Bar "Viva Maria!"

First topic message reminder :


Bar posiada ciasną kuchnię. Na piętro prowadzi obskurna klatka schodowa, a o jego zastosowaniu jakoś nikt nie mówi.

- Ja mam ją uczyć? - Zapytał patrząc na Williama, no on chyba był niespełna rozumu. Connor nie dałby rady z nią usiedzieć sam na sam, a jak jeszcze miałby ją uczyć? No w takim wypadku to on nie miał za grosz cierpliwości.
Tym, że mu pokazała fakolca to się w ogóle nie przejął, ale że porównała go do kurwy i jeszcze się odnosiła do Liluye to chyba ją zaraz zamorduje. Eastman wstał z krzesła i zaczął iść w stronę Consueli, wprawdzie nie miał daleko, ale miał ochotę ją zagryźć, zniszczyć i cokolwiek innego, jednakże gdy tak stanął przed nią i ona mogła się dosłownie obsrać ze strachu to zamachnął się, ale przecież nie uderzy kobiety. No bez przesady. Ona miała szczęście, że była kobietą, a Will, że był księgowym. Pierdolnął w jakiś stół nieopodal i wrócił na swoje miejsce bez słowa.

Gdy tylko Connor się podniósł, Consuela odskoczyła, jak zlękniony szczeniaczek, a kiedy się zamachnął pisnęła jak zlękniony szczeniaczek. Chwilę zajęło jej przyswojenie, że nie oberwała ona, tylko stolik. Och, czyli Eastman to jednak nie jest w typie Tyrsena. Podziękowała w duszy Matce Boskiej z Guadelupe, a potem w sekundę odzyskała animusz.
- Mistrz ciętej riposty się kurwa znalazł. - oznajmiła z wdziękiem osiedlowego ancymonka. Zignorowała polecenie Williama. Nie miała zamiaru zasiadać do tego samego stolika, co Connor. Nawet obecność księgowego nie była jej w stanie przekonać do tego przedsięwzięcia.
- Idę do Bakera. I jeszcze się wszyscy kurwa zdziwicie! - rzuciła na pożegnanie, może trochę grzeczniej w przelocie skinęła głowa do Parkera i wyszła.

zt

No może trochę przesadził z tym naskakiwaniem na Consuelę. William był jego głosem rozsądku i chyba powinien go słuchać częściej. Ale co poradzić, Connor bywał narwany, a gdy jeszcze dochodziło wewnętrzne wkurwienie, bo został postrzelony w nogę. No, ale w takim wypadku nie powinien się wyżywać na biednej Ramirez, powinien po prostu znaleźć jakiegoś wkurwiającego gościa i mu najzwyczajniej w świecie wpierdolić. No, ale jak na złość nikogo tu takiego nie było.
- Masz może papierosa? - Zapytał Eastman Parkera, bo przez tą panią na którą usiłował się teraz nie denerwować to stracił papierosa ostatniego. Zaczął stosować system wdechów uspokajających.

/początek/

Chodniki w Las Vegas były o wiele lepsze. Jakieś takie prostsze i stabilniejsze. Te w Old Whiskey były zabójcze dla nóg Trish i jej bucików, które dumnie wznosiły się na dwunastu centymetrach obcasów. Niemniej jednak, dziewczyna dzielnie parła na przód. Dopiero co przyjechała, nawet nie zdążyła się rozpakować, a już ciągnęło ją do ludzi. Ciekawe, czy się przez pół roku zmienili? A może jest ktoś nowy? Albo ktoś umarł?
Poprawiła obcisłą spódniczkę, która podwinęła się w górę i zdjęła okulary przeciwsłoneczne z nosa. Viva Maria. Ach, same dobre wspomnienia z tym miejscem! Weszła do środka raźnym krokiem i uśmiechnęła się szeroko.
- Hej, hej! - Zakrzyknęła wesoło, jakby miała być główną atrakcją dnia. Przywitała się powietrznym buziaczkiem z którąś z kelenerek i zaraz zaczęła wyptrywać kogoś bardziej znajomego. - OMG! Connie! - Pisnęła i podbiegła do chłopaka. Nie czekając aż wstanie, rzuciła się u na szyję, wdzięcznie wypinając pośladki w stronę Willa. Biżuteria zadzwoniła na szyi i nadgarstkach Trish. - Totalnie się za tobą stęskniłam! - Powiedziała, odrywając się od Connora. Spojrzała na Williama i teatralnie otworzyła usta w zdziwieniu.
- Panie Parker! - Zlustrowała go uważnie. - Mówi się, że to kobieta jest jak piwo, ale pan to już zaczyna przesadzać! - Powiedziała, będąc przekonaną, że w poprawny sposób komplementuje Williama. - Wróciłam! - Dodała po chwili radośnie.

