Przyczepa Setha 'Sety' Clustera

First topic message reminder :

Jeśli ktoś zawędruje do końca osiedla przyczep zauważy jedną w dość... ciekawym stanie.
Jeśli akurat świeci się w jej oknach światło, to na zewnątrz musi stać motocykl nie pierwszej nowości, postawiony na stopce tuż nieopodal skrzynki pocztowej. Po wejściu po drewnianych schodkach na dobudowany, zadaszony 'ganek' należy otworzyć drzwi, potem moskitierę, a w końcu wchodzi się do dość niewielkiego wnętrza. Po prawo, na samym końcu znajduje się aneks kuchenny.
Nowy to on z pewnością nie jest, ale nie da się też powiedzieć żeby był zaniedbany. Nieco bliżej, na lewo od aneksu znajduje się stolik z trzema krzesłami, nad którym na ścianie naklejony jest plakat Lemmy'ego z Motorheada. Zaraz obok stolika jest kanapa, a naprzeciwko niej, tuż przy wejściu niewielkich rozmiarów telewizor kineskopowy - cóż, widać że Seth raczej nie bardzo dba o wygody.
Po lewo, gdzie kończy się kanapa, jest ściana, która oddziela główne pomieszczenie od łazienki. Za małą łazienką jest niewielki pokoik, gdzie umiejscowione jest łóżko.
Charakterystyczną cechą przyczepy jest spora kolekcja płyt jednej tylko kapeli - Motorhead. Podobnie jak flaga rozwieszona nad łóżkiem i praktycznie niezlliczona ilość plakatów, jakimi 'sypialnia' jest powyklejana.

Cluster tradycyjnie chwycił kobietę na ręce i delikatnie ułożył w swoim własnym łóżku, przykrył. No, zadbał, jak przystało na faceta. Potem sam, z kocem siadł na kanapie, odpalił telewizję, zgasił światło, zrobił drina, odpalił szluga i oglądał Świat Według Bundych, bo akurat nadawali powtórkowy maraton.
Nawet nie zauważył jak usnął...

/24.05.2013 - rano/

No i otworzyła oczy, budząc się w ciuchach, w łóżku Setha. Zwlekła swe leniwe dupsko z pościeli, wzięła prysznic i spojrzała na śpiącego niczym bobasek mężczyzny, z pilotem w ręku i śliną na poduszce. Uśmiechnęła się sama do siebie, po czym kucnęła przy jego łóżku, odgarniając delikatnie włosy z jego twarzy. Rzuciła jeszcze okiem na jego bliznę, nie mogąc się powstrzymać, żeby jej nie dotknąć, a niedługo potem zbliżyła swoją twarz do jego, zmrużyła oczy i dotknęła jego ust...
...wyjętą przed momentem z torby szminką. Zacisnęła wargi, żeby się nie roześmiać, puszczając wodze wyobraźni, kiedy to mu smarowała na policzkach okrągłe, karminowe rumieńce.

Seth zerwał się gwałtownie z kanapy i złapał się za ryj.
- Co się kurwa...- spojrzał z góry na Consuelę, przetarł ryj i spojrzał na swoją dłoń.
- No zabiję cię. A najpierw i po wszystkim wyrucham bez mydła. - rzucił, kładąc jej rękę na ramieniu. Cóż, w tej sytuacji bliżej jej twarzą było do jego krocza niż twarzy...

Consuela zaśmiała się złośliwie, widząc reakcję Setha, a po jego niewybrednym komentarzu strzeliła go w pysk.
- Od samego początku wiedziałam, że na mnie lecisz, cieniasie. W innym wypadku byś się tak mocno przy mnie nie rumienił. - oznajmiła ze złośliwym uśmieszkiem.
- Ale na twoim miejscu postawiłabym na nieco subtelniejszy podryw. - zafalowała brwiami.

