Czerwone skały

First topic message reminder :

Czerwone skały to jedne z najciekawszych i najpiękniejszych elementów krajobrazu, jakie można napotkać podczas podróży po Arizonie. Okoliczne tereny są nieco bogatsze w roślinność, która pięknie współgra z niezwykłym kolorem skał.
Asfaltowa droga prowadząca do Old Whiskey, poprowadzona nieopodal skał jest jedną z częściej i chętniej uczęszczanych, właśnie ze względu na jej malowniczość.

- Dawaj, co masz i zapomnimy o sprawie - rzucił jedne a drugi splunął pod nogi.
- Ale szybko, bo stracimy cierpliwość! 
Wciąż mieli ją na muszce.

- Nie mam niczego wartościowego.. - bo co, książki? Stary telefon, z klawiszami i bez dostępu do internetu? Taki BARDZO stary telefon. Broń? To chyba jedyne. Ale bez przesady.. bronią to rednecki się podcierają w domu.

- Dawaj, albo kulka w łeb! - wrzasnął niższy, prawie się opluwając. Właściwie, to nie prawie. Właściwie to się popluł, z ślina zwisała mu z dolnej wargi. 
- No chyba, że... - zaśmiał się drugi i spojrzał po Liluye.
- Trochę koścista, ale jak się oczy zamknie, hehehe!

Znów kilka kroków w tył, ale stała już przy swoim namiocie, więc nie bardzo było jak się cofać. Byli ohydni. Lil tu miała odpocząć..
- Czego chcecie? Nie mam pieniędzy - drżącymi rękami za plecami wyciągnęła magazynek z broni, który upadł na ziemię.
- Mam tylko to - wyciągnęła broń, trzymając ją za lufę.

Mężczyzna szybko pochwycił broń a potem podniósł magazynek z ziemi. Drugi wciąż miał Liluye na muszce.
- No... dalej, co tam jeszcze masz?! Dawaj... telefon, portfel, wszystko!

Telefon był stary. Stary jak cholera. Na pewno im się nie spodoba. Złapała ręką kijek namiotu, bo cała się trzęsła.
- Mam.. w środku, chwila.. - oh, to na pewno nie pójdzie tak łatwo. Spojrzała po nich. Serio, weszłąby do namiotu i oddała im ten telefon. A portfela nie miała. Tylko dowód w bocznej kieszeni plecaka.

- Nie ruszaj się! Idź, ty, Stefan!
Koleś bez borni wlazł do namiotu i zaczął w nim grzebać, Wziął telefon i puszkę kukurydzy. wychodząc, pchnął Liluye, a ta upadła.
- Spierdalamy!
Po tych słowach, oboje uciekli w stronę drogi, gdzie stał ich samochód.

Nie zdążyła nawet wyciągnąć z niego karty. Upadła na ziemię i nie pozbierała się, dopóki nie zniknęli, siedząc tyłkiem na kamieniach i piasku. Oddychała głęboko, żeby się uspokoić. Ręce jej się wciąż trzęsły, bo właśnie uświadomiła sobie, że jest zupełnie sama na pustyni i wlaściwie to mogli właśnie kończyć urywać jej głowę. Albo coś takiego. Podniosła się i weszła do namiotu, by ogarnąć ewentualny burdel który zrobił Stefan.

Bałagan był, ale niewielki - bo i Liluye mało ze sobą miała. Tak czy inaczej, reszta dnia była już spokojna... i tak minął drugi dzień i druga noc...

17.09.2013

Tego dnia temperatura spadła i słońce już tka nie grzało, a i wiatr się uspokoił.

Tę noc udało jej się przespać. Zaskakująco dla samej siebie, choć budził ją każdy szmer. Następnego podniosła się by zrobić śniadanie i zauwazyła, że jest calkiem chłodno.. Tak czy siak musiala się obmyć, doglądając jakiejś potrawy w garnku (nie zastanawiajmy się co to było) i z dodatkowymi ciuchami pod ręką siedziała znów w cieniu. Jak wcześniej. Tym razem pogrążona w modlitwie, zamiast w ksiażce.

Nagle do uszu dziewczyny dobiegło jakieś wołanie... gdzieś z okolic drogi.

Miała być samotnia, pustelnia, katharsis wewnętrzne, a nie ruch jak na głównej drodze w Appaloosa! Indianka wynurzyła się z cienia, nie mając już broni.. więc z nozem. Małym nożykiem, ale trudno. Lepszy taki niż nic. Poza tym widziała jakie szkody może zadać takiej wielkosci ostrze i były aż nadto wysarczające. Zmarszczyła brwi patrząc w kierunku drogi i starając się usłyszeć co wołają. I kto.

Mnożnik na spostrzegawczość, próg 70. Jak przekroczysz, dostrzegać auto na poboczu. Puste.

Niczego nie zauważyła, więc przeszła kilka kroków dalej.

Mnożnik na spostrzegawczość, próg 50. Jak przekroczysz, dostrzegać auto na poboczu. Puste.

75

O, samochód! Ale w środku nikogo, więc Lil rozejrzala się naokoło i za siebie też, w razie czego i jeśli nic nie dostrzegła to ruszyła dalej, w kierunku pojazdu, ostrożnie i patrząc wszędzie gdzie się da.

Mnożnik n spostrzegawczość, próg 60. jak przekroczysz, to znajdujesz swój telefon i broń na przednim siedzeniu pick upa.

65

O! O jak pięknie! Czy okna były otwarte? Albo drzwi? A może w ogóle kluczyk w stacyjce? Zerknęła przez szybę, co chwila rozglądając się naokoło.

Gdy szarpnęła za klamkę... drzwi stanęły otworem!

Ooo, cudownie! Zanurkowała ostrożnie w samochód i złapała swój telefon i broń, podnosząc głowę by zerknąć na zewnątrz. A potem zmarszczyła brwi i po chwili zastanowienia, z nożykiem w dłoni poprzecinała jakieś kabelki. Czy cokolwiek tam się dało nożem popsuć pod kierownicą!

Udało się! I Liluye miała szczęście... nikogo w pobliżu nie było.

I.. i koło też im przebiła! I potem oddaliła się chyłkiem z zamiarem schowania znów gdzieś tam w krzakach skad przyszła.

Cisza. Wciąż nikt nie przychodził... cały dzień, cały wieczór... i tak minął kolejny dzień Liluye.

Zrobiła sobie obiad, a potem kolacje, a potem czytała i modliła się, poszła się przejść przed zmierzchem gdy zrobiło się chłodniej, chociaż cały dzień było zimno, jak na ich standardy.

/ 18.09.2013

Dzisiejszy dzień był upalny. Słońce w końcu wyszło zza chmur i oświetliło skały. Liluye mogła mieć wrażenie, ze na świecie istnieją tylko dwa kolory - pomarańczowy i żółty...