Bar "Viva Maria!"

First topic message reminder :






Bar posiada ciasną kuchnię. Na piętro prowadzi obskurna klatka schodowa, a o jego zastosowaniu jakoś nikt nie mówi.

SZAFA GRAJĄCA VIVA MARIA!

---

W barze można zagrać w BILARD:

1. Gra przeznaczona dla dwóch POSTACI - z czego jedną może być NPC.
   
2. Gdy gracze dobiorą się w pary, rozpoczyna się grę. Jeden MECZ ma 3 TURY. Każda tura to rzut kostką na INTELIGENCJĘ + CELNOŚĆ (może być wspomagana logiką).
   
3. Wynik rzutu kostką podstawiamy do wzoru na mnożnik: (Inteligencja + celność + ew. umiejętność) + k6*5
   
4. Osoba z pary, która ma wyższy mnożnik WYGRYWA TURĘ i dostaje 10 punktów. 
   
5. Mecz wygrywa osoba, która wygrała najwięcej tur - zdobędzie najwięcej punktów. 
   
6. Rozpisanie meczu (sposób pisania) zależy jest od graczy - jak im wygodnie. Ważne, by było w postach zaznaczony wyniki mnożnika i punktacja. 
   
7. Grę w bilard można rozgrywać dowolną ilość razy (nie ma ograniczeń co do ilości meczy)
   
8. Grę w bilard można wpisywać do DZIENNICZKA UMIEJĘTNOŚCI.
   

---

Betty spojrzała na Willa i kazała mu usiąść.
- Sama sobie poradzę - burknęła pod nosem. W końcu znalazła metalową skrytkę, która wyglądała jak kasa na utarg. Otworzyła ją jednym z  kluczyków, które pałętały się po kieszeniach jej spodni.
- Nie podoba mi się to.... - westchnęła i położyła na ladę dwa wytrychy - 500$.

Jeśli chcesz, by Betty spuściła cenę - mnożnik na charyzmę, próg 30. Jeśli przekroczysz, płacisz 200$. Jeśli nie - czekasz na dalsze instrukcje MG.

Ennis uniósł brwi.
- Jak to na chuj? Plaże, drinki z palemkami, morze... - zaczął wymieniać ciągiem, jakby reklamował Tyrsenowi wycieczkę z biurem podróży. - No i mam tam do załatwienia kilka spraw.
Przyjrzał się Canizasowi. Nagle przyszła mu do głowy idiotyczna myśl. Kretyńska. Nielogiczna. Mimo to miał wrażenie, że gdzieś, głęboko za tym, czaił się jakiś sens... A może był to po prostu efekt upadku na głowę, jaki przed chwilą zaliczył Ennis. Może drobne uszkodzenie mózgu sprawiło, że chłopak uznał za zasadne zadać Świętemu następujące pytanie:
- Nie chciałbyś pojechać z nami? Trochę odpocząć od latania jako chłopiec na wysyłki Bakera?
Ennis przerwał, żeby wyciągniętego przed chwilą z kieszeni papierosa wsunąć do ust i zapalić.
- Cholera wie, ostatnio dziwne rzeczy się dzieją, może przydałby nam się ktoś, kto potrafiłby komuś przypieprzyć w razie potrzeby. Co ty na to, Canizas? - zapytał, wydmuchując dym i jednocześnie podając fajkę Tyrsenowi.

- A nie chciałbyś dostać w ryj? Spierdalaj. - rzucił wściekle i wskazał ręką gdzieś w pustą przestrzeń. Będzie mu gówniarz głowę zawracał. Co to, nie miał nic lepszego do roboty? No w sumie nie.
Patrick zastanowił się chwilę.
- Albo dobra. Ale nie za darmo. - mruknął. On tanią dziwką nie jest... chociaż za takie udziwnienia to mu Dos mało zapłaci... wrrróc, tego nie było.
Za to z przyjemnością mężczyzna przyjął fajka i powtarzając procedurę zaciągnięcie się, wypuszczenie dymu, podanie fajka z powrotem. Wciśnie jakiś kit Bakerowi, że musiał jechać. Albo coś.

