Dom Clausa

First topic message reminder :

Dom jest niewielki, wybudowany z gotowych materiałów. Ściany są wypełnione gąbką lub styropianem, nie ma tu mowy o porządnej izolacji. Dach często przecieka, w czasie upałów wewnątrz nie da się wytrzymać a klimatyzacja działa wątpliwie. Podczas chłodniejszych dni robi się naprawdę zimno i trzeba ratować się piecykiem elektrycznym.
Budynek ma tylko jedno piętro. Wewnątrz znajduje się kuchnia i łazienka oraz dwa średniej wielkości pokoje. Dom jest pomalowany na piaskowy kolor.
Opcjonalnie na podwórku znajduje się podjazd.

Widać, że dom zamieszkuje mężczyzna - ściany są praktycznie gołe, choć na jednej z nich wisi kilka poroży i innych trofeów łowieckich. Naturalne, ziemne kolory. Stosunkowo czysto. W centralnym miejscu salonu stoi telewizor, wokół którego zdaje się rozgrywać większość życia tego domostwa.

-Nie.-warknął stanowczo i złapał ją za nadgarstek, ściskając na razie lekko.-KTO?!-powtórzył, ignorując jej gadanie o czymkolwiek innym.

Nieco przestraszyla się reakcji ojca. Nie chciała mówić mu ani o Florenciu, ani o Pepe. O przypadkowym kolesiu z kurzej fermy na pewno nie powie. Próbowała się wyrwać, ale była za słaba.
- Proszę tato, nie drąż tego tematu. - powiedziała ze łzami w oczach.

-KTO!-huknął, nie dając za wygraną.
Tyle mu była winna.

Stala wpatrzona we wściekłego ojca, zawsze się go wtedy bała. Łzy jej leciały po policzkach i łkała. USiadła na ziemi.
- Pepe z Kaliforni, Florencio, albo koleś z kurzej fermy! - krzyknęła na jednym wydechu. Spojrzała przestraszona na swojego ojca, jak zareaguje na rozwiązłośc córy?

Claus wciągnął powietrze przez nos i wolno rozluźnił palce, puszczając córkę. Przymknął oczy, nie wierząc w to, co słyszy. Chyba zostało jej to po matce...
Westchnął ciężko, nie patrząc na nią. Chwilę stał, nie odzywając się ani nie ruszając. W końcu jednak skierował swoje kroki do lodówki, by wyciągnąć piwo. Moment się wahał. Odłożył je i poszedł do barku. Wyjął rudego.
-Wrócę wieczorem. Weź drugą sypialnię.-powiedział do Carmality, po czym wyszedł z domu.
To był prawdopodobnie dzień, w którym Auguste gorzko zapłakał.

/zt

Zostawił jej rekę, a ona nadal siedziala na ziemi i płakała. Matko co on sobie musiał o niej pomyśleć. Schowała twarz w dłoniach i nie mogła się uspokoić. Spojrzała na niego, gdy szedł po piwo. Chciała by ojciec ją przytulił i powiedział, że wszystko będzie dobrze, i że ją kocha. Że zrobiła głupotę śpiąc z kimkolwiek, ale .. ale sie poprawi, ma nauczkę przecież na całe życie.
- Tato.. - powiedziała, gdy nalewał sobie rudej. - Przepraszam. - powiedziała. - Nie wychodź, ja przepraszam. - powiedziała nadal zaryczana. Pewnie złapała go za rekę, by tego nie zrobił, ale puściła, zaraz bojąc się jego reakcji. Puściła go spokojnie. Znów zapłakała i po jakiś dziesięciu minutach pojechała po swoje rzeczy.
<zt>

/ początek, 30.08., przedpołudnie

Cóż Wiliam własnie minął się z Clausem, który zaledwie piętnaście minut temu wyszedł z domu. Carmalita zajechała z czerwonymi oczętami samochodem pod dom. Zauważyła księgowego, ale dopiero przy drzwiach.
- Taty nie ma. - powiedziała pośepnym głosem. Owszem otworzyła drzwi, ale zostawiła je otwarte na oścież. Miała zamiar przenieść pudła z bagażnika do domu.
- Pomożesz? - spytała księgowego z wymuszonym lekko uśmiechem.

