Opuszczone ranczo

First topic message reminder :

Jadąc Hawton Avenue poza granice Old Whiskey, po skręceniu w jedną z nieutwardzonych dróg, dotrzeć można do niewielkiego, opuszczonego rancza. Prosperowało prawdopodobnie do końca lat dziewięćdziesiątych, później rozrastające się ranczo Randalla stało się zbyt dużą konkurencją dla rodzinnego gospodarstwa i... umarło.
Okolice rancza zarośnięte są typową roślinnością - niskimi krzakami, trawami, pokurczonymi drzewkami.
Stoi tu drewniany, dwupiętrowy dom, a obok niska, miejscami łatana blachami stodoła. Do niej przylega zagroda. Za domem leży przewrócony wiatrak.

Na terenie rancza, blisko domu, stoją dwa kampery. Święci z Arizony i pracujące dla nich dziewczyny ogarnęli teren rancza otaczający dom, jak i samo jego wnętrze.

Po opuszczonym ranczu rozległ się krzyk Curwooda, który stracił paluszek. Oj bolało. Na moment zabrakło radiowcowi tchu do odpowiedzi, gdy promieniujący ból przeszył całą rękę.
- No kurrr... - Sapnął w piach, który wciskał się mu do ust - Zapłacę.

35+5*6>50

Gdy paluszek odskoczył a Billy rzucił magiczne słowo uśmiechnąłem się.
- Jutro o ósmej rano bank otwierają - mruknąłem stając nad Billym jak kat, pewnie w końcu za takie numery mnie ktoś zajebie, ale teraz zbytnio o tym nie myślałem. Gdyby Billy nie pyskował.
Gdyby dalej się stawiał, mógłbym tak ciąć do 21.
- Jak zrobisz nas w chuja, pójdziesz na policję nie tylko ty stracisz co nieco Baby też, więc nawet o tym nie myśl...

- Ja bym mu nie ufał. Już wielokrotnie pokazał że lubi cwaniaczyć. Nie odda tej kasy jak go puścimy, tylko spróbuje komuś powiedzieć, albo kogoś na nas napuścić. Bez jednego palca nadal jest takim samym zasranym padalcem jak wcześniej. Następnym razem nie da się tak zaskoczyć. - stwierdził Seth i właściwie miał rację, bo pamiętał jak to było za jego czasów w Hells Angels, kiedy był jeszcze młodym szczylem. Takie cwaniaki nigdy nie płacą, chyba że mają kasę przy sobie w momencie przyciskania. Jeśli zostawia się ich samym sobie, to wtedy zaczynają kombinować, a w tym momencie za dużo się powiedziało żeby dać się wyrolować.

Consuela uśmiechnęła się, kiedy Billy oznajmił, że zapłaci. Przekonała go!
Gdy jednak wysłuchała wątpliwości (z resztą słusznych) Clustera, to schyliła się, by podnieść paluszka i obracając go w dłoniach z wyraźnym obrzydzeniem na twarzy zarzuciła swoim pomysłem.
- Jeśli nie zapłaci, to Bejbe blablabla... - westchnęła ciężko - Nie tak powinniśmy postawić sprawę, chłopaki. Weźmiemy się za nią tak czy siak, a kiedy Tomcio Paluszek - wskazała na blondyna jego własnym palcem - ...ureguluje swój dług, to wtedy uwolnimy jego Dulcyneę. - uśmiechnęła się nieco demonicznie, starając się jednocześnie nie rzygnąć.

- Masz rację - rzuciłem do Setha, Consuela też miała rację i Will miał racje, co za ekipa, aż się w duchu uśmiechnąłem, co cztery głowy to nie jedna.
- dwa kafle Billy - nachyliłem się i zrobiłem mu rewizję wszystkich kieszeni co tam było? - trzeba jechać po Baby i ją przypilnować co by nasz kogucik nie na naczupirzył się znowu.
Potem sięgnąłem do kieszeni po chustkę i obwinąłem nią dłoń Billa, no miałem trochę serca i rozumu, jeszcze mi tu zejdzie.
- kto jedzie po Baby?

Seth kiwnął głową i spojrzał z góry na pozbawionego palca Curwooda. Uśmiechnął się pod nosem, przypominając sobie takie akcje sprzed dekady, kiedy jeszcze nie było hipsterów, smartfonów, a ludzie dzwonili polifonią tu i tam.
- Dobra. Gdzie ona jest? - zapytał Seth i powoli ruszył w kierunku pickupa, wsuwając sobie fajkę do ust, by zaraz potem ją odpalić. Otworzył lekko nadjedzone rdzą drzwi pojazdu i stanął w nich, patrząc na Maro i Willa.