Na hasło Tyrsena o pieniądzach Ennis zaśmiał się krótko. Nie ma co, złomiarz żąda kasy od asystenta rzeźnika... Tytoń kojąco działał na rozedrganego po upadku chłopaka i nawet się nie przejął roszczeniami Canizasa.
- Daj spokój, Tyrsen - powiedział Ennis z przekąsem. - Zwrócimy ci koszty podróży i wyżywienia, przelecisz się za darmo na Florydę... Czego chcieć więcej?
Ennis chyba naprawdę walnął się w głowę, bo jeszcze niedawno sama myśl o zadawaniu się ze Świętymi przyprawiała go o mdłości. Tymczasem właśnie uśmiechał się do Tyrsena jak do starego kumpla i próbował go zaciągnąć na wycieczkę do St Augustine w charakterze ochroniarza...
- Pewnie nawet nie będziesz musiał nic robić - Ennis zaciągnął się papierosem. - Hm, no ale może coś się uda zorganizować w charakterze wynagrodzenia. Pogadam o tym z MG Może Dos-teh-seh by pomogła...
Ta ostatnia myśl nawet miała sens. Co prawda była obrzydliwa, bo Ennis musiałby posłużyć się grubo szytym kłamstwem, żeby Dos zatrudniła dla nich ochroniarza na "poszukiwania" Romero... No ale raz się żyje. Nie czekając na odpowiedź Tyrsena, Ennis wyciągnął komórkę i szybko wystukał wiadomość SMS skierowaną do Dos-teh-seh.
- Przejedź się do muzeum historii Indian, porozmawiaj z kustoszką. Będzie wiedziała o co chodzi. Daj znać jak poszło! - oświadczył znad komórki i wcisnął Tyrsenowi naprędce napisane informacje kontaktowe do siebie.

- Zaraz ciebie przelecę jak się nie zamkniesz. Mówię że będę to już nie męcz wary. - Tyrsen wywrócił oczyma. Na wspomnienie Dos, po plecach przebiegł mu przyjemno-nieprzyjemny dreszcz. Kolejna osoba która o niej gada... - Dobra, spierdalaj już. Mam własne problemy. - tu machnął na chłopaczynę w geście "odejdź, Janie" i zaraz podniósł swoje cielsko przestając opierać się o ścianę. Wcisnął karteczkę z danymi Ennisa do kieszeni i rzucił na niego jeszcze ostatnie spojrzenie, by zaraz ruszyć z powrotem ulicą w zamierzonym wcześniej kierunku.
W sumie dobry pomysł z tą Florydą...

/zt

- Sam spierdalaj - odpowiedział pokojowo Ennis.
Zabrał swój powyginany rower i ruszył do domu, podśpiewując sobie.

//zt

05.03.2014 - początek

Od rana bar był zamknięty. Gigi wykorzystała fakt, że to jej zmaina i mogła zatrzasnąć drzwi. Wywiesiła kartkę z napisem "infentaryzwacja" i wygoniła pijaczków, którzy do gangu nie należeli. Świętym zaś mówiła, ze wieczorem będzie specjalna impreza, i tylko oni dziś mają wstęp.
- Ale Betty i Bakerowi ani słowa! Okej? No! Bo mi z łowy włosy powyrywają, nie? A ja nie chcę skończyć jak ta Autumn...
Wykorzystując swoje wrodzone zdolności organizacyjne, zagoniła też Cherry do roboty. Dmuchały baloniki (bardzo dobrze im to szło), przywiozły nową dostawę piwa i whiskey, porozwieszały serpentyny i zrobiły wielki banner z napisem:
Taki dóży, taki mały może Świentym być
Wszystko już było prawie gotowe, a bar tonął w niebiesko-różowych balonikach, wszędzie czuć było czekoladę i whiskey, a Cherry co chwila pucowała szkło. Finałem miał być wielki tort-zakalec z lukrowanym napisem:
GRATÓLACIE
Wszystko już czekało na przyjście gości...

/ początek, popołudnie

Gigi otworzyła bar... i Will mógł się zdziwić. Dziewczyna miała na sobie lekki makijaż, jasną, różową sukienkę za kolana i z kołnierzykiem - wyglądała jak pensjonarka albo studentka bibliotekarstwa a nie dziwka z baru. Tak samo Cherry, która wychyliła się zza koleżanki - lekka sukieneczka, koturny i włosy związane w koczek. Jedyne co tu pasowało, to ich skórzane kurtki na ramionach.
- Hejooo! Wszystko gotowe!

Gigi aż podskoczyła i klasnęła w dłonie.
- Ojeju, no to ja ten, przyszykuję już żarcie i tak... możesz zapuścić płyty z szafy! Och, ale zajebiście będzie!
W podskokach ruszyła za bar.

< - z domu

W końcu, po godzinie, przybyła i sama Betty Jou. Już po drugiej stronie ulicy czuła, ze coś się święci (sic!). Była zdenerwowana, ze Gigi coś odwaliła i będzie musiała coś naprawiać, odkręcać czy sprzątać.
Gdy weszła do baru, aż zaniemówiła. Nie była do końca zadowolona ale... po chwili jednak chyba jej serce zmiękło, widząc cały gang i dziewczyny, nie kłócący się i obijający sobie mordy.
- Och! - Tylko tyle była w stanie z siebie wydusić, gdy Gigi zaczęła jej składać gratulacje.