Seth spojrzał na nią lekko rozbawiony i ruszył do kibla, odkręcił wodę i umył japę, nawet nie patrząc na swoje odbicie. Nie chciał się gorszyć... ewentualnie bał się że mu się spodoba...
Wrócił, wycierając ryj ręcznikiem i spojrzał na Consuelę.
- Muszę się parę razy zastanowić jak zabezpieczyć się od takich rzeczy na kolejne noce. A ty lepiej się strzeż. - zagroził i pogroził jej palcem, potem ruszył do lodówki i wyjął mleko, nalał do szklanki i pociągnął z niej.

Consuela uśmiechnęła się łobuzersko, sprawiając tym samym, że autorka tej wybitnej literatury zaczęła żałować, że nie pokusiła się wywinąć takiego numeru określonym podmiotom, kiedy miała na to okazję.
- Nie musisz się jakoś szczególnie martwić, nie będzie ich dużo - zapewniła go, śmiejąc się głupio. Szybko jednak ucichła, zaczynając skubać brzeg swojej koszulki.

Spojrzał na nią z góry nieco zmartwiony jej nagłym przygaszeniem. Sam spoważniał momentalnie, jako że większość z jego reakcji była na wyrost, przekoloryzowana, żeby utrzymać żartobliwy klimat. Położył jej rękę na ramieniu i pogładził kciukiem, przyglądając się badawczo.
- Co jest, szopie? - zakpił, mając nadzieję że troszeczkę zniweluje grobowiec humoru.

No i co mu miała powiedzieć? Przecież absolutnie wszystko było nie tak i już nawet nie chciało jej się o tym gadać. A co gorsza - nie miała już pomysłów co robić, by odwrócić swoją uwagę od tego całego gówna. Wczoraj się to wszystko źle skończyło dla dyńki Setha, dzisiaj już nikogo nie chciała narażać.
- Zróbmy dziś coś głupiego. - zaproponowała i wzruszyła ramionami. Tak na dobrą sprawę, to by sobie pograła swą nową postacią na Starej Kiszewie, ale nie była pewna, czy Seth skusi się na taką formę rozrywki.

- Jestem w stanie przewidzieć co masz na myśli poprzez 'coś głupiego' - wyszczerzył zęby i nie zabierał dłoni z jej ramienia. A co, fizyczny kontakt był ważny i całkiem przyjemny. Poza tym nie był seksualny na żadnym tle, a Seth otwarcie starał się takowego unikać.
- Ale do tego muszę zasnąć, chyba że masz inne pomysły... - dodał, nadal stojąc nad nią w dość niewielkiej odległości.

Consuela skrzywiła się trochę.
- Zajebać pół miasteczka. Idziesz na to? - oczywiście, że nie poszedł.
A może?
zt

/29.05.2013, nad ranem/--->

Po zebraniu Świętych, zalaniu się jak szmata, krótkich odwiedzinach u Parkera, załatwieniu sobie w końcu stałego dachu nad głową, po nagłej ucieczce z domu Parkera, uzewnętrzenieniu się ze wszystkiego, co jadła w przeciągu tygodnia, trafiła nagle pod przyczepę... Maro.
Po tym jak usiadła na ziemi przed jego domkiem na kółkach i wypłakała twarz, ponownie wskoczyła na motocykl z zamiarem ostatecznej ucieczki z miasta. Po wyjebaniu się na motorze już na pierwszym odcinku drogi i wypłakaniu twarzy po raz drugi, trafiła w końcu na ostatni przystanek swojej drogi krzyżowej - tym razem była to przyczepa Setha.
Jako, że godzina była już bardzo późna, zakładam, że mężczyzna już spał, nie zamykając drzwi z tego względu, że spodziewał się przybycia Consueli. Także dziewczyna wślizgnęła się bez problemu do środka, zastając śpiącego Clustera z pilotem w ręku, przed telewizorem, w którym to leciała powtórka Milionerów.
Dziewczyna na paluszkach przemierzała przyczepę, zbierając po drodze wszystkie swoje rzeczy, które lądowały kolejno w jej torbie.

