Biuro szeryfa i areszt

First topic message reminder :

Parterowy budynek z czerwonej cegły mieści w sobie zarówno biuro szeryfa jak i areszt. Wchodząc z głównej ulicy przez podwójne drzwi, stajemy przed zaszkloną recepcją, w której na dyżurce zawsze można spotkać jednego z funkcjonariuszy. Przechodząc korytarzem dalej, trafiamy na dużą salę, zastawioną kilkoma biurkami. To w nim przebywają stróże prawa, gdy akurat nie znajdują się na patrolu, zajmując się papierkową robotą lub przygotowując do wyjścia w teren. Za nimi można zauważyć drzwi prowadzące do gabinetu szeryfa w którym oprócz pokaźnego biurka, głównym wyposażeniem jest długi stół, przy którym toczą się rozmowy odnośnie aktualnych spraw. Z głównego korytarza wejść można także do aresztu, gdzie kilka cel czeka na swych gości.

---

Zmrużyłem oczy, że kurwa co, czy ja dobrze słyszałem, a może jakieś badania okresowe musiałem na słuch zrobić.
- Można by napisać że nazwał Ramirez suką - dodałem całkiem poważnie, a w duchu się uśmiechnąłem, jednak ten szeryf miał jaja i nie był ciepłymi kluskami który tak ściśle trzyma się zasad, oczywiście zasady zasadami, są granice których nie można przekraczać, ale dla mnie przestępca jest przestępcą i nie ma taryfy ulgowej. Mając takiego szefa można sporo zdziałać ja to rozumiałem i nie chciałem tego nadużywać. Dlatego postanowiłem nie drążyć tematu.
- Coś jeszcze?

38

Mógł sobie obrażać nawet i ojca i całą rodzinę Iadanza.
- Kto miał odebrać obraz - powtórzyłem z wkurwiającym spokojem. Metoda zdartej płyty skutkowała. W ostateczności mogę mu przyjebać w ten durny łeb. Wlepiłem w niego swój wzrok, miałem nadzieje ze w końcu coś powie, ja miałem czas.

- Kolekcjoner z Austin w Teksasie. Tylko tyle wiem. Dzwonił do nas z zastrzeżonego numeru. Tyle. - powiedział sucho, wbijając wzrok w boczna ścianę.

- Jak się z nim skontaktowaliście? - chciałem jeszcze powiedzieć żeby się nie kręcił jak owsik w dupie ale się powstrzymałem. Małymi kroczkami. Byłem ciągle spokojny, aż nad wyraz, może zapytam go o nos? Hmmm nie to by było niegrzeczne, profesjonalizm Aldo.

- On się z nami skontaktował - odparł bez kręcenia. Wciąż wpatrywał się w ścianę, jakby nie umiejąc już znieść wzroku Aldo.

Aldo bazyliszek.
- Zobaczył chłopaków na ulicy podszedł i mówi: Ukradniecie mi obraz? Kurwa! - walnąłem otwartą dłonią w stół. Milczałem dłuższą chwilę potem spokojnie zadałem kolejne pytanie.
- Jak wyglądał?

Az podskoczył.
- Nie widzieliśmy go. Dzwonił do nas z zastrzeżonego. To wszystko. Tak to wyglądąło.

Kurwa jak z dzieckiem.
- Skąd miał numer? Nie powiesz mi że ogłaszaliście w gazecie usługi? kradzież, rozboje, pościgi? Tak?
Spojrzałem na Daltona trochę z ironią.
- Ja mam czas - skrzyżowałem ręce na piersi i czekałem.

Wzruszył ramionami.
Nic nie powiedział.

Wstałem z krzesła zbierając wszystko ze stołu, minąłem go i stanąłem przy drzwiach.
- Poczekam - potem opuściłem pokój przesłuchań.
Wróciłem jakąś godzinę później z kubkiem kawy.
- Wróciła ci pamięć?

Mężczyzna pokręcił głową. Wciąż nie miał nic do powiedzenia.

To i ja usiadłem. Wskazówka zegara, teraz jakby zwolniła, mi tam godziny leciały, odfajkuje przesłuchanie, piłem sobie kawę.

Chyba mężczyzna naprawdę nie miał nic więcej do powiedzenia w sprawie tajemniczego klienta.
- Coś jeszcze? - zapytał zmęczony.

