Nieczynna stacja benzynowa

First topic message reminder :

Stara stacja benzynowa straszy przyjezdnych i jest dobrym miejscem na niekoniecznie legalne spotkania. Stare dystrybutory otoczone są łańcuchem, który generalnie nie jest potrzebny, bo przecież i tak nie nalejemy tu sobie paliwa. Stacja ma tylko dwa stanowiska skryte pod zardzewiałą wiatą. Obok stoi mały budynek, w którym kiedyś można było zapłacić i kupić batonika na drogę. Teraz stoi zamknięty i pusty.

- Hm, może i tak, nigdy w ciąży nie byłem.. chociaż...
Poklepał się po swoim brzuchu.
- Może coś jest na rzeczy!
Nagle oboje dosłyszeli jakieś strzały. Naiche podniósł się i w oddali zobaczył jakieś trzy samochody, i światła radiowozów.
- O ku.... no ładnie!... Gang?

- Daj spokój, przecież nie wyglądasz źle. - spojrzała na Naiche. W sumie nie miała pojęcia jak wygląda, schowany pod koszulkami i.. nieważne.
Poderwala się zaraz za nim, a dźwięk strzałów kojarzył jej się tylko z jednym.. Złapała Naiche za rękę, sciskając mocno.

Chwycił mocniej Liluye i sam zaczął się cofać. Chyba lepiej by było jeśli by stąd uciekli, prawda?
Potem się dowie wszystkiego od Loli.
Już chciał chwytać za rower, gdy nagle zauważył biegnącego ku nim starszego mężczyznę. Wołał o pomoc i machał rękoma. Gdy znalazł się tuż obok Liluye... wyciągnął broń i zaczął jej grozić.
- Dawać rower! - Zażądał.

Wolała się stąd zwinąć, ale stała jak sparaliżowana. Pewnie Naiche wcisnął jej w ręce rower i sam wziął swój. Przeniosla wystraszone spojrzenie na mężczyznę, który do nich podbiegl i zdążyla się cofnąć jedynie o kilka kroków, zanim wyciagnął broń. Bala się ruszyć, właściwie nie była w stanie się ruszyć nawet gdyby chciała. Patrzyla tylko na broń, nawet nie na mężczyznę, który ja trzymał.

Naiche sam stał jakby wrósł w ziemię. wszystko go tak zaskoczyło, ze nie miał pojęcia co zrobić. Trzymał kierownice roweru i spoglądał to na mężczyznę to na wystraszoną Liluye.
- Dobra, dobra! Ale opuść broń, na litość boską! - Zawołał chłopak, zbliżając się o krok.

Ślepy los dla Liluye:
1,2 - mężczyzna posłuchał Naiche i opuścił broń
4,5,6 - mężczyzna wciąż trzymał broń ale teraz celował w Naiche
3 - mężczyzna widząc nagły ruch Naiche spanikował i wystrzelił w stronę chłopaka!

3 - mężczyzna widząc nagły ruch Naiche spanikował i wystrzelił w stronę chłopaka!


To ją otrzeźwiło. Zdążyla tylko krzyknąć, podnieść ręce do ust i popatrzeć na Indianina. Potem obrocila się do napastnika, nie wiedziała czy nie zrobi jej nic jak ta się ruszy. A bardzo chciala się ruszyć. Zaczęła wycofywać się w stronę Naiche, zostawiając rower. Miala nadzieje, ze tamten go po prostu weźmie i odejdzie.

Padł strzał. Po chwili Naiche padł na ziemię, trzymając się za lewe ramię. Syczał z bólu, a krew polała się po betonie.
Napastnik krzyknął; widocznie sam spanikował, widząc, ze faktycznie kogoś ranił. Prawie wypuścił broń z ręki, cofając się o krok.
- Ja, ja...
Ślepy los:
1,2,3,5 -  mężczyzna dalej stoi, drżąc
4 - mężczyzna zaczyna uciekać
6 - mężczyzna celuje w Liluye