/22:30:28/

Bejbi nieświadoma dramatów, które rozgrywały się gdzieś w ciemnościach za ranczem, przyjmowała klienta. Tak, o dziwo. Był to starszawy kierowca tira, który lubił młode ciałka. I nie miał z kim gadać przez dwanaście godzin jazdy z jednego miejsca Stanów na drugi.
Był u niej już drugi raz w ciągu ostatnich tygodni i znów nie mogła wyjść z podziwu, że potrafi nadawać w czasie grzmocenia. A to, że benzyna droga, a to jedzenie chujowe, a to że on by wolał jeździć po innej trasie, ale nie może. A to jeszcze, że żonie alimenty spłaca, a taka długa trsa to mu dużo kasy przynosi.
W sumie, to nawet go lubiła.
Nie był perwertem.
W końcu skończył, zlazł z niej, klepnął w tyłek i kazał sobie podać gacie. No więc zgramoliła się z wyra, żeby rzucić mu i gacie i spodnie, a potem wciągnąć na siebie bieliznę. Skrzywiła się lekko i zaczęła rozważać, czy zdąży wziąć prysznic.

- Ja wiem gdzie jest. - oznajmiła Consuela, po czym machnęła ręka, by Seth się za nią pokierował.
Po krótkim spacerku po jałowym terenie opuszczonego rancza, dotarli do domu uciech, w którym już z daleka było słychać, że dziewczyny brały się ostro za robotę.
Kiedy przekroczyli próg, natknęli się na młodziutką, ale już zmęczoną życiem, półnagą dzierlatkę.
- Gdzie Baby? - spytała, a dziewczę wskazało na drzwi pokoju nieopodal. Consuela nabrała mocno powietrza w płuca i ścisnęła mocniej palec Billy'ego (hehehe), kiedy usłyszała za drzwiami męski głos.
- Czyń honory, stary. - rzuciła do Setha.

Seth spojrzał na nią z uśmieszkiem.
- Powinnaś mi jeszcze wskazać kierunek palcem. - rzucił i ruszył do drzwi. Słysząc głos faceta mówiący coś o gaciach i tym że zaraz musi jechać stwierdził że trafili lepiej niż się spodziewał. Złapał za klamkę i otworzył drzwi.
- Baby blues się skończył, Janusz. - rzucił do wąsatego kierowcy tira i spojrzał na Jane, zaplatając ręce na klatce piersiowej.
- Cześć, młoda. W najbliższej przyszłości palczaste przyjemności z DJem staną się nieco mniej spektakularne.

- Dwa tysiące.
Wysapał ze zniecierpliwieniem, leżąc pyskiem w piachu i zaciskając zęby z bólu. Miał ochotę się podnieść, ale skrępowane ręce nie pomagały. Curwood może i w gorszej pozycji, ale nie odmawiał sobie pomstowania w myślach.
Chociaż wyrzucał sobie głupotę za obracanie dziwki, to jednak nie zamierzał machnąć ręką na utratę palca.

Odskoczyła, gdy tak nagle nieproszeni wpadli do pokoju. Spojrzała na klienta, który ubierał się powoli. Jemu chyba też niespecjalnie się spodobało, że Święci złożyli im wizytę.
- Pojebało was? - zapytal.
Jean przeszedł nieprzyjemny dreszcz. Nie wiedziała, co to miało oznaczać, ale na pewno nic dobrego. No, ona wiedziała! Wiedziała, że to się źle dla niego skończy! I go ostrzegała! Naprawdę się wystraszyła.
- Czego chcecie?! Przecież... - machnęła ręką na tirowca. No przecież pracuje, tak?

Pan Janusz, zawstydzony zaistniałymi okolicznościami i w nadziei, że nie doczeka się żadnych kłopotów, pospiesznie naciągnął na siebie resztę ubrań, po czym wybiegł czym prędzej z tej jaskini rozkoszy.
- A tak swoją drogą, Bejbe... - wychyliła się zza Setha - W razie, gdybyś była jeszcze niedopukana, to zawsze możesz się pokusić o palcówkę. - oznajmiła i rzuciła w dziewczynę paluszkiem Billa, z pewną ulga pozbywając się tej części ciała ze swojej orbity.
- A teraz cho z nami!

Seth przyjrzał się reakcji Jane na mały palec Billa, parskając śmiechem. Zaciągnął się papierosem, którego uprzednio podpalił i rzucił spojrzenie Consueli.
- Jednego można Baby pogratulować. Nie wtydzi się swoich uczuć i ślimaków z innymi. - mruknął kąśliwie, ale w dobrym tonie, mając na myśli speszoną Motley Crue w momencie powitania Maro. Ach, jaki to był piękny widok.
- Naciągaj gacie na tę wąską dupę i zbieraj zabawki, palcówka poczeka.

