Motel "Rosie"

O istnieniu motelu Rosie dowiesz się już wiele mil przed dotarciem do celu, a to dzięki licznym znakom i bilbordom. Stoi w strategicznym miejscu, przy wjeździe do Old Whiskey. Zachęca wielkim, neonowym bannerem, który świeci się na różowo, o ile oczywiście działają wszystkie żarówki; a z tym różnie bywa. Pośród piachu pustyni wyróżnia go bladoróżowa elewacja i całkiem liczna roślinność wokoło, o którą pracownicy motelu starannie dbają.
Motel składa się z dwóch części. Pierwszą jest parterowy budynek, w którym znajduje się recepcja oraz niewielka stołówka, gdzie goście mogą zamówić sobie coś do jedzenia. Nie ma co liczyć na wybitną kuchnię, ale alternatywą są tylko automaty z batonikami i kawą.
W drugim, większym budynku, mieszczą się pokoje. Do lokali na parterze wchodzi się bezpośrednio, zaś do tych na piętrze można dostać się jedną z dwóch klatek schodowych. Dostępne są pokoje jedno i dwuosobowe, wszystkie wyposażone w niewielkie łazienki. Każdy pokój ma przypisany numer miejsca parkingowego.

Cennik
Pokój jednoosobowy - 30$/noc
Pokój dwuosobowy - 40$/noc

Dnia 10.03.2013 roku pańskiego Anno Domini lokal został zakupiony przez szanowanego mieszkańca społeczności Old Whiskey - Jacksona 'Skittlesa' Jones'a.

Motel Rosie, bo tak nazywał się ten przybytek. Connor bywał tu często, ale zazwyczaj w sprawie prywatnej, teraz chodziło o interesy Świętych z Arizony. Z racji tego, że dzisiaj odbywał się ten jarmark to zdecydowanie więcej osób nocowało w hotelu, a właściwie nawet nie do końca nocowało. Dziewczyny w tym dniu musiały pracować jak pszczółki, gorzej by jednak było, gdyby ktoś nie chciał docenić ich pracy. Od tego był właśnie Eastman, on wiedział co zrobić jak ktoś miał problemy z wypłacalnością lub zwyczajnie awanturował się.
Indianin przyjechał tutaj swoim motocyklem i zaparkował na parkingu przed motelem. Wszedł tylko na chwilę do recepcji sprawdzić kto tam jest, pokazał, że idzie w okolice drugiego budynku. Najpierw jednak podszedł do automatu i kupił sobie kawę. Nie będzie tu przecież siedział o suchym pysku. I tak miał jakieś dziwne wrażenie, że dzisiaj będzie wyjątkowy spokój. Wziąwszy nalaną kawę poszedł na piętro i oparł się o balustradę czekając tylko na jakiś znak, żeby wkroczyć i wywalić awanturującego się klienta.

Eastman wyciągnął już sobie papierosa i już miał go zapalić gdy najpierw usłyszał jakieś krzyki i wrzaski, a potem młoda dziewczyna w skórzanych spodniach została wyrzucona przez swojego klienta. Ciekawie, naprawdę ciekawie. Postanowił zaniechać palenie i wsunął sobie papierosa za prawe ucho i powoli podszedł do drzwi pokoju.
- Co? Nie chce zapłacić? - Indianin wyszczerzył zęby oraz puścił oko do dziewczyny. - Zaraz zmądrzeje, nie martw się. - Był pewny, że po spotkaniu z nim mężczyzna nie będzie widział nawet możliwości, aby nie zapłacić.
Zapukał dosyć mocno do drzwi otwartą pięścią trzy razy.
- Proszę otworzyć, mamy pewną sprawę do obgadania. - Powiedział spokojnym tonem, oczywiście na tyle głośno, że mieszkaniec pokoju musiał go usłyszeć.

- No kurwa, nie zapłacił! Dwie stówki za loda i numerek. I kurwa, ani centa!
Dziewczyna aż sie popluła. 
- Weź mu cos powiedz!

Gdy tylko Connor zaczał dobijać się do drzwi, z wnętrza pokoju dobiegł jakiś męski glos. "Zaraz.. zaraz..."
Drzwi się uchyliły, a Indinain zoabczył opryszcoznego grubasa, który niechętnie spoglądał w twarz Świoętemu.
- Czego? Ja nic nie wiem co pan chce? Zaraz wezwę policję!