- To ja zadaję pytania - potem minęła kolejna godzina, w końcu wstałem i wyszedłem, zapewne chwile później zabrali go strażnicy do celi.

Teraz na przesłuchaniu był kurier, który miał odebrać obraz od zastrzelonego Paula Phersona.
Thomas Under, 23 lata, niekarany, mieszkaniec Appaloosa City.

Wszedłem do pokoju miałem dość przesłuchań, rzuciłem teczkę i usiadłem na brzegu stołu. Oczywiście wszystko miało swój cel.
- jesteś w czarnej dupie Thomas koledzy twoi chronią własne tyłki a młodego, no cóż nie martwią się o ciebie - zamyśliłem się - możesz sobie pomóc, chociaż niewiele zrobisz, w tej teczce są zeznania, większość obciąża ciebie.

Chłopak był zaskoczony tym co mówił Aldo.
- Słucham? - Zapytał, drapiąc się po głowie - Em, ja tu miałem przyjść powiedzieć coś o tym zamówieniu, znaczy, tym obrazie, co miałem odebrać... jacy koledzy?

- Komu miałeś go dostarczyć? Adres, nazwisko? - rzuciłem chłodno.

- Em, do domu aukcyjnego w Phoenix... - powiedział. Potem zaraz podał adres i numer telefonu. 
- Miałem odebrać od pana Phersona, ale zadzwonił do mnie, ze zostawił an posterunku policji... i wtedy jak usiłowałem się dodzwonić do niego, to już nie odbierał. Potem usłyszałem że napadli a niego...

- Tak napadli - mruknąłem, w zasadzie uświadomiłem sobie że za bardzo nie mam go o co pytać.
- czy Pherson wspominał że ma po drodze coś do załatwienia? Rozmawiał pan z nim przed ze to ważna przesyłka?

Podrapał się po blond głowie.
- Mówił tylko, ze sam osobiście nie może przekazać obrazu, że na komisariacie można odebrać. I tyle. Dopytywałem ale nic nie mówił. Ale.. dziwny był, zdenerwowany chyba.

- hmm - podrapałem się po brodzie - trochę zdenerwowany ciekawe dlaczego.
Mruknąłem chyba sam do siebie.
- O której to było? O której dzwonił?

Kurier podał godzinę; było to mniej więcej tuż przed pościgiem policyjnym Gabrielle.
- Wtedy dzwonił i powiedział, ze obraz jest na komisariacie. Potem się nie odzywał już.

Czyli wiedział że coś nie gra, tylko czemu na komisariacie, ah mieliśmy go przechować, sprawdziłem.
- No teraz to jest dowód w sprawie, więc nic tu pan nie odbierze - rzuciłem (sam narrator to nie wiedział czy odbierze czy nie). Po za tym nikt się po niego z aukcji nie zgłosił. Chyba?!
Zostaje tylko dojść kto zlecił kradzież, ewentualnie kto chciał kupić obraz poza aukcją? Czemu akurat w tym mieście, może by ułatwić kradzież a Ramirez po prostu pojawiła się w dobrym czasie i miejscu. Dowiemy się? Same niewiadome. Trzeba pojechać do domu aukcyjnego. Hm a może sam Pherson chciał go sprzedać a potem się wycofał.

Jeśli Aldo nie chciał nic więcej od kuriera, ten podpisał zeznania i wyszedł.
Teraz Adlo powinien spisać zeznania świadków i podejrzanych do akt i zgłosić w sekretariacie szeryfa, że chce skontaktować się z domem aukcyjnym. 
Lecz jeśli Aldo trochę pogrzebie to dowie się, że Lola kontaktowała sie z sekretariatem domu aukcyjnego w dniu, w którym Pherson zostawiał obraz na komisariacie. Zapewne tez ci, którzy chcieli od Phersona obraz kupić dowiedzieli się o sprawie i dlatego nie zgłosili sie po obraz.

Ogarnąłem zeznania, raport z przesłuchania napiszę jutro, potem odnalazłem notkę z rozmowy Loli, nooo wynikało z niej niewiele. Chyba że była tam osobiście. Nic raport jutro. Wrzuciłem teczkę do akt a sam poszedłem do domu.

ZT