Przyczepa Setha 'Sety' Clustera

Uniósł szklankę i się napił. Boże, tak przyjemnie pić na otwartej przestrzeni, jak jest ciepło i jeszcze wieczór tak przyjemny. Za tym Parker się stęsknił. Nic tylko obowiązkowo robić grilla, w przyjaznej atmosferze, gdzie to ostatnie było najmniej prawdopodobne.
Przyjrzał się Clusterowi.
- Zapewne tak - powiedział, dopijając alkohol i zaraz polał, o ile Seth też dopił (chyba że osuszył od razu). - Kto by nie chciał mieć ogarniętej laski, która na wiele przytaknie - dorzucił od siebie. - Ale czaję o co ci chodzi, Cluster - przyznał. Sam swego czasu miał przecież, jakby to określił ktoś, kto ma więcej romantyzmu w sobie, kobietę swoich marzeń.
- I wahasz się czegoś? - spytał.
A o tatusiowaniu nie rozmawiajmy, bo Will miałby całkiem sporo do powiedzenia!

Twarz Parkera wyrażała głębokie zastanowienie. Dobrze, że jego cierpliwość była spora i nie wydawał się jakoś sfrustrowany zmianą zdania u Clustera. Tak to jest jak się rozmawia z laskami i mieszka z nieogarniętą Trish.
- Tu muszę się zgodzić. Jak chcesz coś ogarniać to musisz się wszystkiego spodziewać, Seth - o, poważnie się zrobiło. Zwrócił się doń po imieniu, a nie nazwisku! Skupił się na alkoholu. - Consuela pewnie by ci zrobiła taki prezent, że tej ceremonii byś kurwa nie zapomniał, głównie ze względu na to, co ona by ze swoim meksykańskim temperamentem odpierdoliła - przyznał i się zastanowił. - Albo by nie przyszła, nie wiem - machnął dłonią, jakby nie chciał o niej gadać. Może coś odganiał?
- Ale... jeśli Beth jest pewna tego i wie, co może ją czekać to wydaje mi się, że nie powinno być z tym problemu, choć jak dla mnie to za wcześnie, no ale na mnie nie patrz - uśmiechnął się. - ...jestem zbyt przezorny na cokolwiek. I sceptyczny.

- Jakbyśmy mieli tak ciągle wszystkiego się bać, a tego nawet ja nie robię, zdziw się, to byśmy kurwa siedzieli w domach albo sanatoriach okupowali - powiedział, a na kolejne słowa, które miały być przytykiem dla Parkera, ten posłał mu środkowy palec i dopił alkohol.
- Moje życie jest spokojniejsze. Chociaż aktualnie nie teraz - oznajmił wymownym tonem.
- To co, szykować się na świadka? - spytał rozbawiony.

- Czy ja wiem... Jim dałby rubaszny żarcik i by rozbawił towarzystwo po tym, jak połowa zniesmaczona by wyszła - mruknął, powstrzymując się od śmiechu. Ilość alkoholu jak na razie wystarczająco odprężyła Parkera. - Gorzej jak mnie wciśniecie w rolę pastora, to sobie utnę nieco białej kartki, żeby mieć koloratkę - sarknął z rozbawieniem. Spojrzał na peta, którego niedawno rzucił. Od razu zachciało mu się palić. Z kim przystajesz, takim się stajesz, to widać!
- Moja blondyna? - spytał, nie ogarniając. - O kogo ci... a, Trish - skinął do siebie. - Nie, proszę cię. Po wyznaniu mi miłości, będąc naćpaną, jak padła tak nie mogłem jej dobudzić kurwa do południa. Nic, ani muzyka, ani woda w pysk. Dopiero jak ją pociągnąłem za nogi, by zrzucić z łóżka to się obudziła. I cieszyła się, że okazało się, że nie jestem gejem... czy ja wyglądam na geja? - zmrużył oczy i wskazał na siebie. - I zarzuciła, że spodziewała się, iż wolę dominę i uległego, a wyszło na to, że wolę brać nieprzytomne.
Wybuchnął śmiechem.
- Nie, nie pukałem.