Seth ocknął się w końcu, słysząc jak jego ukochany stojak z płytami zabrzęczał, gdy prawdopodobnie kobieta zahaczyła o niego, jak to ona, czymś czego nie przewidziała.
Mężczyzna od razu sięgnął pod poduszkę po glocka i wycelował.
- Co jest kurwa? - rzucił i zerwał się, celując w stronę kobiety. Zapalił światło i spojrzał na nią.
- A, to ty. Co ty właściwie robisz o tej porze, po ciemku i pakując torbę? - zapytał bardziej retorycznie, bo raczej domyślał się co się święci. He he, święci.
- Czemu się wymykasz? Chciałaś żebym obudził się z rana i cię tu nie znalazł i żeby było mi smutno? - zabezpieczył z powrotem broń i odłożył na kanapę, patrząc na Ramirez.

Serce stanęło jej w momencie, w którym usłyszała nagle podniesiony głos Setha i spostrzegła wycelowaną w siebie broń. Kiedy światło w przyczepie rozbłysło, Consuela stała, niczym słup soli, z otwartymi szeroko oczami i ustami, wypuszczając z dłoni swoje duperele.
- Ale żeś mnie, kurwa, wystraszył. - przyznała, łapiąc się za serce i zadając sobie w duchu pytanie: co jeszcze ją dzisiaj spotka? Jak wiele będzie musiała jeszcze znosić, póki słonko nie wzejdzie? A może to dopiero początek jej męki pańskiej, bo słoneczko, które miało niedługo wzejść będzie miało twarz Cath?
Oparła się o cośtam, nabierając mocno powietrza w płuca.
- Pojebało cię? Przecież wiedziałeś, że przyjdę. - wydusiła ledwo z siebie, jednak po chwili odzyskała swój jakiśtam animusz, mimo iż wyglądała jak mizerny, wymemłany, wystraszony wycieruch. Miała obdartą brodę, łokieć i dziurę w spodniach.
- Nie chciałam cię budzić. - wzruszyła ramionami. Po jego kolejnych słowach uśmiechnęła się lekko, pokręciła głową i schyliła się, by podnieść to, co przed chwilą upuściła.
- I tak bym wróciła ci podziękować.

- Było mnie budzić, bądź co bądź bardziej doceniam ciebie niż sen. - rzucił ironicznie, ale potem uśmiechnął się ciepło i podszedł do niej. Położył jej rękę na głowie.
- Co ci się stało, Motley Crue? - pogłaskał ją po nieposzarpanych miejscach na policzku i przyjrzał się uważnie.
- Kto ci to zrobił? - zmarszczył brwi, zastanawiając się od czego te obtarcia i czy czasem nikt jej nie zrobił krzywdy. Cluster miałby wyrzuty sumienia że nie był obok i jej nie pomógł...
Taki instynkt tacierzyński.

Uniosła brew, słysząc komplement, jednak kiedy ją pogłaskał po głowie jej twarz natychmiastowo złagodniała. Zamrugała kilkukrotnie z tym słodkim, ale nieco tępym wyrazem twarzy, sugerującym, że właśnie cofnęła się w rozwoju jakieś 10 lat.
- Znowu jeździłam motorem po pijaku... - zaczęła, spuszczając wzrok na podłogę - ...no i się wyjebałam. - przyznała, dopiero teraz przyglądając się sobie, dostrzegając, że wygląda tak - jakby to powiedział znany, polski wieszcz, Ryszard Pejowski - reprezentowała biedę.
Szybko jednak przeskoczyła z najniższego elektoratu, na ten prezydencki.
- ...i nie pytaj się, czy ktoś mi coś zrobił. Zapytaj lepiej o to, co ja bym mogła zrobić dla ciebie. - dość koślawo sparafrazowała Kennedy'ego. Dostrzec można było łobuzerski błysk w jej oku, mimo iż była zmęczona i wciąż lekko pijana.

