Ferma strusi J. McGywera

First topic message reminder :

W skład gospodarstwa wchodzi dom mieszkalny, mieszczący trzy pokoje, kuchnię i łazienkę oraz jeden budynek gospodarczy. 

Kiedyś uprawiano tu czosnek i cebule, przez kilka lat – jabłka. Pięć hektarów ziemi. Oprócz stodoły oraz budynku gospodarczego znajduje się tu też szopa oraz niewielka szklarnia.
Duży budynek gospodarczy będzie przeznaczony na skład jajek i całego badziewia potrzebnego do hodowli ptasiorów. Stodoła musi być przystosowana dla strusi. Reszta terenu będzie przeznaczona na wybieg dla zwierząt.

---

Zakupione przez J. Kovalsky'ego dnia 11.09.2013

Wolałaby usłyszec coś lepiej niż "ciesze się", ale cóż nei wszyscy mają prawo odwzajemniać jej uczuć. Paradoks i to niby starsza i mądrzejsza wpadła po uszy. Pomogła spłukać jej włosy, wysuszyła je i uczesała.
- Matko jakbym widziała odbicie. - zażartowała.

Autumn przeglądała się w lustrze z uśmiechem.
- Czyli świetnie - skomentowała. Potem odwróciła się do Foxxy i spojrzała na okno, ale roleta była zasłonięta. Podeszła wiec do niej, oparła jedną dłoń na jej talii, a drugą na policzku i przez chwilę po prostu patrzyła na nią z lekkim uśmiechem.
- Uwielbiam Cię, mycho - mruknęła - wiesz, że nie powiem ci, że Cię Kocham.. jeszcze.. ale doczekasz się, na pewno - pogladzila ja po policzku delikatnie.

Czuła jej dotyk, jej wzrok. czuła jakbny czas się zatrzymał. Przymknela oczy i westchnęła, by zaraz je otworzyć i spojrzeć w jej zielone oczyska.
- Nie oczekuje tego od ciebie. - mruknęła. autumn dokładnie chyba wiedziała jak podejść Foxxy. Dotyk, spojrzenie, jakby zawracają jej w głowie. Zaczesała czarne wlosy za ucho Autumn, po czym jej dłoń powędrowala na kark kobiety.

- Wiesz jaką masz minę za każdym razem jak nie odpowiem tak samo? - uśmiechnęła się do niej. Krótki grymas niezadowolenia, ledwo dostrzegalny ale był i Autumn o tym wiedziała.
- Dlatego mówię.. jeszcze nie teraz. To dla mnie za szybko, chyba nadal tego nie rozumiem.. nie do końca - uśmiechnęła się. - Ale chcę żebyś wiedziała, że ciesze się że Cię mam.. nawet jeśli obie jesteśmy w nieciekawej sytuacji.

Przybliżyła się bardzoe blisko do niej. Musza i tak zaraz wyjść, bo to będzie podejrzane. Nie ufała jeszcze leszkowi na tyle.
- Wiem, poczekam- odpowiedziała przybliżając sie do jej ust, by tylko musnąć jej. Miała ochotę wbić się w nie i nie puścić. Ale Autumn raczej by to szybko ucięła.

Tym razem to Jesień przyciągnęła do siebie Foxxy i pocałowała ją,choć faktycznie nie trwało to długo.
- Chodźmy - rzuciła odsuwajac się o wychodząc z nią z łazienki

Skineła głową i wyszła za nią.
- Chcesz coś do picia, cyz będziesz wracać ? - spytała po gościnnemu. Pewnie wróciły do pokoju, gdzie Morgan zaczęła sprzątać po farbowaniu włosów. Nawet otwierając okno by się wywietrzyło.

- Będę wracać. Nie przyciągajmy tego jeśli nie możemy - westchnęła I pomogła jej sprzątać.
- Dzięki za pomoc.

- Wiesz jak będziesz chciala wócić do rudego, to powiedz. - zażartowała po czym odprowadziła ją do samochodu.
- Odezwij się jeszcze. - dodała. Były już pewnie na dworze, gdzie pogoda była bardziej angielska.
Autumn -> zt

15.09.2013

Alice przekazano prośbę o wizycie na fermie strusi, dlatego kobieta przygotowała się do wizyty i służbowym samochodem podjechała pod gospodarstwo. Wysiadła z samochodu i przewiesiła torbę przez ramię, rozglądając się po terenie.
Gdy drzwi zostały zamknięte, pani weterynarz ruszyła do drzwi frontowych domu. Zapukała, zerkając jeszcze pospiesznie do teczki, na nazwisko właściciela hodowli.

