Biuro szeryfa i areszt

Christie spojrzała na funkcjonariusza nieco znużona. Z pewnością były lepsze rzeczy do roboty niźli wyjaśnianie wszystkiego, kropka w kropkę. Wiedziała jednak, że wypada nieco się rozgadać. Miała tylko nadzieję, że to nie zajmie tak długo jak zakładała, z górną granicą.
Podała mu dowód osobisty, by spisał dane.
- Jestem informatykiem w szkole - już się powstrzymywała, by powiedzieć, że to jest logiczne! - Nie mam zamiaru zająć więcej czasu niż potrzeba - dodała jeszcze, zasiadając wygodniej. Wzięła jeszcze długopis z biurka Swarka i zaczęła nim uderzać o wolną dłoń.
- To tak. Każdy dzień pracy jak inny i miałam sprawdzić czy wszystkie oceny, aktualizacje przez nauczycieli są dobrze wprowadzone do systemu - zaczęła tłumaczyć i można było nawet zauważyć, że kobieta to jakoś nieszczególnie szczęśliwa jest z takich obowiązków. - I coś mi nie pasowało, wybitnie. Dostaję kartę z ocenami, bo jeszcze zapisują w papierach, więc mogłam porównać. Po jakimś czasie człowiek w końcu dociera do tego, że ktoś się musiał włamać - westchnęła ciężko i podrapała się po zadartym nosie czekając na to, aż napisze albo przetrawi nowe informacje.

Sposób może i dla mężczyzny był irytujące, zaś dla Christie - relaksujący. Nie, wbrew pozorom to kobieta się nie denerwowała, aczkolwiek musiała mieć zajęte ręce. Zawsze tak było, kiedy prowadziła dłuższe rozmowy. Cieszmy się, że stukała tylko o swoją dłoń, a nie o blat biurka, bo to by było jeszcze gorsze.
- Nie, nikogo - odpowiedziała, prostując się. Wiedziała, że powinna była poinformować o tym dyrekcję czy od razu popędzić na komisariat, a nie po ponad tygodniu, jednak... Ważne, że przyszła, prawda?
- Tak. Chciałam sprawdzić, skąd zostały wprowadzone komendy i gdzie udostępniono sygnał, skąd dochodzi - musiała tłumaczyć i wiedziała, że się gubi w tym wszystkim. - Dziecko by sobie z tym nie poradziło. Osoba po studiach, na pewno - zmrużyła oczy.
- Sygnał właściwie pochodził z dzielnicy zachodniej. Niestety, nie wskazał mi dokładnego miejsca zamieszkania.

- Nikogo - potwierdziła i kiwnęła lekko.
- Z tydzień temu? - powtórzyła całkiem niepewnie, bo zaraz dodać: - Coś takiego.
Było widać na twarzy Christine, że najchętniej wyszłaby stąd, mając lepsze rzeczy do roboty. Zgłosiła, z pewnym opóźnieniem, ale powiedziała dosyć sporo na ten temat.
- Paru osób - odpowiedziała i zaraz wyciągnęła tablet z torby, chcąc znaleźć miejsce, okolice znaczy, z którego pochodził sygnał. Gdy już takowe znalazła to pokazała mężczyźnie.
- Mniej więcej te okolice.