Słodka Brzoskwinka

First topic message reminder :





Stan na 2017 rok:
Nowy właściciel - Clyde Sawicky

---

Słodka Brzoskwinka to jeden ze słynniejszych klubów w mieście. Stał się popularny do tego stopnia, że postanowiono zaostrzyć selekcję, gdyż klub nie był wstanie pomieścić wszystkich, którzy chcieli przyjść na imprezę! Jednak to nikogo nie odstraszyło – wręcz przeciwnie! Brzoskwinka stała się jeszcze bardziej elitarna i wielu stawia sobie za punkt honoru przekroczenie jej drzwi.
Jeśli uda Ci się już dostać do środka, oniemiejesz z nadmiaru różowego koloru, mieszającego się z żółtym i pomarańczowym światłem. Neony nad głównym barem migocą równie intensywnie co lampy nad parkietem. Jak już przyzwyczaisz się do kolorystyki wnętrza, na pewno zachwycą cię wymyślne drinki przygotowywane przez znanego w całym mieście barmana Maxa; a gdy wychylisz pierwszy kieliszek, ruszaj do tańca, by całkowicie się zapomnieć!


Weekendowe imprezy w Brzoskwince to drogie, kolorowe alkohole, celebry ci w salach dla VIP-ów i śmiało wyginające się tancerki w różowych spodenkach. Można by nawet powiedzieć, ze arizońska pustynia zamienia się tu w kalifornijską plażę. Miejscowi biznesmeni i śmietanka towarzyska wydaje swoje brudne dolary, a dzieci bogatych rodziców wychylają kolejne szoty kupione dzięki fałszywym dowodom. Zresztą, pojęcie fałszu jest tu powszechnie znane i nawet lubiane...a właścicielka, pani Smith, dba o to, by nikt o tym nie zapomniał.



Żeby się dostać do klubu, należy przejść selekcję. Mnożnik na charyzmę: Charyzma + k6 * 5. W zależności na którą salę/loże chcesz się dostać, należy przekroczyć dany próg:

Liluye widziała jak Smithowej zrzedła mina, bo sama nie miała najszczęśliwszej. Przez chwilę pomyślała, że zaraz stąd wyfrunie na kopach ochrony, co nie byłoby takie trudne do zrobienia, patrząc na to, że nadal była chuchrem.
- Ja też - dodała za Joan. Chociaż wtedy nie najlepiej sie to dal niej skończyło i Will musiał ją odbierać. Teraz nie miałby nawet kto po nią przyjechać!
- No tak, taki event to na pewno duże zarobki.. - zerknęła na kelnerkę i pewnie poprosiła o tego drinka, co za nią chodził.

Liluye nie miała się co martwić - w czasie takich imprez nie wyrzuca się bez powodu. A przecież Oldwood jeszcze nic złego nie zrobiła? Zresztą, trzyma się przyjaciół blisko a wrogów jeszcze bliżej, prawda? Nie miała jednak zamiaru udawać, ze cieszy się z obecności Indianki. 
Wykorzysta to - może dowie się czegoś ciekawego o samym Joolsie? Nic tak nie mówi o człowieku jak jego znajomi. 
Zaprosiła wiec wszystkich do dolnej loży, niedaleko baru.
- Tu będzie zdecydowanie spokojniej.
No i było. Można było usiąść na kanapach, rozkoszować się drinkiem, a muzyka tak nie denerwowała i nie przeszkadzała w rozmowach. Wciąż miało się jednak widok na parkiet.
Smithowa usiadła w rogu, jakby chciała mieć widok na całą loże. Wciąż ściskała w ręku drinka.
Założyła nogę na nogę, prezentując nie tylko smukłe łydki ale i nowe, lśniące, czerwone Kubotony, które pewnie tyle kosztowały co dom Liluye czy Joan. 
- Tak, zarobki. Muszę jednak przyznać, że wcale tak dobrze się na klubach już nie zarabia.

Joan wzięła taki sam drink, jak Liluye, skora ta go zachwalała. Zajęła miejsce z brzegu.
- Wybredni i szybko się nudzą - podchwyciła wypowiedź Jools'a. - Jednak pani klub stale jest w czołówce w Appaloosie, zresztą skoro występują tu gwiazdy. Może to przez kryzys.
Spojrzała na Liluye i lekko się do niej uśmiechnęła. Widziała, że nie czuła się tutaj najlepiej w towarzystwie pani Smith.

Lil usiadła tak, żeby oddzielać się Joolsem od Smithowej, skoro Joan i Debbie usiadły z brzegów.
- Już? Ogólnie, z klubów, właściciele narzekają? - bo tak to zrozumiała.

- To, że coś nie przynosi zysków, nie znaczy, ze nie jest popularne - sprostowała.
- Ludzie chadzają do klubów, no spójrzcie na salę - prychnęła, jakby urażona.
- Rosną koszta utrzymania.

Skinęła głową. To prawda, co mówiła Smith'owa, ale przecież gdyby jej się, to nie opłacało w ten czy inny sposób, to by nie prowadziła tego interesu.
- Myślała pani nad zmianą branży? - Gdyby nie fakt, że Joan nie zależało jakoś specjalnie nad rozpracowaniem państwa Smith, to by się jeszcze spytała czy nie ma ochoty się wycofać.
Joan sięgnęła po drinka i napiła się trochę.