/15.09.13

Leszek właśnie czyścił strzelbę i gdy ktoś zapukał do drzwi otworzył je ubabrany na twarzy smarem. Szalik wybiegł obwąchać gościa i sprawdzić czy aby nie grozi ich stadu. Obszczekał Alice dając jej swoją aprobatę i pobiegł w pole straszyć gołębie.
- Dzień dobry - popatrzył na ...piękną kobietę i jej torbę - pani to weterynarz tak? - wyszczerzył się i nieodrywał wzroku od jej twarzy. Zamknął za sobą drzwi.

- Dzień dobry. Czy pan Kovalsky...
Odezwała się na widok mężczyzny i zaraz przerwała, gdy wyskoczył Szalik. Uśmiechnęła się szeroko na widok psiaka i przekręciła głową, śledząc poczynania zwierzaka.
- No cześć psiaku.. Tak, Alice Bright.
Podniosła w końcu głowę, gdy Szalik zniknął w oddali. Spojrzała na mężczyznę z uśmiechem i darowała sobie wyciąganie ręki. Za to popatrzyła wyczekująco, nauczona doświadczeniem, że właściciele hodowli od razu przechodzą do konkretów.

Leszek zapatrzył się w owalne opadnięte oczy i  dopiero po chwili dotarło do niego co mówi pani weterynarz.
- Ah, miło mi, bardzo miło. McGyver. Lesz... em, John McGyver - skinął kobiecie. Nadal nie przyzwyczajony był do swojego nowego kiczowatego nazwiska. - Kowalsky to moje panieńskie um, nazwisko. - powiedział niezręcznie nieco się pesząc. Ale trza przejść do biznesów.
- Okej, to ten. Zapraszam na padok - wskazał drogę Pani Brigth i zaprośił aby szła przodem. Aby on mógł oglądać tyły hehe.
Zaprowadził ją do około dwudzieztu strusi.
- Chodzi o rutynową kontrolę. Zobaczyć czy piórkowańce sa całe i zdrowe. No i oswoić z nowym weterynarzem - wyszczerzył się. Sam też by się oswoił z panią doktór.

- Rozumiem.
Odpowiedziała z uśmiechem, nie przywiązując zbyt dużej uwagi w jakis sposób McGyver stał się Kovalskym. Przyszła tu do strusi! Na szczęście prędko doczekała się przejścia do ptaków.
Już z oddali Alice zwróciła na nie swe baczne spojrzenie, osłaniając dłonią oczy przed słońcem. Podniosła ją gdzieś na wysokość czoła i przyjrzała strusiom, wypatrując nieprawidłowości.
- Piękne ptaki!
Pochwaliła mężczyznę, na którego zerknęła przelotnie, by znowu spojrzenie na strusiach zawiesić.
- Jak się rozkłada płeć?

Uśmiechnął się szeroko gdy kobieta pochwaliła jego czupiradła. 
- Mamy cztery samce, o te dawa, ten w rogu i ten debil co się tarza w piachu. Reszta to dziołszki. - powiedział wskazując ręką kolejno na ptaki po czym wrócił do podziwiania jej mieniących się w słońcu brązowych włosów.
Oparł się o płot.
- No to, jak mnie pani chceJE! Jak JE pani chce! - wybałuszył oczy na swoje potknięcie. Prawie się wywalił z paniki - znaczy do badania. - dopowiedział

Zwróciła uwagi na samców, przekrzywiając głowę i skupiając się na widoku. Przez chwilę się nie odzywała, rozmyślając nad ptaszyskami, póki Leszek się nie odezwał ponownie.
Popatrzyła na niego, zastanawiając się o co mu chodzi, póki ten się nie poprawił. Alice aż zacisnęła usta z rozbawienia, ale szybko odetchnęła, by przybrac miły wyraz twarzy.
- Chciałabym wejść do środka, a potem pokaże mi pan ich schronienie.
Poprosiła z uśmiechem, kładąc dłoń na pasku torby i przesuwając go bezwiednie w górę i dół.

