Przyczepa Liluye

Cath machnęła niedbale ręką z teatralnym westchnieniem.
- No naprawdę nie rozumiem co się ze mną dzieje. Czytałam, że najczęściej problem z alkoholem mają ludzie zapracowani. Tak na przykład biznesmeni w Japonii to co rusz leżą w rowie nieprzytomni. Boje się, że mnie to też dopada. Upiłam się, poznałam jakiegoś mężczyznę i tańcowałam z nim w lokalu. I nie, nie było tam parkietu. Nie jest to jakieś bardzo szalone, ale nie podobne do mnie.
Wyjaśniła, gestykulując żywo rękami i robiąc różne miny. To wywróciła oczami, to zamrugała, to przygryzła wargę. Wzięła kieliszek wina i upiła kilka łyków, nawet się nie krzywiąc.
- Słodkie... Wolę cierpkie klimaty, ale dobre. Ale ten kieliszek to wszystko co wypiję, dziękuję. - odparła i oparła się rękami o blat kuchenny.
- Właśnie... Muszę cię ostrzec. Zrobiłam coś, nie miałam wyboru, a to chyba dotknie i ciebie. Przepraszam z góry, Liluye. - przypomniała sobie o czymś.

- No ale.. nic głupiego nie zrobiłaś, nie? - jak na przykład wspólna wizyta w jednej toalecie czy coś takiego! - Bo jak nie to nie ma czym się przejmować, każdy musi się odstresować czasem. - spróbowała wina i uśmeichnęła się. Ojej! Jakie dobre. Może je sobie będzie powolutku piła co jakiś czas. Uwielbiała słodkości.
- Tak? - coś jej podjechało do gardła i opadło cięzko do żołądka. Connor mówił jej, że ma uważać bardziej niż zwykle.. ale ona prawie nie wychodziłą z domu..

Cath pokręciła głową. Na szczęście! Nie była aż tak pijana. Nie... Nawet półprzytomna, by tego nie zrobiła. Nie, poważna pani doktor, prawie pani doktor. Była osobą zbyt wykształconą o zbyt wielkich ambicjach, by seksić się w toalecie. Nawet z jakimiś Antonio Banderasami.
A potem posmutniała i spojrzała na Liluye, która od razu się spięła. Teraz to blondynka schowała twarz w rękach. Chwilę milczała kręcąc głową. Gdy się wyprostowała i zabrała ręce, przygryzła brzoskwiniowe wargi.
- Do przychodni wpadł gościu z gangu. Groził mi spluwą i zmusił, bym dała mu dokumenty z wypadku. Gdy widziałam się z nim po raz drugi, wyciągnęłam z niego, że osoba, która spowodowała ten incydent słono zapłaci... Tak mi przykro, Liluye... - spoglądała posmutniała na Indiankę. Spotkanie szło w niezbyt przyjemnym kierunku. Tak jej było wstyd. Zapragnęła chronić tę dziewczynę. Schować ją przez złem czyhającym na zewnątrz.

Z Antonio Banderasem to nawet Liluye by się zastanowiła dwa razy...
Lilu dlugo nic nie mowila, starajac sie nie panikowac.
- Czy w tych dokumentach byly moje dane? Albo chociaż imie? - spojrzala na Cath uwazniej.

To fakt, dobra dupa z twarzy była z niego...
Pokręciła głową z nagłym ożywieniem. Na szczęście w szpitalu nie było nic konkretnego.
- Na szczęście dla ciebie, na nieszczęście dla mnie - twoich danych tam nie było. - odparła krzywiąc się lekko. - Jednak mówię ci o tym, żebyś uważała. Ktoś węszy wokół tego incydentu. I jest to nieprzyjemny typek. Ma cię kto chronić? Jesteś tu sama... To nie najlepszy pomysł. W miasteczku wieści rozchodzą się szybko... Zbyt szybko...

- Groził ci? W sensie.. poźniej? - westchnęła sfrustrowana, że nie potrafi tego porządnie wypowiedzieć. - Chodzi mi o to, czy ci groził, ze cos ci zrobi, jak sie nie dowie czego chce? Jesli nie bedzie tego w dokumentach? - przeciez nie chciala by komukolwiek jeszcze cokolwiek stało się przez nią.
- Kto to był? Jak wyglądał?

