Szpital i pogotowie

First topic message reminder :

Szpital w Appaloosa City to potężny kompleks. Murowany, trzypiętrowy i mocno rozbudowany. Ma wiele wejść, duży parking, na tyłach znajduje się plac, na którym stoją kontenery na śmieci i którędy podaje się wszelkiego rodzaju dostawy. Tędy także wywożone są zwłoki.

Szpital ma wiele oddziałów specjalistycznych (położniczo-ginekologiczny, chorób zakaźnych, chorób wewnętrznych, chirurgiczny, onkologiczny, intensywnej terapii i inne), laboratorium analityczne, stołówkę, aptekę. Na wyższe piętra można dostać się windami lub klatką schodową.

Osobne skrzydło szpitala stanowi pogotowie ratunkowe, gdzie można udać się z nagłymi przypadkami. Stąd blisko na oddział intensywnej terapii.

Należy oczywiście pamiętać, że koszty pojedynczej wizyty są wysokie. Jeśli nie posiada się ubezpieczenia, są horrendalnie wysokie, zaś przeleżenie tygodnia na jakimś oddziale prawdopodobnie może doprowadzić na skraj bankructwa.

// 12.04.2013, z Old Whiskey

Naiche uznał, ze powinien odwiedzić Liluye - nawet jeśli niechętnie wracał do tego miejsca, szpitala. Z którym, wbrew pozorom, nie kojarzyła się jego własna operacja. 
W sumie, to się bał. Ale nie wizyty u Liluye. 
Ubrał się jak najmniej wyraziście, naciągnął kaptur na głowę i przemknął korytarzami. Juz i tak za wiele czasu tu spędził... powinien unikać izby przyjęć.
- Hej...
Stanął u progu sali, jakby wahając się, czy może wejść.

Lil cały dzien spędziła tak samo, gdy już się obudzila - leżąc na boku i wpatrując sę w przestrzen przed sobą. Teraz też tylko lekkie drgniecie swiadczyło o tym, że go w ogóle słyszy.

Podszedł bliżej, ale wciąż nie odważył się usiąść obok, czy wyciągnąć do niej rękę.
- Jak się czujesz?
Zaraz się zganił za to pytanie, ale co miał powiedzieć? Musiał coś z siebie wydobyć. 
- Kiedy...wychodzisz?

Nie słyszała go, a przynajmniej nie słuchała. Wpatrywała się po prostu w przestrzeń przed sobą, jakby tam miała coś zobaczyć.
- To moja wina - wyszeptała w końcu, głos miała zachrypnięty, nie odzywała się od wczorajszej rozmowy z Betty do nikogo - Zrobilam to specjalnie, to moja wina, Naiche, jestem potworem..

- Co?
Zdziwiły go jej słowa. Ale słysząc jej wyznanie, nie mógł stać jak kołek.
Przysiadł na krześle obok i nachylił się do dziewczyny.
- O czym ty mówisz?

- To, co słyszałeś - powiedziala tak samo pustym tonem jak poprzednio. - Mozesz wyjść.. - ucichła na chwilę. Wierzyła w to, że teraz Naiche ją znienawidzi. Bo kto by tego nie zrobił? - Wyjdź! - nieoczekiwanie podniosła głos.

Wyprostował się i spojrzał na dziewczynę na łóżku. 
Nie bardzo wiedział co ma powiedzieć. Czy Liluye chciała powiedzieć, ze ona specjalnie poroniła? Zabiła swoje dziecko? On... on sądził, że się cieszy na tę ciążę.
- Dlaczego?

Na to nie potrafiła odpowiedzieć. Czy miała wrażenie, że powinna? Czy zrobiła to z premedytacją, by zakończyć związek z Loco? A może miała jeszcze inny powód? A może powodu wcale nie było? Zamiast odpowiedzieć Lil podciągnęłą się na rękach i usiadła, podciągając nogi pod brzuch i garbiąc się, chowajać twarz w dłoniach. Pewnie zaraz się rozplacze. Nie umiała odpowiedziec.

- Hej... nie możesz tak o sobie mówić... ani myśleć...
Tylko a co zdały się słowa Naiche, jeśli to, co mówiła Lilu, było prawdą?
Wyciągnął rękę, ale szybko ją cofnął, bojąc się, ze dziewczyna go odtrąci.

- Ty tak myślisz - przesunęła palce we włosym, zaciskając boleśnie dłonie. Płakała, po raz kolejny. Nie wiedziala tylko nad czym. nad sobą, tym co zrobila, utraconym dzieckiem? Żałowała?