--->

Consuela w tempie błyskawicy zjawiła się w Vivie. Oczyma duszy swojej wyobrażała sobie jak będzie wyglądała ta zabawa, o której pisał Parker. Eksplozje, wybuchy, strzelaniny, porachunki - to na pewno zwiastowało jej pierwszą akcję.
Dziewczyna miała potężnego kaca i mnóstwo siniaków po wczorajszym zalaniu się i bójce z Lolą. Wszystko jej jednak przeszło, gdy poczuła mieszankę adrenaliny, tremy i podekscytowania.
Wpadła do Vivy jak burza, a włos na jej głowie jak zwykle zwichrzony. Rozejrzała się, zdyszana po obiekcie i z lekkim zdezorientowaniem. Uniosła wysoko brwi, dostrzegając Betty, po czym zaczęła dreptać w miejscu.
- No... cześć. Co się stało? - zapytała, dyskretnie oddalając się o parę koków od Betty. Jak najdalej. Nie wiedzieć czemu, odnosiła wrażenie, że kobieta najchętniej zmiażdżyłaby ją na mokrą papkę między swoimi wielkimi cyckami.

- Dziękuję - szepnęła do Willa, gdy ten składał jej gratulacje. Sama tez go ucałowała i nawet się uśmiechnęła słodka. Mina jej zrzedła, gdy przyuważyła Consuelę. Powstrzymała się jednak od komentarzy i zaczepiania smarkuli. Nie chce sobie szarpać nerwów.
- W takim razie... dziś wszystko na koszt zakładu! - Ogłosiła Jou.

<--- nie wiem

Baker otrzymawszy smsa trochę się zdenerwował. No bo co? Co pilne? Znowu jakąś dziwkę przyłapali? Znowu jakaś dziwka oberwała? Betty Jou zmieniła zdanie i postanowiła zamknąć Viva Maria i Święci mają przyjść robić pikietę pod barem? A może ktoś zaczął się lać?
Tyle możliwości i żadna się mężczyźnie nie podobała.
Nie miał wybitnie dobrego humoru. Miał nadzieję, że cokolwiek to było, załatwi to raz dwa. Gdy podjeżdżał, widać było, że pod barem stoi szereg motocykli członków gangu, więc chyba jednak wszystko działało, jak trza. Nie było też gapiów pod oknami, co sugerowałoby jakieś mordobicie.
Sue pchnął w końcu drzwi i tam się zatrzymał, omiótłszy wnętrze zdziwionym spojrzeniem.
- Co do... - zachrypiał do siebie.

- Rodzinna impreza... - powtórzyła, po czym podrapała się po policzku. Czy to znaczyło, że majestat Świętych właśnie rozpościera dla niej swe ramiona, by powitać ją serdecznie w gangu? Ba! Na pewno!
Uśmiechnęła się lekko pod nosem. Nie zaszokowało ją fakt, że Betty z Bakerem zostali dziadkami. W końcu oboje byli starzy i kto wie, czy swego czasu nie zasiedlili swoimi bachorami kilku okolicznych wiosek. Jednak, kiedy Parker podzielił się z nią wiadomością dotyczącą Connora, Consuela nieco się zdziwiła.
- Connor ojcem!? Z tą Pocahontas od czubków, co rozjeżdża kurwy? - zapytała bez cienia złośliwości - Wyjątkowo fortunny miks genetyczny. - zarechotała złośliwie, po czym zamilkła, skoro Parker kazał jej być miłą.
Zgarbiła się nieco, kiedy do lokalu wszedł Baker. Znów zaczęła dreptać w miejscu, zbierając się w tym czasie na odwagę, by wygłosić.
- Gratulacje. - ...w kierunku do świeżo upieczonych dziadków. Z zakalcem, ale co tam.

Słysząc nowinę o ciąży Liluye, Betty miała ochotę się zaśmiać - nie jednak dlatego, że kpiła z tego faktu, ale na wspomnienie o jej rozmowie z Eastmanem. Chyba mu to wykrakała wtedy.
- No brawo, to w takim razie tatuś musi dostać podwójną kolejkę.
Przyuważyła Sue. Bez wahania podeszła do niego, chwyciła pod ramie i zaciągnęła do baru.
- Siadaj, Gigi ci poleje - zarządziła i sama upiła nieco whiskey, które podała jej Cherry.
Spojrzała w stronę Consueli.
- Tylko nie wie co TA tutaj robi.

