Bar "Viva Maria!"

First topic message reminder :


Bar posiada ciasną kuchnię. Na piętro prowadzi obskurna klatka schodowa, a o jego zastosowaniu jakoś nikt nie mówi.

Oczywiście. Gówniara na nic sie nie przydawała. Westchnął i pociągnął łyk piwa.
- Cóż.
Czyli musiała mało się rozglądać, skoro Baker widział ich częściej, niż ona. Znów upił piwa i odezwał się wyjątkowo zrezygnowany i niezadowolony.
- Skoro w barze się specjalnie nie przydajesz, to może ruszysz tyłek i coś dla mnie załatwisz?
Chociaż wolałby jej nie wysyłać samej. A jechać z nią było bez sensu. Na szczęście w chwilę później do baru wszedł jeden ze starszych członkow gangu.
- Taylor - Baker skinął na niego ręką, żeby podszedł. - Robota jest.

Jakby mogła to najchętniej zaczełaby właśnie podskakiwać radośnie i szczerzyć się jak ostatnia idiotka. Ale on już ją miał za idiotkę.
Zaraz jednak coś ją zgasiło.
- Chętnie, ale.. um.. musiałam zostawić motocykl u mechanika. - Jezu, jak jej było właśnie głupio. Szczyt po prostu. Teraz, jak by mogła coś zrobić to akurat nie ma motoru?! Zaraz walnie głową w blat.
Obejrzała się na Tylora i uśmiechnęła do niego.

Baker oczywiście spojrzał na nią jak na idiotkę.
- No to będziesz zapierdalać na piechotę - skwitował. - Chyba, że Taylor cię weźmie - zaśmiał się ochryple pod nosem, nie ukrywając najwyraźniej, że zdanie było dwuznaczne.
Wypił naraz z pół butelki piwa, otarł usta wierzchem dłoni i spojrzał na Świętego.
- No więc, Taylor, pamiętasz Sugar? Wyobraź sobie, co dziś usłyszałem.
Zrobił dramatyczną pauzę.
- Laska się ponoć zakochała. Czaisz to? Weź do niej wpadnij i powiedz jej, że coś jej się pomyliło. No. A ty... - Baker spojrzał na kelnerkę. Oczywiście nie pamiętał jej imienia. - Ty jedź i się na coś przydaj. Tylko morda na kłódkę. - Spojrzał na kolczyk w ustach dziewczyny. Kłódka już wisiała. - Powinna być w okolicach Rosie.

Spojrzała na Taylora z takim błaganiem w oczach, że chyba tylko ktoś bez serca by się nie zgodził. Nie zareagowała na dwuznaczne komentarze, bo to by i tak nic nie dało. Trzeba przeżyć!
- Oczywiście! - no dobra, entuzjazmu do końca ukryć nie umiała, ale to  chyba dobrze, nie? Powstrzymała się żeby nie wyskoczyć zza baru jak młoda łania i wyszła zza lady, a potem skierowała się do wyjścia pewnie za Taylorem. Będzie piszczeć ze szczęścia w domu!


zt?

\Poranek, piątek 11 stycznia 2013\

Wśród wszystkich odgłosów ludzi pędzących do pracy, samochodami czy też pieszo, za oknem dało się słyszeć coraz to głośniejszy, specyficzny ryk harleya. Oho, zapewne któryś z Świętych wpadnie z wizytą do baru. Kojący uszy wybrańców dźwięk zatrzymał się w jednym miejscu przed barem, a w końcu ucichł, by przed drzwiami można było po parunastu sekundach usłyszeć ciche, aczkolwiek wbijające się w pamięć "Kurwa". To Tyrsen potknął się o któryś z krawężników i po chwili bezwładności w końcu złapał równowagę.
Drzwi otworzyły się, a do środka wszedł zarośnięty mężczyzna w kurtce świętych. Nie były to jednak jedyne rzeczy, które wyróżniały go spośród wszystkich innych przechodniów. Uwagę także przykuwały niesamowicie podkrążone i wręcz czerwone oczy.
Patrick powitał krótkim gestem paru stałych bywalców baru, którzy w tym momencie, przy alkoholu i papierosach oglądali coś w telewizji. Szybko okazało się, że jest to powtórka meczu na którymś z publicznych kanałów.
Wzrok brodacza jednak szybko padł na Autumn, która kręciła się gdzieś po pomieszczeniu.
- O, Sey! To co zwykle. - oczywiście miał na myśli szklaneczkę whiskey przy barze. - Coś się działo w nocy? Jak tam moje dziewczynki? - uśmiechnął się ponuro i usiadł na jednym z miejsc przy długiej ladzie.