Lil pokiwała tylko głową i napiła się, czujac sie skrepowana nieco w towarzystwie. Fakt, ze tu nie bylo tloku ją nieco uspokajał, bo źle sie czuła na dole.

Spojrzał na Joan, ale nie odpowiedziała od razu. Czy myślała? Może. W każdym razie, nie sądziła, by taka informacja się na coś przydała komukolwiek w tej loży. Wzruszyła ramionami i dopiła drinka.
- Panno Oldwood, a jak u pani? Jak si,ę teraz w Old Whiskey żyje? - zapytała w końcu z przekąsem.
Przeniosła wzrok na Joolsa.
- Ska się w ogóle znacie?

Joan poświęciła tym razem więcej uwagi swojemu drinkowi. Pytanie, jak pytanie niby nic, w końcu Old Whiskey jest na tyle małe albo ciasne, że bez problemu można znać każdego. Ale czy pani Smith sprawdzała Jools'a?

- Doskonale - stwierdziła po prostu Lil, docodząc do wniosku, ze chyba lepiej za duzo nie mowic. W koncu było okej, tak? Lepiej niz jeszcze niedawno.
Słów Joolsa nie sprotowała.

Uniosła jedną brew.
- Pies? Brzmi jak początek taniej komedii romantycznej - rzuciła i zamówiła kolejnego drinka. Spojrzała na zegarek - może byłą już znudzona tym small talk?
- Doskonale? Pf, dziewczyno, w tamtym mieście nie ma takiego pojęcia - wywróciła oczami - nie wiem, co ludzie widza w tamtym miejscu,. Cuchnie bieda i politowaniem.
I może by kontynuowała, ale do loży wszedł ochroniarz obwieszczając, ze mają mały problem na sali...

- Najwidoczniej każdy ma taką dziurę, do jakiej pasuje - stwierdziła po prostu i spojrzała na ochroniarza, właściwie ciesząc się że im przerwał.
A o romantycznej komedii się nie wypowiedziała.

05.02.2014 ok22

Rachela, mając kartę wejścia, nie mogła przegapić takiego wydarzenia. Wysiadając z taksówki, z satysfakcją popatrzyła na tłum stojący w kolejce i ruszyła wzdłuż niego, już z dala obdarzając ochroniarza promiennym uśmiechem. Wyciągnęła kartę z torebki i uniosła rękę, trzymając wejściówkę w dwóch palcach.
Na oburzenie nieznajomej smarkuli, puściła jej oczko i zniknęła za drzwiami klubu, chowajac kartę. Ubrana w czarną sukienkę, ruszyła w stronę baru, wypatrując znajomych twarzy, a szczególnie pana Smitha.

jednej strony się ucieszyła, ze ma wymówkę, by sobie wyjść z tej loży i nie musieć oddychać tym samym powietrzem co hołota z Old Whiskey. Z drugiej - PROBLEM. Jaki oni znowu musza mieć problem?! 
- Proszę wybaczyć - mruknęła, zostawiając pustą szklankę po drinku. Wywróciła wymownie oczami i wyszła z loży, kierując się do baru. Ochroniarz skutecznie odtrącał gości lokalu po to, by pani Smith mogła bezpiecznie przejść.
Wkrótce po tym, jak Debbie wyszła, wróciła kelnerka z nowymi zamówieniami. Minęła swoją szefową i od razu wiedziała, ze coś się dzieje. Oczywiście, ze to skomentowała:
- Mam nadzieję tylko, że nikt nie zginie - i chyba nie była to przenośnia. 

Kostki dla Racheli - mnożnik na spostrzegawczość, próg 35. Jak przekroczysz, przyuważysz niedaleko baru Smitha. Po chwili widzisz jak podchodzi do niego wysoka blondynka i o czymś rozmawiają. 

Joan odłożyła drinka. Popatrzyła na panią Smith, żeby ta bieda i politowanie nie wynikała z poczynań zawodowych jej, jej męża i ich firmy. Poczekała, aż kobieta ich opuści i dopiero wtedy się odezwała: - czy tylko ja odnoszę wrażenie, że łatwiej byłoby nas wyrzucić z klubu, niż jej prowadzić z nami tę rozmowę?
Przelotnie spojrzała na Jools'a, potem na Liluye.
- Słodko jest chyba z nazwy tylko.

- Dziwisz się? - uniosła brwi. W końcu Joan wiedziała, że Lil trzymała sie ze świętymi i co wyszło ze spotkania jej i Cath.
- Chyba tak.. w sumie dobrze, że w Vivie tak nie ma - mruknęła i poatrzyłą na swojego drinka, którego miała jeszcze połowę.

Kelnerka zebrała puste szkło. Spojrzała po gościach. Nie powinna poruszać tego tematu, ale widać było, ze dziewczyna chyba inteligencją nie grzeszyła. Toteż rzuciła:
- Macie szczęście, ze w ogóle szefowa z wami rozmawiała... chyba, ze... och, musicie być baardoz ważnymi gośćmi, ze siedziała tu z wami!
Aż się zarumieniła na tę myśl. Spojrzała po Joolsie.
- A pan to nie jest... Krzyś Bratt?!

Joan przechyliła głowę, gdy odezwała się kelnerka. Obdarzyła ją lekkim uśmiechem.
- Wydało się, ale chyba możemy liczyć na pani dyskrecję - powiedziała przechylając się w stronę dziewczyny.
- Proszę jeszcze zdradzić czy coś się stało? Szefowa tak nas nagle opuściła.