Leszek przełknął ślinę i swój wstyd po czym otworzył już bez słowa bramę padoku. Pewnie strzelił buraka pod kilkudniowym zarostem i wpuścił kobietę do środka.
- Ta - odchrząknął - Ta mała ma jakieś przerzedzone pióra i się trochę martwię - wskazał pannę strusiową.

Podeszła bliżej strusicy (czy jak to się tam odmienia) i przyjrzała z bliska, pozwalając sobie przejechać dłonią po jej piórach. Nie widziała nic niepokojącego, ale i tak sięgnęła do torby. Wyjęła z niej litrową buteleczkę, którą wręczyła Leszkowi.
- Wszystko wygląda w porządku, ale proszę to dodawać do wody. Zapobiegawczo.
Etykieta wyjaśniała dawkowanie, więc Alice nie traciła czasu na wyjaśnienia, zaczynając spacer wokół ptaków.
- Skąd pomysł na taką hodowlę? - Zagadnęła Leszka.

Leszek wodził wzrokiem po odwróconej pani doktor ale opamiętał się jak ta się do niego zwróciła. Wyprostował się i przybrał pozę farmera. Pora wcielić się w rolę kochającego mężusia. Olaboga.
- Ah, Fox. znaczy żona pytała o to samo - zaśmiał się niby to nonszalancko. - Wie pani, zawsze lubiłem pracować ze zwierzętami. Z moim szalikiem to od szczenięcia jeżdzimy razem do lasu, no i znudziła mi się robota w rzeźni. Wszystko było takie... nieludzkie, wie pani? No to postanowiłem robić swój biznes. A strusie to takie fajne ptaszyska są. No i ciekawsze od kurczaków.

- Fox? O! Poznałam pana żonę. Prowadzi bar, prawda?
Miała nadzieję, że nic się jej nie pomieszało, ale i tak spojrzenie miała ciut niepewne i pytające. Cóż za ogrom ludzi interesu w tym mieście!

- Tak, ta sama. eee...miłość mojego ż..życia - wydukał. Kurwa, brzmiało to jeszcze debilniej niż w jego głowie.
- No to co pani myśli? Wszystko jest z nimi cacy? Czy mam jakieś wybrakowane sztuki? - zmienił temat.

Uśmiechnęła się na słowa Leszka, odnosząc wrażenie, że albo jest dziwny, albo specjalnie rzuca tekstami z komedii romantycznych. Wolała skupić się więc na zwierzętach, nie chcąc mężczyzny oceniać.
- Wyglądają na zdrowe. Proszę tak trzymać! A teraz chciałabym zobaczyć pomieszczenia..

Leszek umierał wewnętrznie. Chciałby, żeby go te jego strusie zadziobały na śmierć za to jak się wydurnił przed piękną, inteligentną, cierpliwą, piękną, miłą i piękną panią weterynarz. 
- Jasne. - powiedział cicho i poszli razem do stodoły i pomieszczenia składującego jajka.
- Proszę się czuć jak u siebie...znaczy, nie żeby pani mieszkała w stodole... eeee - zaczął się pocić - Ja może już nic nie będę mówił - dodał ciszej i zaśmiał się mega zniezręcznie.

Weszła do wnętrza budynku i rozejrzała się, chcąc sprawdzić jakie warunki dla strusi zostały przygotowane. Wybieg był okazały i wolałaby, żeby stodoła również.
Bacznie się rozglądała, nie zamierzając niczego przeoczyć.
- Nic się nie dzieje.
Uśmiechnęła się łagodnie, nie chcąc wyśmiewać gaf popełnianych przez Leszka.
- Proszę mi powiedzieć, zamierza pan w przyszłości powiększać hodowlę? Bo jeśli tak, to muszę z przykrością stwierdzić, że miejsca może nie wystarczyć.

Niech ktoś mu strzeli w głowę. Tylko nie żona, bo jeszcze spudłuje i będzie umierał w cierpieniach odgrywając sobie w głowie na ripleju całą tą farsę.
- Raczej o tym nie myślę. Za to pewnie w pewnym momencie nastąpi rotacja, gdy poszerzę biznes o ubój. Nie sądzę, żeby liczba miała jakoś gwałtownie wzrosnąć. Jest coś jeszcze, co chciałaby pani zobaczyć? Padok ostatnio zabezpieczyłem, jak mi jeden piórkowaniec próbował przeskoczyć, ale materiały są bezpieczne. Um... - podrapał się w tył głowy.