Przyczepa Liluye

No tak, Lil nie wiedziała, że się mu Lola.. że się Naiche.. no, że koniec końców ktoś się komuś oświadczył.
- No to.. krucho. - stwierdzila po prostu i odruchowo poprawiła mu włosy. Miała wrażenie, ze są jeszcze bardziej niesforne niż były zawsze, zanim je ściał.
- Nie wiem w sumie co z tym by trzeba było zrobić. No bo co? Przeprosić się i spoko? To nie bardzo.. - zagryzła wargę.

Chłopak znowu schował twarz w dłoniach i westchnął. Trochę trwało nim znów zwrócił się do Liluye.
- Nie wiem...
Wstał. Poprawił spodnie, bluzę i skarpetki.
- Nie będę cię męczyć. Chyba muszę jeszcze pobyć sam - dodał - może... spotkamy się jutro co? Może do tego czasu poprawię sobie humor. 
Nie wiedział jednak czym - walić konia nie będzie, a i też zjadł całą czekoladę w domu.

- Może być jutro. - sama też wstała.
- Wiesz, nie bardzo mam cokolwiek do roboty, a siedzenie samemu.. - prychnela. - nienajlepiej się ostatnio skończylo. - splotla ręce na piersi.
- Pisz maile.. nie mam telefonu. - westchnęla. - Musze sie rozejrzeć za jakimś.

- To... przyjdę tu i zabiorę cię gdzieś, co? - Zaproponował. - O, na rampę. Przejde z rowerami.
Nie brał pod uwagę, ze Lilu może nie mieć ochoty jeździć na bmxie, ale nie miał lepszego pomysłu na rozrywkę. Przecież do kina jej nie weźmie.
- To... do jutra.
Podszedł do Liu, gdy ta wstała z kanapy, przytulił ją na pożegnanie i wyszedł.

/zt

- Chętnie. - uśmiechnęła się na tę propozycję. Może i dobrze, ze nie bedzie siedzieć w domu, powinna coś robić. - Niech będą rowery.. - zgodziła się, choć wyobrażała sobie poobijane kolana i pozdzierane łokcie.
- Do jutra. - przytuliła go też i wyszła chwilę po nim. Nie chciała tu zostawać sama.

zt

/przyczepa Loco

Przyszli tu, Lil wsadziła Connorowi w rękę klucz i sama staneła, splatając ręce na piersi, koło wejścia.
- Pod moim łóżkiem. - uśmiechnęła się do niego. Nie chciała wchodzić do swojej sypialni, wolała tam wysłać Loco. Pewnie nic tam nie było posprzątane.

No to co? Chciała, żeby to on zrobił to ciężarnej kobiecie nie wypada odmawiać przecież. Wziął kluczyki, otworzył i wszedł do jej przyczepy. Oczywiście ruszył do sypialni i zaczął szukać pudełka. Tak, znalazł pudełko po butach.
Wyszedł z przyczepy, zamknął ją i podał pudełko Liluye.
- To te? - Zapytał, ale chyba tak, bo żadnego innego tam nie było.

Odebrała pudło, zajrzała w nie i pokiwała głową.
- Mhm, te, te. Możemy jechać. - spojrzała na niego i pewnie pojechali do parku.

zt - park x2

/ początek, 09.03.2013, koło godziny 17:00

Naiche faktycznie przyjechał do Liluye na rowerze... jednak chyba nie pomyślał o tym, żeby i Liluye skombinować jakiś wehikuł. Chyba, że... od początku nie miał planu zabierać dziewczyny na wycieczkę dwukołowcami. 
Na ramionach miał swój czerwony plecak, z którym, o dziwo, obchodził się dziś niezwykle ostrożnie. Zszedł z roweru i wciąż z torbą na ramieniu, zeszedł pod drzwi przyczepy. Zapukał i czekał, niepewny, czy zastanie Liluye.

/od Loco

Lil sie spoznila. Dwie minuty maks, ale i tak. Nie lubiła się spóźniać.
- Hej. - przywitała się. - Spóźniłam się, sory. - skrzywiła się lekko i podeszła do swojej przyczepy.
- To gdzie się wybieramy?

- Hej, hej... - odpowiedział nerwowo, poprawiając ramiączko od plecaka.
- Na razie  nigdzie. Musimy porozmawiać...
Spojrzą na drzwi przyczepy.
- W środku?

Popatrzyła na niego chwilę bez słowa, zdziwiona, ciekawa czy coś się stało.
- Porozmawiać? - uniosła brwi w górę. - No dobrze. Niech będzie w srodku. - nadal niechętnie tam wchodziła, a do sypialni już na pewno nie. Tam wysyłała Loco. Otwarła drzwi i pewnie weszła pierwsza.
- Nie ściągaj butów, tu i tak teraz nikt nie mieszka. - spojrzała na niego. - Robic coś do picia?

Naiche wszedł do środka i szybko zamknął za sobą drzwi. Na pytanie, czy chce coś do picia, odmówił. Czuł, ze raczej nic nie przełknie.
- Mam prośbę. Chciałbym, żebyś coś tutaj... schowała. Zresztą, jak już tu nie mieszkasz, to raczej nie byłoby problemem, prawda?

- Co takiego? - oparła się o szafkę i popatrzyła na Nacze zdziwiona. Co on kombinuje? - I dlaczego miał byś cokolwiek chować tutaj?