Oj by pukał i pukał, miła szczęście, ze Carmalita akurat teraz zajechała pod dom.
- Nie wiem, a gdzie chodzi jak najstarsza córka go zaiwedzie? - odpowiedziała mu posępnym pytaniem.
- Od października zaczynam studia, więc trochę sie zmieni. Mniej kasy, mniej godzin w przychodni. A u ciebie?- odpowiedziała na jego pytanie otwierając bagażnik.Nie było jej dośc dlugo wśród Świętych, dokładnie rzadziej zaczłea się pojawiać jak zaczęły się kłopoty z Florenciem. Wzięla jakiś lekki karton i ruszyła z nim do domu. poprosiła by na razie postawił w salonie.
- coś chcesz do picia, jedzenia? - spytała po prostu, bo wypadało.

Zignorowała jego pierwsze pytanie, bo była skupiona na ogarnianiu mini przeprowadzki.
- Tak jeszcze jedna runda. - odpowiedziala na pytanie, czy jakieś kartony są. Zaprowadzila go pod samochód i otworzyła tylne drzwi. Podała mu karton pełen książek, sama wzięła jakies pluszaki czy coś.
- I to będzie wszystko. - dodala. Zamkneła samochód, drzwi za nimi. Po czym usiadła i westchnęła.
- Tylko prawdopodobnie ukończe je za 7 miesięcy. - powiedziała wpatrując się w Willa. Cóż księgowy zna ją od prawie małego. Odkąd wstapił do Świętych i poznał Clausa. Wszystkie grille, pogrzeby, wesela, w tej porabanej rodzince odbywały się z jej obecnością. Dlatego też nie bała mu się tego powiedzieć. - Mój ojciec dowiedział się, ze zostanie dziadkiem. - dodała z oczami już pełnych łez.

Cóż książki były same o położnictwie i pielęgniarstwie jeszcze z poprzednich studiów panny Auguste. Podejrzewam, ze księgowy nie zainteresowałby się dokąłdnym opisem ciąży. O i tak tematycznie pójdzie. Carma, gdy tylko will ją objął nie mogła powstrzymać łez, ale trzymała się jeszcze dobrze, czyli nie zasmarkała mu bluzy.
- Spytał mnie kto jest ojcem, a ja mu podałam dwa imiona i jedno miejsce, gdzie.. bo nie wiem jak koleś się nazywa. - powiedziała nieco może wściekła na siebie. - no cóż.. on był zaskoczony, ty pewnie nie za bardzo. - dodała siegając po chusteczkę do nosa.

Jako kulturalna kobieta nie zasmarkala mu ciuchów. Były tylko wilgotne od łez. Co jak co trochę nasmarkala sie dzisiejszego dnia.
- No pewnie. Ale jak on musiał się poczuć. Od liceum odganiał chłopaków od mojego okna, a teraz sie dowiedział,.że to było bez celu. Próbował mnie przed tym chronic. Mam wrażenie że go paskudnie zawiodłam. - wyznala. Otarla chusteczka łzy I sie nawet zasmiala.
- pewnie znowu zaprosi was na grila I piwo by uczcić kolejnego w świętej rodzinie. - odpowiedziała z uśmiechem.
- Przepraszam że musiałeś mnie słuchać. - powiedziała trochę zawstydzona tą sytuacją. Cóż nie musiał chciec tego słuchać.