Uśmiechnęła się do wchodzącego, bo właśnie zbierała szklanki ze stolików. Potem wróciła za bar i od razu nalała mu whiskey. Postawiła przed nim szklankę.
- Hej. - przywitała się i oparła o bar na moment. - Dzialo się. Trzeba było przyprowadzić jedną z powrotem. - oczywiście, że była dumna, ze pomogła! Ona ją przyprowadziła! Chociaż i Sue i Taylor pewnie narzekali i twierdizli, że do niczego się nie nadaje.

Tyrsen złapał szklankę i chwilę na nią patrzył, jakby analizował słowa Autumn. I tak właśnie było. Jednak dziesiątki godzin bez snu robią swoje. W końcu podniósł szklankę do ust i szybko opróżnił połowę.
- Przyprowadzić? - pytał, w tym czasie odstawiając szklankę na pierwotne miejsce. Czerwone białka wbiły się w źrenice Seymour. - Która chciała uciekać? - w tle nagle poderwały się wiwaty, a Patrick w geście bólu ścisnął powieki i złapał się za głowę. Tak, dzisiaj chyba zażyje trochę snu.

/z chaty, w domyśle/

Baker wszedł do baru. Po ilości motorów przed nim mógł z łatwością stwierdzić, jak wielu Świętych siedziało już w środku. Skinął głową członkom gangu, zerknął na telewizor, w który wgapiali się niektórzy klienci baru i oparł o ladę, obok Canizasa.
- Co tam, młoda, jak wrażenia? Jak towarzystwo panienek przypadło ci do gustu, to może coś ci jeszcze dam do roboty - oczywiście była to nudna robota, ale przecież od tego właśnie miał takich frajerów. On się mógł wtedy zajmować poważnymi sprawami. Na przykład rozważaniem, co zrobić z tą chujnią, co się dzieje w mieście.
- Co słychać w twoim królestwie złomu, Tyrsen? - zagadał Patricka. Zerknął na kelnerkę. - Opowiadasz o swoich nocnych przygodach? Kurwa, te dziewczyny nie mają za grosz rozumu - pokręcił głową.

<< Centrum? Obrzeża?

Chciała coś powiedzieć, ale wszedł Baker. Stwierdziła, że jak chce to niech on powie co trzeba. Bo zaraz będzie że za dużo gada. I tak już pewnie tak mówią.
Uśmiechnęła się do Sue i obróciła po piwo, które od razu otwarła i postawiła przed nim na blacie.
- No.. jak nie będę musiała pracować z nimi to chętnie. - stwierdziła i więcej już się nie odzywała.Bo na prawde za każdym razem za coś ją opieprzają.

/ od kosmetyczki i fryzjera

Betty dziś przybyła później do baru, pozostawiając go rano pod opiera Autumn. Sama wybrała się do wiejskiego SPA,z robić sobie pasemka i poprawić swoją farbowaną szopę. Humor jednak sie jej popsuł gdy zobaczyła tego żebraka pod jej drzwiami.
- Doe, ty pchło mała, nie masz gdzie cuchnąć już? - Warknęła i pomachała przed jego nosem swoją srebrna torebką.

Patrick odwrócił głowę w kierunku Suego, który pojawił się znikąd. Znaczy, wcześniej było go słychać przed barem, ale przy ladzie na prawdę wziął się z dupy. Ktoś w ogóle wchodził do środka? Łączenie faktów w tym momencie coraz bardziej przestawało działać.
- Nie ma co narzekać... - wychylił kolejny łyk ze szklanki. - ... w sumie. - uśmiechnął się na suchara Bakera - Wiesz, robota lekka jak cycki tej nowej. - no to suchary championship uważam za otwarte.
- Kto ci w pizdę daje, Sey?

- Jak ci zasadzę w ten pysk torebkę to ty będziesz mieć kurze łapki za dolara. - Warknęła i znowu się zamachnęła na niego. Lecz w ostatniej chwili zrezygnowała z ciosu.
- Ty, Doe, nie chcesz zarobić? Mówię, taka PRACĄ a nie pierdoleniem o Szopenie? - Zapytała takim tonem, jakby ją coś olśniło.