Uniosła brwi, nie rozumiejąc początkowo Liluye. A gdy już zrozumiała otworzyła buzię, by mówić. Zaraz jednak ją zamknęła. Uśmiechnęła się lekko i machnęła ręką.
- Nie. Pewnie poszuka innego źródła. - odparła nieco drżącym głosem. Tak miała, nie potrafiła zapanować nad emocjami. A Indianka dopiero uzmysłowiła lekarce w jakim bagnie utknęła. Jak wyglądał. Gestykulacją pokazała na głowę, a potem na szczękę. - Miał czarną czuprynę na głowie i brodzie. Do tego bliznę na prawej kości policzkowej, nieprzyjemne, niebieskie oczy. Chodzi w kurtce z logiem Świętych na plecach. Nie wiem jak ma na imię. I przeklina paskudnie. W ogóle okropny typek. Brutal i pijak.
Wyjaśniła jej jak najlepiej potrafiła, a potem podeszła do dziewczyny.
- Omijaj takiego szerokim łukiem. Najlepiej omijaj cały gang.

- Coś ci zrobił? - zapytała jeszcze. - Cath, przepraszam, że przeze mnie musisz przez takie coś przechodzić.. powinnaś iść z tym na policję.. - spojrzała na nią prosząco. Sama niewiele mogła zrobić.
Nie mogła powstrzymac rozbawienia, myśląc o tym jak Connor dzisiaj rano od niej wychodził. Zakryła na moment usta dłonią. Chyba juz troche za późno, na omijanie ich!
- Ale nie martw się, proadzę sobie.. raczej. - uśmiechnela sie uspokajająca. Wyciągnęła z kieszeni telefon, zeby szybko napisac smsa.
- Bardziej się boję o ciebie.. żeby nic się nie stalo..

Cath usiadła obok Liluye i spojrzała na nią z miną no proszę cię, litości. Ona sobie nie poradzi? Oczywiście, że sobie poradzi. Była taka odważna jak było bezpiecznie, albo... Nie, to był jedyny moment.
- Znam karate i noszę w torebce gaz pieprzowy. Niech tylko któryś się zbliży, a go tak urządzę, że rodzona mamusia go nie pozna. Wtedy... zaskoczył mnie, myślałam, że to pacjent, że coś mu jest, zbliżyłam się i pożałowałam. Teraz jestem przygotowana. Ty się dziewczyno nie martw mną, a sobą. Co?
Spojrzała na nią zmieszana, gdy Indianka zasłoniła usta. Będzie rzygać? Przecież prawie nic nie wypiła.
- Nie przepraszaj, głupia. Nie masz na to wpływu. A jak nie masz wpływu to nie musisz przepraszać. - mądrość życiowa.

- Tak, możesz mieć gaz, ale oni noszą broń, wiesz? - spojrzała na Catherine. Co prawda Connor raczej nie miał jej ze sobą zwykle, ale wiedziała, że jakąś ma. Na pewno.
- No nie mam, ale gdybym wtedy uważała na drodze.. to by w ogóle nie było problemu.. - a w ogole to Harpera wina, bo do niego pisała smsy i gdyby go nie znała to by sie nic nie stało. Tak wlasnie!

Cath sama siebie próbowała pocieszyć i dodać sobie otuchy, odwagi, którą miała Liluye. Ale jej słowa sprawiły, że lekarka zadrżała. Wiedziała to aż nazbyt dobrze. Spojrzała na Indiankę ze strachem w zielonych oczach.
- Myślisz, że są zdolni zabijać? Nawet za takie coś? - wyszeptała i nagle jakby zmalała. - To się robi coraz bardziej pogmatwane. Jestem tylko zwykłą stażystką, a musiałam tak trafić! Ja to mam pecha!
Nagle pochyliła się i wyrżnęła czołem w stół kuchenny.

Przymknęla na moment oczy. Czy są zdolni zabijać? Sama widziała Connora strzelającego do tamtych nazistów w wiosce. A on był z tych lepszych. Dobrych. Przynajmniej dla niej, jak sie nad tym zastanowić..
- Nie wiem za jakie coś, ale wiem, że są.. dlatego tak się o ciebie martwie. - zerknela na telefon czy ma juz smsa.