- Jedyne czego musimy się bać to samego strachu. - zrozumiał nawiązanie i pogłaskał ją w dalszym ciągu, zaraz potem odgarniając włosy z jej czoła, żeby odkryć jej twarz.
- Ty tępa małpo, kiedyś się zabijesz... - powiedział pół żartem, pół serio, jednak martwiąc się o nią. Dłoń nie przestała jej głaskać po twarzy, ale widać było że Cluster był nieco uspokojony. A to z oczywistego powodu: Nikt jej tego nie zrobił. A w to mężczyzna wierzył. Consuela chujowo kłamała

- Nie módlmy się o łatwe życie. Módlmy się, by być szczęśliwszymi ludźmi... - wybełkotała trochę, znowu parafrazując Kennedy'ego. a skoro tak ładnie podchwycił jej gadanie cytatami znanych polityków, to kontynuowała:
- Czy uważa pan, że powinienem przeznaczyć te miliardy na bardziej przyziemne potrzeby, takie jak służba zdrowia, edukacja czy opieka społeczna? Niestety nie mamy tu wielkiego wyboru. Od tej sprawy zależy prestiż naszego państwa... - mówiła, mrużąc oczy, kiedy Seth ją ciągle głaskał. Pewnie zaraz zacznie mruczeć jak kot. I przestanie myśleć. Może w końcu będzie jej od tego chociaż trochę lepiej?
Westchnęła w końcu ciężko, zamykając oczy i przyciskając swoje usta do ust Clustera. Zapewne poczuł w tym momencie wszystkie okoliczne zakłady monopolowe. I nie tylko.

Nie można było powiedzieć że Sethowi robiło to jakąś wielką różnicę. W końcu nie od dziś był w gangu i nie od dziś zdarzały się takie sytuacje... Poza tym on sam śmierdział pewnie niczym gorzelnia po raczeniu się whisky zanim zasnął.
Odpowiedział na jej pocałunki zatrzymując dłoń na jej szyi. Musiał się trochę do niej pochylić z racji wzrostu, ale nie przeszkadzało mu to w żaden sposób. Był to raczej porządek rzeczy, jaki mu odpowiadał. Powolnym ruchem zjechał dłonią na jej ramię.
Zapewne zrobiłby to szybciej gdyby nie fakt że nadal był nieco zaspany.

Skoro już oboje ustaliliśmy, że z fiołkami raczej niewiele mieli wspólnego (prócz tego, że prędzej czy później, jak fiołki wylądują w ziemi).
W każdym razie Consuela uwiesiła się na szyi Setha niczym młody leniwiec na gałęzi, w brazylijskim lesie równikowym. jednak, jako, że lasy równikowe zagrożone są wycięciem, tak i ta romantyczna atmosfera bardzo szybko mogła prysnąć, niczym mydlana bańka.
- Nie, Seth... ja tak nie mogę. - wymruczała, odpychając Setha od siebie po krótkiej chwili. No cóż, nie było to niczym dziwnym. W końcu miała tyle...
- Nie mogę tak na stojąco. W głowie mi się kręci, chodźmy do łóżka. - ...

Seth bez słowa podniósł dziewczynę. Nie było to jakoś wielce trudnym przedsięwzięciem jako że motocyklista nie należał do słabeuszy.
Po paru krokach znaleźli się w sypialni przyczepy Clustera, Seth legnął niczym Warszawa (ległaaaaa!) na materacu nadal trzymając Ramirez. Prawie jak po ślubie...

Nie zdążyła mrugnąć, kiedy to już wylądowała na łóżku, razem z Sethem. Wlazła na niego, siadając na nim okrakiem, z zamiarem zgrabnego zrzucenia z siebie koszulki w dinozaury. Ściągnięcie jej przez głowę w tym stanie okazało się jednak wyzwaniem, jednak po chwili miotania się niczym pstrąg bez wody i uderzeniu się dwa razy łokciem w półkę - udało się.
No cóż, nie było to 50 twarzy Greya. Nie było to nawet 25 twarzy Greya. Ani 10, a zaledwie dwie - i to nie twarze, ale prędzej gęby.
Skoro Seth był jak Warszawa, to Consuela - jako ciało obce naruszające jego przestrzeń - była wojskiem niemieckim. I chyba nie muszę mówić co było powstańcem. W każdym razie dobrze wiemy dokąd ta historia zmierza. Niemcy zaatakowali.
Teraz tylko 63 dni walk.

