczną wyciszył telefon i rozejrzał za koleżanką. Wypatrzył ją i ruszył, by się przywitać.
- Cześć, Joan! - uśmiechnął się wesoło i spojrzał na jej znajomych. - Cześć.

- O boże, jesteś wspaniała - odparł Cooper, chwytając butelkę wody.
Już nic nie mówił, tylko pił tę ambrozję.
Przestał jednak, prawie się dławiąc - gdy zobaczył Gabrielle.
- Och...
Odstawił butelkę i skulił się w sobie. 
Fifi, spuszczona ze smyczy, zaczęła węszyć i oczywistym było, że za chwilę podreptała do Moiry.

Tak, zdecydowanie chodzące wcielenie dobrej Samarytanki.
Joan spojrzała z zainteresowaniem na środek sali, oho zaraz komuś Gabi nieźle dokopie, przynajmniej tak się spodziewała. Z lekkim zdziwieniem popatrzyła Nathaniela, a temu co znowu?
- Hej, udało ci się wyrwać ze szponów pana Garcii? - rzuciła z uśmiechem.
- A tak w ogóle, to jest Bobby - przedstawiła go. - To Jon - skinęła na patologa - i Nathaniel - wskazała na dogorywającego detektywa.

Liluye zauwazyla psa jak wchodzila, ale miala nadzieję, że nie będzie miała z nim problemów. Jednak pies okazał się być teraz bez smyczy.. Super. Indianka wiedziała, że rozpieszczona suka może mieć w dupie wołania Jona.
- Oj - rzuciła tylko do Moiry, która już spieła się na swojej pozycji. Te krótkie OJ nioslo dla psa tyle przesłania, że nie ruszył się z miejsca, bo powiedziane było tonem zadziwiająco niskim jak na Liluye.

- Tak! - rzekł tryumfalnie, wypinając pierś do przodu. Potem wypuscił powietrze z płuc i już nie wyglądał tak reprezentacyjnie. - Dawno nie miałem tak paskudnego pacjenta - westchnął. Telefon właśnie zaczął wibrować, więc sięgnął do kieszeni i bezlitośnie nacisnął czerwoną słuchawkę.
- Nie dziwię się, że córka nie wytrzymała. W sensie, sama ma z pięć dych na karku, więc - wzruszył ramionami. - Mam nadzieję, że nie będę taki na starość. To straszne!
Och, chyba czas zamknąć jadaczkę.
Uśmiechnął się do Jona i Nathaniela, którym kolejno podał dłoń na powitanie.
- Też bierzecie udział w treningu? - spytał, zawieszając spojrzenie na Cooperze, który raczej nie był w szczytowej formie.

Oj, gdyby usłyszał to, o czym myśli Liluye. Fifi rozpieszczona? W dodatku... Jona?! No chyba by go szlag trafił.
Katem okna widząc, jak suka podchodzi do niezbyt przyjaznej Moiri, zagwizdał. Fifi podskoczyła i podreptała do swojej pańci, całkowicie zapominając o towarzystwie drugiej suki. 
- Oj, gdzie ty idziesz, gdzie ty idziesz? - zaśpiewał w stronę swojej pupilki i potarmosił ja za uszy . - Ty stara wariatko, ty, ty!
Usłyszał huk; spojrzał na mate i zobaczył jak Gabrielle powala Vincenta. Az jego zabolało.
Chwile szczerzej patrzył na tryumf Rosity, ale jakoś było mu ciężko dłużej się na nia gapić. Nie chciał się samobiczować ani cierpieć jak Werter - był na to za stary.
Jasne, było bu w chuj przykro; obalało go wciąż to co się stało, a i kac przypominał o tym cały czas. Ale płakać nie miał zamiaru.
Nie teraz i nie dzis. Jak wróci do domu.
- Co? - zdziwił sie na uwagę Bobby'ego - ja jestem w zajebistej formie, nie wiem o czym mówisz.
Spojrzał na Liluye i się nieco skrzywił. oj, nie, nie, nie, głupi Nathan, twoje porażki to na pewno nie indiańskie czary mary!

Pokiwała głową ze współczuciem, no bo trafić na takiego pacjenta.
- Może po przekroczeniu sześćdziesiątki ludzie magicznie zmieniają się w gremliny, a nie tam było karmienie po północy - wzruszyła ramionami, bo nie miała wytłumaczenia, co poradzić.
- Poważnie? - zapytała Coopera, ponieważ, no cóż prędzej spodziewałaby się po jego stanie, że legnie sobie na jakimś materacu i prześpi kaca. Niedowierzaniem, które pojawiło się na twarzy Joan, można byłoby obdarzyć jeszcze trzy inne osoby.
- Ała, boli od samego patrzenia - skomentowała poczynania Ramirez. - Ale nie spodziewałam się po Garbrielle niczego innego.

Oglądał chwilę walke z umiarkowanym zaciekawieniem po czym przywitał się z Bobbym.
- Ja raczej nie, a Nath to definitywnie nie - zaśmiał się - chyba, że w ramach samoobrony będzie rzygał na przeciwników.
Też się skrzywił jak rozległ się huk ciała uderzającego o materac.
- No... Gabi jest bezwzględna...

- Tak, Gabi jest bezwzględna - dodał tylko i założył ciemne okulary, mimo że byli w sali gimnastycznej.

// 30.04.2013, < zapewne z domu

Naiche przyszedł na trening - chciał pokibicować Loli! No, naprawdę, nie musicie się dziwić, jeszcze ma w sobie nieco wsparcia dla własnej dziewcyzny. zresztą, niedoskakujące cycki Loli w dresie?
I jego ma ten widok ominąć?
Przyszłe do swojej starej szkoły wystrojony jak na prawdziwy mecz - to znaczy w koszulce z ręcznie zrobionym napisem "Lola FTW".
Usiadł, zajadając się orzeszkami.

Lil cmoknęła Moirę w pysk gdy Fifi odeszła i zajęła się oglądaniem tego, co się działo na macie. Nie zauwazyla przyjścia Naiche. Może to i dobrze.

Cooper wziął Fifi pod pachę i przesiadł się bliżej Liluye. Nachylił się ku kobiecie (wciąż z okularami na nosie) i wskazał na Gabrielle piorącą Vincenta.
- Tak to się skończyło - dodał, klapiąc sukę po głowie.

Kolejne "oj" poleciało w stronę Moiry która strategicznie odwróciła wzrok w drugą stronę. Ręka Lil na jej barku również pomogła.
- Nie wyszlo..? - uniosła brwi, patrząc na mężczyznę. Dobrze, że już się czuł lepiej.

Wzruszył ramionami.
- No chyba nie wyszło - powiedział - mieliśmy chyba inne priorytety.
Westchnął.
Chyba chciał sobie wmówić, ze szybko mu przejdzie, ale chyba nic z tego.
- Tak tylko chciałem dać znać.