Biuro szeryfa i areszt

First topic message reminder :

Parterowy budynek z czerwonej cegły mieści w sobie zarówno biuro szeryfa jak i areszt. Wchodząc z głównej ulicy przez podwójne drzwi, stajemy przed zaszkloną recepcją, w której na dyżurce zawsze można spotkać jednego z funkcjonariuszy. Przechodząc korytarzem dalej, trafiamy na dużą salę, zastawioną kilkoma biurkami. To w nim przebywają stróże prawa, gdy akurat nie znajdują się na patrolu, zajmując się papierkową robotą lub przygotowując do wyjścia w teren. Za nimi można zauważyć drzwi prowadzące do gabinetu szeryfa w którym oprócz pokaźnego biurka, głównym wyposażeniem jest długi stół, przy którym toczą się rozmowy odnośnie aktualnych spraw. Z głównego korytarza wejść można także do aresztu, gdzie kilka cel czeka na swych gości.

---

Zmrużyłem oczy, że kurwa co, czy ja dobrze słyszałem, a może jakieś badania okresowe musiałem na słuch zrobić.
- Można by napisać że nazwał Ramirez suką - dodałem całkiem poważnie, a w duchu się uśmiechnąłem, jednak ten szeryf miał jaja i nie był ciepłymi kluskami który tak ściśle trzyma się zasad, oczywiście zasady zasadami, są granice których nie można przekraczać, ale dla mnie przestępca jest przestępcą i nie ma taryfy ulgowej. Mając takiego szefa można sporo zdziałać ja to rozumiałem i nie chciałem tego nadużywać. Dlatego postanowiłem nie drążyć tematu.
- Coś jeszcze?

- Jak się pani uśmiechnie, to pani powiem czy się ułożyło! - zasugerował i upił nieco kawy.

No i jak tu się nie uśmiechnąć do spaniela? Odruchowo kąciki ust powędrowały jej w gorę. Byleby nie zaczał machać ogonkiem!

Machać to on może, ale nie ogonem i nie przy Liluye.
- Dobra, powiem tak... na razie jest dobrze. A teraz zmieńmy temat na mniej przyjemny.
Sięgnął akta Connora i podsunął je Liluye. W środku było zdjęcie Eastmana.
- Wiedziała pani, że Eastman jest w gangu?

No miala nadzieje, ze nie przy niej!
Uśmiechnęłą się szerzej.
- Cieszę się - i na prawdę tak myślała!
Spojrzała na podsuwane jej akta i popatrzyła chwilę na zdjęcie. Cudny mugshot. Zastanowiła sie dluższy czas, w końcu podniosła wzrok na Coopera.
- Tak.

- mówił pani coś o działaniach gangu? Zwierzał się? Albo pani usłyszała coś mimochodem? - Rzucał pytaniami, wciąż popijając mrożona kawę ze Starsucksa.

- Nie.. właściwie to dopytywałam, chciałam wiedzieć co się dzieje jak wychodzi, ale nic mi nie mówił - pokręciła głową.

- A wie pani coś o tym napadzie na magazyn w Appaloosa? Czy w tym dniu widziała się pani z narzeczonym?
Spojrzał na nią wyczekująco, ale miny srogiej to on nie miał.

- A kiedy to było? - nie miała pojęcia kiedy był jakikolwiek napad na jakikolwiek magazyn więc nie wiedziala czy widziala się wtedy z Connorem.

- 26.02.2013 - wyrecytował datę, spoglądając na akta. opróżnił plastikowy kubek i odłożył go na blacie, tuz obok talerza z bułką, serkiem homogenizowanym i ciasteczkiem.

Zastanowiła się co ona wtedy robiła i odpowiedź przyszła szybko.
- Byłam wtedy w szpitalu psychiatrycznym w Appaloosa - rzucila, jakby to wcale nie było dla niej ciężkie i wcale nie miala problemow by o tym mowić.
- I nie widzialam się raczej z Lo.. Connorem.

Odpowiedź go zaskoczyła. Ale zdrowie psychiczne Liluye nie było powodem tej rozmowy, więc nie miał zamiaru drążyć. Poprosił jedynie o kontakt do lekarza, który ją wtedy prowadził.
- By potwierdzić. Taka procedura.