Mężczyzna słysząc plującą dziewczynę spojrzał nieco z niesmakiem. Oby go nie opluła, bo to co miała w ustach nie byłoby zbyt dobre dla jego stroju. Już nie odpowiadał dziewczynie, tylko czekał na mieszkańca pokoju.
Gdy grubas otworzył to Connor postanowił zrobić to co powinien. Otworzył szerzej drzwi i wkroczył do pokoju.
- Siadaj... - warknął do gościa, po czym zamknął drzwi - ...no kurwa SIADAJ! - Teraz już głośniej powiedział. - Chcesz mnie policją straszyć? Mnie? - Zaśmiał się kpiąco. - Masz minutę, żeby w tej ręce... - wyciągnął swoją rękę na wprost - pojawiły się trzy stówki. T-r-z-y, rozumiesz? A jak spróbujesz zadzwonić na policję to gwarantuję, że po przyjeździe tutaj dopiszą mi jeszcze morderstwo, capiche? - Zapytał wiedząc, że skubaniec przyniesie kasę w zębach, bo był zwyczajnie za wąski, aby się targować ze Świętymi.

5*5+16=41 - próg przekroczony

Pieniądze znalazły się na jego dłoni szybciej niż myślał i już mógł opuścić pokój.
- Żeby to było ostatni raz. - Powiedział po czym wyszedł z pokoju zamykając za sobą drzwi.
Spojrzał na kurtyzanę i lekko się uśmiechnął.
- Pieniądze się znalazły. Pan Baker dostanie je do ręki. Możesz szukać kolejnego klienta. - Klepnął ją w tyłek zachęcając do poszukania kolejnego zarobku. Schował pieniądze i znowu stanął przy barierce, tym razem zapalił papierosa, którego miał w rękach. No i to jest robota, aczkolwiek szkoda, że nie przypieprzył kolesiowi, należało mu się.

Teraz do Connora należy zdecydować się, czy pieniądze rzeczywiście powędrują do Bakera, czy do jego własnej kieszeni.
W każdym razie...

Kostki na ŚLEPY LOS:

1,3,5 - kiedy opuściłeś pokój, mężczyzna chwyta za telefon i dzwoni na policję
2,4,6 - mężczyzna nie dzwoni na policję

Wypadło 5, czyli szczęście się do mnie nie uśmiechnęło i mężczyzna dzwoni po policję.

Jarmark

Silnik pracował na wysokich obrotach, gdy Swarek przyciskał gaz do dechy, by jak najszybciej znaleźć się pod hotelem, do którego ich wzywano. Tylko do miasteczka tłumy turystów się zjechały i od razu dochodziło do łamania prawa. Jeden drugiego oszukałby i okradłby!
Radiowóz zatrzymał się obok wejścia i Ramirez wysiadła z pojazdu, rozglądając się.
Od razu ruszyła do wejścia.
- Kto nas wzywał?
Rzuciła do recepcjonisty.

Recepcjonista wskazał na pięterko, gdyż stamtąd dochodziły jeszcze niedawno odgłosy awantury. Policjantka wchodząc na górę zauważa jedynie czuwającego przy barierce Connora.
...i zaglądającego przez szparę w drzwiach dziada.
- To on! - pisnął dziad przez drzwi, rozwiewając chyba wszelkie wątpliwości co do wspomnianego podczas telefonu alarmowego 'kutasa'.

No to ładnie się porobiło, pomyślał Connor. Ale nie ma co wymyślać. Nikt tego nie widział poza nim samym i tym grubasem. Oczywistą oczywistością jest to, że nie mają dowodów na cokolwiek poza słowami tego dziada, który nawet nie chciał się pokazać.
Indianin uśmiechnął się do funcjonariuszki.
- Panna Ramirez? - Zapytał kojarząc kobietę z lat, gdy kilka lat młodszy młodszy. Wtedy jeszcze nie była policjantką. - Jak miło widzieć znajomą twarz powracającą do Old Whiskey. - Obejrzał ją z góry na dół. - Pani pięknieje z wiekiem. - Skomplementował Gabrielle i wyszczerzył się pokazując śnieżnobiałe zęby.

Ramirez weszła po schodach, zostawiając Swarka za sobą. Żadnej awantury nie było słychać, mogła sprawdzić górę sama. Dostrzegając Eastmana, nie była w stanie go poznać. Zmienił się bardzo, a ona myśli miała pochłonięte teraz czymś innym. Zmrużyła oczy, patrząc na dziada, kukającego przez szparę w drzwiach.
- Pan wyjdzie i powie co się stało.
Kiwnęła ręką na gościa hotelowego i popatrzyła na Eastmana pytająco. Co on jej tu będzie z komplementami wyskakiwał? Proszę, proszę, zastraszał turystów w święto miasta? Ramirez zatrzymała się o kilka kroków od mężczyzny i kolejnym gestem ponagliła gościa hotelowego.

Dziad poczuł się dużo pewniej w obecności policjantki. Wyszedł więc ze swojego pokoju, jednak wystarczyło jedno spojrzenie Connora, by zaraz do niego wrócił.
- Okradł mnie! Okradł i zastraszył! - jęknął przez drzwi.

