Biuro koronera i laboratorium

First topic message reminder :

Jest to dość specyficzne i odpychające miejsce, do którego trafić można na dwa sposoby. Pierwszym jest oczywiście zgon i wjazd nogami do przodu, drugi zaś to poczucie obowiązku jakie towarzyszy pracownikom Biura Szeryfa. Frontowe drzwi prowadzą najpierw do niewielkiego biura, gdzie koroner prowadzi ewidencję oraz wystawia odpowiednie dokumenty; stąd można wejść do chłodnej, surowej sali. Na jej wyposażeniu są dwa metalowe stoły, od których odchodzą wysokie lampy z jaskrawym światłem oraz dodatkowe półki, wypełnione najróżniejszymi przyrządami do sekcji zwłok. To tutaj patolodzy, toksykolodzy i chemicy badają przyczynę nagłych, tragicznych śmierci, nie szczędząc sobie czarnego humoru, tak dla nich typowego.
Gdy zakończą swą pracę, do czasu pogrzebu zwłoki przechowują w specjalnych wysuwanych lodówkach, ustawionych naprzeciwko stołów.

Laboratorium
W budynku, w którym znajduje się biuro koronera, zostało wybudowane także laboratorium. Składa się z dwóch pomieszczeń, w których można dokonywać części analiz kryminalistycznych. Nie jest wyposażone w sprzęty najnowszej generacji, tym niemniej wciąż działające. W licznych szafkach pochowane są drobne sprzęty laboratoryjne, szkło, zestawy i odczynniki chemiczne.
W laboratorium przeprowadza się badania biologiczne, chemiczne, daktyloskopijne i traseologiczne. Nie przeprowadza się analiz balistycznych, analiz wypadków drogowych, badań mechano- i fonoskopijnych ani komputerowych. Dowody do badań tego typu muszą być przesyłane do większych laboratoriów!
Pracując tu należy pamiętać o zasadach BHP i odzieży ochronnej, a także wykonywaniu dokładnej dokumentacji ekspertyz.

Alexander czasami był w innym miejscu myślami, lubił rozpamiętywać i analizować sytuacje z przeszłości. To było dosyć pomocne, bo sporo pamiętał.
- Racja. - Potwierdził jej słowa na temat ubabrania się. Przed przyjazdem tutaj doszły go wieści, że Szeryf McConnor sporo ludzi wywalił z pracy ze względu na zbytnie korelacje z osobami które powinni ścigać. Spoufalanie się z zatrzymanymi jest bardzo rzadko dobrym pomysłem.
- Czyli serce panny Wharton jeszcze wolne? - Zapytał zalotnie, może chciał ją trochę onieśmielić, albo cokolwiek. Jednakże, żeby nie była tak bardzo zakłopotana to postanowił kontynuować dalej swoją wypowiedź. - Ja tu mieszkałem przez osiemnaście lat, potem Nowy York, Hongkong, a teraz wróciłem. - Ale dlaczego tu wrócił to nie wiadomo.

Wyraźnie drgnęła na to niespodziewane pytanie, bo to, co powiedziała wcześniej nie miało mieć takiego wydźwięku. Po prostu, tak się mówi, prawda? Dlaczego zeszli, aż na tak prywatne tematy. Joan rozmawiała o pracy, pracy i książkach, na innych rzeczach się nie znała, a więc głosu nie zabierała. Może przesadziła w reakcji.
- Yhm, tak wychodzi - powiedziała obojętny tonem, choć widać, że się spięła. Kiedy Alexander dokończył mówić i zmienił temat, to jej spadł ciężar z ramion i serca, aż była przekonana, że było to słyszalne w Appaloosa.
- Zwykle to jest odrobinę odwrotna kolejność. Postanowił sam pan wrócić? Choć życie w metropoliach potrafi dokuczyć - pokiwała głową. Wreszcie San Diego też takie małe nie było.

Alexander w swoich pytaniach był czasami nieprzewidywalny, ale Joan trochę z nim popracuje i w końcu się przyzwyczai do jego żartów. Uśmiechnął się pod nosem na widok jej spięcia. Ale postanowił nie męczyć jej już więcej dlatego nie powiedział już nic na temat jej serca i tematów będących wokoło.
- Skończył się kontrakt w Hongkongu, to była taka wymiana policjantów. Potem wróciłem na miesiąc do Nowego Yorku, na początku dostałem formularz i miałem go wypisać w zależności od tego czy chciałbym zostać czy zmienić miejsce. Stwierdziłem, że będę pracować jeszcze dziesięć, maksymalnie piętnaście lat, a potem pewnie emerytura. - Wprawdzie mógł pójść wcześniej, ale wtedy by miał jeszcze niepełną.

Po jakimś czasie wyszedł.