William The Jew Parker zdawał się być osobą niewzruszoną. Słowa Clustera, mimo że zraniły go doszczętnie, nie sprawiły, że dało się zauważyć tego cierpienia na twarzy księgowego.
- Cluster, mój drogi - powiedział takim tonem, jakby zaraz miał mu loda zaproponować. - Nie mam potrzeby pokazywania ludziom, z kim sypiałem - zaśmiał się. - Chociaż na pobyt w Kalifornii nie mogę narzekać. Tylko na to, że mi poszło z dymem większość rzeczy. Wszystko, czego nie miałem na sobie - przyznał i się napił, rzucając mu paczkę, aby sobie zapalił. Sam odpalił. - Ale narzekać nie mogę.
Chociaż może sobie tę przyjacielską radę do serca weźmie?
- Nawet Ramirez mnie tak postrzegała - mruknął do siebie i sięgnął po butelkę, zaciągając się mocniej.
- Boże, kurwa, człowieku - zaśmiał się i pokręcił głową. - Nie mam, co robić, tylko popierdalać jako francuska pokojówka. Jestem pedantem, ale bez przesady - przewrócił oczami. - Chociaż jak Trish by miała, nie narzekałbym, ani trochę. Dobrze jej by to szło. Seth pewnie jak Apo mógł potwierdzić, że Levy chociaż trochę blasku i żywotności dodaje do stonowanej egzystencji księgowego.
- Nadal? - powtórzył i się zaśmiał. - Postawiła sobie to, żebym ją przeleciał za cel. Od, woah, nie pamiętam w sumie. Kilka miesięcy poszło - mruknął. - Ale jedno przyznać trzeba... zajebiste śniadania robi - i dosłownie chodziło mu o żarcie! - Więc to rozważam, ale najpierw trzeba ogarnąć, a nie, że kurwa tabletki chowa, a potem przychodzi obca laska, bierze mnie za sponsora Trish i domaga się kasy za tabsy.
- Materiał genetyczny i tak nie stworzy mniejszych żydowskich ochroniarzy pieniędzy, ciesz się. Nie grożą ci moje dzieci - oznajmił. Och albo dostał tak w jaja, albo został wykastrowany, albo po prostu zabieg miał.

William wiedział, że mógł liczyć na Clustera i jego teksty. Tak samo jak na Maro, którego mu też zaczęło brakować, a tęsknota zapełniania często pieniędzmi, nadal się nie ujawniała tak jak powinna.
Księgowy nie śmiał drugiemu złotoustemu, NNŚ, przyjacielowi jego przerywać. Pewnie po to, by z każdym słowem zaczynając być coraz mniej poważnym, bardziej rozbawionym lub mając na tyle podejście osoby wyjebanej we wszystko, że zdawało się to być grą. I to dobrą grą aktorską, że sam Parker mógł przestać ogarniać, kiedy wpływ co innego mogło mieć na jego życie i byt.
Filozof i stoik od siedmiu boleści.
- Ja pierdolę - powiedział ze śmiechem, niskim i zachrypniętym, ale słyszalnym. Dobrze, że obaj mieli po tylu latach tyle dystansu, bo inaczej ciężko widać ich żywot w Old Whiskey, gdyby mieli przestać żartować i z siebie samych. - Czytanie poradników dla nastolatek to widzę, że było twoim celem życiowym, co, Cluster? - spytał, nieco złośliwie, ale ich znajomości się na tym opierała. - Trochę próbowałeś i ci nie wyszło - mrugnął do niego.
- Jak ty kurwa rzucasz do mnie jajnikami, to lepiej nie rób dzieci. Mniej głupoty na świecie będzie - zaśmiał się i zaraz spoważniał, nie odpowiadając na jego pytanie właściwie.
- Po prostu zgorzkniałem. Od jakiegoś czasu - wzruszył ramionami i na te stwierdzenie aż musiał sobie nalać. - Więcej życia w sobie ma Claus z Jimbo, na szczęście nie razem... - skrzywił się i napił. - niż ja. Norma - parsknął.

- Plus, przypomniało mi się, że Trish sobie wmawia, że ja na nią lecę, ciekawa sprawa - dodał od siebie. - Po wyznaniu miłości i tym to pewnie uzna nie wiadomo co. Strach myśleć nad tym.
I to bardzo mogli na siebie liczyć, bo przecież Will w liczeniu był dobry, choć raz mu ktoś (cough, Liluye, cough) przerwał w tym, ajajaj.
Oni byli na tyle przystojni, że choć dziesięć razy dziennie musieli słyszeć komplementy. Pewnie znaki dymne puszczali, jak nie chciało im się trzaskać wiadomości tekstowych na smartfonach, żeby trochę podbudować sobie ego. No i jeszcze było parę innych osób.
- Wcale bym się nie zdziwił. Spytam Trish, może ci da kilka egzemplarzy - powiedział poważnie. Dobrze, że nie zarzucił, że mógłby masło dodać, bo zabrzmiałoby to źle. Już brzmi.
- Dzieci chcesz robić? Powodzenia, ale kurwa spodziewaj się, że ja też srogo policzę za młodą i za siebie - oznajmił, nieco groźnie, ale z na tyle rozbawionym tonem, że trudno było sprecyzować, co próbował. Napił się alkoholu i prawie że (ale tylko prawie) go wypluł.
- Powinieneś się ogarnąć. Bardziej niż ja, naprawdę. Jak chcesz Bravo gurl czy inne gówno to zapieprzaj do West Market, ale o mnie zapomnij - zaśmiał się.
- Jestem ciekaw, co teraz - zaczął, zmieniając powoli temat. - Dalej będziemy się klepać w sztucznej atmosferze z Buendiami czy wyruszymy na Pizdy.