Eastman spojrzał na grubasa i pokręcił głową.
- To jest po prostu okrutne i smutne. Jestem pół-indianinem i przez to ludzie mnie oskarżają o najróżniejsze przestępstwa. Nie wiem jak można być tak nietolerancyjnym. - Powiedział ze smutkiem. - Zatrzymałem się tutaj, aby wypić sobie kawkę, bo akurat miałem po drodze. - Wskazał na stojący na barierce kubek po kawie z automatu. - Chciałem się wybrać na jarmark, a tu policja i teraz się jeszcze dowiaduję, że to na mnie. - Pokręcił głową i spojrzał w niebo.

Spojrzała na wystraszonego dziada w drzwiach i na Connora, który niestety swym wizerunkiem idealnie pasował do typów, którzy lubią gnębić innych. I jeszcze te wytłumaczenie! Ramirez zdała się na policyjną intuicję.
- Wyjaśnimy sobie to na komisariacie. Odwróć się i połóż ręce na głowie.
Zażądała, wbijając spojrzenie w Eastmena i ostrzegawczo kładąc dłoń na kaburze.

- Panno Ramirez, nie macie dowodów. Nie macie prawa mnie skuwać. - Powiedział do niej ze spokojem. - Macie słowo moje przeciwko osobie, która nawet nie chce podać wam swojego nazwiska. - Oparł się o barierkę. - Chcę adwokata. Teraz. Nawet ja mogę powiedzieć, że ty panno Ramirez mnie zastraszyłaś. I czy to będzie prawda? Chyba prędzej, bo to ty kładziesz rękę na kaburze - Mężczyzna nie przejął się tym, że trzyma rękę na kaburze. Nie ma najmniejszego prawa go skuć w tej chwili, ani tym bardziej wystrzelić.

20 + 5*6 = 50

- Masz się odwrócić i położyć ręce na głowie. Teraz - Powtórzyła dobitniej, żeby nie przyszło mu znowu zgrywać niewiniątka i ociągać się. Złapała za kajdanki i krok ku Connorowi zrobiła.
- A pan zejdzie na dół i opowie co się stało. - Rzuciła jeszcze, zanim zabrała się do zakuwania Świętego. Wyprowadziła go z hotelu i wpakowała do radiowozu.

zt

Connor zostaje na dwadzieścia cztery godziny (realne) zamknięty w areszcie.
Zostaje mu także skonfiskowana broń i pieniądze, które odebrał turyście.

Wreszcie doszedł do tego głupiego motelu przez którego stracił 300 USD i broń. Pewnie ten facet uciekł, oby w następnych latach nie pojawiał się w Old Whiskey, bo Connor będzie chyba do końca życia pamiętał tę twarz. Znalazł swój motor, stał w tym miejscu, gdzie go zostawił. Tyle dobrze, nikt go nie ukradł, ani policjanci go nie zholowali. Usiadł na siedzisko, zaczął głęboko oddychać, odpalił go kluczykiem, potem gaz i nie ma nas.

/zt

<--- bar Viva Maria, ok. 18.30

Członek gangu Świętych z Arizony zlitował się nad Autumn, no bo co miał zrobić. Posadził ją na tylne siedzenie i ruszyli pod motel. Wpierw objechali okolicę, ale poszukiwanej dziewczyny Taylor nigdzie nie zauważył.
- Lepiej, żeby miała teraz klienta - mruknął, wyłączając silnik. - No, to idziemy jej poszukać... Wiesz chociaż, jak wygląda? - spytał Autumn. Nie czekając na odpowiedź - bo na pewno nie wiedziała - zarzucił krótki opis. - Trochę wyższa od ciebie, tlenione włosy, duże cycki, kiepskie ciuchy - standard. Chociaż trafiały się różne dziewczyny.

Autumn może rozejrzeć się przy motelu.

I prawie, prawie podskoczyła jak tylko wyszli z Vivy, powstrzymująć się ostatkiem sił.
- Mhm. Jasne. - mruknęła, schodząc z motora. Serce jej waliło jak dzikie! Poprawiła wrzynające się tu i ówdzie spodnie i poszła się rozejrzeć. Obejść motel, zajrzec w okna i na balkoniki jeśli takie były.. Kopnęła jakiś kamień i oglądała dalej.

Z jednego z pokoi wyskoczyła jakaś dziewczyna. Nie pasowała do opisu - była dość wysoka, miała ciemne włosy związane w kucyk, koszulę zawiązaną nad pępkiem i skórzane szorty. Spojrzała przelotnie w prawo i w lewo, wcisnęła coś do kieszeni obcisłych spodenek i ruszyła przez parking w stronę ulicy.