- Nic takiego - wyjaśnił niezwykle zwięźle - parę rzeczy, które muszę ukryć póki Skittles siedzi mi na głowie w domu. Nie chcę by grzebał w tych rzeczach.
Rozejrzał się po przyczepie.
- A czemu nie? Nie wiem gdzie miałbym to skryć. Tu jest pusto i nikogo nie ma, możesz przechować jedną paczkę. Na dwa dni.

Podciągnęła się na rękach i usiadła na szafce. Patrzyła na plecak chwilę. I teraz chce je dopiero ukryć jak Skittles jest u niego już ho ho czasu?
- Dobrze. Ale chcę zobaczyć co to. - wewnętrzna ciekawość jednak przeważała.

Naiche zdjął plecak z ramion i otworzył go. Chwile potem pokazał kilka... słoiczków leków przeciwbólowych.
- Dobrze wiemy jaki problem ma Skittles. Nie chce by ćpał leki z mojej apteczki. Ostatnio widziałem jak grzebał w niej, więc zabrałem.

- On ćpie cokolwiek z tego co sprzedaje? - zmarszczyłą brwi z mina "wtf" i spojrzała na Naiche.
- A w ogóle skąd ty tyle tego masz, co? - podniosłą wzrok ze słoiczków na niego. - To jest legalne w ogóle?

Wzruszył ramionami.
- Nie zdziwiłbym się, gdyby wąchał klej. No spójrz an niego! - Prychnął. schował leki ponownie do plecaka.
- Skąd? No, ze dwa opakowania są po dziadku. A dwa moje. Przecież byłem postrzelony, to wykupiłem leki. Ale nie zjadłem wszystkiego, nie jestem jakimś ćpunem. Co miałem z tym zrobić dalej, wyrzucić?

- Co się stało? - widziała, że coś jest nie tak znów. - Znaczy poza tamtym z Lolą? - aż tak długo chyba by się nie wkurzał o to, prawda?
- No, wyrzucić. - stwierdziła. - Bo w takiej ilości to możesz pół miasta wykarmić. I w sumie dlaczego dopiero teraz chcesz to chowac?

- Powiedzmy, ze nie układa się tak jak powinno. 
Usłyszał dźwięk sms-a dobiegający z kieszeni kurtki. Na razie jednak go zignorował.
- Nie będę wyrzucał pieniędzy w błoto - odpowiedział. Kto wie, kiedy znowu mnie postrzelą i będę potrzebował proszków. Zresztą, chyba nie wiesz, ile to kosztuje.
Co jak co, ale w Stanach ceny leków są chore.
- No przecież ci powiedziałem, ze dopiero wczoraj zorientowałem się, ze mi podbiera leki.

Zamachała nogami. Wyraźnie się zastanawiała nad tym wszystkim, wzrok miała skierowany gdzieś w podłogę. jak zwykle zagtyzła wargę.
W końcu westchnęła ciężko.
- Wiesz? Dostałam wyrok ostatnio. - zaczęła jakby kompletnie niezwiązanie z tematem. - Co bym miała powiedzieć gdyby ktoś to znalazł? "No wie pan, kolega przyniósł?". Poza tym mam stwierdzone jakieś stany depresyjne czy coś, zaraz wylądowałabym znów w Appaloosa. Przykro mi. - głupio jej było odmawiać, ale to by się moglo skończyć katastrofą.
- Poza tym, czemu nie możesz zostawić tego u Loli? No i w co zamierzasz się pakować, że mają cię znów postrzelić?

Naiche sam spuścił wzrok i wbił go w podłogę. No tak, o tym nie pomyślał. Ale też nie mógł się teraz wycofać, prawda?
- To wtedy... wezmę wszystko na siebie, Lilu. - Odparł. - To tylko dwa dni. I tak tu nie mieszkasz, wszyscy to wiedzą. Zaręczyłaś się, żyjesz z Connorem. A ja... ja tylko zostawię tu ten plecak na 48 godzin. Nawet nie zauważysz jak stąd znowu zniknie!
Słysząc o Loli, aż się wzdrygnął.
- Chyba... nie ufam jej aż tak. - wyznał po chwili.

Znów westchnęła. Popukała krótkimi paznokciami w blat na którym siedziała.
- Możemy.. - zaczęła ostrożnie, wciąż się wahając. - Możemy zrobić tak, że dam ci tu klucz.. - nadal nie była pewna. - I wtedy możesz tu wchodzić nawet jak mnie nie ma.. - nie chodzilo jej o to, żeby ukrywać że w ogóle wie o plecaku. - I wtedy powiem, że miałeś klucz w razie czego no i faktycznie zostawiłeś torbę, ale przecież nie tykała ani nic to się nie martwiłam. Tak? - spojrzała na niego, oczekując jakiejś aprobaty.
- Co? - zmarszczyła brwi, widząc jego reakcję. - Jak to, czemu? Przecież to twoja narzeczona...?

Naiche odetchnął z ulgą. Czuł jak kropelki potu mu spływają po plecach - tak się stresował tym, co Lilu powie. Lecz jej słowa ukoiły mu nerwy.
- Tak, to idealne rozwiązanie. - Westchnął, uśmiechając się szeroko.
Pomasował sobie skroń. Zdawało się, ze mówienie o Loli wcale nie jest dla niego łatwe.
- Narzeczona, tak. Ale... to jest popierdolone. Chyba zaczęło to do mnie dochodzić. Ale... nie, nie będę cię tym męczyć. Nie ciebie, ty masz swoje problemy na głowie. Zresztą...
Spojrzał na nią z uśmiechem.
- Powinnaś się cieszyć, sprawa... z sądem za tobą. Connor ci się oświadczył. I... czekasz na dziecko.