W pierwszej chwili nie skumała nawet, co w nią rzucono. Dopiero potem, gdy paluszek upadł na ziemię, zrozumiała. I aż się zapowietrzyła, spoglądając na odciętą część ciała. A potem na Setha i Consuelę.
I ty, Brutusie, przeciwko mnie?! Była taka zawiedziona. Jej koleżanka z celi.
Zaciskając mocno usta sięgnęła po spodnie i bluzkę. Wciągnęła je na siebie, stopy wbiła w trampki i z bardzo nieszczęśliwą miną spojrzała na Świętych.

Po pijącym do niej komentarzu Setha, Consuela przybrała minę grumpy cata i pacnęła motocyklistę w ramię z wiadomym sobie wdziękiem.
- Niczego się nie wstydzę. Wylewność w uczuciach idzie mi jak z palcem w dupie - wink wink.
- Wybacz koleżanko, ale gdyby twój kochaś spłacił dług, to nie miałabyś teraz kłopotów. Niestety, nie kiwnął nawet palcem. - wink wink.
W każdym razie obstawiam, że Bejbe nie trzeba było siłą prowadzić w miejsce pobytu Billy'ego, Maro i Parkera, także potuptali sobie tam grzecznie. Consuela spojrzała na zegarek.
- Proponuję wypuścić już Curwooda, a co do Bejbe... - zmrużyła lekko oczy i położyła palec na brodzie - Może będziemy obcinać jej po paluszku, co 3 godziny, dopóki Curwood się nie wywiąże? - rzuciła propozycją. Oj, mimo wszystko miała nadzieje, że szybko mu pójdzie. Z jednej strony była dumna ze swoich pomysłów, a z drugiej zdawała sobie sprawę z tego, że są okrutne. Jak na razie zwyciężała jednak ciemna strona mocy. Chyba dobrze się czuła w szeregach Świętych.

Szła jak na ścięcie. Mając w pamięci odcięty palec Billy'ego (chyba jego...) było to całkiem prawdopodobne. Serce biło jej jak szalone, ale bała się jeszcze bardziej, że jeśli spróbuje uciec, to ta dwójka strzeli jej w plecy. Czy coś.
Jednak dopiero, gdy dotarli na miejsce, gdzie była jeszcze dwójka motocyklistów i Billy... Wpadła w panikę i histerię. Widok zakrwawionego sekatora i Curwooda zwiniętego na ziemi, z jakąś szmatą owiniętą wokół dłoni, wcale nie poprawił sytuacji. Ani też pomysł Consueli i Willa. Jego uśmiech był chyba najgorszy.
Zaczęła rozpaczliwie kręcić głową i powtarzać "nie", cofając się w tył. Byle dalej od nich. Co było straszne, bo jednocześnie chciała wiedzieć, że nic więcej nie utną jej kowbojowi.

Hm, chciałem coś mądrego powiedzieć, ale może trzeba było milczeć. Wysłuchałem wszystkich co mają do powiedzenia. Myślałem. Gdy pojawiła się Baby spojrzałem na nią na jej strach w oczach. Czy ruszyło mnie sumienie, nie chyba nie nie mogło. Moje milczenie trwało chyba wieczność. Ciągnęło się i ciągnęło.
- Posłuchaj Billy jutro ósma trzydzieści widzę cię tutaj z kasą - mruknąłem po raz ostatni - jeśli nie...
Podszedłem do dziewczyny i pociągnąłem ją za rękę bliżej Curwooda.
- Ona straci nie tylko palce - to chyba był jasny przekaz. Jak ktoś miał serce mógł Curwooda odwieźć do banku. Ja miałem zamiar nocować dzisiaj z Baby. Mogliśmy grać w karty, pić, śmiać się lub płakać kto co wolał. Billy mógł po prostu ustawić się w kolejkę do banku.

Seth siadł sobie na pace pickupa i odpalił kolejnego szluga, zaciągając się. Słuchał wszystkich po kolei w ciszy. Uśmiechnął się pod nosem.
- Ktoś dziś zostaje z Baby na randce, coby Billy miał motywację, nie? - zapytał, wypuszczając dym z ust.
- A może po prostu polecimy w kółeczko na Baby i zobaczymy co nasz Luźny Paluch zrobi? Ale chyba tego można mu oszczędzić...

Miala tak bardzo przejebane. Przenosila tylko spojrzenie z jednego faceta na drugiego, gdy po kolei zabierali głos. Zacisnęła usta, ale broda jej drżała i miała szklanki w oczach. Z ucieczki też nici, bo masywna łapa Salinasa zacisnęła się na jej ramieniu.
I co, jakie kółeczko?
Chyba po prostu nie chciała dopuścić do siebie znaczenia tego określenia.
- Tak - wydusiła z siebie w końcu. - Zapłacę - pisnęła, wbijając wzrok w ziemię. - Tylko go zostawcie - podniosła błagalne spojrzenie na Parkera. Mimo tego przeklętego sekatora, był chyba najmilej wyglądającym Świętym.