No był zdziwiony. Już wcześniej był zdziwiony, gdy dostał telefoniczne gratulacje od Salinasa i Parkera. Skąd wtedy wiedzieli? No, zapewne od Betty Jou, bo od kogo niby. A teraz... chyba wiedzieli już wszyscy.
Baker był całą tą farsą trochę zakłopotany.
Bo gdzieś tam w głębi duszy i serca cieszył się pewnie z tego bycia dziadkiem i przynajmniej z tej okazji zakopania topora wojennego z Betty Jou, ale... no. W głębi.
- Eee... Dzięki. - Uścisnął Willowi dłoń i poklepał go nawet po ramieniu. Usmiechnął się nawet! gdy przeczytał ten tekst wypisany na transparencie.
Jego wzrok padł potem na Consuelę. Zaśmiał się tylko pod nosem, widząc jej zakłopotanie. Pewnie równie duże, co jego.
A potem podskoczyła do niego Betty Jou i zaciągnęła do baru, gdzie oczywiście zasiadł i oparł się łokciem o blat.
- Wiedziałaś? - spytał ją, zerkając na kobietę podejrzliwie. Potem przeniósł wzrok na Consuelę. - Też nie wiem - odparł beznamiętnie.

-> Przyczepa Loco

Para Indian przyszła spacerkiem z przyczepy do Vivy. Nie spieszyli się, szli sobie powoli spokojnie, Connor chciał przez ten czas uspokoić swoją ukochaną, bo się stresowała chyba tym spotkaniem ze Świętymi. Miał nadzieję, że nie padnie mu tu na parkiecie lokalu, bo będzie dosyć nieciekawie. Wprawdzie jako stróż w parku krajobrazowym przeszedł kurs pierwszej pomocy, ale nie za bardzo chciało mu się z niego korzystać.
Wszedł do baru trzymając Liluye za rękę i rozejrzał się dookoła.
- Ja pierdolę. - Powiedział cicho widząc wystrój baru zastanawiając się co do chuja się tutaj dzieje. Czyżby to chodziło to ich dziecko? Jeżeli to sprawka Willa to chyba mu... skręc... podziękuje. No tak, nie wypadało pokazywać swojej agresywnej strony przy matce jego dziecka.

Nie była zachwycona pomysłem pójścia do Vivy w ogóle, ale obawiała się że to i tak kiedyś nastąpi. Ścisnęła dłoń Loco przed wejściem mocniej, a gdy już przekroczyli próg rozejrzała się po ludziach i transparentach, zdziwiona. Nie miała pojęcia co się dzieje. Przecież Loco powiedział tylko jednej osobie. Miała nadzieję, że chodzi o kogoś innego.

- Nie, nie wiedziałam. Will mi przed godziną wysłał wiadomość, ze mam przyjść.
Pokręciła głową i podsunęła Bakerowi szklankę z whiskey, którą przed chwilą napełniła Gigi. 
- Nie podoba mi się ta dziewczyna. Wdzięczy się w ten taki... sukowaty sposób - oceniła Betty, nie zważając na to, czy komuś się ta opinia spodoba czy nie. - No wiesz, w ten odwrotny sposób niż te co się wdzięczą. oj, no nie ważne!
Poczuła, ze jej sie gorąco robi. Spojrzała w stronę drzwi i dojrzała Connora z Lilu. 
- Gratulacje młodym rodzicom! Ha, powiem wręcz... a nie mówiłam?

- Aha... - skwitował i złapał podsuniętą szklankę, z której od razu pociągnął łyk.
Spojrzał na Betty Jou, jakby gadała o przylocie kosmitów, albo coś w tym guście.
- Co?
Zmarszczył brwi. Nic nie rozumiał. Według niego Consuela w ogóle się nie wdzięczyła. Zachowaniem przypominała mu bardziej nastoletniego chłopca, niż wdzięczącą się dziewczynę. No, ale może Betty Jou widziała rzeczy, których on nie potrafił.
Gdy do baru wszedł Connor z dziewczyną, a Betty rzuciła tekst o rodzicach, to się znowu zdziwił. A potem przyszła mu do głowy złośliwa myśl, którą postanowił zachować dla siebie.
- No, no, no, Eastman! - rzekł zamiast tego i uniósł szklankę z whiskey w ramach toastu. Dziwkojebczyni pewnie też powinien pogratulować, ale postanowił pominąć ją, podobnie jak to uczynił ze swoim (sic) prawie-zięciem.