Heaven's Gates

No, no. To też zależy czy ktoś ma zamiar uczyć, czy gnoić, no ale już nie musimy się nad tym rozbestwiać.
- Dopiero zauważyłeś? Zawiodłeś mnie, Eastman - pokręcił głową i cmoknął w udawanym niezadowoleniu.
Zamilkł, spoglądając na Connora, a potem na ten bar. Zaśmiał się po chwili, a szklankę uniósł w niemym toaście, by zaraz ją też opróżnić jednym haustem. Po łyku alkoholu od razu zaciągnął się papierosem.
- Nie dość, że będziesz wypraszać niechcianych, tłuc to jeszcze spoglądać na tyłki. Dobre miejsce, faktycznie - powiedział rozbawiony i wciągnął z cichym świstem powietrze, opierając się łokciem o blat stolika. - Nie powinno być z tym problemu, a zawsze możesz czegoś się dowiedzieć, nie?

- Ano, wymarzona - przytaknął, choć pewnie Will by zajmował się siedzeniem u góry i uzupełnianiem tych wszystkich papierzysk, które pewnie piętrzyły się na chybotającym się biurku w oczekiwaniu na kogoś odpowiedniego - niego.
Gdy Connor go zapytał o Trish, Will odchylił głowę.
- Uhuhuh, bogowie - taka też była reakcja księgowego, który z politowaniem spojrzał na Eastmana. - Od czego tu zacząć - westchnął i kiwnął na dziewczynę, by przyniosła kolejne szklanki, bo na pewno będzie musiał się napić.
Parker odchrząknął rozsiadł się i wciągnął powietrze.
- Ta. Człowiek raz jej pomógł w pisaniu CV, nie pytaj, tragedia. Potem chciała się odwdzięczyć na kanapie, co prawie wyszło, ale Liluye zadzwoniła, a obiecałem co obiecałem, więc Trish nie przeleciałem, a niewiele brakowało - zrobił pełną pożałowania i rozbawienia minę, palcami przesuwając po blacie stolika. - I pisała do mnie, a potem musieliśmy po imprezie u Ramirez zakopać ciało to znowu do mnie zajechała i znowu próbowała jakoś zwrócić na mnie swoją uwagę i sądziłem, że się obraziła, jak jej kazałem spać w gościnnym, bo się przeprowadziłem, ale chyba ci wspomniałem, nie? Nieważne - machnął dłonią. - I się nie odzywała, a teraz znowu i znowu, i znowu się odzywa, ponoć też do tej Santy jedzie - pokręcił palcem, chcąc zobrazować błędne koło i spojrzał na Connora.
- A co?
I wtedy dziwka przyniosła alkohol. Jak dobrze, bo księgowy od razu się przyssał.

Will wiedział, że rozbawi Connora. Ba, sam był tym rozbawiony, więc pewnie jak Eastman wybuchnął śmiechem, to Parker mu zawtórował, toteż mężczyźni zwrócili na siebie uwagę kilku obecnych klientów i dziewczyn.
Słuchał Indianina z powagą na twarzy, która długo nie wytrzymała. Księgowy zakrył twarz dłonią i zaczął się śmiać, co można było zauważyć, że jednak pół twarzy miał odsłonięte i wyraźnie wykrzywionej w uśmiechu, a ramiona drżały nieznacznie. Po chwili odsunął dłoń, podnosząc ją na Connora, by nic nie mówił. Odetchnął ciężko.
- Nie, Argentyna nie. Jak już miałbym się wynosić to dobrze wiesz, że biorę pod uwagę tylko północ, wiadomo - przyznał i skinął lekko. Napił się alkoholu. - Łudziłem się, że sobie odpuści, ale skoro tak... chyba będę musiał się chować w tej Kalifornii - zażartował.
- Zdeterminowana jest, a ja za blondynkami nieszczególnie przepadam, Eastman - podsumował. - Zresztą, zastanawiałem się czy nie lepiej jej zaproponować tańczenie tutaj niż zapieprzanie tam w tym waszym biurze - machnął, mając na myśli administrację czy cholera wie co ten budynek w parku. - Znacznie lepiej idzie tańczenie niż myślenie, o tym się przekonałem - mrugnął, powoli się uśmiechając.

- Ta, mogłoby być cieplej, ale ostatecznie nie ma na co narzekać - zaśmiał się, bo chcąc nie chcąc północ polubił i to nie dlatego, że winter is coming, bo nie chciałby bez głowy skończyć. - Siedmioletnia córa, Adria - wyjaśnił, marszcząc lekko nos, jakby chciał się powstrzymać od głupiego uśmiechu, o!
- Uwierz mi, jak się dowiedziałem to stwierdziłem, że też bym chciał taki spokój, jaki ty będziesz miał - parsknął. - Może coś tam ogarniecie z Buendią natenczas, hm? Wiesz, zresztą darmowa wycieczka tylko za transport płacę, więc... - wzruszył ramionami.
- Dosłownie czy w przenośni? - spytał na temat Levy i zaraz zarechotał.

A tu psikus, bo to taka gówniara była, no ale tak to jest jak się co jakiś czas ze swoją byłą spotykało. I to całkiem sporo, Connor jeszcze temu nie dorównał, ale jest na dobrej drodze; puszczam oczko cwaniaków.
- Och, ktoś tu pragnie rozlewu, w więzieniu się nie pobawiłeś w klepanki? - spytał z uśmiechem i kiwnął lekko. Will był wygodny, więc pewnie ucieszyłoby, gdyby wrócił na gotowe, nie musząc się męczyć ze sprzątaniem nagromadzonych ciał. No ale to się zobaczy!
Pokręcił głową.
- Odeślę ją do ciebie, bardziej za tobą tęskniła - parsknął i westchnął ciężko. Napił się alkoholu. - No ale mówię, zobaczymy czy będzie chętna na tańcowanie tutaj.

Skrzywił się nieznacznie.
- Więzienne uroki i czyhają za każdym razem, jak tylko jest szansa - westchnął, choć z biopsji, autopsji i innej -opsji to nie znał tej całej sytuacji. I nie chciał poznawać, dlatego starał się jak mógł, by być jak najdalej od tego wszystkiego.
- Blondynkę między nogami, którą sprawdzałeś wielokrotnie - powiedział. - Jak nie ja to chociaż Jim będzie szczęśliwy, o ile Trish nie uzna, że jestem w niej zabójczo zakochany - zaśmiał się i pokręcił głową z niedowierzaniem.

Tak, teraz znajdywali się po tej lepszej stronie.
Nie zwrócił uwagę na to, jak Connor się skrzywił, zbyt zajęty obserwowaniem zapieprzającej Baby i Kitty na tych podestach. Alkohol dopił, pustą szklankę odstawił.
- Jasne, nie mam co robić tylko zapuszczać wąsy - prychnął. - Może się odczepi w Kalifornii, może nie, zobaczymy - mruknął, wyciągając portfel i pewnie kasę zostawił.
- Dobra, zbieram się pakować i się ogarnąć. Wyślę ci adres później, byś wpadł po Remingtona - oznajmił, podnosząc się. - I teraz pogadaj z Bakerem. Na razie, Eastman.
Pożegnał się pięknie i poszedł.

/zt dla Willa