- A inni? Inni... nie wiedzą? - Spytał, nie wiedząc jak dobrać słowa.
- Ale.. żałujesz? Czy... - pokręcił głową, przykładając dłonie do skroni.
- Sam nie wiem... naprawdę? Specjalnie?

- Nikt nie wie - zacisnęła dłonie mocniej. Głowa bolała ją od prawie ciągłego placzu.
- Tak.. w pewnym stopniu.. tak - tu juz nie była tak pewna swojej odpowiedzi.

Westchnął ciężko i przymknął oczy. W pierwszym momencie chciał coś powiedzieć, ale Liluye chyba już cierpiała wystarczająco. Chyba żałuje...
- Nikomu nie powiem - odparł, cicho.

Przepuscila wlosy przez palce i oparla czolo na kolanach.
- Mów to, co chciales powiedzieć - uslyszala to krotkie zawahanie w jego oddechu.

Pokręcił głową.
- Co mam powiedzieć? - szepnął, ledwo słyszalnie - że głupio zrobiłaś? Sama to wiesz. Ale ja nie jestem od tego by oceniać bo...
Bo przecież sam zabił człowieka, prawda?
Aż wstał, chcąc wyjść.
- Nie wiem, jeśli żałujesz... to może duchy będą łaskawe.

- Może tak miało być - tak, to sobie powtarzała i nawet zaczęło w pewnym momencie brzmieć sensownie. Tylko na chwilę, ale zawsze.
Podniosła wzrok na Naiche.
- Wychodzisz? - jakby przed chwilą nie kazała mu wyjsć.

Wzruszył ramionami.
- Sama chciałaś żebym szedł... Liluye... ja... nie wiem co mam ci powiedzieć.
Westchnął.
- Współczuje. To... to okropne, ale.. chyba sama chciałaś, tak? To czego powinienem ci życzyć teraz? Co mam zrobić?

- Nie wiem, czy chciałam.. - powiedziała cicho, pewnie ledwo ją słyszał - Może powinnam - westchnęła cicho. Pociągnęła nosem.
- Możesz iść, jeśli chcesz. Jutro powinnam wrócić do domu. Przepraszam, że musiałes tu przyjeżdżać.

Westchnął.
- Nie przepraszaj za to - mruknął - nie przepraszaj mnie za nic. Przeproś samą siebie, dobrze? - dodał, cicho. 
Przysiadł obok niej, na brzegu łóżka.
- Chyba czas żebyśmy oboje zaczęli wszystko na nowego w swoich światach, wiesz? Bo... - zawahał się - inaczej się popierdoli bardziej. Zrobiłaś źle... ale żałujesz i musisz teraz sama sobie wybaczyć.

- Może żałuje - stwierdziła. Nadal asma nie wiedziala. Chciala, musiała, mogła.. wszystko było takie samo. Przynajmniej dla niej. Nie potrafiła tego odróżnic od siebie.
- Miłego zaczynania. Ja mam wrażenie, że od lutego wszystko się kończy.

- Przestań... kończy się jedno i zaczyna drugie... no chyba, ze... sama chcesz wszystko skończyć do końca.
Spojrzał na nią smutnym wzrokiem, jakby czekając na odpowiedź, która miała nigdy nie nadejść.
Zgarbił się i zaczął wgapiać się w czubki swoich brudnych trampek.

Obrocila glowę w jego stronę. Milczała długo i miala ochotę niczego juz nie mowic.
- Jak z wami z Lolą? - zapytala w końcu.

Zastawiał się, czy jest sens mówić teraz o nim i o Loli. Ani jedna ani druga nie chciałyby pewnie, by Naiche teraz wyskakiwał z wieściami o planowanym ślubie, wycieczce...
Ale milczenie tez nie było dobre.
- Chcę być lepszy - powiedział - chcę być lepszym chłopakiem i chyba zaczynam się ogarniać... - mruknął, spoglądając na swoją kaleką ręką.
- Przynajmniej chcę.

Uśmiechnęła się lekko, nie dając po sobie poznać czy to wywarło na niej jakiekolwiek wrażenie.
- To dobrze - zapewniła, kiwajać lekko głową i patrząc na niego. Zaraz potem znów oparła czolo na kolanach.
- A ja wracam.. raczej do swojej przyczepy - no tak, w końcu od dluzszego czasu mieszkala u Loco.

Podniósł na nią wzrok - nieco się zdziwił, sadził, ze...
- A co z Loco?
Rozejrzał się, jakby chcąc się upewnić, czy mężczyzny tu nie ma. Ale był sam na sam z Liluye. Dotarło do niego, ze to co najmniej dziwne.
- Sama będziesz mieszkać?