Poklepała go po ramieniu oczywiście w geście wdzięczności. Oczywiście, ze wiedziała o jego latorośli, moze nawet kiedyś się spotkały. Carmalita, była zawsze tą, która najstarsza opiekowała się wszystkimi dziecmi świętych. Na wpól z Sally dzieliły pewnie tę robotę.
- Za młody.. - zaśmiała się/. - Cóz na same dziecko źle nei zareagował, idzie ze mną do lekarza. Przyjał mnie pod swój dach, nie ma na co narzekac. - powiedziała.
- Nie, najpierw poświętuje sam, ale jakąs paczka tam będzie. Może skrzykna się wszystki dziadki? - zażartowała. Cóż w końcu to same szychy w Świętych - Baker, Jim i Claus. carmalita nie czuła fałszywie brzmi słowo rodzina. Dla niej faktycznie była jedna śmieszna motocyklowa rodzina. Ale to dlateog, ze trzymała się z daleka, od ich spraw. Ojciec zawsze tego dopilnował.
- No tak, teraz jak się wszyscy dowiedza, to cały gang będzie szukał tego ojca. - zaśmiała się.
- A ci jak sie powodzi? Twoje małe geny nadal tak rozrabiają? - spytała już w lepszym humorze.

Spojrzała na niego i nawet zarobił malego kuksańca.
- Mówię o Clausie. Przeciez wiesz, ze nie wiem kto jest ojcem dziecka. - powiedziała. Najwyraźniej zaczęła już nieco się przyzywczajać do tej nowej rzeczywistości.
- Co ty kupie mu kartę seniora. Ale jak mu się humor poprawi. - odpowiedziała na jego żarty. I nagle jakby ją zatkalo. Matko faktycznie.
- Wil.. powiedz, ze on tego nie zrobi.. nie pójdzie do Florencia.. prosze. - powiedziała wstając opierajac się o jego ramię. Jej uścisk był mocny, najwyraźniej się naprawdę zestresowała. Florencio nie wiedział o jej ciązy, a jak się dowie, nie będzie chcial miec jej na bolu i w ogóle nigdy go nie zobaczy.
- No chodzi mi o twoją córkę. Wszystko u niej dobrze? - wyjaśniła mu. Jednak nadal była zestresowana. Musiala mieć deklarację, że Claus, ani nikt ze świętych nie pójdzie do Florka.

Na moment zasłoniła dłońmi twarz, by zaraz zgarnąc włosy do tyłu. Zaczęła nerwowo chodzić po kuchni.
- No to ogólnie mam problem. - jęknęła niezadowolona. - Proszę pomóż mi, on nie może sie dowiedziec. Nie jestem z nim od Kalifornii, sprowadził tutaj swoją rodzine. Nie chce od niego żadnej pomocy. Proszę, powstrzymaj Clausa. -wręcz blagała Wiliama. Masakra, by powstrzymać Clausa od próby wciągnięcia odpowiedzialnosci od prawdopodbnego ojca.
- Tym bardziej, ze on chyba nie jest ojcem - mruknęla pod nosem. Cóż miala nadzieje, że w oceanie to wsyzstko zniknie, czy coś.
- O super! Lubie Adrii jest mądrą dziewczyną, na pewno spędzi tutaj swietny czas. - odpowiedziała całkiem szczerze.

Usiadła i westchnęła.
-Tak ma rodzinę, dlatego z nim nie jestem. W Kalifornii obiecywał, że dla mnie ją rzuci. W sensie, żonę, z dziećmi może miec kontakt.. - zaczeła mówić zestresowana. - Wróciliśmy szybciej, bo jego żona zaczęła rodzić. OD tamtego czasu nei chce z nim rozmawiać. - powiedziała znowu przybita. - Kocham go, ale nie chce tworzyć z nim rodizny. - dodala po chwili pauzy.
- Może nie być, nie wiem, jak sie uprawia seks w oceanie to może być zagadką. - odpowiedziała nieco wkurzona, nie na Willa tylko na swoja osobę. Oparła się o blat to wszystko naprawdę ja zaczęło przerastać. Znowu do oczu nabrały łzy, ale to było bardziej z bezradności.
- Oj tak z Birdie będa najlepszy przyjaciółkami. - odpowiedziala. Spojrzała na Willa przestraszonym spojrzeniem. Nie powiedziała nic, chyba domyśli się, ze nie chce mówić Florenciowi o jego ewentualnym potomku.