Biuro szeryfa i areszt

First topic message reminder :

Parterowy budynek z czerwonej cegły mieści w sobie zarówno biuro szeryfa jak i areszt. Wchodząc z głównej ulicy przez podwójne drzwi, stajemy przed zaszkloną recepcją, w której na dyżurce zawsze można spotkać jednego z funkcjonariuszy. Przechodząc korytarzem dalej, trafiamy na dużą salę, zastawioną kilkoma biurkami. To w nim przebywają stróże prawa, gdy akurat nie znajdują się na patrolu, zajmując się papierkową robotą lub przygotowując do wyjścia w teren. Za nimi można zauważyć drzwi prowadzące do gabinetu szeryfa w którym oprócz pokaźnego biurka, głównym wyposażeniem jest długi stół, przy którym toczą się rozmowy odnośnie aktualnych spraw. Z głównego korytarza wejść można także do aresztu, gdzie kilka cel czeka na swych gości.

---

Zmrużyłem oczy, że kurwa co, czy ja dobrze słyszałem, a może jakieś badania okresowe musiałem na słuch zrobić.
- Można by napisać że nazwał Ramirez suką - dodałem całkiem poważnie, a w duchu się uśmiechnąłem, jednak ten szeryf miał jaja i nie był ciepłymi kluskami który tak ściśle trzyma się zasad, oczywiście zasady zasadami, są granice których nie można przekraczać, ale dla mnie przestępca jest przestępcą i nie ma taryfy ulgowej. Mając takiego szefa można sporo zdziałać ja to rozumiałem i nie chciałem tego nadużywać. Dlatego postanowiłem nie drążyć tematu.
- Coś jeszcze?

Poczekał aż Gabrielle skończy rozmawiać. To było oczywiste, ze rozmawiała z siostrą; dał jej więc skończyć, licząc na to, że Ramirez podzieli się tym, czego się dowiedziała. Lecz widząc ją załamaną, bezsilną, przygarbioną na krześle... zrezygnował z wypytywania. 
Przykucnął przy jej krześle.
- Hm, mam... może... em. Znajdę Consuelę, co ty na to?

Podniosła twarz, na której jednak nie było łez. Tylko bezdenna rozpacz. Gabrielle pokręciła głową i przejechała dłońmi po włosach. Patrzyła na Coopera w milczeniu, zastanawiając się nad czymś.
- Nie, bo nie pozwolisz mi jej stłuc na kwaśne jabłko.
Powiedziała z gniewem i wstała. Nie miała dziś tu już nic do roboty.

- Po...pozwolę. I nikomu nie powiem, obiecuję... - powiedział, w sumie nie wiedząc, co dokładnie ma myśleć o tej całej sytuacji.
- Hm, odwieźć cię do domu? - zaproponował, ale nie zdziwiłby się, jakby Gabrielle mu odmówiła, mówiąc, że "poradzę sobie, Cooper. Cześć".

Gabrielle znowu pokręciła głową - Nie - Odpowiedziała krótko. Miała dość poszukiwań Consueli, gdy ta nie chciała się odnalezć a potem zjawiała się w towarzystwie Bakera. Gabrielle na pytanie Coopera kiwnęła głową i ruszyła do wyjścia.

Sam wstał; przywołał Fifi do siebie, lecz potem już nie powiedział ani słowa. Zabrał jedynie swój szaliczek w kratkę i wyszedł razem z Gabrielle. Poszukał kluczyków do auta, podrzucił je kilka razy, ale te upadły.
- No rzesz...
Wreszcie zebrał brelok i doskoczył do swojego starego Chevroleta i otworzył drzwi przed Gabrielle.
Sam zasiadł za kierownicą. 
- Hm, dobra... nom...- włączył radio a tam Natalia Orerio.
-Hm... - ściszył i odpalił samochód, czekając jednak, aż Gabrielle zapnie pas.
- Wyciągnąć koguta?

Cierpliwie czekała na to aż Cooper się ogarnie. No dobra, niecierpliwie. Chociaż miał detektyw szczęście, że Gabrielle była zmęczona i przygnębiona, bo okazałaby swe zniecierpliwienie. A tak, to stała przed autem a gdy Cooper otworzył drzwi, po prostu zajęła swe miejsce. Zapięła pas i oparła głowę o szybę z boku.
- Daj spokój.
Już nie chciała dziś ściągać na siebie uwagi. W ciszy dojechać do domu.

zt

/ początek, 14.04.2013, ok. godziny 11

Wstałem z pryczy podchodząc do krat.
- Cześć - mruknąłem zerknąłem na łysego cwela którego zamierzałem w nocy zerżnać - a powolutku czas płynie do przodu.
Mruknąłem potem pochyliłem się do krat.
- Wiesz co z resztą? - oczywiście księgowy to kumaty gość wiec zapewne domyślił się ze mówię o Consueli i Bakerze no i pozostałych chłopakach.

- Eh na przesłuchaniu byłem - mruknąłem - mam dosyć na jakiś czas dawania obijać swoja gębę, szczena mnie boli nawet dobrze językiem nie mogę ruszać - kurwa przejebane.
Potem słuchałem go z uwagą wzychając, miałem nadzieję ze Baker dobrze zabunkrował. Potem podejrzałem za wzrokiem Willa, lekko sie zdziwiłem.
- Kolegą? - zmarszczyłem brwi.