Zdziwił się, że to na serio da mu tę melisę, bo spodziewał się, że to tylko jakiś żart, a tu przed nim widniała właśnie szklanka z herbatą uspokajającą. Dosyć ciekawa inicjatywa Williama. Wyciągnął papierosa, ale jeszcze go nie odpalił.
- Wystarczyłoby, abym komuś spuścił wpierdol i już by mnie nie nosiło. - W końcu jak rzucił Zacharym to się uspokoił, nie? No dokładnie, wtedy był spokojny jak cholera. Odpalił papierosa, zaciągnął się i odetchnął głęboko. - Taki jeden zrobił mi przeciąg w udzie. - Mruknął beznamiętnie spoglądając na bar. No w końcu tamten już nie żył nie? Nie było co się nimi przejmować. To już był zamknięty rozdział.
W tym momencie jednak usłyszał, a właściwie zobaczył kogoś, kogo naprawdę dawno nie widział. Patricia Levy, znana jako Trish. Lody to ona kręciła genialne, trzeba było przyznać. Ale to nie było najważniejsze w tej chwili. W tej chwili to ona gniotła jego klatkę piersiową swoimi pokaźnymi piersiami. Naprawdę kompletnie nie spodziewał się jej tutaj. Gdy już się od niego odkleiła postanowił wziąć wdech. Niestety kolejny papieros został stracony, bo Patricia tak go zgniotła, że aż go wypuścił z ręki, a potem jeszcze zadeptała. Ah... te kobiety. Dla własnego dobra postanowił już dzisiaj więcej nie palić.
- Trish, co ty tu robisz? - Zapytał nie kryjąc swojego zdziwienia. Dawno jej nie widział, a gdy ostatnio się widzieli to nieomal by jej wyznał miłość, na szczęście tego nie zrobił, bo ona pewnie nawet nie zwracając na to, że był pijany w trzy dupy przyssała by się do niego jeszcze bardziej niż wcześniej. No i jeszcze to "Connie" jak on tego nienawidził, ale jej raczej nie dało się tego przetłumaczyć.

Czym był jeden papieros w porównaniu z cyckami Trish na twarzy?
No, właśnie.
Poprawiła znów spódniczkę, która uparcie podjeżdżała w górę i uśmiechnęła się szeroko. Ach, ten William! Taki pełen rezerwy, taki opanowany! O, jakby ona by chciałą taka być! Taka... Fatalna femina! Ojej, musi kiedyś wypróbować przed lustrem!
- No, mówię, wróciłam! - Pacnęła ramię Connora i usiadła przy stoliku. A zaproszenie? Nie, nie, ona takowego nigdy nie potrzebowała. - Ach, mówię wam, Las Vegas jest nie-sa-mo-wi-te! - Powiedziała z wyraźnym podnieceniem. - O, o, przywiozłam coś! - Powiedziała wyciągając broszurkę z rewii klasy B.
- To ja! - Pokazała palcem na skąpo odziane ciało wśród innych skąpo odzianych ciał. - Jestem totalnie prawie jakby sławna. W Las Vegas. - Powiedziała zarzucając włosami i wdzięcząc się. - No, a co tam u was, chłopcy? Mówcie wszystko! Co się działo te pół roku, jak mnie nie było? Connie, zamówisz mi piwo? - Strzelała słowami jak z karabinu maszynowego.

Gdyby Trish zaczęła rozumieć to co chciałaby przekazać byłoby jej trochę prościej w życiu. Natomiast Parker miał olbrzymie szczęście, że nie powiedział o przewiewie między uszami Connora głośno bo miałby przejebane i generalnie nawet to, że jest księgowym nie uchroniłoby go od dostania w ryj od Eastmana.
William chyba nie będzie miał za złe Loco, że zajmie się teraz kobietą w ich towarzystwie. Zresztą pewnie niedługo to księgowy będzie mógł w pełni nacieszyć się piękną damą, bo Indianin chyba niedługo będzie się zmywać.
- Jesteś zjawiskowa jak zwykle. - Mruknął z przekąsem wpatrując się w dekolt blondynki od czasu do czasu spoglądając na Parkera i zastanawiając się czy on również miałby ochotę na cycki Trish. - Mówiłem ci wiele razy, żebyś nie mówiła do mnie Connie, dobrze? - Zapytał, chociaż miał wrażenie, że to i tak nie przyniesie skutku. Machnął ręką na kelnerkę z Vivy, aby przyniosła trzy piwa.