- Jasne. Mogę dać tam panu numer nawet teraz - wyciągnełą telefon i spojrzala na Coopera czy chce czy nie chce.

Pokiwał głową i wskazał na swój kajecik. Otworzył go na pierwszej wolnej stornie i powiedział, by Liluye spisała wszystkie potrzebne numery i nazwiska.
Potem chwycił na serek i zaczął szamać.
- Wie pani coś o tej broni? - wskazał na zdjęcie karabinu.

Przepisała mu numer do notatnika i odsunęła go po blacie do Coopera.
Potem pochylila sie nad zdjeciem karabinu.
- A powinnam? Jakiś.. karabin - nie znała się na broni.

- To znaleźliśmy w domu pani narzeczonego. widziała to pani wcześniej? albo inną broń? - Zapytał, podsuwając jej bliżej zdjęcie.
- Niech się pani przyjrzy. Może coś mówił?

- Nie, ale nie grzebałam po szafkach.. - wzruszyla lekko ramionami.
- Mało mi mówil, a jak pytałam to i tak nic nie odpowiadał albo zbywał czymś innym.. - skrzywiła się.

Sięgnął po kolejną teczkę, w której były zdjęcia z bay przestępców stanu Arizona. podał ja Liluye.
- Powiedz jak znajdziesz znajomego swojego narzeczonego.

Mnożnik na spostrzegawczość, próg 30. Jak przekroczysz, znajdujesz fotkę Maro.

37 ze statów

Oglądała zdjęcia i na każdym się zatrzymywała. Na jednym zobaczyła znajomą twarz, ale się nie odezwała.
- Ja ich nie znam w sumie, a tak to mi się kojarzą ci, co mieszkają w OldWhiskey, bo tu się wszyscy z widzenia choćby znaja.

Pokiwał głowa. dojadł serek i spojrzał na zdjęcia.
- A czy któryś tutaj był w gangu?

Mnożnik na spostrzegawczość, próg 35, jak przekroczysz, znajdujesz fotkę Tyrsena.

Wertowała jeszcze raz.
- Każdy kogoś tam zna, a ja nie mam pewności, przez trzy lata jak jestem tutaj praktycznie nie miałam z nimi kontaktu, tylko ostatnie miesiące więc nie wiem. - zdjęcie Trybsona z niczym jej się nie skojarzyło, bo mijali się podczas jakichkolwiek spotkań.
- Ale oni wszyscy kurtki noszą, więc..

- No ja wiem że noszą, ale głupa rżną, jak dziecko przyłapane na zesraniu się w pieluchę - mruknął i polecił Lilu dalsze przeglądanie zdjęć.
- Albo na podkradaniu ciastek. Nie wiem, moja babka tak mówi.

Mnożnik na spostrzegawczość, próg 40. Jak przekroczysz, to znajdujesz fotkę Clausa.

Uśmiechnęłą się pod nosem.
- No niektórzy mieszkają w OW, ale to tyle. A jak pan sam wie którzy noszą kurtki no to.. - wzruszyla lekko ramionami - To tak, jakbym raz była z nimi i była jedna z nich, bo ktoś mi narzucił kurtkę na ramiona. Albo bo mam tam narzeczonego.. a nie jestem. I nic o nich nie wiem, bo nikt mi nie mówił, a interesować się chyba za bardzo tez nie dobrze

Westchnął ciężko i zebrał zdjęcia.
- No tak. Dobrze, w takim razie chyba nie mam więcej pytań. ale jakby się pani coś przypomniało, to proszę dzwonić.
Zeskoczył z biurka i schował do szuflady swój kajet.
- Hm, a pamięta może pani kiedy pani narzeczony wrócił z jakimiś ranami postrzałowymi? Albo złamanymi członkami?

- Spędziłam miesiąc w tamtym szpitalu i Connor w ogóle nie mowił mi nic, co mogłoby mnie zdenerwować albo zaniepokoić.

Zastanowił się chwilę.
- A słyszała pani o tej strzelaninie w kopalni miedzi? Czy po niej... no wie pani, coś się nie stało z Connorem?
Och, takie tam przypuszczenia!