- Pracuje nad sobą i mam zamiar w ślinę uderzać tylko do jednej osoby, o Grill wczorajszego pytali i jakiś napad nie wiem zupełnie - mruknąłem. Potem słuchałem z uwagą rewelacji Willa.
- To może mu przyjebie jak będzie spał to będziesz miał całą garść nowych zębów.
- Wiesz co - nachyliłem się bliżej tak by tylko Will słyszał - słuchaj coś jest na rzeczy ten kark podobno pracuje w motelu tym co to go ta kolorowa małpa kupiła, nie przyjechał z tym paralitykiem - kiwnąłem na Rona - od tak by porwać księżniczkę.

- Przecież wiesz - mruknąłem, na temat napadu wzruszyłem ramionami a w kolejne słowa wsłuchiwałem się z uwagą zastanawiajać nad wszystkim.
- Chciałem pogadać z oficer Ramirez ale chyba nie było mi dane bo jeśli chodzi o młodą to zależy mi na tym aby była koło nas, sam rozumiesz, jak na razie pieski niewiele robią i szukają jakiegoś gangu - uśmiechnąłem się myśląc o świętych - a tamci się panoszą, tak 48.

- No widzisz życie stary życie, nie wiem, myślę że tak, na pewno mi wpierdolić a to już chęć spotkania, może ruszy mózgiem i przestanie się ciskać, ty a wiesz że sie dowiedziałem że ona nie ma jaj, ten nowy pies ze stanowej sprawdzał dogłębnie. Strasznie sie rumienił na samą myśl.
Zamyśliełme się.
- Ok pogadamy jak wyjdę... jaki znowu problem - mruknąłem, no nie wiedziałem co tam w radio za przeboje grali.
- Nie wiem, ale nie kłopocz się tym szkoda kasy jutro wyjdę.

- I co poszło to w eter? - aż sie uśmiechnąłem - to ja już sobie z nią pogadam, nagrałeś audycje? Mam nadzieję że cudownego głosu nie użyczała za darmo i podpisała duży radiowy kontrakt.
Nie no to były pewnie wydanie specjalne, ah że też tego nie słyszałem. Tylko siedzę tu z tym burakiem, dobrze że koledzy są bo by nudno było.

- Dzięki - rzuciłem jeszcze, kiwnąłem porozumiewawczo. No kumpel pełną gębą, jeszcze papierosy dał.
- Do zobaczenia - mruknąłem, potem siadłem na przeciwko łysego.
- Ej ty - rzuciłem do niego - obraziłeś się? No daj spokój, przecież nie strzelił bym do ciebie, bo niby za co? Pogadamy? No hej jak tam na ciebie wołają, ty od nas jesteś nie? No wstawaj nie śpij, kasze będą dawać zaraz, białko te sprawy.

Lionel wcale nie spał. Pewnie bardzo czujnie czuwał nad swoim pobitym przez tego łysola kolegą. Pewnie tylko na chwilę pozwolił oczom się zamknąć, by odpoczęły, rzecz jasna. Przecież by nie spał!
Wierzchem dłoni wytarł ślinę, gdy czyiś głos kazał mu bardzo gwałtownie otworzyć oczy.
-Co?-warknął momentalnie do współ...odsiadywacza?
Był na Salinasa co najmniej cięty przez to, co zrobił Ronnie'mu. Tak się nie robiło! Nie biło się słabszych.
Podniósł się więc i łypnął groźnie na niego.
-Masz jakiś problem?

- Nie no nie mam, chciałem zapytać czy ty masz? Patrzyłem jak sobie smacznie tak śpisz, myślałem że ducha wyzionąłeś i leżysz martwy.
- O co cię pytał ten kudłaty? Ty nie wydaje ci sie jakiś dziwny?

-Nie interesuj się.-mruknął, mega dojrzale, po czym usiadł ponownie, pewnie znudzony już na wstępie, że zamiast bójki szykuje się tutaj pogawędka.
Nie lubił gadać.
-Pedał.-stwierdził definitywnie na jego pytanie.
Na drugie pytanie o co go pytał... przypomniał sobie pytania o Consuelę. Oraz fakt, że zasugerował mu, że Salinas z nią... jest!
-PUKASZ MOJĄ DZIEWCZYNĘ?!-ożywił się nagle i zerwał się z miejsca, w kilku krokach doskakując do Sally'ego.

- ooo Pedał właśnie, ten kudłaty pedał - uśmiechnąłem się - a wiesz co mi mówił? Pytał sie czy się z nim umówię - och Maro lubi chyba ploteczki.
- tak pytam z nudów - mruknąłem, czy miałem w tym swój cel nie wiem może, a może nie.
- Twoją dziewczynę... - pokiwałem z uznaniem głową, jasne że nabierałem chęci aby mu przyjebać - całowałeś się z nią już? Bo jak tak no to faktycznie chyba twoja.

Lionel się skrzywił na tą małą relacyjkę ze strony Maro.
-Jasne, że całowałem! Raz! A ty?!-spytał, łapiąc go za szmaty.
Cóż, nie tylko Salinas nabierał chęci na dawanie wpierdolu.