Cath wyprostowała się gwałtownie i wstała. Szczypiorek wyczuł jej podenerwowanie, bo zaskomlał cichutko, leżąc dalej przy drzwiach. Po chwili jednak wstał i chodził w krok za właścicielką, która spacerowała tam i z powrotem po całej kuchni. Miała ręce skrzyżowane na piersi, a minę zamyśloną.
- Co teraz, co teraz, co teraz. Dobra, nie panikuj. Oddychaj. - zatrzymała się, a psiak wpadł na jej nogi i warknął cicho. Cath nie zwracała na niego uwagi. Oddychała głęboko. Potem się uśmiechnęła. Ona nie znała nikogo dobrego ze Świętych. Żadnego cudownego Connora. Znała brutala i pijaka.
- Okej. Już jestem spokojna. Nie będzie tak źle. Wie, że mu w niczym nie pomogę, więc da mi spokój. Nie martw się tak na zapas, chica. Co jest? - zwróciła uwagę, że Liluye zerka na telefon.

- No.. raczej ci nic nie zrobi. Chyba. Nie wiem.. mam nadzieję. - no nie wyszło jej to uspokajanie. Ale sama nie wiedziała. Wiedziała za to, że mu sie spieszy, bo ma oddać kase za ta potrąconą kobiete.
- Nic, nic. Kontaktuje się ze swoją.. ochroną. - uśmiechnęła się lekko, widząc ze telefon wibruje i wziela go w dlon.

Cath się uśmiechnęła. A jednak była nieco uspokojona.
- No w końcu świat nie kręci się wokół mnie, wbrew pozorom! - zaśmiała się nerwowo, a potem zamrugała oczami nagle zaciekawiona.
- Ochrona? Kto to taki? Jakiś facet? Fajny? Opowiedz! - nagle zmieniła temat zainteresowana pikantnymi szczegółami.

- Zabijesz mnie. - mrukneła, kladac dlonie na stole, a potem opierajac na nich czoło.
- Jeden ze świętych. - dodała po chwili ciszy, pewna, ze zaraz oberwie od Cath za głupote.

Gdy położyła czoło na dłoniach, nie widziała reakcji Cath. A skoro nie patrzyła to nie widziała, ani nie słyszała niczego. Jakby nie było żadnej reakcji. Cisza się przeciągała i stawała nieznośna. Gdyby Liluye spojrzała w stronę koleżanki to zobaczyłaby pobladłe lico z wielkimi, okrągłymi, zielonymi oczami oraz otwartą buzię. Minęła chwila, zanim blondynka pozbierała koparę z ziemi i zamrugała oczami, gdyż zaczynały ją już piec.
- Gzisz się z jednym ze Świętych? Czy ty do reszty oszalałaś? Kto to taki?! Jak to?! Zmusił cię? Groził?! - Cath zaczęła wymachiwać rękami jakby była pracownikiem na pasie startowym na lotnisku.

Aż podniosła głowę, bo jeszcze się okaże, że Cath sie zapowietrzyła albo dostala zawału i co?
- Jej, Cath, nie panikuj. Nikt mnie nie zmusił! - rozesmiała się, starajac się uspokoić przyjaciółkę. - Connor. Loco. Nie wiem czy kojarzysz.. - zagryzła na moment wargę. - Indianin, wysoki, miał niedawno złamany nos, ale nie wiem nawet czy był z tym u was. Pewnie nie. Chyba musze go za to opieprzyć. - tak, w tym była dobra. Opieprzanie kolesia ważącego ponad dwa razy tyle co ona.
- Pracujemy razem i.. no jakoś tak wyszło po tym w wiosce.

Tyle nowości. Ale nadrabiały gadaninę. Nieźle. Ale przynajmniej Cath trochę nadrobi o nowinkach w mieście, bo sama to jakby mieszkała pod komórką pod schodami. A Liluye wydawała się poinformowaną osobą. Kobieta się rozluźniła, gdy Indianka roześmiała się.
- Kobieto, prawie dostałam zawału. Powiedziałaś to takim głosem i z takim gestem, jakby cię zgwałcił. - odparła, spokojniejsza. Potem na jej buźce pojawił się lekki uśmieszek. Spojrzała na Liluye kątek oka.
- A chociaż daje radę? - mruknęła rozbawiona. Chwyciła za kieliszek i upiła więcej wina. - Skoro wysoki to pewnie też...