/zt

Joan dostrzegła uśmiech kolegi i się trochę rozluźniła, uznała, że wszystko było żartem. Faktycznie przesadziła z reakcją.
- Całkiem konkretne plany. To dobrze wiedzieć, czego się chce - skwitowała. Najwyraźniej wybrał powrót do Old Whiskey, aby sobie doczekać do emerytury, o ile faktycznie takie było wytłumaczenie. Ona sama raczej nie miała żadnych konkretnych wizji na przyszłość, to co wymyśliła dotychczas, było raczej mgliste.
Spojrzała na zegarek, pora już była późniejsza, a jeszcze rozprawa.
- Pora już na mnie.
Zebrała swoje rzeczy do swojej torby i ubrała kurtkę.
- Do widzenia - rzuciła i wyszła z biura.

/zt/

/16.02.2013r., rano, z domu/

Joan zjawiła się w pracy, wezwana w związku z odnalezieniem pana Browna, a dokładniej jego ciała. Należało przeprowadzić komplet odpowiednich badań.

/badania włosów 1. 20+27+(1*5)=52<70
badania włosów 2. 20+27+(5*5)=72>70
badanie krwi 1. 20+27+(3*5)=62<75
badanie krwi 2. 20+27+4*5)=67<75 //

W laboratorium znalazła materiał pobrany przez techników z ciała Browna. Zajęła się przygotowaniem próbek z włosów, a potem z krwi. Spokojnie i powoli wykonywała czynności, ciekawiło ją, co badania wykażą, choć więcej pewnie da badanie zwłok. Po odpowiednim przygotowaniu ich, zaczęła wykonywać analizę. Zostało poczekać, aż otrzyma wyniki.

/ 20+27+(6*5)=77>65 - dwukrotnie ten sam rezultat/

We włosach nie stwierdziła obecności żadnych substancji odurzających, a z próbkami krwi musiała coś zepsuć. Nic jej nie pozostało tylko wykonać jeszcze raz analizę. Powtórzyła wszystkie czynności i teraz wyniki wyglądały na bardziej wiarygodne. Potem zajęła się identyfikacją substancji zabezpieczonych spod paznokci grabarza. To już było bardziej żmudne i dłuższe zajęcie. Wreszcie dobrnęła do końca analizy.

Joan posprzątała laboratorium i włączyła komputer przy swoim biurku. Sporządziła raporty z wykonanych przez siebie badań. Wydrukowała dokumenty, dołączyła do akt. Zarówno praca analityczna, jak i papierkowa zajęła jej dośc czasu, więc wyszła z biura już dobrze popołudniu.

/zt/

<-- z domu pewno rano

Jon pojawił się w pracy, nadal nieco wymęczony po ostatnich dwóch wieczorach. Przywitał się z panią Stefanią, zawiesił kurtkę na hak i poszedł do prosektorium.

Na stole już leżał Brown. Ciało wyglądało tka, jakby rozkładało się tydzień - cuchneło a skóra już zaczęła schodzić. Na szczęście patolog był jeszcze w stanie obejrzeć jej pozostałości, tak samo jak mięśnie.
Brown był przykurczony, oczy miał otwarte, a usta otwarte i wykrzywione w dziwnym grymasie.

Jonathan zamarszczyl się. Ethan, w co ty się wpakowales...
Nie lubił dostawać znajomych twarzy na swój stół. Zawsze było nieco trudniej utrzymać profesjonalizm. Ubrał rękawiczki i przygotował się do oględzin.
Westchnął i.podszedł.do ciała.

58

Obejrzał pobieżnie Browna, ale jego uwagę cały czas.przykuwało przerażenie na twarzy zmarłego znajomego. Kto wymierzył mu taka karę?
Otrząsnął się i wrócił do badania.

Druga próba:
Mnożnik na spostrzegawczość, próg 63. Jeśli przekroczysz, znajdujesz ślad uderzenia na twarzy denata - najpewniej cios zadany był ciężkim i tępym narzędziem.

83

Przestań myśleć o ciele "Brown", Harper! Tak, zapomnieć o sentymentach, bądź profesjonalistą. Pamiętasz jeszcze jak to się robi. Druga próba była znacznie owocniejsza.
Odnotował ślad po uderzeniu i przeszedł do dalszych oględzin.

63

I nic. Otarł czoło. Zmiękłeś, Harper. Przeszukał Ciało jeszcze raz.

78

Przyjrzał się dłoniom graba... ekhem, denata. Zwarte paznokcie i odciski na rękach. Jon zacisnął usta. Hm.
Odnotował co trzeba po czym sięgnął po stolik ze sprzętem. We have to go deeper, cytując klasyka.

63 same jedynki, kutwa

Jon zapewne przeżywał jeszcze wczorajsze wrażenia po koce, bo nijak nie umiał się skupić. Albo się nie wyspał. W każdym razie narzekał się. A nic nie znalazł. No ale musiał ustalić przyczynę zgonu, wiec grzebał dalej.