Skinął, zgadzając się z Sethem. To była na pewno tego typu relacja, co przedstawił Cluster.
- Można się tego spodziewać, ale pytanie kiedy? - mruknął Parker, bo i jemu nie w smak była ta cała szopka, w jakiej się znaleźli. Jakiś czas było spokojnie. Czasem się ogarnęło kilku, czasem pojedynczą osobę, a teraz to się z jednym albo drugim ogarnia.
- Baker to jeszcze ma zamiar to jakoś ogarnąć. Jim niby ufa, niby nie, ale najlepiej od razu by się zasadził z buta - powiedział i przypomniał sobie spotkanie w Sugar Hill. - Nie ma co planować, według nich, bo to i tak nie da, a ostatnie się skończyło z Bakerem w szpitalu, ze mną o lasce i przeszukania teraz nas będą czekać - pokręcił głową, podnosząc się do pozycji siedzącej i napił się alkoholu.
- Z jednej strony się nie dziwię. Ja sam od jakiegoś czasu rozważam wyjazd - przyznał już drugiej osobie!

- Plan? Jaki? - spytał, bo być może Parker nie wiedział dokładnie, na jaki pomysł wpadł Seth.
Zapewne Parker po osuszeniu swojej szklanki polał następną kolejkę, stwierdzając przy tym, że niebezpiecznie zbliżają się do opróżnienia butelki alkoholu, co oznaczało, że albo będą musieli przestać filozofować, albo mogą to kontynuować, o ile Cluster ma co nieco alkoholu u siebie. Oby miał!
- Nie wiem - mruknął. - Jestem w końcu księgowym i teoretycznie powinienem mieć to w dupie, bawiąc się w papierologię, ale się nie da - rozłożył ręce, mówiąc niewyraźnie. Nie dość, że miał papierosa w gębie, to jeszcze alkohol dawał się we znaki. - Może coś kurwa planują albo nic nie mówią, albo czekają na coś, choć nie wiem na co. Strzał w plecy bezpardonowy? - wzruszył ramionami i machnął ręką.
- Wydawać by się mogło, że parę lat temu lepiej się to ogarniało - parsknął. - Ale chuj, było co było, ciężko wrócić.

- Tak. Dla mnie to też wydało się dziwne, o czym wspomniałem Bakerowi, ale nie miałem zamiaru bawić się w teorie spiskowe, kiedy grzałem dupę na plaży lub w łóżku z inną - powiedział, nieświadom tego, że zbacza z tematu. - Ale jak dla mnie. Póki nie ma pewności, nie ma co się pchać i tyle. Mogło to być dziwne, idiotyczne, pewnie byśmy dostali jakieś info. O, pardon, wy byście dostali - osuszył szklankę.
- Ta, brałem pod uwagę, że Pizdy mogły za kopalnię, ale oni nawet nie wiedzą, że my tam byliśmy - podrapał się po nosie, rozwalając na tym leżaku. Szkoda, że nie mógł być wygodniejszy, ale nie ma co narzekać. Lepsze to niż jak dupsko z ziemi podnosić. - Wiesz, ja bym przyklasnął na pomysł, gdzie jest tylko jeden mankament, który i dla mnie wydaje się niewygodny - zwrócił pysk do Clustera, podniósł dłoń, by zaraz kichnąć, zwracając szybko twarz w którąś stronę. - Czas. Za długie planowanie i wtedy może się rozpierdolić, ale jakikolwiek plan byłby lepszy niż ogólny zarys i spontan - cyknął o podniebienie i się napił.
- Nie ma co gdybać, Sef, skoro i tak ten plan już nie wejdzie - przeciągnął się. - Mamy fałszywy sojusz z Błędami, rosnący problem z Pizdami i nie wiadomo, za co wziąć się najpierw. Zresztą, na razie musimy przeczekać, skoro Baker wraca do zdrowia powoli.
I wychylił szklaneczkę.

Temat aktualnych problemów zbytnio ich zniechęcił.
Parkerowi nawet nie chciało się na moment podnieść, bo pewnie i tak musiałby usiąść. Rękoma sięgnął za swój łeb i tam splecione dłonie ułożył.
- Ja tam wybieram Kanadę albo północ, bo im niżej tym cieplej - parsknął. No i miał swój powód, którego nie ma potrzeby wyjawiania, Cluster na pewno się domyślał.
- Dziś, jutro czy ogólnie na dniach? - spytał.

Romantycznie z tą łuną. Bardzo.
- Ty się ciesz, że chociaż motocykl masz - powiedział ze śmiechem, opuszczając jedną dłoń, by sięgnąć po szklankę i się napić.
- Ale jak na dniach to na lajcie to ogarniesz. Ile w końcu rzeczy w tej puszce możesz mieścić? - spojrzał na przyczepę. - No dobra, może więcej ode mnie - w końcu Parker nie miał potrzeby kolekcjonowania wszystkiego.

- Beth na pewno będzie ucieszona, gdy będziesz jej sypialnię plakatami wyklejał - powiedział z rozbawieniem. - Powinno przetrwać. W razie czego... cóż, wiecie gdzie możecie nocować - zaśmiał się, bo był pewien, że lada moment Cluster jebnie jakiś kawał o żydowskim bycie Parkera.
Napił się jeszcze alkoholu, choć już nie z takim zapałem jak wcześniej.