Patrick miał szczęście, że nie odezwał się w ten sposób do Betty Jou. Raz, że dostałby od Bakera, dwa, że dostałby zapewne od Betty. Natomiast kelnereczka mało obchodziła przywódcę gangu, więc przemilczał ten tekst.
- Skoro się nie przemęczasz, to weź lepiej pilnuj moich dziewczyn, chyba że chcesz bulić za ich cipki - wywrócił oczami.
Baker zerknął przez ramię w stronę drzwi na zewnątrz.

Rzuciłaby w niego kapslem z butelki Sue, ale nie mogła. Nie przy nim na pewno. Zagryzła tylko zęby i nic nie powiedziała. Udusi ich wszystkich przez sen. Wbije nóż w oko. Podpali im domy. Zje grillowane zwłoki. Chociaż tak mogła sobie pomarudzić i powyobrażać zemstę. W myślach.
- Radzę sobie. - burknęła tylko.

- Czy jeśli zapłacę ci za fatygę kilka stówek i... będę fundować zupy to mogę liczyć na lojalność? - Zapytała, zbliżając się do mężczyzny. - Pamiętaj, jak zawalisz to Sue przetrąci ci kręgosłup.
Wyciągnęła rękę i pogłaskała go po policzku.
Będzie musiała odwszawić tę dłoń.
- Mam twoje słowo, pryszczu?

Bulić za cipki? No nie!
- Pilnuję ich, jak własnej dupy. - odburknął. To, że jakaś tam chciała uciekać, to nic przecież nie znaczy...! Chyba będzie ją musiał osobiście pieprz, ykhm... znaczy opieprzyć.
- No dobra, Sey... i weź jeszcze dolej. - podsunął w jej kierunku szklankę. Płacić za cipki, no jeszcze czego.

- Tak, zupy kremy to moja specjalność. - Powiedziała z uśmiechem.
- To się zgłosisz do mnie jutro z samego rana, John, dobrze? - Zapytała, robiąc dzióbek i odsuwając rękę od rudej mordy.
- A teraz zmykaj! - Pożegnała się i weszła do baru. Tam, widząc świętych, uśmiechnęła się szeroko.
- Panowie, mam zadanie. Jeśli mi pomożecie to stawiam kolejkę!

Po zapewnieniach Bakerowi, że dziewczynki są dobrze pilnowane, do jego uszu dobiegł znajomy głos, stawiający kolejkę za coś. Tyrsen szybko podchwycił okazję, ożywił się nieco i odwrócił do Cycatej.
- Od razu do sedna sprawy, to lubię! - wychylił jednym łykiem kieliszek wcześniej nalany przez Sey i już był gotowy na robienie czegokolwiek. Skończył opierać się o ladę i z wolna ruszył w kierunku Betty.

- Canizas! Ty zawsze taki hop do przodu! Dobra, słuchaj. Znasz mojego drugiego męża, Freda? - Zapytała i sięgnęła do torebki. Wyciągnęła telefon i sprawdziła coś na nim, by po chwili wrócić wzrokiem na twarz mężczyzny.
- Wisi mi pięć tysięcy. Ktoś musi mu ładnie przekazać wiadomość, że nie życzę sobie by mnie kantował. I odzyskał moją kasę.

- No niby znam. - burknął. Zastanawiał się, co też ona kombinowała, co jednak po chwili się wyjaśniło. Czerwone i podkrążone oczy Tyrsena jakby nabrały życia.
- Eee no! Taka robota to mi pasuje! - kąciki jego ust rozszerzyły się w uśmiechu.
- Gdzie go znajdę cy... często gdzie przebywa znaczy się. - szczęście, że też nie dokończył cycata bo by najpierw dostał od niej, później od Bakera i tyle by wyszło z roboty, o!

- Pewnie chleje pod monopolowym. - warknęła i zaszła za ladę. Odłożyła telefon i torebkę i zabrała się za poprawianie swojego blond koka. - Jak się dobrze spiszesz, Canizas, to dostaniesz coś więcej niż butelkę whiskey. - dodała i sięgnęła po pilnik do paznokci.


Canizas może zacząć misje gdy pojawi się aktywny Mistrz Gry.