Z wyrazem twarzy, który wskazywał na intesnywne procesy myślowe, Trish rozejrzała się po wnętrzu.
- A Betty jest? Albo staruszek Sue? - Kiedy już zapytała o osoby, których nieobecność najwyraźniej ją trapiła, błogi stan niemyślenia znów wpłynął na jej uroczą twarzyczkę.
- OMG, ty flirciarzu! - Zaśmiała się perliście, po czym wielkie oczy. - No wiem, no ale... Tak totalnie słodko to brzmi! Prawda, że słodko? - Szukała potwierdzenia u Williama. Patrzyła wyczekująco, aż powie "Totalnie", albo "Nie, to wieś".
- A co zawsze się dzieje? - Zapytała znad piwa, przekrzywiając lekko głowę. Gdyby tak wyłączyć fonię do obrazu... - Zdrówko naszych pięknych panów! - Uniosła kufel wdzięcznym ruchem wprawionego alkoholika.

Eastman był tylko pięć lat starszy od Trish, a momentami nie czaił jak można tyle razy gadać np. "totalnie", albo "ale wieś", do tego to "OMG". Dlatego szczerze powiedziawszy wolał jak miała pełne usta, wtedy tyle nie gadała.
- Nie ma ich aktualnie tutaj jak widzisz, ale może się pojawią. Szukaj szczęścia. - Powiedział Connor patrząc wciąż na biust blondynki, był taki hipnotyzujący, że masakra. Jednakże gdy usłyszał jej pytanie odnośnie tego, że to słodkie spojrzał na Parkera i zaczął kręcić głową, byle by tylko sprawić, aby ten zaprzeczył, chociaż szczerze powiedziawszy znając wrodzoną złośliwość Williama to było to mało prawdopodobne.
Podniósł tylko piwo, gdy usłyszał toast i lekko się uśmiechnął do Patricii.

- Szukać szczęścia? Ale gdzie? - Odpowiedziała śmiejąc się i pochylając do Connora. Ci faceci, cały czas jakieś takie niedopowiedzenia! Stuknęła jego kufel swoim, zapewne myśląc o jeszcze jakimś stukaniu.
Sceptyczny wzrok Williama Trish odebrała jako seksowne spojrzenie dojrzałego mężczyzny. Wiedziała! Podrywał ją od samego początku! No, ale cóż miała poradzić na ten zwierzęcy magnetyzm, który nosiła w sobie odkąd zaczęły buzować w niej hormony?
- Urocze! - Aż klasnęła w dłonie, jednak zaraz William dokończył myśl. - Kiepsko? Tak totalnie kiepsko? - Aż ją zamurowało. Nie zdawała sobie sprawy z tego, że mówiła tak długo coś kiepskiego. - Zawsze myślałam, że jesteś moim słodziakiem. - Powiedziała cichutko, patrząc na Connora z miną zbitego szczeniaczka. Nie, w sumie nie było jej przykro, ale lubiła tak czasem postawić na swoim. Connie musiał zostać za zgodą samego Conniego! A jeśli zastanawiacie się, jak bardzo przekonujące były wykryzwione w podkówkę usteczka Trsih, wystarczy spojrzeć na jej dodatkową umiejętność.

- Wszędzie. - Uśmiechnął się do niej, bo tak naprawdę Sue oraz Betty mogli być w tej chwili wszędzie, a najpewniej w domu. Ale nie chciał jej o tym mówić, bo jeszcze potem Jou i Baker będą go chcieli zatłuc, że na ich głowie pojawił się kłopocik w postaci pięknej Trish.
Wygięcie ust w podkówkę... SERIO?! I jeszcze te smutne cycki... No nie, Eastman musiał skapitulować.
- No dobra, mów jak chcesz. - Nawet pomoc Williama nie pomogła, miał nadzieję, że nikt więcej tego nie podłapie. Bo Connie brzmiący w ustach Patricii był jeszcze do przełknięcia, ale każda inna osoba używająca tego zdrobnienia by wkurwiała go już niemiłosiernie. - Dobra, na mnie już czas. - Powiedział podnosząc się z krzesła. - Jakbyś chciała mój numer telefonu to spytaj Parkera, wpadnę do ciebie kiedyś. - Puścił jej oko, uścisnął dłoń Willa na pożegnanie i ruszył do drzwi kuśtykając. Tego jeszcze wcześniej nie mogła widzieć, a teraz widziała Connora z niesprawną nogą. Wyszedł z baru, wsiadł na motocykl i już go tu nie było.