5

Oh, nei mogła już dłużej czekać. Widziała, że ten się waha i miała nadzieję, ze nic nie zrobi, jak ona.. obróciła się na pięcie i podeszła ten jeden krok, który jej został do Naiche. Kucnęła przy nim i ściągnęła mu z włosów bandame. Starała się nie myśleć o tym, ze za plecami ma czlowieka z bronią. Powinna wyjąć telefon, ale to nie teraz. Docisnęła materiał do rany i trzymała tak, myśląc co dalej. Ranę powinno się ucisnąć powyzej..
- Zabijesz mnie za to później. - stwierdziła, rozpinając mu pasek od spodni (bo mam nadzieje, ze go ma)

http://www.oldwhiskey.pl/t82p30-johnson-road#24645

Gabrielle z impetem wjechała na teren nieczynnej stacji, szybko dostrzegając mężczyznę z bronią, leżącego Naiche i bezradną Liluye. Zahamowała gwałtownie o kilka metrów od całej grupy i prędko wyskoczyła z samochodu, wyciągając broń.
- Rzuć broń! Natychmiast!
Stanęła w lekkim rozkroku, marszcząc czoło i celując w mężczyznę z nadzieję, że ten postąpi rozważniej niż typ, który ją postrzelił.

Naiche dał się opatrzyć Liluye. Nie protestował, ból był tak silny, że nie był w stanie nic powiedzieć, a łzy same mu się zbierały w oczach. 
Pech chciał, ze dostał w to samo ramię, co kilak miesięcy temu. Ledwo co wyleczył słabe mieście, a tu kolejne postrzelenie. 
-Nie... nie czuje dłoni! - Wyszeptał, garbiąc się.

Mężczyzna, odwrócił się do Gabrielle i... kobieta poznała, ze to ten koleś co przyniósł na posterunek obraz!!

ślepy los dla Gabrielle
1,2,3 - mężczyzna odrzuca broń i się poddaje
4,5 - mężczyzna celuje do Gabrielle ale nie strzela
6 - mężczyzna strzela! Czekasz na dalsze instrukcje. 

- Nie czujesz, bo boli. - uspokajała go wyciągając mu pasek ze spodni i ciasno splatając go ponad raną na ramieniu chłopaka, tak wysoko jak się tylko dalo.
Nie chciała nic mówić o tym, że może tam są jakieś nerwy czy coś.. No i drugi raz to samo ramie.
Spojrzała na nadjeżdżający samochód.. policja. Nie wiedziała czy to dobrze czy nie. W kazdym razie ona mogła zająć się Naiche. Usiadła na kolanach za jego plecami i przyciągnęła go do siebie, dociskająć bandanę do rany jedną ręką i pilnując, by się nie rozwiązał pasek. Drugą grzebała w kieszeni w poszukiwaniu telefonu, ale ten leżał na betonie.. Cholera.
- Zaraz zadzwonie po pogotowie, nie martw się. - chyba bardziej ją to uspokajało niż jego. Poprawiła mu opadające na oczy wlosy. Prędzej by sie spodziewała, ze to Connora będzie tak ratować. Nie Naiche.

Bolało, oj bolało. Problem jednak polegał na tym, że Naiche nie umiał poruszyć palcami u swojej lewej dłoni. Panikował coraz bardziej. 
Liluye mogła poszperać w kieszeni kurtki Naiche, by znaleźć jego telefon. 
Mogła też zacząć go uspokajać -mnożni na charyzmę, próg 25. Jeśli przekroczysz, Naiche powoli zaczyna znowu panować nad nerwami. Jeśli nie, panikuje, że rękę mu utną.

4

Ramirez była zdecydowana. Nie dość, że była na linii strzału, to jeszcze obok znajdowali się cywile. Policjantka nie chciała ryzykować. Gdy tylko mężczyzna odwrócił się i podniósł broń, Gabrielle strzeliła, celując w pierś.

52

- Nie panikuj, nic ci się nie staniem to nie jest dwudziesty wiek, zeby ci rękę ucinali, tak? - wolną ręką zaczęła szkać komórki po jego kieszeniach.  
- Masz tu gdzieś telefon? - zapytala, choć nie spodziewała się uslyszeć odpowiedzi. Szukała dalej.

Naiche zamilczał. Ścisnął powieki i jęknął, usiłując jakoś zapomnieć o bólu. Liluye znalazła telefon w prawej kieszeni kurtki. 