- Nie, no co ty, nie martw się. - hej, widziałam jak zabija jakiś gości, ale jest zupełnie nieszkodliwym wielkim niedźwiadkiem! Na prawdę! - Jestem cała i zdrowa, nic mi nie jest i nie robilam niczego wbrew swojej woli! - roześmiała się i zgarnęłą ciastko z talerzyka. Popiła herbatą i o mało się nie zaktrzusiła.
- Jezu, Cath! - otarła usta, w razie gdyby sie opluła. Opuściła wzrok, bo jakos głupio jej było rozmawiać na takie tematy. Zerknęła na telefon i odpisala szybko. Westchnęła lekko, moze rozmarzona? - Nie narzekam.

Kobieta uśmiechnęła się, pokazując niemalże cały szereg białych ząbków. No nieźle!
- Mieścicie się w tej małej przyczepie? Ah, zapomniałam. Pewnie po prostu jesteście ciasno przy sobie. - zachichotała i szturchnęła delikatnie koleżankę, która chyba się zawstydziła. - Ejże, ejże. Jesteś dużą dziewczynką, nie ma się czego wstydzić.
Spojrzała na lekko rozmarzoną Liluye i sama się rozmarzyła. Miło było popatrzeć na kogoś owładniętego takim zauroczeniem. Ona sama nie potrafiła utrzymać związku dłużej niż miesiąc. Zawładnięta ambicją i wielkimi planami. Nie w głowie jej było życie uczuciowe czy towarzyskie.
- Wpadłaś jak śliwka w kompot.

- Cath, tu są dwie sypialnie.. - przypomniała jej. Bo może do niczego tak na prawdę nie doszło, co? Chociaż nie, właściwie to się przed nią przyznała chwilę temu.
- No bo mnie pytasz o takie.. rzeczy, no! - fuknęła, zapychając się ciastkami. Zerknęła czy ma smsa. Nie.
- No tak, ale mam wiadomości z pierwszej ręki, nie? - podniosła na nią wzrok. - Poza tym.. em.. wiesz, bili się ostatnio, to jedyne z czym przyszedł to obdarte kłykcie. - co znaczyło ni mniej ni więcej, że on nie oberwał.

Prychnęła słysząc o dwóch sypialniach.
- Może mam blond włosy, ale do najgłupszych nie należę, kotku. Nie mydl mi tu oczu. Byleby dzieci z tego nie było to mogę się z tym pogodzić jak na razie.
Odparła z lekkością i sama sięgnęła po ciastko. Potem upiła spory łyk herbaty. Ale dobra. Mniam. Cath uśmiechnęła się.
- Czyli masz skutecznego ochroniarza. Good for you! - dodała. Słowa Liluye uspokoiły nieco lekarkę. Choć w głowie pozostała świadomość, że to Święty, ale skoro ją bronił to tyle dobrze. Indianka będzie z nim bezpieczniejsza. - Będę się powoli zbierać, moja droga.

- O dzieci się nie martw. - prychnęła cicho. No ale.. tak jakby o "nas" komuś powiedziała? Czy to się stało bardziej oficjalne od tego? Przecież oni sie tylko spotykają.. I nawet nie mogłaby być zła jakby cokolwiek Loco zrobił.. To znaczy mogłaby,ale nie są oficjalnie razem więc.. Ech, dylematy.
- Loco pisze, że jak masz możliwość to nie chodź sama i noś broń.. - powtórzyła co się dowiedziałą w smsie.

Kobieta odchyliła się na krześle i założyła nogę na nogę, stukając obcasem o nogę od stołu. Uniosła jedną brew, gdy Liluye przekazała jej ostrzeżenie.
- Spokojnie, słonko. Jakoś sobie poradzę. Nie mam nikogo takiego, a broni nie miałam nigdy w dłoni. Prędzej bym sama sobie krzywdę zrobiła. Będę się zbierać. Dzięki za spotkanie. Było zarówno wspaniałe jak i beznadziejne.
Zaśmiała się i wstała. Szczypiorem poderwał się jak na komendę i zamerdał ogonem. Cath przeszła do drzwi, ale zatrzymała się jeszcze.
- Niech tylko ten cud chłopak cię skrzywdzi to obiecuję, że nauczę się korzystać z broni, a on głęboko pożałuje, że to zrobił. - mruknęła niczym mamuśka.