/zt

Trish zajęła się na chwilę zabawą ze słomką i ulatującym z piwa gazem. Z fascynajcją patrzyła na bąbelki, któe z cichym sykiem wypływały w górę i tworzyły piankę.
- Hę? - Podniosła oczy na Williama i uśmiechnęła się. - Nie, wcale nie-e! - Powiedziała, jakby się przedrzeźniła. - To miasto stęskniło się za mną! - Dodała dumnie. Słyszała ten tekst w filmie i była dumna, że go zapamiętała - ba! mogła go użyć. Czekała na to dwa miesiące.
- Byłam zmęczona tą ciągła pracą! - Machnęła ręką. Rzeczywiście, pracowała sporo - jak nie tańczyła to dorabiała na boku. - A mów mi Willy, czy coś się u ciebie zmieniło? - Podniosła tyłek z siedzenia i nachyliła się nad stolikiem. Wyciągnęła rękę w stronę Parkera i zaczęła kręcić palcem kółeczka po stole. - No bo... Jak cię znam, to zawsze liiiczysz... I piiiszesz... I takie różne rzeczy. - Skończyła myśl i oparła policzek na dłoni.

// początek -> z Domu

Ron przyszedł do Vivy, chyba tylko dlatego, że do sklepu miał za daleko. Wszedł na luzie, w czarnej bluzie z kapturem i jeansach. Jakoś nie zwracał uwagi na innych, bo przyszedł tylko się napić. Zamówił na początek jasne piwo. Wypije tak z dwa i przejdzie na ciemne, a potem... potem się zobaczy.
Dalej rozmyślał nad swoim życiem, więc trochę odpłyną przy piciu.

Rozmyślając nad sobą, utracił na chwilę kontrolę nad butelką, której zawartość rozlała się na koszulce Świętego.
-Sorry Parker-odparł krótko poprawiając butelkę, bez zmiany swojego myślącego wyrazu twarzy. Miał definitywnie gdzieś koszulkę, złocisty płyn, ewentualnie wkurzonego Świętego - wszystko wydawało się pozbawione smaku i sensu.

Daleko, daleko? Chciałaby. Ale jakoś tak smutno było jej bez starych, oddanych znajomych, hehe.
- No, ale wiesz, niby mam tu jakąś rodzinę, ale tępa pizda Sylvia zamknęła mi drzwi przed nosem. - Pochwaliła się adopcyjną siostrą o wyszukanych manierach. - Roztyła się i jest wielka jak szafa trzydrzwiowa. - Trish zaśmiała się radośnie. Porażka życiowa siostry ją cieszyła, bo nigdy nie były blisko. Można by powiedzieć, że były od siebie tak daleko jak Los Angeles i Warszawa.
- Twoja praca jest taka suuuupeeer! - Powiedziała przeciągajac samogłoski i wróciła do zabawy piwem, bo William zakomunikował, że idzie po jeszcze jedno piwo. Ona swojego jeszcze nie skończyła i nie spieszyła się zbytnio. Nie chciała się zwieźć na koniec Alko ulicy przed siedemnastą. Dopiero po chwili zauważyła, że Parker nie wrócił od razu do jej zacnego towarzystwa. Zaczęła kręcić się zniecierpliwiona na krześle i wypatrywać księgowego. W końcu wspięła się na siedzenie na kolana i zajrzała przez oparcie.
- O, cześć! - Pomachała do blond informatyka. Kojarzyła go, bo w końcu mieszkała w tym samym, małym miasteczku całe życie. Może kiedyś nawet naprawiał jej laptopa? - Willy, idziesz? Mogę ci pokazać nagranie z rewii, miałam nawet jedno solo!

-Bo nie lubię pić z kufla czy szklanki-odparł dalej z twarzą myślącego człowieka, wypił trochę, po czym dodał-Sączący przez słomkę facet wygląda kretyńsko i jak klasyczny ciepły - po za tym piwo się spienia pijąc przez słomkę.- dopił pierwsze piwo, po czym wziął kolejne. Za jakieś 3 poczuje delikatne mrowienie w palcach.
-Hej-powiedział na tzw. odwal, nie odwracając się - miał ważniejsze problemy niż ludzie, których znał ledwie z widzenia.