Kostki dla Gabrielle na celność, próg 30. Jeśli jesteś w stanie przekroczysz, trafiasz mężczyznę w pierś. Potem ślepy los:
1,2,3 - mężczyzna umiera na miejscu
4,5,6 - mężczyzna pada na ziemię, ale jeszcze żyje

35
2

Kula trafiła w pierś, zwalając mężczyznę z nóg. Gabrielle postąpiła o krok do mężczyzny, wpatrując się w niego z uniesioną bronią. Jednak gdy nie dawał on znaku życia, policjantka opuściła dłonie i odetchnęła ciężko, zdenerwowana okropnie.
Ryzykowała.
Podeszła bliżej i kopnęła broń, którą miał w dłoni. Odsunęła ją stopą i nachyliła się nad mężczyzną, sprawdzając puls. Świadomość, że zabiła człowieka, pierwszy raz w życiu, była straszna. Gabrielle jak zahipnotyzowana wpatrywała się w twarz mężczyzny, w końcu podnosząc się ciężko. Spojrzała na Naiche i Liluye, następnie zaraz wracając do radiowozu.
Złapała za radio i nadała komunikat o rannym oraz nieżywym.

Lil wolała nie patrzeć, więc gdy tylko tamten podniósł broń zaciśnęłą powieki i przytuliła Naiche do siebie, jak dziecku zasłaniając mu oczy. Oddychala ciężko i dopiero długą chwilę później odpuściła uścisk w jakim miała Indianina. Nie musiała już dzwonić, słyszała że policjantka wzywa karetkę.

Naiche ciężko oddychał. Był zmęczony i najlepiej to by zasnął. Nie słyszał strzału - ból jakby go ogłuszył.

Mężczyzna leżał na ziemi, a wokoło rozlewała się krew. 
Gabrielle, gdy tylko zawiadmiła pogotowie, jakby na chwilę zasłabła. Zachwiała się i musiała usiąść w samochodzie. Kręciło jej się w głowie.

Niedługo potem rozległy się syreny karetki... do Naiche i Lilu podbiegł ratownik, pytając o to, co się stało.

Gabrielle nie ruszyła się z miejsca. Najpierw spoglądała przez szybę na martwego mężczyznę, a gdy usłyszała syreny, opuściła spojrzenie. Zacisnęła usta, by się nie rozpłakać. Czując zawroty głowy i osłabienie, policjantka oparła ramiona na kierownicy i schowała w nich głowę.

Chętnie przekazała Naiche medykom i zaczęła wyjaśniać sprawę. Szło jej to koslawo i opornie, zacinala się i jakąla. Miała krew Naiche na rękach, czuła się dziwnie, choć fizycznie nic jej nie było. (nie mam neta, piszę z tel)

Ratownik przejął Naiche, którego wprowadzono do karetki. Drugi z medyków obejrzał Liluye - źrenice i twarz, jakby szukając urazów. Potem zaproponował, by pojechała z nimi -widać było, ze kobieta jest w szoku.  

Nagle rozbrzmiał dźwięk telefonu... okazało się, ze to komórka zabitego mężczyzny. Dzwoniła i dzwoniła...

Gabrielle podniosła głowę, gdy dźwięk komórki zaczął się wwiercać jej w czaszkę. Dobrze, nie ma czasu na odpoczynek. Praca się jeszcze nie skończyła. Rusz się, Gabrielle! Sama do siebie w myślach krzyknęła i wyszła z radiowozu.
Ramirez odetchnęła i podeszła do zabitego. Przykucnęła obok i zaczęła przeszukiwać jego kieszenie.

Gabrielle znalazła telefon komórkowy. Na wyświetlaczu pojawił się napis "Kurier".

Ramirez spojrzała na wyświetlacz i chwilę wahała się nad odebraniem. W końcu jednak nacisnęła zieloną słuchawkę.
- Mów.
Brzmiało to dobrze, prawda?

- Em, halo...? - mężczyzna po drugiej stornie nieco się zdziwił.
- Dodzwoniłem się na numer pana Paula Phersona? Ja.. ja w sprawie dostawy obrazu.