Cluster może i był zaspany i waliło od niego łiskaczem jak z fabryki, ale mózgu do końca nie stracił, bo trzeźwo myślącym człekiem był... mimo chlania.
Sięgnął lewą ręką po paczkę prezerwatyw która stała na szafce przy łóżku podczas gdy Consuela próbowała pozbyć się koszulki w dinozaury. Kurwa, oczywiście musiałą mieć stegozaury i t-rexy na jednej koszulce, mimo że czasowo było tym dinozaurom dalej do siebie niż ludziom do t-rexa. Ci producenci chuja wiedzieli o tajmlajnie. Wstyd.
Poza tym właściwie to skupienie się na wymacaniu paczki prezerwatyw odwiodło go od myślenia o tym jak śmiesznie wygląda Ramirez próbując wyjąć swój łeb spod koszulki.
BINGO! paczka znalazła się w dłoni w momencie gdy Consuela wyjrzała spod koszulki. Odrapana jak ruska mina przeciwpiechotna wyglądała dość buntowniczo. Jak zawsze zresztą.
Cluster ulasowajej biodrach...
Potem wszystko się rozmyło i Seth delikatnie odpłynął, ale zanim to się stało zdołał ubrać powstańca w kombinezon ochronny.
Cóż... Niezła nocna niespodzianka.

Manewry bojowe były trochę jak podróż offroadowa. Niemcy darli trochę mordy, żeby zaczaić się w ruinach starych budynków. Warszawa mruczała cicho przyjmując bombardowanie niemieckich bombowców...
Wojna... Wojna się nie zmienia.

Powstanie trwało w najlepsze, jednak wszyscy wiemy, jak to się skończy. W końcu powstanie skończyło się dramatycznie i zapewne tak będzie i tym razem.
- Och, Maro... - szepnęła w końcu Consuela na uszko, wplatając palce w jasne włosy Clustera. No właśnie. Włosy. Otworzyła przymrużona wcześniej oczy i spojrzała na mężczyznę z tępym wyrazem malującym się na twarzy. Chyba jednak próba zapomnienia o Salinasie w ramionach innego nie była najlepszym pomysłem.
W każdym razie przeczuwam, że jej słowa przyczyniły się do upadku Warszawy. Samej Consueli zrobiło się niewyobrażalnie głupio i w sekundę zaczęła odczuwać ogromny wstyd.

Seth westchnął i ściągnął dziewczynę z siebie, położył obok i usiadł, podciągając bojówki na dupę. Powstaniec poddał walkę, Niemcy zwyciężyli i nawet nie wykorzystali wszystkich bomb.
Cluster wyjął paczkę szlugów z kieszeni spodni i zapalił jednego, patrząc na niebo za oknem przyczepy.
- Mogłem się domyślić. - powiedział chyba bardziej do siebie i strzepnął popiół na podłogę lekko wkurwiony. Bardziej na siebie niż na nią, bo powinien temu zapobiec.

Consuela w pośpiechu zaczęła wskakiwać w swoje ubrania. Chciała stamtąd jak najszybciej uciec, a potem walić głową w podłogę, aż w końcu jej się coś w niej poprzestawia na tyle, by mogła zacząć w końcu podejmować dobre decyzje.
Ścisnęło ją coś w środku, widząc wkurzonego Clustera. Przejechała dłońmi po twarzy, nie wiedząc za bardzo jak się zachować.
- Przepraszam. Głupio wyszło. - szepnęła w końcu, złażąc z łóżka i z bezradnością przyglądając się mężczyźnie. Objęła się ramionami i zaczęła dreptać w miejscu.
Chyba właśnie transformowała z wojsk niemieckich w totalny niewypał.